जुन्या परंपरात प्रसिद्ध म्हण आहे कि, देव हे सर्व आहे आणि सर्व हेच देव आहे. याचे असेहि वर्णन करता येते कि, तीन बंदूकधारी सैनिक “सर्व हे एक आणि एक हेच सर्व” याच्यापेक्षा देवाचे एक अचूक भौतिक निर्मितीचे वर्णन दाखवीतात, आमूलाग्र आणि व्यावहारिक – मुल्ये उच्च शिक्षणाचा मुद्दा अनाकलनीय म्हणून आणि त्यामुळे अनेक स्तर हे विकोपाला गेले.
सर्व प्रथम, अवाढव्य देवासाठी असीम भ्रष्टाचार कींवा मर्यादित भागाची एक विसंगती म्हणून बदलणे कसे शक्य आहे? शिवाय ह्या भ्रमाबद्दलच्या कल्पना भटकवतात देवाच्या मार्गापासून हे फक्त एकता नसल्यानेच होते काय? दुसऱ्या शब्दांत, कसे हे आवश्यक वास्तव एक भ्रम झाला? वास्तवात अंतिम सत्य हे देव नाही तर देव कूठेतरि कमी आहे.
याच्या सारखे, पून: खात्रीपूर्वक सांगता येते की, ही तूटक शेवटी संसाराची चक्रीय प्रणाली पुन्हा एकदा येऊन मिळण्याची शक्यता आहे काय? शिवाय सध्याच्या लोकसंख्येचा स्फोट पुरावा देतो की, या तात्पुरत्या आणि भ्रम साहित्यांचे अस्तित्व रीती केंद्रीय एक परिपूर्ण राज्य परिणामी विलोपनाच्या दिशेने वाटचाल करत आहोत की नाही?
आणखी एक पेचप्रसंग असे मत असणारी व्यक्ति अंतिम किंवा परिपूर्ण अर्थ देव म्हणून नैतिक असल्याची जाणीव असणे, पण माणुसकीच्या अनैतिक असल्याने अभिनित आहे. अनैतिकतेचे उच्च प्रकार कमी नैतिकतेच्या प्रकारामध्ये सुपूर्द करण्यात सक्षम पुन्हा कसे शक्य होतात? पण हिंदू प्रोत्साहन देतात त्यांच्या अंतिम नैतिक दानधर्मशीलपणाच्या अंतर्ज्ञानाला शेवटच्या पायरी पर्यंत पोहोचविण्याच्या विरुद्ध असल्याचे दिसते जे इतर दिशेने देण्यात येत आहे. मूलत: त्यांच्या क्रिया, नाही त्यांच्या देव व सृष्टीच्या भ्रमाचे तत्त्वज्ञान, समंजसपणे सुचवीते की, अनैतिकतेच्या समावेशातील नागरीकरण, संस्कृती आणि समाज यांपेक्षाहि मानवताप्रेम मोठे आहे.
त्यामुळे एक मैलाचा दगडी सिद्धांत त्यांना पोहोचवीते त्यांच्या निर्वाण किंवा मोक्षाच्या मार्गाकडे परंतू त्याचे महत्व आणि दैनंदीन जीवनातिल आचरन हे अगदी वीरूध्द आहे.
तसेच कसे नैतिकतेतील अंतर खोटा आणि अक्षरशः निरर्थक असू शकते आणि नंतर कसा तरी गुढ अधिक चमत्कारिक सत्य अर्थपूर्ण असल्यासारखे दिसते जे त्यांना गुढ सत्यापेक्षाहि खरे बनविते? वास्तविकतेत, देव व सृष्टीचे भ्रमाच्या विश्सावासानूसार, येथे एडॉल्फ हिटलरच्या क्रत्यात आणि मदर टेरेसा या दोघांमध्ये फरक करण्याची आवश्यकता नसायला पाहिजे. तिथे खरोखरचं दोघांमध्ये काही फरक नाही आणि अन्यथा त्यांचा हेतू हा देवाची टीका करणे होय.
पण जे देव व सृष्टीचे भ्रम म्हणून नैतिकतेच्या वैशिष्टयतेवर आधारित जेव्हा नैतिकतेचा हिंसाचार वास्तववादि न्याय प्रणालीच्या अधिकाराकडे पुन्हा बायबलचे दोन भाग करतात, योग्य किंवा अयोग्य?
असे म्हणता येते कि, येथे एका मित्राने दिलेल्या भेट वस्तूत आणि चोराकडून चोरलेली वस्तू कीजे फक्त अस्वाभिमानाचे आणि खोट्याचे प्रतिक या दोघांत काहिच अंतर नाही. आपण कल्पना करू शकता का, जग आणि समाज नैतिकतेच्या बंधनाशिवाय एक अराजकतेचे राज्यात राहता येते?
मुळात देव व सृष्टीचे भ्रम सहजपणे समजता येते कि, नीतिविषयक दर्जा हा सामाजिक प्रतिबद्धतेला काहीतरी वास्तव आणि लक्षणीय आहे आणि हे स्वतंत्र नसायला किंवा टाळायलाच पाहिजे आणि की जे म्रत्यूनंतरही अस्तीत्वात असते किंवा म्रत्यू हे विश्वास ठेवते की, कारमिक सैन्याचा बदला नैतिक मूल्ये दाखवितात, हे हिंदू आस्थानूसार परिणामीसंबंध समजून घेणे गरजेचे आहे अनैतिक उल्लंघनाचे बरोबर आणि चूक / चांगले आणि वाईट ही सार्वत्रिक तत्त्वे.
शेवटी यासंदर्भात मी असे म्हणत नाही की, हिंदू अनैतिक आहेत पण मी दर्शवीतो की, त्यांच्याकडे खरोखरचं खंबिरपणा व्यक्त करणारा आधार नाही. अशाप्रकारे जर असे वर्तन मूलत: अवास्तवि किंवा काल्पनिक आणि त्यांचे विश्वास मात्र आधारित आहेत म्हणजे शेवटी विशेष आरजव करते कि जे, त्यांच्या जीवनशैलीला चूकिचे आहे. शेवटी असे म्हणता येते कि, देव हा नैतिक देवाची समतुल्य संकल्पना विवेकशून्य व सामाजिक रस्ता आहे.
दुसरी बाब देव व सृष्टी एकच आहेत असे भ्रम म्हणून कारण आणि तर्कशास्त्र नकार देईन आणि हे सांगणे “एक आणि एक नाही” आहेत एक आणि वास्तवात समान आणि तरीहि त्यांची दैनंदीन राहणीमान त्यांच्या विश्वास प्रणाली सह जूळत नाही हेही नाही तर त्यांचे देव व सृष्टी एकच आहेत असे भ्रमाचे तत्त्वज्ञान मदत करतात काय खरे आणि खोटे आहे याच्यावर आधारीत आहे कि वास्तव आणि भ्रम असा भेदभाव आधारित आहे.
अशी काही उदाहरणे नआढळणार्या सिध्दांतात असतील देव व सृष्टी एकच आहेत असे भ्रम किजे समजण्यात येते कि एक व्यक्ती अस्तित्वात नाही उपरोधिकपणे त्याला आवश्यक आहे दूसरा व्यक्ती अशा दावा करेन.
तसेच हे स्पष्ट करते की, तीथे आहेत अनंत वेळ / जागेचे आकारमान कीजे कल्पनारम्य आणि दंतकथा फक्त गणिती सूत्र निर्देशीत करते. शिवाय थोडया शब्दांत जाहीर करता येते की, देव हा अनोळखी आहे स्वत: पराभूत आहे तसेच सर्वज्ञ आणि अनंत जिवांनबद्दल परिपूर्ण ज्ञानि आहे. तसेच जर देव व सृष्टी एकच आहेत असे भ्रम असणारा द्रढ त्यांच्या स्वत:च्या सैद्धांतिक विश्वास सुसंगत होते तर हे त्यांचे स्वत:चे वाक्य मर्यादित असणार्या मानवी प्राणी यातून येते आणि मनुष्य दैवी असू शकते असे बूद्धी परस्पर फसवणूक करू शकते.
तथापी, ते खरोखरचं स्वत:च्या विचारांच्या तात्विक प्रणालीवर विश्वास करू शकत नाही की जे, मानवी विषयावर मर्यादा ह्या भ्रमीक बूध्दी मानवाच्या शिक्षक आणि ग्रंथ कदाचीत खोटा आहे कि ज्याचा मी संशय करतो संपूर्ण त्तवज्ञान प्रणाली ही मूळत: निश्यचयी आहे किंवा परीणामकारक स्पष्टपणे या विचारांना मदत करते कीजे खोटे आहे हे दैनंदिन क्रतीतून दिसते. सर्व काय पुरावा केल्यानंतर देव व सृष्टी एकच आहेत असे भ्रम असणारा व्यक्ती भौतिक जग हे असत्य आहे?
सत्यता पडताळून पाहण्यासाठी कोणती पद्धत त्यांच्या विरुद्ध नैस्रगीकत: वास्तविकपणे सिद्ध होते? शिवाय जे देव व सृष्टी एकच आहेत असे भ्रम असणारा व्यक्ती धैर्य करतात कीजे विना पाहता वाहनांची रहदारी असणार रसत्यावर फक्त विश्वास करतो की, वाहने कल्पित वस्तू आहेत? परीणाम म्हणून ते कल्पना करता येण्याजोगा विश्वास हा दहावीतील भौतिक सत्य नंतर एक विज्ञान कल्पित वाड:मय आहे कीजे, सर्जनशील भ्रम फक्त हॉलीवूडचे उत्पादन आहे. या सर्व व्यतिरिक्त, आम्ही फक्त खरोखर कल्पनारम्य जगात वावरतोय कीजे, कल्पित जग आहे ते खरोखरचं खरे नाही परंतू ते फक्त मूर्खपणा आहे. त्यामुळे संपूर्ण प्रकारची अयोग्यता भ्रम संबंधित गोष्ट अवासत्व आहे आणि अपवादात्मक आहे कीजे दाखविते कमी शक्यता किंवा लाघवीपणाच्या एकदम उलट आहे.
त्यांच्या तत्त्वज्ञानाची इतर अवास्तव पैलू आहे कि, एकटयाने किंवा व्यक्तिश: कर्तव्याची जाणीव, इच्छा, भावना, आणि बुद्धी हे तसेच भ्रम आहेत आणि तर याच्या विरूदध प्रकारे स्वभावातील साधेपणा आणि देवाची किर्ती आणि तरीहि वस्तवत: मानव हे कार्य करत नाही जो पर्यन्त तो शेवटचा झोप घेत नाही?
ते असे दाखवीते कि, हे इच्छा सामान्य विधानाच्या रूपात देवाने अवघड अशा विश्वाच्या उत्पत्तिचे आणि रचना यासंबंधित हेतुदर्शक पुरावे दिसत नाहीत, मी पूर्वी इतर लेखात तसेच याबद्दल लिहिले आहे.
शिवाय मुळात असे म्हणता येते की, देव खाडी किंवा काठीसारखा एकरुप आहे. मूऴत: हे दायखवितो की माणुसकी खरोखर उत्क्रांत प्रमाणात प्रगती होत आहे देवाच्या दिशेने. हे असे दाखवीते की, पुन:निर्मिति होत आहे देवासह. या सर्व देवाच्या संकल्पना संबंधित काही हिंदू त्यांच्या समाजातील सदस्य भेद म्हणून इतरांना अमणूश्य संबोधीतात. ऐखाद्याच्या देवाचे अपमान मुळात करण्यासाठी मूलत आपलेच अपमान मुळात आहे.
या संपूर्ण देव संकल्पना संबंधित हे देखील काही हिंदू उप-मानव म्हणून दा लिटर हाताळते एक जात प्रणाली त्यांच्या समाजातील सदस्य भेद म्हणून इतरांना संबंधित कसे विरुद्ध दिसते. देव स्वत: ला अपमान मुळात करण्यासाठी मूलत आहे.
हिंदू समाजात आणखी दुसरे महत्वाची शिकवन आहे “सर्व मार्ग देवाकडे जातात” मी आधीच दुसरा ब्लॉग मध्ये लिहिले आहे आणि अद्याप राष्ट्रीय हिंदू बळजबरीने तत्वज्ञान आणि धर्म भंग करण्यासाठी ते खरोखर विश्वास ठेवत नाहीत, हे स्पष्ट आहे हे त्यांच्या संस्कृतीला एक नकसानदायक बाब आहे.
तात्पर्य, या संपूर्ण पद्धती देव व सृष्टी एकच आहेत असे भ्रम असणारा व्यक्ती वास्तववादाकडिल आहेत हे खरोखर फोल आशा किंवा दु:खाचे जीवनातील संघर्ष व्यवस्थापित करण्यासाठी अभियांत्रिकी उलट परिचक्र आहे, दु: ख, वेदना आणि मरण हे एकाच जीवनाच्या चौकटीत मांडणी करते. हे प्रतिकात्मक स्पष्ट आहे आणि हे एका गोल छिद्रामध्ये एक चौरस मेख सक्ती करण्याचा प्रयत्न करतो आणि तरीही तो काम करत नाही.तथापी, दावा करण्यासाठी रूढीप्रिय वास्तविक खरा हा रूढीप्रियतेशिवाय अ वास्तविक, अज्ञानी आणि अरूढीप्रिय होय. जेसुसने हि मानसिकता दांभिक मनूष्याबद्ल वापरली की जे दाखवितात कि ते तसे नाहित.
कदाचित कल्पना या संपूर्ण संकल्पनात्मक कल्पना आहेत किज्यांचा एक मार्ग किंवा पाऊलवाट शोकांतिकेने भरलेली आहे आणि जिवनातील बदल हे आशादायक एक अर्थ देणे जीवनाचा मार् दाखवितात. तथापि विश्वास करणे किंवा इच्छा असणे आवश्यक नाही आपण किती प्रामाणिक आहोत हे महत्वाचे नाही, काहीतरी प्रत्यक्ष किंवा काल्पनिक करण्याची गरज आहे. आदरतेने, विचार करा हिंदू समाजाचा धार्मिक दृष्टिकोनातून ते खूप ज्ञान प्रगत आहे आणि नआढळणारे दुर्बलतेमुळे समाज जगातील महारोग बनले आहे आणि निराधार हे अशा मार्गांना आणि विश्वासांना अधिक ज्ञानी मार्ग किंवा समाज जोडत नाही.
शेवटी मला सिध्द करायचे आहे की, बायबलचे विश्वाचे मत आहे काळजीपूर्वक तपासणी आणि अद्याप दाखविले की, ऐतिहासिक आणि त्तवज्ञानी वास्तव सुसंगत संबंधित, आणि कारणात्मक प्रणाली म्हणून जिवनाला एक अर्थ देते.
बायबल वास्तवाचे अर्थ स्पष्ट करते की, शाश्वत उत्क्रष्ट, सर्वज्ञ आणि सर्वशक्तिमान देवाने सर्व निर्माण केले, शारीरिक आणि आध्यात्मिक दोन्ही सर्व वास्तवाचा, निर्माण केला प्रकट म्हणून वास्तव करण्यासाठी. मानवाला देवाच्या प्रतिमेने बनविले, आणि तरीही हा देव नाही, त्याचे गुणवैशीष्टये नैतिक आणि बौद्धिक आहेत कि, जो कोणी मुक्त नैतिक प्रतिनीधि आणि तरीही हा पवित्रतेचा बंड करण्याचा निर्णय घेतो याचे कारण आहे कि, त्याचा सेवक ते तोडतो किंवा मानवजात म्हणून माणुसकीच्या आणि देव वेगळे करतो हे पाप घडते.
या सर्व चांगली बातम्या, हे आहेत की, देव स्वतंत्र सार्वभौम होय, एक वैयक्तिक आणि दयाळू होय म्हणून, येशूचा जन्म या जगात झाला, किजो प्रभु आहे, देह आणि रक्तबंबाळ झालेल्या लोकांना वाचविण्यासाठी आणि माणसातिल मानवजात परत देवाकडे आणण्यसाठी सलोखाच्या माध्यमातून आणि खूप मेहनत आज्ञाधारकपणे भौतिक जीवन देऊन एक प्रकारचे यज्ञ केले आणि मुक्त होण्यासाठी परिपूर्ण अर्पीत केले, हि अंमलबजावणी मानवी दु: ख पार करण्यासाठि केली गेली.
या कायदेशीर न्यायवैद्यक आणि व्यवहार देवाचे न्याय हे बदल म्हणून मुक्तिची परतफेड आहे, किजे त्याच्यावर विश्वास ठेवतात, शाश्वत जीवनात आणि देवा सोबतचि शांति किजे, आपणास शाश्वत सत्य म्रत्यूपासून वाचविते. हे सतत दु: खाला परिणाम करते किजे, कोणी जाणिवपूर्वक आश्चर्यकारक आणि वेळेनूसार शेवटचा अर्थ काढून टाकतो निषपत्ति आणि दु: खाचे मार्ग देवापासून दूर करते. निर्णायकपणे, हे सर्व शब्द, अटी आणि संकल्पना गूढ म्हणून मानवी धर्मापासून आणि गुणवंत कर्मे किजे, फक्त त्याच्या नाव घेतल्यानेच जीवनात मुक्ती मीळते आणि जीवन हे योग्य एक तेजस्वी आणि स्वर्गीय पूर्वजांकडून मिळालेली प्राप्ती होय.
जॉन ८:३६
३६ जर आपणाला पुत्र मुक्त करतो, तर तुम्ही खरोखरच मुक्त व्हाल.
मट ११: २८-30
२८, जे श्रमिक थकलेले व ओझ्याने लादलेले आहे, माझ्याकडे य़ा, मी तुम्हांला विश्रांति देईन. २९ माझे ओझे घ्या आणि माझ्याकडून शीका, मी अंत: करणात सभ्य आणि नम्र आहे, माझी जाणीव करा, म्हणजे तुमच्या आत्म्यास विश्रांति मिळेल. 30 कारण माझे ओझे सोपे आहे आणि माझे ओझे हलके आहे.”
Holman QuickSource Guide to Christian Apologetics, copyright 2006 by Doug Powell, ”Reprinted and used by permission.”
