ما مخکښې او په دې مضمونونو کښې په اسلام باندې د شرک او بت پرستۍ د اثر په باره کښې ليکلى دى
د اسلام د شرک په باره کښې يو بل مشهور کتاب شته چې نوم يې :شيطانى ايتونه: دې چې محمد د هغې تلاوت په سورت ٥٣: ١٩-٢٠ پسې وکړو کوم چې د شروع په اسلامى تاريخ کښې ليکلې شوې دې او د مشهورو کسانو لکه چې ابن سعد او د ال تبرى د محمد سوانح نه اخستې شوې دې. خو دا قسط د مکې اوسېدونکو د پاره د کور په شان وو چې د هغوئ د ښځې بتې لات، عزه او منات اختيار او موثره عبادت منل وو، ګنى دې ته د الله لوڼې وئيلې شوې، د دې د پاره چې خپلوان او ګاونډيان اسلام ته راواړوى خو وروستو لرې کړې شول وئيل چې دا د شيطان دهوکه وه چې جبرائيل محمد و حى خرابولو په وجه صحيح کړو چې د قران ايتونه ٢٢: ٥٢، ٥٣ وو چې په کښې د غلطو خديانو رد کول هم وو. ٥٣: ٢١-٢٢
لنډه دا چې زما په خيال دا بيانونه دا د دې تحريک دهوکه بازى ښائى لکه چې محمد کله په عرضى توګه د مدينې د يهوديانو مرسته وکړه چې د يرشليم د شمال طرف مونځ وکړى او مکې ته شا کړه چې ورستو هغۀ واپس واخستلو چې يهوديانو د هغۀ پېغام رد کړو چې وروستو يې په زور د مدينې نه وويستل
دا ټوله قيصه د اسلام مرکزى نظريې د پخې کلمې شهاده وئيلو سره سمون نۀ خورى چې د خدائ د وحدانيت بنياد او د محمد د اختيار کردار چې رښتونې پېغمبر دې، سره د اسما د عقيدې چې اسمانى حفاظت چې محمد به د غلطۍ نه ساتى چې په دې ځائ کښې ناکام شو چې صرف د جبرائيل حکم وو او د الله په وحى په توګه دروغ دى. نو د محمد په نور وحى باندې شک کول هم بې ځايه نۀ دى چې کېدې شى چې ذاتى دروغ يا شيطانى وحى وى
په اخر کښې دا کېدې شى دا به محمد د يو معزز پېغبمر ګستاخى يا بې ادبى وى خو په دې باندې ښۀ سوچ په کار دې چې د اسلامى طرفدارانو بيانو نه علاوه چې دا د امتحان يا د ټولو کتابونه نه انکار په نظر ګورى
لنکونه