එක්තරා කොටසක් බුදු හාමුදුරුවෝ දෙවියෙන්. නමුත්, විවෘතව සඳහන් කරනවා නම් සිද්ධාර්ථ ගෞතම හොඑ සිද්ධාර්ථ ගෝතම නමින් හඳුන්වන්නේ අදේවවාදියෙක්ව ය. එනියයි, ඔහු තමන්ව දෙවියෙක් ලෙස හඳුන්වා නොගත්තේ. එවන් බුදු හාමුදුරුවෝ වැනි අදේව්වාදී හෝ අඥේයවාදී ස්ථාවරයකින් සිටින්නන් පිළිබඳව විශ්වවිද්‍යාත්මක හා සාධ්‍යතා ආශ්‍රයෙන් මම ඉදිරිපත් කළ ප්‍රකාශනයන්, ඔබගේ මතයට අභියෝගයක් ලබාදෙයි.
jesusandjews.com/wordpress/atheist-agnostic-non-theist/
අපි දෙවියෙක් සිටින්නේ යැයි සිතනවා නම්, ඔහුගේ එවන් මඟ පෙන්වීම තුලින් හරි මඟ සොයා ගනිමින්, ගුරුවරුන් හෝ බුදු හාමුදුරුවන්ගේ මාර්ගය නොසිතා අපගේ ජීවිතත් ඒ මාර්ගයෙන් ගෙන යාමට ඉඩදිය යුතුය.
බුදු හාමුදුරුවෝ වියෝගයට පත්වී වසර 400 කට ඔහු සඳහන් කළ දර්ශනය ග්‍රන්ථාකාරවුවේ නම්, ඔහු සඳහන් කළ සියල්ල ඒ ආකාරව ආරාක්‍ෂා කර තිබේ යැයි?, මා බුදු දර්ශනය පිළිපදින්නන් ගෙන් අසන්නෙමි. එවන්, අතර තිබූ කාල පරිච්චේදය තුලදී පණිවුඩ වාචිකව හුවමාරු වී කෙතරම් අලංකාරයන් වලට භාජනය වී ඇති යැයි සිතන්න. එවිතරක් නොව, එවන් අදහස් තවත් කෙනෙකුට උගන්විමෙන් හුවමාරු වුවේනම්, එවිට අදහස ලබාගත් පාර්ශයෙන් කෙතරම් අදහස් ප්‍රමාණයක් නොසැලකිල්ලට ගත ඇතැයි සිතන්න අවශ්‍යයි. එසේනම්, සත්‍ය අවබෝධය කිරීමට වෑයම් කරන්නා කෙනෙක් කෙසේ මෙවන් තත්වකදී අරමුණක් ඇති කරගනියි ද?
එපමණක් නොව, බුදු හාමුදුරුවන්ගේ දේශනය පසු කලක නොයැකුත් ශාස්ත්‍රාලයන් තුලින් නොයැකුත් අංගයන් වෙනවෙනම ඉගෙන්වීම සිදු වූ බැවින් අදහස් අතරින් පරස්පරතාවයක් ඇති විය.
එවන්නන් අතරින් ලබාගත් වර්ග කළ හා අතිවිශාල සම්පත්වල විස්දෘශභාවයන් තිබූ බැවින් එවන් වෙනස්වීම් වචන තුලින් පැහැදිලි කිරීම ඉතා අසීරු කාර්යක් වී තිබීය හැක.
එවන් තත්ත්වයක් තුළ බුදු හාමුදුරුවන්ට පවා තමන් පෙන්නුම් කළ දර්ශනය වෙන්කර කීමට අපහසු වෙයි.
කෙසේවූවද, මතුවූ ප්‍රශ්නය බුදු හාමුදුරුවෝ රහත්වූ කෙනෙක්ද, එසේ නැත්නම් ඥානය ලැබූ කෙනෙක්ද? යන්නය. ඔහු වහංසේ අරමුණු කළ ඒ ආධ්‍යාත්මික සාමාර්ථයට ලඟා වූ බව, කවුරුන් විසින්ද නිගමයට ආහැකි වුවේ? සඳහන් වන එවන් නිර්වානය පැහැදිලි කිරීමට හෝ අර්ථ දැක්වීමට කිසිඳු සාධකයක් නොමැති බැවින්, එය එක් මිත්‍යාවක් වියද හැක.
බුදු හාමුදුරුවන්ට පවා නිර්වානය යන්න පැහැදිලි කිරීමට හෝ අර්ථ නොදැක්වූ තත්ත්වයක, එහි විරුද්ධ සාමාර්ථය කුමක්දැයි පැහැදිලි කිරීම අසීරු වේ. එවන් ඥානය ලැබුවා යැයි සඳහන් වන ඔහු වහංසේ තුලින් පරම කඩඉම විග්‍රහ කිරීමට නොහැකි වු තත්ත්වයක, ඔහු වහංසේ දුටුවේ නිර්වානය බව කිය හැක්කේ කවුරුන් විසින් ද?
සර්වාශුභවාදී හා ශුන්‍යවාදී අදහස් තුලින් මිනිසාගේ අගනා ජීවිතය උරා බොමින්, තිලිණක් වැනි මෙවන් වටිනා ජීවිතයේ ඔවුන්ගේ සැබෑ ආශාවන් වසමින් මිත්‍යාවක් හා මායාවක් වැනි එක්තරා සතුටකට නාඹුරු කරන මෙවන් ආගමික දර්ශනය එක්තරා අසත්‍ය අදහස්වලින් පිරිපුන් එකක් විය හැකිද?
සැබෑ ජීවීතයේ ආශාව යනු නිමා කළ නොහැකි දෙයක් ය. භික්‍ෂුන් වහංසේලා ආධ්‍යාක්මික ක්‍රියාකාරකම් හා ආශ්‍රමික ජීවන රටාවකින් ආශාවන් හැර යාම සඳහා තමන්ගේ ජීවිතය ගෙන යන නමුත්, පරම සිව් සත්‍ය අවබෝධය කරමින් නිර්වානය දැකීමේ ආශාවෙන් සිටින්නේය.
බුද්ධාගමික අදහස් තමන් තමා රාමූ කිරීමේ මේ පියවරේ අනෙක් පැති, සැබෑ ජීවිතයේ එවන් ආගමිකයන් අදාල කියු දර්ශනය හරි අකාරව පිළිපදියි ද?
අනිච්ඡා/අනිත්‍ය හෝ අනන්ත/අනාත්මන යන අදහස් කවුරු විසින් විග්‍රහ කර සාක්‍ෂි ඉදිරිපත් කළ හැකිද? අවසාන ප්‍රකාශකනයක් වශයෙන් ඇති වන ගැටලුව මෙය එක්තරා නිරර්ථක කොටසකින් හෝ අදහසක කොටසක් ද නැත්නම් මෙහි සත්‍යතාවයක් තිබේද? අපගේ ජීවිත යනු පැහැදිලි හෝ ස්ථාවර සංකල්පයක් නොමැති, චලනය වන භිම්බයක්සේ මායාවක එකතුවක් ලෙස හැඳින්වෙයිද? අනෙක් පැතියෙන්, බෞද්ධයන් ජීවත්වන එවන් පරමාදර්ශ ජිවිතයෙන් ඔවෙන්ගේ එදිනෙදා ජීවිතය නිසි ආකාරීව ගත කරයි ද?
මෙයට පිළිතුරක් ලබා දීමේදී, දුක වැලැක්වීම අවධාරනය කරන මෙම දර්ශනය සතුට ඉහළ නැංවීමට හා දුක අවම කිරීමට හෝ නැති කිරීමට පරිශ්‍රම දරන ආශ්වාද සතු විරුද්ධ අන්තර්ගතයකින් සහිතයි.
දුක හා වේදනාව පිළිබඳවූ කරුණුවලින් මෙය සතුයි නම්, එයට ප්‍රතිවාදී කරුණු කුමක්ද පිළිබඳව ද හොඳ විග්‍රහයක් ලබා දී තිබිය යුතුයි. නැත්නම්, දුක හා වේදනාව පිළිබඳව හොඳ වැටහීම්ක් අපට ගත නොහැක. හිස් වීදුරුවක් දැකීම වෙනුවට අඩක් පිරුණු විදුරුවක් දැකීම වැනි, යහපත හා සතුට ලබාගත හැකිවේ නම් එය නොසැලකීය හැකි තරම් පමණක් වන අතර එහි පුදුම සහගත දෙයකට කිසිවක් තිබේද? අපගේ ආශාවන් සියල්ල වලක්වා ගනිමින්, ධනාත්මක දැක්මකින් සහිත ජීවිතය නොවිඳින්නට අප කැමතිද? ජීවීතයේ නොයැකුත් බාධකය තිබීමෙන් ඒවා වලක්වා ගැනීමට තම ජීවිත කාලය ඔබ පිළියම් සොයනවද සෙවීමට වැය කරයි ද නැත්නම් එවන් බාධක අභිබවමින් ජීවිත ගමන යනවා ද? ජීවිතයේ ඇතැම් මිහිරි අත්දැකීම් ලැබේන්නේ නොයැකුත් බාධක පහු කරමින් එනවිට පමණි, එවන් අත්දැකීම් තුලින් මිදෙන්න ඔබ කැමතිද? ලෝකයේ ජ්‍යෙෂ්ඨ මිනිසුන් අනෙකුත් ජනයන් හට පිහිට වීමට තම ජීවිතය කැප කර ඇත, විශේෂයෙන් ජේසුස් වහංසේ මිනිසුන්ගේ පාපයන් රැගෙන කුරුස මත දුක් විඳුනේය. ඔහු වහංසේ එය කළේ පාපයෙන් අපව මුදාගෙන, අපට ඇති දුකෙන් ද මුදා දිව්‍යලෝකයේ සදාකාලික ප්‍රීතිය අපට ලබා දීමටයි.
දුක් වේදනාව යනු අයහපත කියා මා පිළිගනිමි. එය අප පැවැත්මේ සහ ලෝකයේ කොටසක්ද වේ. නමුත් එයින් මිදීමෙන් අපට ගැලවිය නොහැක. අපගේ ගැටලු නිරාකරනය කිරීමට අපිම එයට මුහුණ දිය යුතුය. එලෙසයි මෙම ලොවද හැඩවී තිබෙන්නේ. එම නිසා අප ශක්තින් හා උත්සාහයන් එක් රැස් කර, එතුලින් දුර්වල මිනිසුන් වෙනුවන් රෝහල් ඉදිකරමින්, දිළිඳුන් වෙනුවෙන් බැංකු/නිවාස ඉදිකරමින්, හැර දැමු ළමයින් වෙනුවෙන් නිවාස ඇති කරමින් අවාසනාවන්ත ප්‍රජාව විරෝධී විදියට නොබලා, මානුසික ක්‍රියාවලියන්වල යැදීම.
ඒ විතරක් නොව ආශ්‍රම ජීවිතය මනුෂ්‍ය දුකට පිළියමක් නොවන අතර හුදකලා ආකල්පය ගැටලුවක් ක්‍රමාණුකූලව විසඳීමට ගෙන යන සිදුකිරීමක් නොව එයින් ප්‍රතිවිරුද්ධවූ ක්‍රියාවකි.
ක්‍රිස්තියානු ආගම මානුසීය උපකාර කිරීම් පෙරමුණ ගනිමින් දරිද්‍රතා හා නොයෙකුත් ප්‍රශ්නවලට පිහිට පෙලෙන්නන් හට පිහිට වෙමින් ඔවුන්ගේ ජීවිත සැහැල්ලු කිරීමට වෑයම් දරයි. අන් අයට උදවි කිරීම තුලින් තන්හා/ත්‍රස්න (ආශාව) ඉහළ නැංවීම යන්න නපුරු බලවේගවලට උදව් කිරීමක් වන නමුත් මෙයින් පිරිසක් දේව දර්ශනයේ හෝ ඔවුන්ගේ කර්ම්වල ඵලවිපාකයක් ලෙසද එවන් දුක්වලින් පීඩාවාට පත්වද සිටි.
දුක යන්න අපගේ සතුරෙක් වූවද, බුද්ධාහම කියනා ලෙස එය මගහැර යෑමෙන් සිදුවන්නේ දුක් ජනක අඩවිය තව තව ඉහළ නැංවීමක් පමණක් ය.
තවත් ව්‍යාජෝක්තියක් ලෙස, බුදු හාමුදුරුවන් ගේ දර්ශනය හා ජීවන් කතාවේ හෙළිවන තවත් කරුණක් ලෙස, ඔහු වහංසේ දුක ඇතිවිමට හේතුන් සොයා ගැනීමට සම්ත්වූ අතර එතුලින් මිදීමට ඔහුද නොයැකුත් වේදනාවන් අත්විඳූහ. තමන්ගේ අරමුණ වෙත ලඟාවීමට ඔහු ආතැම් පිරවර, පරස්පර විරෝධීද වේ. ඔහු වහංසේ තමන්ගේ අඹුදරුවන් ඇතුලු පවුල තනි කරමින් තමන්ගේ අරමුණ වෙත ගමන් ඇරඹූහ.
සමස්ථ අධ්‍යනයේදී දක්නට ලැබෙන්නේ නිර්වානය නමින්, අනුන් ගෙන නොසිතා ආත්මාර්ථකාමීව ඒකමතික තීරණ ගැනීමට ආගම් තුල අවසර ඇති බවය. අනුන්ට ගෞරව කිරීම යනු හොඳ විනයන් පවා මෙහි ඉවත්වී ඇත. ඔබගේ අවශ්‍යතාවය හෝ දුක්වලින් මිදීමට අනුන් පිළිබඳව නොසිතා තීරණ ගත හැකි බව කියා දෙයි.
බෞද්ධයෙක් විදියට ඔහුගේ අවසාන පරාමාර්ථය සහ ඔහු අධිශ්ඨානය කරමින් සිටින්නේ, තමන් තමන්ගේ දුකින් මිදීමට ක්‍රියාකල යුතු බවත්, එම අරමුණ ලඟාවීමට ඔහුට/ඇයට අන් අයත් සමඟ සම්බඳ්ධකම් ඇති කළ හැකි බවත් ය.
එවන් අවස්ථාවක, සේසුස් වහංසේ මිනිස්කමින් පරමාර්ථකාමීව ක්‍රියා කරමින් බොහෝ දෙනෙකුගේ මිදුම් දඩයක් ලෙස තම ජීවිතය පූජා කළහ.
අවසානයේ, බෞද්ධයෙක් තුල වගකීම හා තීරණය යන සංකල්පයන් මතු වෙන්නේ කර්මය හා යලි ඉපදීම යනු රීතිය තුලය.
ආධ්‍යත්මික නායයෙක් වන දලයි ලාමා හිමියන් වෙත පැවරුනු විප්‍රවාස චෝදනාව නැත්නම් චීන කොමියුනිස්ට් වාදියෙක් විසින් තිබෙත් ජාතික බෞද්ධ මෑනියන් ලිංගික දූෂණයට ලක්වීම ආදින් ඔවුන් පෙර ආත්මයේ සිදුකළ කර්මයන්වල ඵලයක් විය හැකි බව විශ්වාශ කිරීමට මට නොහැක.
අත්‍යුත්තම ජීවීතය ප්‍රතික්‍ෂේප කරන අදේවවාදියෙක් කෙලෙසද විපාකායන් පිළිබඳව අවබෝධයකින් සිටියි දැයි පිළිබඳව මට පුදුමයක් හැඟෙන අතර තවද මෙවන් සංකීර්ණ නිර්නායකයක් මත විශ්වාසය තබන්නේ කෙසේද? කවුරුන් විසින් හෝ මෙම නිර්නායකයන් නිශ්චය කර සහ ඇගයීමට ලක් කර පිළිවෙලක් ඇති පිළිවෙතක් ඉදිරිපත් කිරිම අවශ්‍යයි. මෙය සර්වබලධාරි, සර්වඥාන, සර්වව්‍යාපී යනු දෙවියන් සම පුද්ගලයෙකු විසින් පරීක්‍ෂාකර මෙය කෙතරම් සංකීර්ණා දෙයක් යැයි දැන ගනිමින් මෙය දෙවියන් අස්තිත්වය ප්‍රතික්‍ෂේප වෙන්නේ කෙසේද? යන්න බැලීය යුතුය.
තවද නිර්වානය යනු අප සැමගේම අවසන් සාධනය ලෙස උපකල්පනය කරමු. එතුලින් මෙම නිමක් නැති දුක් ජනර උප්පතියෙන් අස මිදී රහත් වන්නේ නම්, එවන් රහත් භාවය නිශ්චය කල හැකි සාධක කුමක්ද?
එවන් නිර්වානය දුටු කෙනෙකු යලි පැමිණ එය පිළිබඳව කියා තිබේද? මෙය සතයක්ද නැත්නම් මිත්‍යාවක්ද? මාගේ පසු කල් ජීවිතය හා මාරණාසන්න අත්දැකීම් එකතු කරමින් බ්ලොග් (Blog) අඩවියක් නිර්මාණය කළෙමි. මෙය රසවිඳිය හැකි අතර එහි අන්තර්ගතය ඔබට උපකාරීවේ යැයි මා සිතමි.
jesusandjews.com/wordpress/2009/10/29/is-hell-real/
බෞද්ධ දර්ශනයට පිළිතුරු දෙමින් විකල්ප දැක්මක් ඔබට ලබාදෙන්නේ ඉතා කැමැත්තෙනි. මෙය ලෝකයට එළියක් ලෙස ජේසුස් වහංසේ සඳහන් කරයි. ඔහු වහංසේ අප සියලු දෙනාගේ මාර්ගය එළිය කරයි. අපි ඔහුව දෙවිඳුන් ලෙසත් ගැලවුම්කරු ලෙසත් සලකන්නේ නම් අපගේ පරමාර්ථය කරහා මඟ පෙන්වයි. එය මෙලොව නොවේ. එහි ඔබේ සුය උත්සාහයෙන් මායාව නොදකී. නමුත්, එහි අපේ පරමාර්ථය සුරකින අතර එහි දිව්‍යලෝකයක ප්‍රීතිය හැඟෑ.
වසර 20 කට ඉහත දී මා ජේසුස් වහංසේගේ සබඳයට පැමිණෙමි. ඔහු මාව ක්‍රමක් ක්‍රමයෙන් වෙනස් කරමින් මාගේ ජිවිතය වෙනස් කර, තාවකාලික මුලාවක් නොපෙන්වා මා ප්‍රිය ජීවිතය ජීවත්වීමට මඟ පෙන්වූහ.
ඔබ කැමැති නම් මෙහි මාගේ සාක්‍ෂිය කියවිය හැක :
ජේසුස් වහංශ සමඟ වූ මාගේ සාක්‍ෂිය
තවත් ප්‍රතිවිරුද්ධ කරුණක් ද තිබේ. බුද්ධාගම ව්‍යාප්තිය ලැබු නමුත්, එහි මූලාශ්‍රය හිංදු ආගම වේ. එහි තිබූ අදහස් උපුටා ගනිමින් පසු කලක මෙය බිහිවිය.
බුදු හාමුදුරුවන්ගේ දර්ශනය පසු කලක හිංදු ආගමෙන් ඉවත්ව ගිහින් හැක. නමුන් ඔහු වහංසේ ඉපදුනේ, වැඩුනේ, පිරිනුවන් පෑවේ සියල්ලම හිංදු ආගම තුලින්මය. බුද්ධාගම පසු කලක නොයැකුත් වෙනස්වීම්වලට ලක්වී අලුත් හැඩයක් ගත නමුන් අහි මව් ආගම හිංදු ආගම වේ.
බුද්ධාගමේ බෝ ගස සෙමින් හිංදු ආගම තුලට මුල් ගන්වමින් පෝෂණය වී, ඉන්පසු නව ආගමක් ලෙස ප්‍රතිනිර්මාණය විය.
තවත් විදියකින් පැහැදිලි කරන්නේ නම්, මෙම ආගම් සංස්කෘතින් තුල නොයැකුත් නොයැකුත් වෙනස්කම් තිබුන ද, ඉන්දියානු පූජකයින් නොසිටියේ නම් මෙවැනි ආගම බිහි නොවේ. ආගමේ ඉපදීමකදී තිබූ සුලු අදහස් කොටසකින් තිබූ නමුත් බුදු හාමුදුරුවන්ගේ නාමය එකතු කරමින්, මූලාශ්‍රය වෙනත් ආගමකින් ගෙනද ඇත.
බූද්ධාගමික් අධ්‍යාපානයේ සඳහන් කරන පරිදි, ඔබ සොරකම් කළ සියලු බිත්තර ගොටු තුනකට දමනවා ද, නැත්නම් ඔබට ආදරය කරන ඔබව නිර්මාණය කළ දයාපත් දෙවියන් ගේ දෑත් තුලට විශ්වාසයෙන් හසුවී සුහද ජීවීතයක් ගත කිරීමට කැමතිද?
මෙහි බලාපොරොත්තුව කුමන සංස්කෘතික දැක්ම හෝ දර්ශනය වඩා හොඳ බව තේරීම නොව සත්‍ය සෙවිමින් එහි අරමුණ කරහා යමින් නිත්‍ය සුවය ලැබීමයි. ජේසුස් වහංසේ මෙලොවට පැමිණුයේ මිනිසාසේ යහමඟට එළියක් වීමටයි. ඔබ තවද සිටින්නේ අඳුරක නම්, ඔබේ මාර්ගය සොයන්නේ කෙසේද?
තවද ශුද්ධවූ බයිබලය අපට කියන්නේ දෙවියන් වහංසේගේ මාර්ගෝපදේශනය අපගේ පයට එළිය ලබාදෙමින්, මාර්ගය පෙන්වන ලෙසයි.
මාගේ වචන භාවිතය එක් අයුරකින් දෘඩ වූ නමුත් එය මාගෙන වැරදි වැටහීමක් නොදී ඇතැයි මා සිතමි. තවද මාගේ මෙම පණිවුඩය මගින් යම් අවබෝධයක් ඔබ ලබා තිබේ යැයි මා බලාපොරොත්තු වෙමි. මා අන් අයට උපකාරීවන සේවකයකි. මගේ සඳහන් කිරීම්වල කොතැනක හෝ අගෞරව කිරීමක් නැත්නම් පාපොඡ්චාරනයක් දුටුවේ නම් එයට සමාව දෙන්න. මා මෙලෙස තදින් කීමට හේතුව එහි බරපතල තත්ත්වයයි.
බෞද්ධයෙන් ඔවුන්ට හරි හා වැරදි සඳහන් වගකීමක් නිර්නායකයක් ඇති බව මා විශ්වාස කරමි. මෙවන් සත්ධර්මයන් අපගේ යතාර්ථ ජීවිතය සඳහා ඉතා සංකීර්ණයි. දෙවියන් සම්භාෂණයක යෙදෙන්නේ අපගේ ඇතුල් ශරීරය තුල බැවින් අපට විපාකය හා තීරණ දැනේ. නමුත් බුද්ධාගම එය ඉතා අවම වශයෙන් කරයි. නමුත් ඇතැම් අවස්ථාවලදී ආගමික ක්‍රියාකාරකම් සවයං පෝෂිත වන අතර එහි ඇතැම් රටාවන් යතාර්ථයට පටහැනි ය. දුකින් මුදාගන්නා සමඟ සබඳයක් ඇකි කිරීමේ පටිපාටියක් එහි නොසතුයි. ආත්ම උත්සාහයෙන් මෙය විසඳීමට මනුසත්වය ලොකු වෑයමක් දරයි.
මෙහි නිමාවේ මාගෙන් ඔබට පුංචි ඉල්ලීමක්, දෙවිඳුන් අපට යහපතක් යැයි පිළිගනිමින් ඔබගේ හදවත විවෘත කරමින් ජේසුස් වහංසේ පිළිබඳව ඔහුගේ සේවය ගෙන දැනගන්න.
අවසානයේ ඔබට එක් පැවසුම් පෙළක් සඳහන් කරමි, මෙතිව්’ හිදී ජේසුස් වහංසේ මෙය පැවසුවේය. 11:28-30 28 “දුක්බර ජීවිතයෙන් පෙළෙන ඔබ, මා වෙත එන්න. මා ඔබට සහනය දෙමි. 29 මාගේ ශක්තිය ලබමින් ඔබ ඉගෙන ගන්න. මාගේ මෘදු නිරහංකාර සිත ඔබගේ ආත්මයට සහනය ලබා දෙයි. 30 මාගේ ශක්තිය ඔබගේ සුවයයි, මාගේ දුක ඔබට දීප්තියයි”
දෙවියන් සමඟ සබඳයක් ඇකි කරගන්නේ කෙසේද
Archive for the ‘Buddhism’ Category
බුදු හාමුදුරුවෝ රහත් වූ කෙනෙකි
Monday, February 2nd, 2015ජේසුස් වහංශ සමඟ වූ මාගේ සාක්‍ෂිය
Monday, February 2nd, 2015ආයුබෝවන්! මාගේ නම රොබ්. උපන්නේ එක්සත් ඇමේරිකාවේ ටෙක්සාස් ප්‍රාන්තයේ ය. මා පිළිබඳව තවත් සුවල්පයක් කීමට කැමති. දෙවියන් කෙරෙහි මා සතු ඇති භක්තිය පිළිබඳව දන්නා සාක්‍ෂියක් බෙදාහදා ගැනිමෙන් ආරඹීම මාගේ ස්වභාවයක් පමණක් නොව, එය වැදගත් ද වේ. මෙයට දසවසර දෙකකට පෙර, සැබෑ ශුන්‍ය භාවයකින් හා හුදකලා වාකවානුවක් මා අත්වින්දෙමි. මා ජේසුස් වහංසේ පිළිබඳච විශ්වාස තැබුවාට පසු, ඔහු වහංසේගේ ලෝකයේ තිබෙන්නාට වඩා ආදරයකින්, සතුටකින් හා සිත් කිවනකින් පිරිපුන්ව මාගේ ජීවිතය ගත කරන්නෙමි. ඔහු මාගේ වින්දනයයි, ඔහු මාගේ ජීවිතය යි.
මාහට එතරම් අත්දැකීමක් යතාර්ථයේ නොලැබී තිබුණේ නම් මා මෙවිට වෙනත් නොයැකුත් දර්ශණයන් සෙවෙමින් ලොකු ගමණක් පසුකර ඇත්තෙමි. ආගම හා දර්ශණ යනු සිමාවන් පසු කරමින් එවාටත් ඔබ්බට ගිය ලෙංගතු බැඳීමක් ජේසුස් වහංසේ සමඟ ඇති පසු මගේ ජීවිතයම් වෙනස් කළේය. එය සත්‍ය හා භෞතික දෙයක්ද විය. මාගේ විශ්වාසයේ තීරණාත්මක මොහොතකදී, එක් රැයකින් මාගේ ස්වභාවය මුලිමණින්ම දෙවියන් වහංස වෙනස් කළ පමණක් නොව, ඔහු මාව නිවැරැදි මගට ගෙන ගියා. මාහට ඥානයද එක් අයුරකින් පෝෂණය කළේය. එක්කලක මා ඉතා වෙනස් පුද්ගලයෙක් වූවද, වර්තමානයේ මා සැබෑ වෙනසක් අත්විඳින බව කිසිසේත්ම ප්‍රතික්‍ෂේප නොකරමි. මා යලි ඉපදුනු බවක් දෙනෙනා වගේ, මෙම සඳහන තවත් ආගමක ප්‍රචාරයක් ලෙස නොසිතන්න. පෙර දිනක ජේසුස් වහංසේගේ තවත් නිර්මාණයක් වෙමි මා. මගේ ජීවීතයේ ඇතැම් වෙනස්වීම් වර්ධනය වෙමින් පවතින අතර, අනෙකුත් වෙනස්වීම් ඉතා ඉක්මනින් සහ පෙරදා රැයකින් සිදුවන ඒවාද වේ. මාගේ ස්වාභාවය හා හැකියාවන් අභිබවා යෑමට අවශ්‍යවු සියල්ල ලබා දෙමින් දෙවියන් වහංස මා පරිපූර්ණ කළේය. ජේජුස් වහංසේ මා සතු තිබූ අයහපත් පුරුදු, දුම්වැටි පරිහරණයේ සිට සීමාවෙන් තොරවූ කාමාසාව පවා මාගෙන් ඈත් කර මා පාපයෙන් මුදා ගැනීමට අදාල සියලු ශක්තින් ලබා දුන්හ. මා ඔහු සතු තිබූ විශ්වාසයේ බලයෙන් මාගේ බිරිඳට තිබූ වකුගඩු ආබාධය හා පුතාට තිබුණු ඇදුම රෝගයද සුව අතට පත්වීම තවත් සාක්‍ෂියකි. මාගේ මෙම වෑයම තවත් සාක්‍ෂියක් ඔබ හට ලබා දීම පමණක් වන අතර ඔබගේ වටිනා කාලය අපයෝජනය කිරීම නොවේ. ඔබ මා විශ්වාස නොකරන්න පුලුවන් ඔවුන් අතරින් තවත් යහපත් කොටසක් මට ස්තුතියි පතයි. නමුත් මෙම මතයන් දෙකම අනවශ්‍ය යි. මා විශ්වාසයෙන් හා නිහතමානීම දෙවින්ගෙන් ඉල්ලා සිටින්නේ, ජේසුස් වහංසේගේ ඔබට සත්‍ය වටහා දීමට යි. මෙය කියවීමට ස්තුතියි. ඔබට දෙවියෙන්ගේ ආශීර්වාදය ලැබීමට මා මෙයින් යාච්ඤා කරමි.
දෙවියන් සමඟ සබඳයක් ඇකි කරගන්නේ කෙසේද
Monday, February 2nd, 2015ශුද්ධවූ බයිබලය දෙවියන් විසින් සියලුදේ නිර්මාණය කර ලබා දී ඇති බවය. එහි මිනිසත්වයත් අයත්. දෙවියන් යෝග්‍ය හා පූජණීය ගති ගුණයන්ගෙන් පිරිපුන්ව සිටිය ද, මිනිසා එසේ නැත. මනුසත්වය යනු උතුම් දෙය මිනිසාට ලබාදී එතුලින් යහපත හා අයහපත වෙන්කර දැකීමේ හැකියාව දෙවියන් ලබා දුන්හ. දෙවියන් දේවවාක්‍යයන් තුලින් පිරිපුන් ශුද්ධවු බයිබලය අපිට කියා දෙන මූලික පණිවුඩය, අපි පාපයෙන් පිරි හා දෙවියන්ගේ මහිමයට ලඟා විය නොහැකි දුරක සිටින බවය.
මා සදාචාරාත්මක දර්ශණයක් ඇති නියාමයන් අතරින් කොටසක් ඔබ වෙත ඉදිරිපත් කළේ නම්, එයින් දෙවියන් නියාමය ඉක්ම ගිය කිසිවක් කිසිවෙකු විසින්ම මෙතෙක් මවා නැත. අපේ ඇතැම් පාපයන් දෙවියන් හට යායුතු මාර්ගයෙන් නොමඟ යවමින්, වෙනත් දෙවි බලවේග හා බලපෑම් හා එක්වීමට මඟ පහදන්නා පමණක් නොව, දෙවියන් වහංසේගේ නාමය අහිතු ලෙස භාවිතා කරමින් ඔහු වහංසේ කෙරෙහි අප තුල තිබු ආදරයද වැලැක්වීමට හේතු පහදයි. මෙම ක්‍රියාව, අපගේ දෙමාපියන් අගෞරව කිරීම වැනි, ඝාතනයක් කිරීම තරම්, කාමය වපුරන දෑසකින් සියල්ල දකින්නා තරම්, අන්සතු දෙයක් සොරකම් කිරීම තරම්, අපි දන්න හඳුණන කෙනෙකුට එරෙහිව අසත්‍ය සාක්‍ෂියක් දීම තරම්, අන්සතු දේපළක් හෝ අන්අයකුගේ භාර්යාව භුක්තිවිඳීම කරම් ඉතා පහත් සිදුවීම කි.
සදාකාලින වූ දෙවිඳුන් ගේ ගුණයන් පිළිබඳ අපගේ අවබෝධය පරිහාණියට ලක්කර් ඇත. තවත් අයුරකින් කියනවා නම් අපටත් දෙවියන්ටත් අතර තිබූ සම්බන්ධය මෙතුලින් නැවතී, ඔහු වහංසේ අප පාපයෙන් මුදාගැනීමේ පියවරයන් සඳහා ද අවහිර ඇති කරයි. මෙය බයිබලයේ, ගින්නක් මොළවා නොමැති ස්ථානයක අප සීතලෙන් දුක්විඳිමසේ කියා විග්‍රහ වේ.
මෙවැනි අවස්ථාවන්වල අප තුල තිබූ විශ්වාසය මුළුමනින්ම නැතිවී ගිය හැක. නමුත් එනම් අවස්ථාවක දෙවියන් වහංසේ ගැලවුම් කරුවෙකුව අප වෙත ලබාදුන් අමතක නොවන්න. එවිට ඔහු වහංසේ වෙත පැවරුනු රාජකාරිය අප හා දෙවියන් අතර මැදිහත්වීමද, ඒ වගේම මනුෂ්‍යාත්මයක් ලබා ගනිමින් දෙවියන්ගේ පණුවුඩය අප අතර ගෙන යාම ද වේ.
අප හා දෙවියන් සමඟ සාමය ඇති කිරීමේ බලාපොරොත්තුවෙන් ඔහු වහංසේ තම ජීවිතය පූජා කළේය. ඔහු මරණයෙන් මිදී යලි පැමිණ තමන් සතු විශ්වාසය තැබුවන් වෙනුවෙන් බලාපොරොත්තුවෙන් සිටියි. එමඟින් අපට කියා දෙන්නේ අපි මිය යනවිට අපගේ ආත්මය ශරීරයෙන් ඉවත්වී දෙවියන් සමඟ එක්වෙන බවක් ය. මෙලෙස බයිබලයේ සඳහන් වේ.
මේ සියල්ල සිදුවීමට නම් අපි ජේසුස් වහංසේගේ ඉදිරියෙන් විශ්වාසීව දෝෂෝච්චාරනය කිරීමෙන් අපගේ පාපයන් සියල්ලටම සමාව ලබමින් දෙවියන් සමඟ සාමය සාමය ගෙන ආහැක. මෙය සමිඳුන්ව පිළිගන්නා අයුරකින් ඔහු වහංසේ වෙත සමස්කාරය කිරීමක් ලෙසද අදහස් වේ.
ජේසුස් වහංසේගේ ගුණය අපි අවබෝධය කරගන්නා විටදී, ඔහු වහංසේගේ ශුද්ධාත්මය තුලින් අප වෙත දිව්‍යලෝකයේ සාමය, විශ්වාසීන් වෙත යවා දෙවියන් සමඟ වූ ජීවතයට අපට මඟ පහදයි.
පිවිතුරු ඥානස්ථානයන් හෝ ගෙල්වීම් එවන් පිවිතුරු ආත්මයක මරණයෙන් ද මෙවන් විශ්වාසයක හුවමාරුව පසු කරයි. මෙවන් ක්‍රියාව ඔබට යලි ඉපදීමක් ශාරීරකව ද ලබාදීමෙන් දෙවියන්ගේ ආධ්‍යාත්මික ක්‍රියාවලියන් ඔබට යතාර්ථයේ දැනේ. දෙවියන්ගේ ප්‍රකාශය අනුව, මෙයින් ඔබ ආධ්‍යාත්මිකව සත්‍ය අවබෝධය කරගන්නාසේම ඔබ නව ජීවියක් ඇති මිනිසෙක් බිහිවේ.
මෙය යාතාර්ථයේ ඉතා ගැඹුරු භාවිතයක් වු නමුත්, ඔබ දකින්නේ ඉතා සුලු වෙනස්වීමක් ලෙස ය. “දුක්බර ජීවිතයෙන් පෙළෙන ඔබ, මා වෙත එන්න. මා ඔබට සහනය දෙමි. මාගේ ශක්තිය ලබමින් ඔබ ඉගෙන ගන්න. මාගේ මෘදු නිරහංකාර සිත ඔබගේ ආත්මයට සහනය ලබා දෙයි. මාගේ ශක්තිය ඔබගේ සුවයයි, මාගේ දුක ඔබට දීප්තියයි” සේ කියමින් ජේසුස් වහංසේ ඔබ සැම ආරාධනා කරයි.
මිතුරාණෙනි, ඔහු වහංසේගේ කැඳවුම අද ඔබට ඇසැයි ද, දැඩි හදකින් නොසිටිමින් ගැලවුම් කරුට ඔබගේ ජීවිතය හසුරුවන්න ඉඩදෙන්න. ඔහු වහංසේ ඔබට ආදරය කරන අතර ඔබගේ අවබෝධය ඉක්මවා යන සාමයයි වචනවලින් සීමා නොවන සතුටකුත් ඔබ වෙත ලබාදෙයි. මෙතුලින් ඔබට කියන්නේ ඔබ වෙත දුක් කරදර ලඟා නොවන බව මිස, එවන් අවස්ථාවලදී ඔහු වහංසේ ඔබ සමඟ සිටින බවය.
අවසානයේ මා ඔබෙන් ඉල්ලා සිටින්නේ, ඔහු වෙත යාච්ඤා කර සැබෑ ජීවිතයේ ඔහු විසින් ඔබ සියලු දෙනා පාපයෙන් මුදා ගැනීමට ඉඩ දෙන ලෙසයි. ඔබ මෙය හිතට එකඟව කර්න්නේ නම් ඔබේ හිතට බිඳ වැටීමක් නැත. දෙවිඳුන්ගේ මිහිමය ඔබ සියලු දෙනා අන්විඳීම අපේ බලාපොරොත්තුවයි. ආමෙන්.
ការត្រាស់ដឹងរបស់ព្រះពុទ្ធ
Monday, February 2nd, 2015សម្រាប់មនុស្សខ្លះព្រះពុទ្ធ គឺជាការព្រះមួយអង្គ ប៉ុន្តែបើនិយាយដោយជាក់ស្តែងទៅ សទ្ធត្ថ សិរិមហាមយា គឺជាអ្នកមិនជឿថាមានព្រះ ហេតុដូច្នេះហើយទ្រង់មិនបានមើលឃើញខ្លួនឯងថា ជាអាទិទេពមួយអង្គនោះទេ។ សម្រាប់មនុស្សមានទស្សនៈដូចជាព្រះពុទ្ធ ដែលមានជំហរជាអ្នកមិនជឿថាមានព្រះ ឬអ្នកមិនជឿលើព្រះ ខ្ញុំនឹងសំណូមពរឲ្យលោកអ្នកពិចារណាកិច្ចពិភាក្សាលើលោកធាតុវិទ្យា និងទូរបាតុភូតសាស្រ្តដែលខ្ញុំបានធ្វើការបង្ហោះផ្សាយកាលពីលើកមុន។
jesusandjews.com/wordpress/atheist-agnostic-non-theist/
បើយើងសន្និដ្ឋានថា ព្រះអង្គម្ចាស់មានពិតមែននោះ អញ្ចឹងយើងគួរស្វែងយល់ថែមទៀតអំពីទ្រង់ប្រយោជន៍ឲ្យយើងយល់ច្បាស់ និងមានការគិតត្រឹមត្រូវក្នុងការយកមកដឹកនាំជីវិតរបស់យើង ជៀសជាងគ្រាន់តែដើរតាមមេដឹកនាំសាសនាហិណ្ឌូ និងព្រះពុទ្ធ។
ដូច្នេះហើយ សម្រាប់អស់អ្នកដែលបានគោរពប្រតិបត្តិដល់ព្រះពុទ្ធ តើពួកគេដឹងយ៉ាងម៉ិចថា វាចារបស់លោកត្រូវបានរក្សាទុកបានត្រឹមត្រូវនោះ ដោយព្រោះវាចារបស់ព្រះអង្គមិនត្រូវបានបោះពុម្ព រហូតទៅដល់ ៤០០ ឆ្នាំក្រោយបន្ទាប់ពីការសុគតរបស់ទ្រង់? ដូច្នេះគេអាចនឹងមានពេលវេលាច្រើនសម្រាប់កែសម្រួលខ្លឹមសារនៃការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ឲ្យបានល្អប្រសើរជាងមុន ដែលអាចធ្វើឲ្យមានគេដាក់បញ្ចូលអត្ថន័យបន្ថែម។ ទាក់ទងទៅ នឹងអ្វីដែលត្រូវបានគេសន្មតវាចារបស់ទ្រង់ ដោយទ្រង់ជឿលើការបង្រៀនថា បើមនុស្សម្នាក់បានស្វែងយល់ឃើញថាទស្សនៈណាមួយនៃការបង្រៀនរបស់ទ្រង់គ្មានតម្លៃ អញ្ចឹងមានន័យថាគេមិនគោរពប្រតិបត្តិតាមនោះទេ។ ដូច្នេះតើមនុស្សម្នាក់ដែលអះអាងមានសេចក្ដីពិត តែមិនបញ្ជាក់ខ្លួនឯងពីគោលបំណងច្បាស់លាស់នោះមែនទេ?
លើសពីនេះទៀតចំពោះការបង្រៀនរបស់ព្រះពុទ្ធនេះនៅតាមសាលារៀននានាមានការបង្រៀនទស្សនៈផ្សេងគ្នា និងមាននិកាយច្រើនដែលធ្វើឲ្យមានទស្សនៈផ្ទុយគ្នា។
នេះប្រហែលដោយសារតែក្នុងចំណោមធនធានជាច្រើនដែលគេបានរកឃើញផ្សេងៗគ្នាទាំងអស់ មានលក្ខណៈផ្សេងគ្នាដែលធ្វើឲ្យវាមានការពិបាកសម្របសម្រួលនូវភាពផ្សេងគ្នានៅក្នុងអត្ថបទទាំងនេះ។
ជាថ្មីម្តងទៀត ខ្ញុំមានភាពងឿងឆ្ងល់ថា បើទោះបីជា ព្រះពុទ្ធខ្លួនឯងអាចនឹងស្គាល់អក្សរទាំងអស់ ដែលត្រូវបានបញ្ចូលទៅក្នុងការនិពន្ធរបស់ទ្រង់។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ សំណួរដ៏មានឥទ្ធិពលសួរថា តើព្រះពុទ្ធពិតជាបានត្រាស់ដឹង ឬបានភ្ញាក់រឭក? តើទ្រង់ ឬមនុស្សផ្សេងទៀតដឹងយ៉ាងម៉ិចថា វាអាចឈានដល់គោបំណង ឬបានសម្រេចនូវភាវៈនេះ ហើយធ្វើដូចម្តេចទើបមនុស្សអាចវាស់ពីបាតុភូតនៃសម្បទាខាងវិញ្ញាណ? ក្នុងការប្រកាសអះអាងពីការត្រាស់ដឹងនេះ អាចជាការត្រាស់ដឹងបំភាន់ ដោយព្រោះតែមិនមានលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យទៅតាមលក្ខណះស្តង់ដាក្នុងលក្ខខណ្ឌខាងវិញ្ញាណនេះ។
សូម្បីតែព្រះពុទ្ធព្រះអង្គឯងមិនអាចពណ៌នា ឬកំណត់និយមន័យពាក្យដូចជានិព្វាន លើកលែងគ្រាន់តែនិយាយថាវាគឺជាភាពទទេ។ បើព្រះពុទ្ធមិនអាចកំណត់ជោគវាសនាខ្ពស់បំផុតក្នុងការត្រាស់ដឹងរបស់ទ្រង់ អញ្ចឹងតើមនុស្សអាចដឹងច្បាស់ថានេះគឺជាភាវៈ ឬភវៈ?
តើវាអាចទៅរួចទេថា ទស្សន:សាសនាអំពីលោកនេះ គឺគ្រាន់តែជាការកុហក ឬការបោកប្រាស់ដែលអាចបណ្តាលឲ្យមានការខ្ជះខ្ជាយពេលវេលាជីវិតដ៏មានតម្លៃ ដោយដើរតាមទស្សនៈទុទិដ្ឋិនិយម និងលទ្ធិបដិវត្តន៍ដែលនាំមនុស្សឲ្យបាត់បង់បំណងប្រាថ្នាផ្ទាល់ខ្លួនសម្រាប់ជីវិត ដោយមិនគិតពីការបន្តឈោងចាប់អំណោយទាននៃជីវិតរស់នៅប្រកបដោយក្ដីអំណរដ៏ភ្លឺស្វាងនោះ?
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ សេចក្តីប្រាថ្នាមិនអាចពន្លត់ ហើយសូម្បីតែព្រះសង្ឃដែលត្រូវបានបួសទៅរស់នៅក្នុងវត្តអារាមដោយកាន់ធម៌វិន័យដ៏តឹងរឹងនោះ ក៏នៅតែមានសេចក្តីប្រាថ្នា គោរពលើអរិយសច្ចទាំងបួន(សីលបួន) ហើយបន្តខំប្រឹងដើរតាមអារ្យអដ្ឋង្គិកមគ្គ (សីលប្រាំបី) ដើម្បីសម្រេចបាននូវសេចក្តីប្រាថ្នានៃព្រះនិព្វាន។
ទស្សនៈនៃការបដិសេធខ្លួនឯងអាចត្រូវទៅនឹងទស្សនៈទានព្រះពុទ្ធសាសនា ប៉ុន្តែតាមការគោរពប្រតិបត្តជាក់ស្តែងមនុស្សទាំងអស់នេះជីវិតរស់នៅ របស់ពួកគេពឹងផ្អែកទៅលើគោលការណ៍ទាំងនេះ?
ដូចគ្នានេះផងដែរ តើមនុស្សម្នាក់អាចបញ្ជាក់ពីគំនិតដូចជាអនិច្ច/អនិច្ចតា ឬអនត្តតាបានទ? តើក្នុងការវិភាគចុងក្រោយ ដូចនេះគឺគ្រាន់តែជាភាសាសាសនាមិនសមហេតុផល ឬគឺជាភាពប្រាកដនិយមនេះ? តើជីវិតទាំងអស់ត្រូវបានបកប្រែដូចគ្រាន់តែជាចំណុចបំភ័ន្តភ្នែកនៃការផ្លាស់ប្តូរស្រមោលដោយគ្មានទស្សនៈស្ថេរភាព និងអចិន្ត្រៃយ៍ទេមែនទេ? ជាថ្មីម្តងទៀត តើអ្នកកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនា កំពូងតែរស់នៅដើម្បីបំពេញនូវគោលដៅឧត្តមគតិទាំងនេះហើយ តើធ្វើបែបនេះ ពិតជាបង្ហាញត្រឹមត្រូវពីជីវិតរស់នៅរបស់ពួកគេពីមួយថ្ងៃដែរឬទេ?
ក្នុងការផ្លាស់ប្តូរឆ្ពោះទៅរកការទទួលខុសត្រូវដោយផ្តោតសំខាន់នៃការជៀសវាងពីសេចក្តីទុក្ខ ទស្សនៈនេះ គឺជាផ្នែកមួយនៃសមីការអវិជ្ជមានចំពោះសេចក្តីចង់ប្រាថ្នានៃតម្រេកនិយម ដែលបានខិតខំដើម្បីបង្កើនសេចក្តីបំពេញចិត្តខណៈពេលកំពុងតែការកាត់បន្ថយ ឬការជៀសវាងសេចក្តីឈឺចាប់។
ទាក់ទងទៅនឹងទស្សនៈអំពីការឈឺចាប់ និងសេចក្តីទុក្ខ ផ្នត់គំនិតនេះអាចត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ ប្រសិនបើមានធាតុប្រតិនិក្ខេបនៃសេចក្តីបំពេញចិត្ត និងសេចក្ដីល្អ មិនដូច្នេះទេ យើងគ្មានអ្វីទាក់ទងទៅនឹងពាក្យដែលគេហៅថា ការឈឺចាប់ និងសេចក្តីទុក្ខ។ ដូច្នេះ តើវាមិនគួរកោតសរសើរចំពោះការសម្រេចបាននូវសេចក្ដីល្អ និងសេចក្តីសុខ ជៀសវាងការមើលឃើញសុទិដ្ឋិនិយម ជាងទុទិដ្ឋិនិយម? តើយើងមិនគួរចាប់យកទស្សនៈវិជ្ជមាននៃជីវិតជាជាងការជៀសវាងសេចក្តីប្រាថ្នារួមគ្នា? បើដោយសារតែជីវិតពោរពេញទៅដោយឧបសគ្គ តើនេះមានន័យថា ការព្រមចុះចាញ់ ហើយជៀសចេញពីការតស៊ូ ប្រសើរជាង ឬវានឹងមានប្រយោជន៍ជាង បើខិតខំប្រឹងប្រែងយកជ័យជំះលើឧបសគ្គទាំងអស់នេះនៅក្នុងជីវិត? តើលោកអ្នកដឹងទេថា ពេលខ្លះភាពល្អៗអាចកើតចេញមកពីសេចក្តីទុក្ខ ប៉ុន្តែប្រសិនបើមនុស្សម្នាក់ជៀសចេញពីបទពិសោធន៍នេះ អញ្ចឹង តើភាពសុចរឹត វានាំឲ្យជីវិតថយក្រោយមែនទេ? យើងបានឃើញវីរបុរសដែលយើងបានគោរពកោតសរសើរក្នុងការលះបង់ជីវិតរបស់ពួកគេដើម្បីប្រយោជន៍របស់អ្នកដទៃ ដូចជាអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវមានសេចក្តីទុក្ខតាមរយៈការសុគតរបស់ទ្រង់នៅលើឈើឆ្កាងនោះ។ ទ្រង់បានធ្វើកិច្ចការនេះជំនួសមនុស្ស ដោយទ្រង់បានទទួលទោសដែលជាអំពើបាប និងភាពទុច្ចរឹតរបស់យើងក្នុងគោលបំណងដើម្បីរំដោះយើងចេញពីបណ្តាសានៃសេចក្តីទុក្ខដ៏អស់កល្បជានិច្ច ដោយទ្រង់មានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការនាំយកសេចក្តីសុខអស់កល្បជានិច្ចពីនគរស្ថានសួគ៌មកឲ្យយើង ។ ខ្ញុំយល់ស្របថាការឈឺចាប់ និងសេចក្តីទុក្ខ គឺជាការអាក្រក់តែនោះគឺជាផ្នែកមួយដែលមាននៅក្នុងជីវិតនៅក្នុងលោកិយ៍នេះ ប៉ុន្តែវាមិនគួរគេចេញដោយដកខ្លួន ឬរត់ចេញពីការពិតដោយមិនធ្វើអ្វីទាំងអស់ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហា ដែលនាំខ្លួនរបស់យើង និងជីវិតរបស់យើង ទៅរកកាយវិកលកម្ម ។ វាល្អប្រសើរនោះ គឺត្រូវប្រមូលកំលាំង និងខិតខំប្រឹងប្រែងកសាងមន្ទីរពេទ្យសំរាប់អ្នកទន់ខ្សោយ ជង្រុកអាហារ ឬ ជម្រកសម្រាប់ភាពក្រីក្រ និងមជ្ឈមណ្ឌលក្មេងកំព្រាសម្រាប់ក្មេងរបស់យើង ដែលត្រូវបានគេបោះបង់ចោល ជាជាងការទទួលយកនូវវិធីសាស្រ្តចុះញ៉មឆ្ពោះចំពោះពួកអ្នកទទួលស្គាល់ខ្លួនឯងថាដោយសារផលកម្មនោះ ។
ដូចគ្នាផងដែរការរស់នៅក្នុងវត្តអារាមមិនមែនជាការដោះស្រាយបញ្ហាទាក់ទងទៅនឹង សេចក្តីទុក្ខរបស់មនុស្ស ហើយ ភាពនៅឯកោជាច្រើនទៀតនៃឥរិយាបថការពារធៀបនឹងវិធីសាស្រ្តរីកចម្រើនមួយក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាទាំងនេះ។
គ្រីស្ទបរិស័ទ្ធបានយកតួនាទី និងនាំមុខក្នុងការធ្វើកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងដ៏ខ្លាំងខ្លាំនៅក្នុងការផ្តល់ជំនួយមនុស្សធម៌ដើម្បីជួយឲ្យមនុស្សមានជីវិតប្រសើរឡើងដោយកាត់បន្ថយភាពទុគ៌ត និងសេចក្តីទុក្ខ ជាជាងការទទួលយកឥរិយាបថជួយអ្នកដទៃទៀត គឺជាការរួមចំណែកឲ្យមនុស្សបង្កើនអំពើអាក្រក់ដូចជា តណ្ហា/កាម (សេចក្តីប្រាថ្នា) ឬដោយមូលហេតុណាមួយថាអ្នកទាំងនោះពិតជាយ៉ាងណារងទុក្ខវេទនាដោយសារតែនិស័យកម្មមួយចំនួននៃកម្មពៀរ។
សេចក្តីទុក្ខអាចជាសត្រូវ ប៉ុន្តែការជឿបែបអវិជ្ជមានដោយការបោះបង់ចោលសេចក្តីប្រាថ្នានេះ នឹងនាំទៅរកការរងទុក្ខកាន់តែខ្លាំងថែមទៀត ដូចដែលព្រះពុទ្ធសាសនាកំពុងព្យាយាមគេចចេញ។
ការជឿបែបអវិជ្ជមានមួយទៀត ដោយផ្តោតសំខាន់ទៅលើទស្សននេះគឺថាព្រះពុទ្ធដែលបានស្វែងរកឃើញនូវប្រភពសេចក្តីទុក្ខ និងរបៀបដើម្បីបំបាត់ វាគឺជាការធ្វើទុក្ខខ្លួនឯង ដោយបណ្តាលឲ្យមានខលួនឯងឈឺចាប់និងសកម្មភាពរបស់ទ្រង់ផ្ទុយទៅនឹងបេសកកម្មរបស់ទ្រង់ នៅពេលដែលទ្រង់បានបោះបង់ចោលគ្រួសាររបស់ទ្រង់រួមទាំងប្រពន្ធនិងកូនរបស់ទ្រង់ ដោយការបង្កើតនូវសេចក្តីទុក្ខលំបាកសម្រាប់ពួកគេ ដើម្បីខ្លួនបន្តការចេញតាមសេចក្តីស្វែងយល់របស់ទ្រង់។
នៅក្នុងការវិភាគចុងក្រោយរបស់ខ្ញុំចំពោះព្រះពុទ្ធសាសនារបស់ខ្លួនក្នុងនៅក្នុងទម្រង់សាមញ្ញបង្ហាញទៅជា មជ្ឈត្តិតៈ និងភាពអត្មានិយម ពីព្រោះសូម្បី វាអាចជួយឲ្យមានការប្រកាន់ខ្ជាប់ទៅនឹងក្រមសីលធម៌នៃការប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកដទៃក៏ដោយ វាមិនអាចគិតគ្រប់ជ្រុងជ្រោយចង់ដោះស្រាយបញ្ហាទុក្ខលំបាកផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេផ្ទាល់ ដូចជា ការនឹងសមទទួលអ្វីសម្រាប់ប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ ដែលមានឈ្មោះថា ព្រះនិព្វាន។
បើដូច្នេះ គោលដៅធំបំផុត និងការជំនរុញទឹកចិត្តសម្រាប់ព្រះពុទ្ធសាសនាគឺការយកចេញសេចក្តីទុក្ខផ្ទាល់ខ្លួនបន្ទាប់មកសីលធម៌ក្នុងការទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកដទៃទៀត នោះមើលទៅហាក់មានន័យថាបានសម្រេចហើយ។
ប៉ុន្ដែ ព្រះយេស៊ូវមានវិធីសាស្រ្តមួយផ្សេងទៀតដើម្បីឲ្យមនុស្សដែលទ្រង់យាងមកពុំមានអាត្មានិយមមកបម្រើជាជាងមកឲ្យគេបម្រើ ដោយទ្រង់ថ្វាយជីវិតរបស់ទ្រង់ដើម្បីរំដោះមនុស្សជាច្រើន។
ជាចុងបញ្ចប់នេះ បើយោងតាមទស្សនៈព្រះពុទ្ធសាសនាអំពីផ្នត់គំនិតនៃការទទួលខុសត្រូវ ឬការជំនុំជំរះបានមកតាមរយៈកម្មនិង ការចាប់ជាតិ។
នេះហាក់ដូចជាភាពក្លែងក្លាយសម្រាប់ខ្ញុំដើម្បីជឿ។ ដូចជាមេដឹកនាំសាសនាដែល មេដឹកនាំសាសនាគួរអោយគោរពមានសម្ដេចសង្ឃ ដាឡៃ ឡាមា ដែលកំពុងស្ថិតនៅក្នុងការនិរទេសខ្លួន ឬការចាប់រំលោភដូនជីអ្នកកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនាជនជាតិទីបេ ដោយប្រទេសចិនកុម្មុយនិស្ត ហើយនេះដោយសារតែលទ្ធផលកម្មពីជាតិមុនមួយ។
ខ្ញុំក៏ឆ្ងល់ដែលថា តើប្រព័ន្ធនិយាយអំពីកម្មពៀរបានក្លាយទៅជាការដែលអាចគ្រប់គ្រងបានសម្រាប់មនុស្សមិនជឿថាមានព្រះ ហើយជាអ្នកដែលបដិសេធព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត ហើយអញ្ចឹង តើមានអ្នកណាទៀតអាចសម្របសម្រួលប្រព័ន្ធនៃជំនឿ? ទីបំផុតទៅ ត្រូវតែមានអ្នកណាម្នាក់ធ្វើការកំណត់ និងវាយតម្លៃប្រព័ន្ធល្អិតល្អន់នៃការប្រព្រឹត្ដ ដើម្បីឲ្យមានទម្រង់នៃប្រព័ន្ធត្រឹមត្រូវ។ កិច្ចការនេះមានតែព្រះដែលមានសញ្វនុភាព សព្វញ្ញូញ្ញាណ សព្វវត្តមាន នោះមានន័យថា មានតែព្រះអង្គទ្រង់ផ្ទាល់ ដែលអាចត្រួតត្រាចំពោះរឿងរ៉ាវដែលមិនអាចយល់បាន ។ ហេតុដូច្នេះ តើយើងអាចបដិសេធព្រះអង្គម្ចាស់ដែលមានវត្តមានគង់នៅយ៉ាងដូចម្តេច?
លើសពីនេះទៀត បើនិព្វានគឺជាការសម្រេចគោលដៅធំបំផុតនោះ និងជោគវាសនាចុងក្រោយក្នុងកាឬអត់ទោសឲ្យខ្លួនឯងពីការចាប់ជាតិម្តងហើយម្តងទៀតដោយគ្មានទីបញ្ចប់នោះ អញ្ចឹងតើហេតុអ្វីបានជាមនុស្សមិនអាចដឹងច្បាស់អំពីអាណាចក្ររបស់ព្រះនោះ?
តើមាននរណាម្នាក់ធ្លាប់មានបានសាកល្បងស្វែងរកនិព្វាន ហើយត្រឡប់មកប្រាប់រឿងរបស់ខ្លួនវិញ? ឬតើនេះគឺគ្រាន់ តែជាបទពិសោធពិត ឬពួកគេជឿទៅលើជំនឿខ្វាក់ភ្នែក? ខ្ញុំបានធ្វើកំណត់ហេតុបណ្ដាញមួយ (Blog) ដែលមានអត្ថប្រយោជន៍សម្រាប់លោកអ្នក ដែលនិយាយអំពីបទពិសោធន៍ក្រោយពេលស្លាប់ ឬជិតស្លាប់ ។
jesusandjews.com/wordpress/2009/10/29/is-hell-real/
ក្នុងការឆ្លើយតបទៅនឹងទស្សនវិជ្ជាព្រះពុទ្ធសាសនា ខ្ញុំសូមផ្តល់នូវទស្សនៈបែបជម្រើសដែលនិយាយអំពីព្រះយេស៊ូវជាពន្លឺលោកីយ៍ហើយព្រះអង្គដែលបំភ្លឺផ្លូវរបស់មនុស្សគ្រប់ៗគ្នា បើយើងទុកចិត្ដលើទ្រង់ជាព្រះអង្គម្ចាស់និងព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ទ្រង់នឹងដឹកនាំលោកអ្នកចេញពីលោកីយ៍នៃសេចក្តីទុក្ខ មិនមែនដោយសារការខិតខំប្រឹងប្រែងដោយខ្លួនឯង ដែលមានតែមនុស្សភាគតិចអាចយល់បានអំពីចិត្ត ប៉ុន្តែប្រសើរជាងយើងមានការធានាអំពីជោគវាសនានៃសុខៈនៅស្ថានសួគ៌ដ៏អស់កល្ប។
ខ្ញុំបានមានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះយេស៊ូវប្រមាណជាង ២០ ឆ្នាំមកហើយ ហើយទ្រង់បានផ្លាស់ប្តូរជីវិតរបស់ខ្ញុំ ហើយធ្វើឲ្យជីវិតខ្ញុំរស់ដោយមានខ្ញុំគោលបំណង ជាជាងការជំរុញទឹកចិត្តខ្ញុំឲ្យស្នាក់នៅកន្លែងបណ្តោះអាសន្ន។
ប្រសិនបើលោកអ្នកចង់អានអំពីទីបន្ទាល់របស់ខ្ញុំនៅ:
ទីបន្ទាល់របស់ខ្ញុំជាមួយព្រះយេស៊ូវ
ក៏មានចំណុចផ្ទុយមួយផ្សេងទៀតគឺថា អ្វីដែលព្រះពុទ្ធសាសនាបានទទួលការអប់រំ ការសិក្សានោះត្រូវបានសិក្សាតាមរយៈសាលាដែលបង្រៀនអំពីទស្សនៈហិណ្ឌូ។
ព្រះពុទ្ធប្រហែលជាអាចបានដេរចេញពីសាសនាហិណ្ឌូ ប៉ុន្តែយ៉ាងណាក៏ដោយទ្រង់បានកើតមក ហើយរស់នៅនិងសុគតជាអ្នកកាន់សាសនាហិណ្ឌូ ហេតុដូច្នេះហើយ ព្រះពុទ្ធសាសនាមានខ្សែស្រឡាយដែលមានម្តាយរបស់ខ្លួនជាអ្នកកាន់សាសនាហិណ្ឌូ។
ជាថ្មីម្តងទៀត បើព្រះពុទ្ធសាសនាមានឬសគល់ដ៏រឹងមាំនៅក្នុងសាសនាហិណ្ឌូ ដែលវាបានស្រួបយករចនាសម្ព័ន្ធសំខាន់ៗ ដែលអាចរក្សានូវទិស្សមានភាពរបស់ព្រះពុទ្ធសាសនាជាគ្រឹះស្ថានសាសនា។
នៅក្នុងន័យផ្សេងទៀត ទោះបីជាមានភាពផ្សេងគ្នាក្នុងជំនឿរវាងវប្បធម៌សាសនាទាំងពីរនេះក៏ដោយ ប៉ុន្តែ ព្រះពុទ្ធសាសនាមិនអាចកើតមានបាននោះទេ បើគ្មានការណែនាំ នឹងមេដឹកនាំសាសនារបស់ឥណ្ឌាដូច្នេះវាខ្វះភាពដើមប្រភពដើម វាមិនមែននៅក្នុងព្រះពុទ្ធ ដែលមានឈ្មោះរបស់ខ្លួន ប៉ុន្តែការកំណត់អត្តសញ្ញាណរបស់ខ្លួន ភាគច្រើនគឺមកពីប្រភពផ្សេងទៀត។
ដូច្នេះ តើលោកអ្នកចង់ដាក់ ការខិតខំប្រែងរបស់លោកអ្នកទាំងអស់ដោយពឹងផ្អែកលើសេចក្តីបង្រៀនបីរបស់ព្រះពុទ្ធសាសនា ឬតើលោកអ្នកនឹងដាក់សេចក្តីទុកចិត្តដោយខ្លួនឯងចូលទៅក្នុងព្រះហស្តដែលការពារដោយក្ដីស្រឡាញ់និងក្ដីមេត្តាករុណារបស់ព្រះអង្គ ដែលទ្រង់ចង់ឲ្យលោកអ្នក និងបង្កើតលោកអ្នក ដូច្នេះលោមអ្នកអាចមានជីវិត ហើយជាជីវិតដ៏ពេញបរិបូរណ៍។
នៅក្នុងសេចក្តីសន្និដ្ឋាននៃកិច្ចពិភាក្សានេះ គឺមិនមែននិយាយអំពីថាតើទស្សនៈអ្នកណាល្អជាងគេបំផុត ឬការបង្ហាញពីវប្បធម៌នោះទេ ប៉ុន្តែវាគឺជាការស្វែងរកការពិត និងការអនុញ្ញាតឲ្យសេចក្ដីពិតដឹកនាំយើងឆ្ពោះទៅរកផ្លូវដែលមិនអាចជៀសរួចនោះ។ ព្រះគ្រីស្ទបានយាងមកដើម្បីបំភ្លឺផ្លូវរបស់មនុស្សគ្រប់គ្នា ប៉ុន្តែប្រសិនបើពន្លឺតែមួយគត់ ដែលលោកអ្នកមាននោះ គឺពិតជាគ្រាន់តែជាភាពងងឹត តើលោកអ្នកនឹងអាចរកឃើញផ្លូវរបស់លោកអ្នកដែរឬទេ។
ប៉ុន្ដែព្រះគម្ពីរបានលើកទឹកចិត្ដយើងថា ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គជាចង្កៀងបំភ្លឺជំហានទូលបង្គំ និងជាពន្លឺបំភ្លឺផ្លូវរបស់ទូលបង្គំ។
ជាចុងក្រោយខ្ញុំសង្ឃឹមថា សេចក្តីបកស្រាយរបស់ខ្ញុំមិនត្រូវបានគេយល់ច្រឡំ ដែលជាគ្រាន់តែជាការរំលោភលើសិទ្ធិបញ្ចេញមតិ ហើយបើទោះបីជាពាក្យដែលខ្ញុំអាចបង្ហាញពីការលំបាកទទួលយក ដែលខ្ញុំមានទឹកចិត្តព្រួយបារម្ភដ៏ពិតប្រាកដ ដែលជំរុញឲ្យខ្ញុំបញ្ចេញទស្សនៈរបស់ខ្ញុំ ដើម្បីអត្ថប្រយោជន៍របស់អ្នកដទៃតែប៉ុណ្ណោះ។ ជាថ្មីម្តងទៀតខ្ញុំសូមអភ័យទោស បើខ្ញុំបានធ្វើមិនបានគោរពឲ្យ ឬធ្វើឲ្យលោកអ្នកមិនសប្បាយចិត្ត ខ្ញុំគ្រាន់តែមិនដឹងពីរបៀបនិយាយក្នុងលក្ខណៈគួរសម ហើយសូមឲ្យការទំនាក់ទំនងប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់អំពីផ្នត់គំនិតដ៏សំខាន់ទាំងនេះ។
ខ្ញុំក៏ជឿផងដែរថា ក្នុងនាមជាអ្នកកាន់ពុទ្ធសាសនា ក៏មានប្រព័ន្ធគណនេយ្យភាពអំពី ត្រូវ និងខុសផងដែរ។ ឧត្តមគតិទាំងនេះគឺជាការលំបាកផ្លាស់ប្តូរគំនិតនៅក្នុងជីវិតរបស់យើងដែលព្រះអង្គបានទំនាក់ទំនងដោយសេចក្តីនៅផ្នែកខាងក្នុងរបស់យើង ដើម្បីឲ្យ យើងបានដឹងថាយ៉ាងច្បាស់ថាមានផលវិបាក និងការជំនុំជំរះចំពោះការសម្រេចចិត្តលើជីវិតរបស់យើង ហើយនេះគួរឲ្យគោរព នៅពេលដែលព្រះពុទ្ធសាសនាបានទទួលស្គាល់ ប៉ុន្តែខិតខំប្រឹងដោយខ្លួនឯងតាមរយៈការគោរពប្រតិបត្តតាមសាសនា គឺគ្រាន់តែជាឥរិយាបទក្លែងក្លាយ ចំពោះការពិតនៃការមានទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ខ្លួនជាមួយព្រះអង្គ គឺជាព្រះដែលអាចដកយកបន្ទុក និងសេចក្តីទុច្ចរឹត ដែលមនុស្សខំព្យាយាមលុបបំបាត់ដោយដោយខ្លួនឯង។
ជាទីបញ្ចប់នេះ ខ្ញុំនឹងគ្រាន់តែសូមឲ្យលោកអ្នកពិចារណា ហើយយាងព្រះអង្គ ដើម្បីសាកល្បងមើលថាព្រះអង្គម្ចាស់ពិជាការល្អ និងដើម្បីបើកចិត្តលោកអ្នក ដើម្បីស្វែងយល់អំពីខ្លួនឯង និងអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវនឹងធ្វើក្នុងជីវិតលោកអ្នក។
ជាចុងក្រោយ ខ្ញុំមានខគម្ពីរសម្រាប់លោកអ្នកដែលព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញក្នុងគម្ពីរម៉ាថាយ ១១៖២៨-៣០២៨ «អស់អ្នកដែលនឿយហត់ និងមានបន្ទុកធ្ងន់អើយ! ចូរមករកខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងអោយអ្នករាល់គ្នាបានសំរាក។ ២៩ ចូរយកនឹមរបស់ខ្ញុំដាក់លើអ្នករាល់គ្នា ហើយរៀនពីខ្ញុំទៅ អ្នករាល់គ្នាមុខជាបានស្ងប់ចិត្តមិនខាន ដ្បិតខ្ញុំស្លូត និងមានចិត្តសុភាព។ ៣០ នឹមរបស់ខ្ញុំស្រួល ហើយបន្ទុកដែលខ្ញុំដាក់លើអ្នករាល់គ្នាក៏ស្រាលដែរ»។
ធនធានអំពីអ្នកកាន់ពុទ្ធសាសនា
Monday, February 2nd, 2015ទីបន្ទាល់របស់ខ្ញុំជាមួយព្រះយេស៊ូវ
Monday, February 2nd, 2015សូមជំរាបសួរ ខ្ញុំបាទឈ្មោះ រ៉ប (Rob) ហើយខ្ញុំមកពីរដ្ឋតិចសាស់ ប្រទេសអាមេរិក អញ្ចឹង ខ្ញុំសូមជម្រាបលោកអ្នកបន្តិចអំពីខ្លួនខ្ញុំ។ ជាធម្មតាខ្ញុំចាប់ផ្តើមដោយចែកចាយពីទីបន្ទាល់លើសេចក្ដីជំនឿរបស់ខ្ញុំក្នុងព្រះអង្គដែលសំខាន់បំផុតសម្រាប់ខ្ញុំ។ ប្រហែលម្ភៃឆ្នាំមុន ខ្ញុំបានឆ្លងកាត់ពេលវេលាមួយដ៏ពិបាកបំផុត គឺខ្ញុំទទេរស្អាត ហើយគ្មានការងារធ្វើ។ នៅពេលដែលខ្ញុំមានសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវ នោះទ្រង់បានបំពេញខ្ញុំគ្រប់យ៉ាងហើយឥឡូវនេះខ្ញុំមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ អំណរ និងសេចក្តីសុខសាន្តច្រើនជាងលោកីយ៍នេះដែលធ្លាប់ផ្ដល់ឲ្យខ្ញុំទៅទៀត។ ទ្រង់គឺជាសេចក្តីប្រាថ្នា និងជាជីវិតរបស់ខ្ញុំតែមួយគត់។
ប្រសិនបើខ្ញុំមិនបានឆ្លងកាត់បទពិសោធដ៏ពិតជាក់ស្តែងបែបនេះនោះទេ នោះខ្ញុំប្រហែលជាបោះបង់ចោលហើយ បានចាប់ផ្តើមស្វែងរកសេចក្ដីជំនឿផ្សេងទៀតជាយូរមកហើយ ។ តើមានអ្វីខ្លះបានផ្លាស់ប្តូរជីវិតរបស់ខ្ញុំ គឺថាខ្ញុំបានចូលទៅមានទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ខ្លួនជាមួយព្រះយេស៊ូវហើយការចូលទៅនោះ វាបានហួសពីព្រំដែនសាសនា ឬ ទស្សនវិជ្ជា។ អ្វីដែលជាការពិតជាក់ស្តែង គឺនៅពេលមកដល់ចំណុចដែលត្រូវសម្រេចចិត្តលើសេចក្តីជំនឿក្នុងជីវិតខ្ញុំ នោះទ្រង់បានផ្លាស់ប្តូរខ្ញុំទាំងស្រុង បើនិយាយដោយត្រង់ទៅទាំងទង្វើរ ការគិត និងការជឿ បានផ្លាស់ប្តូរទាំងស្រុងក្នុងពេលតែមួយយប់ប៉ុណ្ណោះ ។ ខ្ញុំជាមនុស្សម្នាក់ផ្សេងគ្នា ហើយក៏គ្មានអ្វីបដិសេធបាននោះឡើយ ហើយការផ្លាស់ប្តូរនេះគឺជាភស្តុតាងសម្រាប់ការទាំងអស់នោះ។ ខ្ញុំបានកើតជាថ្មីម្តងទៀត ហើយឥឡូវនេះខ្ញុំដឹងថានេះ គឺមិនគ្រាន់តែពាក្យមួយដែលគេប្រើនៅក្នុងព្រះវិហារនោះទេ។ ខ្ញុំជាមនុស្សកើតថ្មីក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។ ឥឡូវនេះចំណុចផ្លាស់ប្តូរមួយចំនួននៅក្នុងជីវិតខ្ញុំកំពុងផ្លាស់ប្តូរបន្តិចម្តងៗនៅឡើយ ប៉ុន្តែចំណុចខ្លះទៀតមានការផ្លាស់ប្តូរភ្លាមៗ ។ ខ្ញុំបានឃើញព្រះអង្គម្ចាស់រំដោះខ្ញុំចេញពីរឿងរ៉ាវជីវិតរបស់ខ្ញុំ ដែលហួសពីសមត្ថភាពដែលខ្ញុំអាចយកឈ្នះដោយខ្លួនឯង។ ព្រះយេស៊ូវបានផ្តល់កម្លាំងអោយខ្ញុំក្នុងការច្បាំងយកជ័យជំនះលើអំពើបាប ដែលរួមទាំងការញៀននីកូទីន នឹង អំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ។ ហើយខ្ញុំក៏បានឃើញប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំបានជាសះស្បើយពីជម្ងឺតម្រងនោមចុះខ្សោយ និងកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំបានជាពីជម្ងឺហឺតផងដែរ នៅពេលដែលខ្ញុំសម្រេចចិត្តលើសេចក្ដីជំនឿរបស់ខ្ញុំ។ អ្វីៗទាំងអស់ដែលខ្ញុំបានផ្តល់ជូនលោកអ្នកនៅត្រង់ចំណុចនេះ វាគ្រាន់តែជាគំនិតយោបល់មួយប៉ុណ្ណោះ នោះទើបខ្ញុំមិនធ្វើឲ្យលោកអ្នកចំណាយពេលដោយឥតប្រយោជន៍ ក្នុងការអានទីបន្ទាល់របស់ខ្ញុំនោះទេ។
លោកអ្នកប្រហែលជានិយាយថា ខ្ញុំមិនជឿអ្នកទេ ឬបើល្អបំផុតនោះ លោកអ្នកអាចគិតថាខ្ញុំ និយាយមិនត្រឹមត្រូវ ប៉ុន្តែយ៉ាងហោចណាស់ខ្ញុំនិយាយដោយស្មោះត្រង់ ។ បើទោះបីជាលោកអ្នកមិនជឿព្រះអង្គក៏ដោយ តែខ្ញុំសុំអោយលោកអ្នកទូលទៅកាន់ព្រះអង្គដោយស្មោះត្រង់ ហើយសុំអោយទ្រង់បើកសម្តែងដល់លោកអ្នកអំពីសេចក្ដីពិតរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ សូមអរគុណម្តងទៀត សម្រាប់ការចំណាយពេលវេលាអានទីបន្ទាល់នេះ ហើយខ្ញុំសូមអធិស្ឋានសូមអោយព្រះអង្គប្រទានពរដ៏បរិបូរទៅដល់លោកអ្នកតាមរយៈការអាននេះ។
របៀបមានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះអង្គ
Monday, February 2nd, 2015ព្រះគម្ពីរបង្រៀនយើងថា ព្រះអង្គបានបង្កើតរបស់សព្វសារពើ ដោយរួមបញ្ចូលទាំងមនុស្សលោកផងដែរ ហើយទោះបីជាព្រះអង្គគ្រប់លក្ខណ៍ និងល្អ ប៉ុន្តែមនុស្សមិនមែននោះទេ។ ព្រះអង្គបានបង្កើតមនុស្សជាតិដោយអោយពួកគេមានសេរីភាពអាចជ្រើសរើសរវាងអំពើល្អ និងអំពើអាក្រក់។ សៀវភៅបរិសុទ្ធរបស់ព្រះអង្គ គឺព្រះគម្ពីរ ដែលជាការបើកសំដែងរបស់ព្រះអង្គអំពីអង្គទ្រង់ផ្ទាល់ ដែលប្រាប់ពួកយើងថា ពួកយើងទាំងអស់គ្នាមានអំពើបាបហើយខ្វះសិរីល្អមិនដល់ព្រះអង្គ ។
ប្រសិនបើខ្ញុំនិយាយរៀបរាប់ពីក្រឹត្តវិន័យទាំងដប់ប្រការ ដែលជាគោលការណ៍សុចរឹតរបស់ច្បាប់ នោះគ្មាននរណាម្នាក់មិនដែលធ្លាប់ប្រព្រឹត្តរំលងនិងមាត្រមួយចំនួននៃក្រឹត្តវិន័យរបស់ព្រះអង្គនោះទេ។ អំពើបាបគឺជាការប្រព្រឹត្តបំពានទៅលើព្រះអង្គ ហើយមនុស្សដ៏ទៃទៀត ទោះជាតាមរយៈការបម្រើព្រះដ៍ទៃ ឬប្រើព្រះនាមរបស់ ព្រះអង្គខុសក៏ដោយ ហើយរួមទាំងការមិនបានស្រលាញ់ព្រះអង្គអោយអស់អំពីចិត្តរបស់យើងក្តី។ ក្រឹត្តវិន័យទាំងអស់នេះរួមមានទាំងការមិនគោរពប្រតិបត្រឪពុកម្តាយរបស់យើង ការសម្លាប់មនុស្សដែលស្មើទៅនឹងសេចក្តីស្អប់ខ្ពើម ការកំផឹតសាហាយស្មន់ គឺដូចទៅនឹងការមានតណ្ហាដោយសារភ្នែករបស់អ្នក ការលួច ការនិយាយកុហក់ ទាស់ទៅនឹងអ្នកជិតខាងរបស់យើង និងប៉ងអាក្រក់ ដោយលោភចង់បានទ្រព្យ ឬប្រពន្ធរបស់អ្នកដ៏ទៃ។
ការប្រព្រឹត្តរំលងនេះបានបណ្តាលឲ្យយើងត្រូវបានកាត់ផ្តាច់ ឬដាច់ឆ្ងាយពីព្រះអង្គជារៀងរហូត។ ក្នុងន័យផ្សេងទៀត យើងបានវង្វេង និងបានដាច់ចេញពីទ្រង់ ព្រោះតែទ្រង់នឹងមិនបណ្តោយឲ្យអង្គទ្រង់ផ្ទាល់ដែលបរិសុទ្ធ ទៅប្រឡាក់ប្រឡូកជាមួយនឹងអំពើបាបនោះទេ។ អំពើបាបបាននាំឲ្យមានសេចក្ដីក្រោធ និងការជំនុំជំរះរបស់ព្រះអង្គ មិនត្រឹមតែមាននាពេលបច្ចុប្បន្ននេះប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងមាននៅអស់កល្បជានិច្ចទៀតផង។ ព្រះគម្ពីរបានពិពណ៌នាថា វាប្រៀបដូចជាមានកន្លែងមួយ ជាកន្លែងមានភ្លើងឆេះមិនចេះរលត់ និងការរងទុក្ខវេទនាខ្លាំង។
នៅត្រង់ចំណុចនេះ អ្វីៗវាហាក់បីដូចជា រឿងអស់សង្ឃឹមអញ្ចឹង ប៉ុន្តែអ្វីដែលជាដំណឹងល្អនោះ គឺថាព្រះអង្គបានចាត់ព្រះមេស្ស៊ី ជាព្រះដែលគ្មានបាបទាល់តែសោះ។ មុខងាររបស់ទ្រង់គឺដើម្បីទូលអង្វរទៅព្រះអង្គជំនួសមនុស្សហើយរបៀបដែលទ្រង់ធ្វើនោះ គឺផ្ដល់ជីវិត និងរូបកាយរបស់ទ្រង់ទុកជាផ្នូរជំនួសពួកយើង ដោយបំពេញ នូវភាពសុចរឹតរបស់ព្រះអង្គ។
ទ្រង់មិនគ្រាន់តែសុគតសម្រាប់មនុស្សក្នុងការធ្វើឲ្យមានសន្តិភាពសម្រាប់ពួកយើងជាមួយនឹងព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែទ្រង់បានរស់ពីសុគតឡើងវិញ ហើយឥឡូវនេះទ្រង់កំពុងរង់ចាំដើម្បីទទួលអស់អ្នកទាំងឡាយដែលបានដាក់ សេចក្តីទុកចិត្តរបស់ពួកគេនៅក្នុងទ្រង់។ ដូច្នេះបច្ចុប្បន្ននេះ នៅពេលដែលរូបកាយរបស់យើងនឹងស្លាប់ទៅ ប៉ុន្តែ យើងនឹងមានវត្តមាននៅជាមួយទ្រង់ ហើយនេះ គឺជាអ្វីដែលព្រះគម្ពីរបញ្ជាក់អះអាងថាមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចនោះ។
ការទាំងអស់នេះអាចកើតឡើងបាន គឺនៅពេលណាដែលយើងលន់តួអស់ពីដួងចិត្តទៅដល់ព្រះយេស៊ូវដែលជាព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង ដោយចាត់ទុកទ្រង់ជាព្រះដែលដកយកអំពើបាប និងនាំឲ្យពួកយើង មានសន្ដិភាពជាមួយនឹងព្រះអង្គ។ ហើយចំណុចនេះ គឺរួមបញ្ចូលទាំងការទទួលយកទ្រង់ជាព្រះអង្គម្ចាស់ នៅក្នុងន័យថាពេលនេះយើងបម្រើទ្រង់ដោយព្រោះតែការស្តាប់បង្គាប់។
នៅពេលដែលយើងបានទទួលព្រះយេស៊ូវ នោះទ្រង់ចាត់បញ្ជូនព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធពីស្ថានសួគ៌ មកជួយពួកយើង ដោយគង់នៅជាមួយអស់អ្នកជឿ ហើយជួយឲ្យយើងរស់នៅក្នុងជីវិតគោរពកោតខ្លាចព្រះអង្គ។
កិច្ចការនៃសេចក្តីជំនឿនេះ ត្រូវធ្វើតាមរយៈពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ឬការជ្រមុជចូលទៅក្នុងទឹកនេះប្រៀបដូចជាការស្លាប់អញ្ចឹង។ សកម្មភាពនៃការធ្វើពិធីអបអរនេះ ដើម្បីបង្ហាញអំពីកំណើតថ្មី ដោយរំលឹកអោយឃើញពីការធ្វើការរបស់ព្រះអង្គនៅផ្នែកខាងក្នុង ហើយជាមួយគ្នានោះដែរ ក៏ត្រូវបានប្រកាស និងលន់តួតាមរយៈពិធីនេះ ដែលបង្ហាញពីការផ្លាស់ប្តូរដ៏ពិតខាងវិញ្ញាណ ដើម្បីឲ្យក្លាយទៅជាមនុស្សថ្មីនៅផ្នែកខាងក្នុងវិញ។
ដំណើរការទាំងមូលនេះមើលទៅហាក់ដូចជាដូចជាកិច្ចការដ៏សាមញ្ញមួយ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលយកវាមកអនុវត្តន៍នោះពិតជាអស្ចារ្យមែនទែន។ ព្រះយេស៊ូវបានអញ្ជើញលោកអ្នកដោយមានបន្ទូលថា «អស់អ្នកដែលនឿយហត់ និង មានបន្ទុកធ្ងន់អើយ! ចូរមករកខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងអោយអ្នករាល់គ្នាបានសំរាក។ ចូរយកនឹមរបស់ខ្ញុំដាក់លើអ្នករាល់គ្នា ហើយរៀនពីខ្ញុំទៅ អ្នករាល់គ្នាមុខជាបានស្ងប់ចិត្តមិនខាន ដ្បិតខ្ញុំស្លូត និងមានចិត្តសុភាព។ នឹមរបស់ខ្ញុំស្រួល ហើយបន្ទុកដែលខ្ញុំដាក់លើអ្នករាល់គ្នាក៏ស្រាលដែរ»។
ឱបងប្អូនសំលាញ់ខ្ញុំអើយ នៅថ្ងៃនេះប្រសិនបើបងប្អូនឮសំឡេងរបស់ទ្រង់ត្រាស់ហៅបងប្អូននោះសូមកុំឲ្យចិត្តរបស់បងប្អូនរឹងនោះឡើយ ប៉ុន្តែត្រូវថ្វាយជីវិតរបស់បងប្អូនទៅដល់ម្ចាស់គង្វាលព្រលឹងរបស់បងប្អូនវិញ។ ទ្រង់ស្រឡាញ់អ្នក ហើយនឹងផ្ដល់ឲ្យអ្នកនូវក្ដីសុខសាន្តដែលហួសពីការនឹកស្មាន និងសេចក្ដីអំណរដែលពុំអាចកាត់ថ្លៃ បានផង។ នេះមិនមែនមានន័យថា មិនជួបការពិបាកនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នកទេ ប៉ុន្តែទ្រង់បានសន្យាថាមកពួកយើងថា ទ្រង់នឹងមិនចាកចេញ ឬក៏មិនបោះបង់ចោលពួកយើងឡើយ។
ជាទីបញ្ចប់ខ្ញុំសូមលើកទឹកចិត្តលោកអ្នកឲ្យអធិស្ឋានដល់ទ្រង់ដើម្បីអោយទ្រង់បង្ហាញអង្គទ្រង់ដល់លោកអ្នកតាម លក្ខណៈពិតជាក់ស្តែង និងតាមអភូតហេតុអ្វីមួយចំពោះការជឿលើទ្រង់។ ប្រសិនបើលោកអ្នកធ្វើការនេះដោយអស់ចិត្តពិតប្រាកដ និងស្មោះត្រង់អស់ពីដូងចិត្តរបស់លោកអ្នកនោះ លោកនឹងមិនខកចិត្តនោះឡើយ សម្រាប់ពួកយើងបានទទួលការលើកទឹកចិត្តថែមទៀត ដែលយើងបានសាកល្បង ហើយឃើញថា ព្រះអង្គម្ចាស់ពិតជាល្អមែន។ អាម៉ែន!
ज्ञान प्राप्त झालेला बुद्ध
Saturday, December 27th, 2014काही लोकांसाठी बुद्ध देव आहे पण व्यवहाराच्या दृष्टीने बोलायचे तर सिद्धार्थ गौतम किंवा सिद्धात्था गोतामा एक नास्तिक होते आणि म्हणून ते स्वतःला एक देव समजत नव्हते. त्यांच्यासाठी, बुद्धाप्रमाणे, जे एक नास्तिक किंवा अज्ञेय म्हणून बाजू स्वीकारतात, तुम्हाला मी माझ्या मागील पोस्टमध्ये सादर केलेल्या अनेक वैश्विक आणि दैविक वितर्कांचा विचार करण्याचे आव्हान देतो.
Atheist and Agnostic
जर देव अस्तित्वात आहे असा आपण निष्कर्ष काढला, तर गुरु आणि बुद्ध यांच्या ऐवजी, आपल्या जीवनाचे मार्गदर्शन करण्यासाठी ‘त्याला’ योग्य समज आणि विचार आहे अशी आम्ही आशा करू शकतो.
त्याचप्रमाणे जे बुद्धाला मान देतात त्यांना हे कसे काय माहित की त्याचे कथन उत्तम प्रकारे जतन करण्यात आले आहे कारण त्यांचे शब्द त्याच्या मृत्यूनंतर 400 वर्षे होईपर्यंत मुद्रित करण्यात आलेले नव्हते? त्याच्या शिक्षणाच्या सामग्रीला सजविण्यासाठी तोंडी परंपरेला भरपूर वेळ मिळाला असेल जेणेकरून या पौराणिक प्रमाणाच्या गोष्टींसाठी दारे मोकळी राहिली. तसेच त्याच्या कथनाला जे गुणविशेष जोडण्यात आलेले आहेत त्यांचा विचार करता, त्यानी मान्यतेनुसार हे शिकविले की जर एखाद्या व्यक्तीला त्याच्या शिकवणीच्या विशिष्ट भागांचे महत्व वाटले नाही तर ते त्याकडे दुर्लक्ष करू शकतात. म्हणून ज्या व्यक्तीकडे सत्य आहे ती व्यक्ती स्वतःला वस्तुनिष्ठ रीतीने जाहीर का करू शकत नाही?
याच्या व्यतिरिक्त बुद्धाच्या शिकवणींमूळे परस्परविरोधी मतांचा स्वीकार करणाऱ्या अनेक भिन्न मतांच्या प्रवाहांचा आणि विविध पंथांची निर्मिती झाली आहे.
कदाचित असे घडण्याचे कारण असे आहे की या विभिन्न बहुरंगी आणि प्रचंड संसाधनांमध्ये विसंगती आढळून आल्या आहेत आणि त्यामुळे मजकुरांमधील या फरकांमध्ये समेट घडवून आणणे जरी अशक्य नाही तरी कठीण होऊन बसले.
नंतर अगदी स्वत: बुद्ध त्यांच्या ग्रंथकर्तुत्वाच्या नांवे असलेल्या सर्व हस्तलेखांना ओळखतील याविषयी मी साशंक आहे.
असं असलं तरी हा प्रश्न गुंजत राहतो की बुद्ध खरोखर ज्ञानी होते किंवा त्यांना जान झाली होती? या जीवनाच्या परिस्थितीला वस्तूनिष्ठपणे पोहोचले किंवा ही परिस्थिती प्राप्त केली किंवा नाही हे त्यांना किंवा दुसऱ्या कुणा व्यक्तीला कसे माहित झाले आणि अध्यात्मिक स्वाभाविक प्रवृत्तीची ही घटना मोजण्यासाठी एखादी व्यक्ती कोणत्या उपायांचा वापर करते? ज्ञानाचा दावा करणे ज्ञानाचा एक भ्रम असू शकतो कारण या अध्यात्मिक स्थितीला प्रमाणित करण्यासाठी कोणताही निकष नाही.
ते काय आहे नाही हे सांगण्याच्या शिवाय, स्वतः बुद्ध निर्वाण सारख्या उच्च शब्दांचे वर्णन किंवा त्या शब्दांना परिभाषित करू शकत नाही. जर जान झालेली व्यक्ती तिच्या ज्ञानाच्या अंतिम नियतीला परिभाषित करू शकत नाही, तर एखाद्या व्यक्तीला कशी खात्री असू शकते की ही जीवनाची किंवा बनण्याची एक खरी स्थिती आहे?
असे शक्य असू शकते की हे धार्मिक जागतिक मत फक्त एक खोटे कथन किंवा एक फसवणूक आहे ज्यामुळे जीवनाच्या भेटीच्या चमकदार आनंदाला साजरा करण्याऐवजी नैराश्यपूर्ण आणि सर्व गोष्टी मिथ्या आहेत असे समजण्याच्या तत्वज्ञानाद्वारे एखाद्या व्यक्तीच्या स्वतःच्या जीवनाची इच्छा संपवून टाकून मौल्यवान जीवन वाया घालविण्यात आले आहे?
प्रत्यक्षात इच्छा केव्हाही कोणत्याही प्रकारे संपवून टाकली जाऊ शकत नाही आणि वांछित निर्वाणाची स्थिती प्राप्त करण्यासाठी, अध्यात्मिक शिस्तीच्या मठासारख्या जीवन शैलीला अधिक प्रमाणात बांधील असलेल्या भिख्खुंनासुद्धा चार महान सत्त्यांच्या तत्वांचे अनुकरण करण्याची आणि महान अष्टांग मार्गांवर चालण्याची तरीही इच्छा आहे.
स्वतः साठी सुखे नाकारण्याचे हे तत्वज्ञान बुद्धाच्या विचारसरणीला अनुसरून असेल पण या तत्वांच्या आधारे हे लोक त्यांच्या जीवनाच्या बाहेर जगत आहेत का?
त्याचप्रमाणे एखादी व्यक्ती, अनिक्का/अनित्या किंवा अनत्त /अनात्मन अशा कल्पनांना कशा प्रकारे सिद्ध करू शकेल? अंतिम विश्लेषणामध्ये, ही फक्त मूर्खपणाची एक विशिष्ठ परिभाषा किंवा शब्द आहेत किंवा हे वास्तव आहे का? स्थिरता आणि टिकाऊपणाच्या कोणत्याही संकल्पनेशिवाय, सर्व जीवनाचा सरकत्या सावल्यांचे एक भ्रामक क्षेत्र म्हणून जीवनाचा अर्थ घ्यायचा का? पुन्हा बौद्ध या आदर्शांचे पालन करीत आहेत का आणि ही गोष्ट त्यांच्या दररोजच्या जीवनाचे प्रतिनिधित्व करते का?
दुःख टाळण्यावर भर देण्याच्या कृत्याच्या दिशेने प्रतिसाद देण्याकडे जाताना, हे तत्वज्ञान विलासवादाच्या सामग्रीच्या नकारात्मक समीकरणाचा भाग आहे. हे समीकरण वेदना कमीत कमी करून किंवा टाळून जास्तीत जास्त आनंद प्राप्त करण्याचा प्रयत्न करते.
वेदना आणि दुःख या घटकांचा विचार करता, जर आनंद आणि चांगुलपणाचे विरोधी घटक अस्तित्वात असतील, तर ही संकल्पना प्राप्त केली जाऊ शकते; नाहीतर वेदना आणि दुखः म्हणून समजल्या जाणाऱ्या बाबींशी संबंधित आपल्याकडे काहीही नाही. म्हणून जर काही प्रमाणात चांगुलपणा आणि आनंद प्राप्त केला जाऊ शकतो, तर पेला अर्धा खाली आहे याच्या ऐवजी तो अर्धा भरलेला आहे असे म्हणणे टाळण्याजोगेच्या आहे याच्या ऐवजी ते कौतुकास्पद नाही का? इच्छा पूर्णपणे टाळण्याऐवजी आपण जीवनाच्या सकारात्मक घटकांना आलिंगन देण्याची इच्छा करू नये का? जीवन फक्त अडथळ्यांनी भरले आहे याचा अर्थ असा होतो की पराभव स्वीकार करणे आणि शर्यतीत धावणे टाळणे हे अधिक चांगले आहे किंवा हे आव्हान स्वीकारावे आणि जीवनातील अडथळ्यांना पार करावे हे अधिक फायदेशीर होईल? आपणास माहित आहे की कधी कधी दुखापासून सुंदर गोष्टी निर्माण होतात, परंतु एखाद्या व्यक्तीने हा अनुभव टाळला तर जीवनात माघार घेणे किती सन्माननीय आहे? आम्ही असे नायक बघितले आहेत ज्यांना दुसऱ्यांच्या फायद्यासाठी त्यांचे जीवन अर्पण करताना आम्ही त्यांची प्रशंसा केली आहे जसे की येशूने वधस्तंभावर आपल्या मृत्यूचे दुःख भोगले. हे मानवजातीसाठी करण्यात आले होते ज्यामध्ये आपल्यासाठी स्वर्गीय राज्याच्या शाश्वत आशिर्वादाला पात्र होऊन आपणास चिरंतन दुखापासून मुक्त करण्यासाठी त्याने आपल्या पापाचा आणि दोषाचा दंड भरला.
मला याची माहिती आहे आणि मी हे मान्य करतो की ती वेदना आणि दुखः एक वाईट गोष्ट आहे जे या अस्तित्वाचा आणि जगाचा एक भाग आहे, परंतु त्याला या वास्तवाला खोडून आणि टाळून दूर केले जाऊ नये. हे वास्तव आपणास आणि आपल्या जगाला अशा हिंसाचारयुक्त अराजकतेपासून वाचविण्याची समस्या दूर करण्यासाठी काहीही करत नाही. ज्या व्यक्ती स्वतः अशा दुर्दैवी परिस्थितींमध्ये सापडल्या आहे अशा व्यक्तींसाठी निष्क्रिय दृष्टीकोन बाळगण्याऐवजी आजारी व्यक्तींसाठी दवाखाने आणि दारिद्र्याने ग्रस्त लोकांसाठी अन्न बँका/आश्रयस्थाने आणि आपल्या टाकून देण्यात आलेल्या तरुणांसाठी अनाथालये बांधणे यावर आपली उर्जा आणि प्रयत्न केंद्रित करणे हे अधिक चांगले आहे.
तसेच मठामध्ये राहून मानवी दुखांची समस्या सोडविली जाऊ शकत नाही आणि विभक्त राहण्याची वृत्ती, या समस्या हाताळण्यासाठी एक प्रगतीशील दृष्टिकोनाच्या ऐवजी जास्त प्रमाणात एक बचावात्मक पवित्रा आहे.
इतरांना मदत केल्याने इतरांचे तन्हा / त्रिष्णा (इच्छा) वाढविण्याच्या वाईट कृत्यात भर घातली जाते अशा वृत्तीचा स्वीकार करणे किंवा कोणत्यातरी प्रकारे असा विचार करणे की हे लोक कोणत्यातरी प्रकारे कर्माच्या सुडाच्या काही प्रारब्धावर आधारित क्षेत्रामुळे खरोखररित्या पिडीत आहेत याच्याऐवजी निराधार व्यक्तींना आणि दुखाने ग्रस्त लोकांची गैरसोय कमी करून इतरांचे जीवन अधिक चांगले करण्यासाठी ख्रिस्ती धर्माने मानवतावादी मदत पुरवण्यामध्ये स्थान आणि पुढाकार घेतले आहेत.
दु:ख एक शत्रू असू शकते पण उपरोधिकपणे इच्छेचा नाश केल्याने केवळ अधिक दुःखाची निर्मिती होईल आणि अशा दुःखाना बौद्ध धर्म टाळण्याचा प्रयत्न करीत आहे.
या तत्वज्ञानाच्या महत्वाचे आणखी एक उपरोधिक बोलणे हे आहे की ज्या बुद्धाने दुःखाच्या स्त्रोताचा आणि त्याचा कसा नाश करावा याचा शोध लावला तो स्वतः दुःख निर्माण करण्याच्या वाईट कार्याचा निर्माता होता आणि त्याची कृत्ये त्याच्या मिशनच्या परस्परविरोधी होते कारण आपल्या शोधाचा पाठपुरावा करण्यासाठी त्याने आपली पत्नी आणि मुल यांच्यासह आपल्या कुटुंबाचा त्याग करून त्यांच्यासाठी कष्ट निर्माण केले.
माझ्या अंतिम विश्लेषणात बौद्ध धर्म आपल्या सर्वांत सोप्या रुपात आत्मकेंद्री आणि स्वार्थी वाटतो कारण जरी इतरांना सन्मानाने वागविण्याच्या मुलभूत नैतिक आचारसंहितेचे तो पालन करीत असला, तरी त्यांच्या स्वतः च्या फायद्यासाठी, म्हणजे निर्वाणसाठी पात्र होण्याचा एक मार्ग म्हणून त्यांचे स्वतः च्या वैयक्तिक समस्या सोडविण्या साठी स्वतः च्या हितासाठी बौद्ध धर्म हे करतो.
म्हणून जर बौद्ध लोकांसाठी अंतिम ध्येय आणि प्रेरणा ही स्वतः चे दुःख दूर करणे आहे तर इतरांशी साधण्यात आलेला सुसंवाद हा केवळ ते ध्येय प्राप्त करण्याचे एक साधन म्हणून बघितले जाते.
तथापि येशूचा माणुसकीविषयी दुसरा दृष्टीकोन होता ज्याद्वारे त्याने आपले जीवन अनेक लोकांसाठी एक खंडणी म्हणून अर्पण करून, स्वतःची सेवा केली जावी या हेतूच्या ऐवजी तो निःस्वार्थीपणे सेवा करण्यासाठी आला.
शेवटी बौद्ध लोकांच्या विचारानुसार जबाबदारी किंवा न्याय या संकल्पना कर्म आणि पुनर्जन्माच्या प्रणालीतून येतात.
दलाई लामा सारखा थोर आध्यात्मिक नेता हद्दपार आहे किंवा साम्यवादी चीनी द्वारे तिबेटी बौद्ध साध्विंवर करण्यात आलेला बलात्कार हा मागील जीवनातील काही प्रकरच्या कर्मामुळे घडून आला यांवर विश्वास करणे हा मला एक प्रकारचा विरोधाभास वाटतो.
तसेच मी असा विचार करीत आहे की एका नास्तिक व्यक्तीला, जी व्यक्ती सर्वोच्च आत्म्याला नाकारते, आणि बदला घेण्याच्या या प्रणालीचे कशा प्रकारे व्यवस्थापन शक्य झाले आणि तथापि कोण अशा विश्वास प्रणालीचे वृंदवादन करू शकते? शेवटी काही स्वरूपाच्या शिस्तबद्ध पद्धतीला प्राप्त करण्यासाठी कुणीतरी कामाच्या या तपशीलपूर्ण पद्धतीचे निर्धारण आणि मूल्यमापन करणे आवश्यक आहे. अशा अनाकलनीय बाबीची देखरेख करण्यासाठी एक सर्वशक्तिमान, सर्वज्ञ, सर्वव्यापी मानवाची गरज पडेल जो निश्चितपणे स्वतः एक देव आहे आणि म्हणून एक देवाचे अस्तित्व कशा प्रकारे नाकारले जाऊ शकते?
याच्या व्यतिरिक्त, या पुनर्जन्मांच्या अंतहीन पुनरावृत्तीपासून स्वतःला मुक्त करण्यामध्ये अंतिम प्राप्ती आणि नियती आहे, तर जीवनाच्या या क्षेत्राविषयी एखाद्या व्यक्तीला पूर्णपणे कशी खात्री असू शकते?
कुणी कधी निर्वाणाला तपासले आहे का आणि त्यांची कथा सांगण्यासाठी ती व्यक्ती परत आली आहे का? हा एक खराखुरा अनुभव आहे किंवा ते आंधळ्या विश्वासावर अवलंबून आहेत? मी जीवनानंतरच्या किंवा मृत्यू जवळच्या अनुभवांवर एक ब्लॉग केला आहे जो तुमच्यासाठी उपयुक्त आणि मनोरंजक असू शकेल.
Is Hell Real?
बौद्ध तत्त्वज्ञानच्या प्रतिसादास्तव मला एक पर्यायी मत मांडणे आवडेल. हे मत सांगते की येशू या जगाचा प्रकाश आहे आणि ती ‘अशी व्यक्ती’ आहे जी प्रत्येक व्यक्तीचा मार्ग उजळवून टाकते आणि जर एक प्रभू आणि रक्षणकर्ता म्हणून आम्ही ‘त्याच्यावर’ विश्वास ठेवला तर ‘तो’ आपल्याला या दुःखमय जगातून काढून जाणीवेच्या गुप्त स्थितीच्या एखाद्या प्रकारामध्ये, स्वतः च्या प्रयत्नांच्या परिश्रमाने नव्हे तर आपल्यासाठी स्वर्गीय आशिर्वादाची एक शाश्वत नियती निश्चित करून, घेऊन जाईल.
माझा 20 वर्षांपूर्वी येशूशी संबंध आला आणि ‘त्याने’ माझे आयुष्य मुलतः बदलून टाकले आहे आणि अस्तित्वाच्या माझ्या तात्पुरत्या निवासाचा तिरस्कार करण्याऐवजी मला जीवन जगण्याच्या इच्छेने भरून टाकले आहे.
जर तुम्हाला आवडत असेल तर तुम्ही माझ्या साक्षीविषयी येथे वाचू शकता:
My testimony with Jesus
तसेच हरकतीचा दुसरा एक मुद्दा हा आहे की बौद्ध धर्माने शैक्षणिकदृष्ट्या जे जे काही प्राप्त केले आहे त्याने हे हिंदू विचार प्रणालीतून केले आहे.
हिंदू धर्मापासून बुद्ध भरकटला असेल, पण तो एक हिंदू म्हणून जन्माला, जगाला आणि मृत्यू पावला आणि म्हणून जरी बौद्ध धर्मात जनुकीय रीतीने बदल झाला तरी बौद्ध धर्माचे आपल्या हिंदू या मुळच्या धर्माशी आश्चर्यकारक साम्य आहे.
पुन्हा बौद्ध पिंपळाच्या झाडाने घट्टपणे हिंदू धर्मात मूळ पकडले आहे. एक धार्मिक संस्था म्हणून बौद्ध धर्माची दृश्यमानता राखण्यासाठी एक महत्वाची समर्थन संरचना म्हणून त्याने त्याकडून पोषण घेतले आहे.
दुसऱ्या शब्दांत, जरी या दोन धार्मिक संस्कृती दरम्यानच्या समजुतींमध्ये फरक आहे, तरी भारतीय गुरूंच्या मार्गदर्शनाशिवाय बौद्ध धर्म अस्तिवात राहिला नसता आणि म्हणून ज्या बुद्धापासून त्याला त्याचे नांव मिळाले या बाबीमध्ये त्याची उत्पत्ती आहे यात अस्सलपणाचा अभाव आहे परंतु उलटपक्षी त्याची ओळख मुख्यतः दुसऱ्या स्त्रोतापासून येते.
म्हणून तुम्ही तुमची सर्व चोरलेली अंडी बौद्ध शिकवणीच्या तीन टोपल्यांमध्ये ठेवू इच्छिता का किंवा तुम्ही जीवनाचा आनंद घ्यावा आणि अधिक मुबलक प्रमाणात जीवनाचा आनंद घ्यावा म्हणून ज्याने तुमची इच्छा केली आणि तुमची निर्मिती केली अशा प्रेमळ आणि परोपकारी देवाच्या संरक्षणात्मक हातांत तुम्ही स्वतःला सोपवू इच्छिता ?
शेवटी हा युक्तिवाद कोणाकडे सर्वोत्तम तत्वज्ञान किंवा सांस्कृतिक अभिव्यक्ती आहे यांविषयी नाही परंतु ही बाब सत्याच्या शोधाविषयी आणि त्या सत्याला आपल्याला अपरिहार्य गोष्टीच्या मार्गाच्या दिशेने घेवून जावू देण्याविषयी आहे. प्रत्येक मनुष्याच्या मार्गात प्रकाश निर्माण करण्यासाठी ख्रिस्त आला परंतु तुमच्याकडे असणारा एकच प्रकाश जर खरोखर केवळ अंधार आहे तर तुम्ही तुमचा मार्ग कसा शोधाल.
परंतु बायबल आपणास प्रोत्साहन देते की देवाचे शब्द आपल्या पायांसाठी एक दिवा आणि आपल्या मार्गासाठी प्रकाश आहे.
शेवटी मी आशा करतो की माझ्या वक्तृत्वाचा, योग्य भाषणाचा केवळ एक उल्लंघन म्हणून गैरसमज केला जाणार नाही आणि जरी माझे शब्द कटू वाटले, तरी मला अस्सल चिंतेची एक प्रेरणा आहे ज्यामुळे इतरांसाठी फायदा शोधण्यासाठी माझ्या मुद्याला मांडण्याचे कष्ट करण्यासाठी मला भाग पाडले जाते. जर मी माझे म्हणणे उद्धटपणे मांडले असेल किंवा तुमचा विनाकारण अनादर केला असेल तर मी पुन्हा एकदा दिलगीर आहे कारण या गोष्टी मऊ रीतीने कशा सांगाव्यात त्याचवेळी या गंभीर संकल्पनांचे गांभीर्य कसे कथन करावे याची मला कल्पना नाही.
एका बौद्धप्रमाणे, मी या गोष्टीवर सुद्धा विश्वास ठेवतो की बरोबर आणि चूक यांच्या जबाबदारीची प्रणाली अस्तित्वात आहे. हे आदर्श आपल्या अस्तित्वाच्या मेनफ्रेम मध्ये घट्टपणे बसविलेले आहेत ज्याद्वारे देव आपल्या आतील भागांना सत्य सांगतो जेणेकरून आम्ही सहजप्रवृत्तीने जाणतो की आपल्या जीवनाच्या निर्णयांना परिणाम आणि निर्णय आहेत आणि जेव्हा बुद्ध धर्म हे कमीत कमी प्रमाणात मान्य करतो तेव्हा हे सन्मानीय आहे परंतु धार्मिक व्यवहाराच्या स्वतःच्या प्रयत्नातून चेतनेचे शमन करण्याचा एखादा मार्ग शोधून काढणे म्हणजे मानवता जे दोषीपणाचे ओझे टाकून देण्यासाठी इतके कष्ट करीत आहे त्याला हटविण्यासाठी समर्थ असलेल्या ‘त्या व्यक्ती’ शी वैयक्तिक संबंध ठेवण्याच्या वास्तवाशी केवळ एक बनावट वर्तणूक आहे.
शेवटी, प्रभू चांगला आहे याची परीक्षा घेण्यासाठी आणि बघण्यासाठी आणि व्यक्ती आणि येशूच्या कार्याचे अन्वेषण करण्यासाठी तुमचे अंतः करण उघडे करण्यासाठी मी तुम्हाला फक्त विनंती करेल की हे एक आमंत्रण समजावे.
शेवटी मला तुमचा एका पवित्र ग्रंथाने निरोप घ्यायला आवडेल. या पवित्र ग्रंथाचे कथन येशूने मत्तय 11:28-3028 मध्ये केले आहे “जे परिश्रम करतात आणि ज्यांच्यावर ओझे लादलेले आहे असे सर्वजण माझ्याकडे या, आणि मी तुम्हाला विश्रांति देईन. 29 माझे जू तुमच्या खांद्यावर घ्या, आणि माझ्याकडून शिका, कारण मी अंत: करणात सभ्य आणि नम्र आहे, आणि तुमच्या आत्म्यास विश्रांति मिळेल. 30 कारण माझे जू सोपे साधे आहे, आणि माझे ओझे हलके आहे.”
Copyright permission by Bridge-Logos “The School of Biblical Evangelism”
बौद्ध संसाधने
Saturday, December 27th, 2014धर्मविधी शुध्द करणे आणि शुध्दीकरण
Saturday, December 27th, 2014जागातील प्रमुख धर्मांकडे जेव्हा आपण पाहतो त्यांना काही प्रकारचे धर्मविधी ही सामान्य जिवनाच्या घडामोडीत एकत्र येते जसे बाळाचा जन्म आणि मृत्यू समावेश सामान्य दैनंदीन प्रसंग मानवी अनुभवात अशा पाळी, वात, झोप, लैंगिक संपर्क, जाणिव नसलेला, उत्सर्जन रक्ताचे, वीर्य, उलटी, आणि रोग, इ.
यांपैकि काही, शुद्ध विधी समावेश असतो जसे बहाई विश्वासाची रीत जेव्हा इतर लोक पूर्णपणे त्यांचे आपले शरीर विसर्जित करतात.
ज्यू लोकांसाठी त्यांच्या विधी जसे हात धुणे आणि मिकवाह जेव्हा मुस्लिम गुस्ल आणि वजू करतात यांचा समावेश आहे. हिंदू पवित्र गंगा नदीत स्नान करतात आणि अचमना आणि पुण्यवहचनमची रीत आहे. शिनटाइस्ट मिसागी करतात आणि मूळचे अमेरिकन-भारतीय त्यांच्याकडे चांगला निवारा आहे.
तरी हे धर्म त्यांच्या जगात विशाल विचारांच्या विश्वात अंतर आहे, त्यांत काही साम्य कींवा औपचारीकता आहे जसे काही प्रमानात पाणी मिळविले कि जे, एक वास्तविक तारत्म्य घेऊन जाते जे एक व्यक्तीला पंचइंद्रीयांना जाणीवपूर्वक त्यांच्या नैसर्गिक जाणिवेतून ते काही महत्त्वपूर्ण मार्गाचे पावित्र्य भ्रष्ट करतात. तथापी, शुद्धतेची गरज म्हणून या क्रिया गरजेनूसार विश्वाला विद्रावकरूपात शुद्ध करतात.
ही स्वजागृती काही धार्मिक सूत्रांत आढळली, ती वर्तणुकीशी प्रत्यक्षात अर्थपूर्ण मार्गाकडे असण्याकडे कलते परंपरागत म्हणीनूसार शुद्धतेच्या नंतर देवभक्ति आहे. शिवाय, असे म्हणता येते कि, येथे शारीरीकद्रष्टया किंवा भौतीक संबंध असणे हे परीणामपूर्वक दैवी नाराजी आणि असंतोष किंवा एक करण्यासाठी योग्य आहे, त्याला म्हणतात दैवीसार सतत पुन्हा गरज म्हणून एकसारखी उपक्रम पुन्हा पुन्हा सातत्याने सतत शेवटपंय्रत धुण्याचे चक्र की जे अतर्ज्ञान असणारा एक पूर्ण अर्थ किंवा समाधानकारक प्रभाव स्वच्छ केल्या जाते. या प्रतिक्रियेला पवित्रीकरण आणि पवित्र हे खोटे ठरते निर्मितीमध्ये गुणवत्ता विरूधद काम करते ते अपयशी वाटते मनुष्यप्राणी म्हणून अनैतीकता आणि मर्यादा सतत पुन्हा आणि पुन्हा. ते स्वीकारते याला शुद्ध ठरवावयाच्या पुणचक्राची गरज आहे म्हणून संपूर्णपणे अंतिम अर्थ काढले जाऊ शकत नाही अंत: काही पैलू अशुद्ध आणि त्याला कोनाची तरी गरज असते कि, जो कोणी सक्षम आहे त्यांच्या मानवी ह्रदयात पोहोचविण्यासाठि त्यांच्या स्वत: ची ओळखेची अपरीचितता.
तिथे आहेत, काही खरे व्यवहार्य आरोग्यशास्त्राचे फायदे जेव्हा ते आंघोळिला येते आणि धूण्यासाठी पण थेट ते अंतर्गत व बाह्यतेत स्वरूप स्वतंत्र नेहमीचा वरवरच्या महान त्वचेचे आतील उपचार, की जे कदाचीत प्रामाणिक आणि जगाबाह्य करूणाच्या रूपात, तरीही असक्षम आहे भौतिक क्षेत्र म्हणून अमूर्त आणि अमर आध्यात्मिक योगदान पण वरवर पलीकडे आत प्रवेश करण्यात अक्षम आहोत.
अशा गोष्टी विषयी रब्बी येशूने त्याच्या ज्यू सहकारींना हे मार्ग दाखवीले
मॅथीव 15:1-2,11, 17-20
15 मग जेरुसालेममध्ये पारशी व लेखनिक पत्र येशूकडे येतात आणि म्हणतात, 2 “का तूमचे सहकारी थोरांच्या परंपरा तोडतात? जेव्हा ते जेवताना आपले हात धूत नाहीत.”
11 ते असे नाही की जे, व्यक्तीच्या तोंडात जाते एक नुकसान करतो, पण काय तोंडातून बाहेर येते; हे माणसाला डागाळतात.”
17 तोंडात जाते जे की पोटात जातो आणि निलंबित आहे हे समजत नाही काय? 18 पण काय हृदय पासून तोंडातून बाहेर येते, आणि हे एक व्यक्तीला अशुद्ध बनविते. 19 वाईट विचार, खून, व्यभिचार, लैंगीक अनैतीकता, चोरी, खोट्या साक्षी, निंदा हे हृदयातून येतात. 20 हे एक व्यक्तीचा नाश करतात. पण जेवताना हात न धुणे कोणासाठी एक विटाळ होत नाही.”
मानवाव्यतीरीक्त याविषयांवरती त्यांचे इतर पैलू महत्वाचे लक्षणीय अर्थाशी संबंधित आणि एक सखोल पूर्तता समजण्यासाठी अशुद्धता काढून टाकण्यासाठी लक्षणीय अर्थ आणि समजून सामोरे शकते त्यांच्या नैतिक अपयश पासून मागे ठेवते. शेक्सपियरच्या नाटकातील लेडी मॅकबेथ रागावते, “बाहेर, तिरस्करणीय जागा” कींग डनकनचा मृत्यू यासंबंधी तिची भूमिका हत्याकांडाच्या पापमूक्तिसाठी तिच्या हातावर स्मरण करून देते.
काही बाबतीत उघडपणे त्यांच्या क्रिया विधी माध्यमातून अप्रत्यक्ष मार्ग बनवतात अनैतिकता म्हणून ओळखणे आणि तथापी मानवी क्षमता स्वच्छ करणे एक उत्तर आहे आणि त्यांच्ये स्वत: चे प्रयत्न गुढ म्हणून समाधानकारकरीत्या त्यांच्या नैतिकतेचे अपयश केले आणि सक्तीने स्वच्छ केले. पुन्हा एकदा, मी या ऑफसेट एक थोडी पश्चात्ताप व्यक्त करणारा कायदा म्हणून मानवी घटक मर्यादित आणि अवलंबून क्षमता या माध्यमातून वस्तू समेट किंवा मंजुरी देणे पुरेसे साधन म्हणून या संस्कार करत मध्ये त्यांचे जागरूकता, इच्छा, सुभक्ती आणि उमेद एक प्रभावीपणा ठेवावी अपयशी विश्वास शांत म्हणून, या विविध पद्धती द्वारे नावे आणि स्वीकृती प्राप्त. त्यानंतर, हे सर्व कसा तरी शक्य होते जेव्हा माफी मीऴते त्यांचा दर्जा किंवा अस्वच्छ राज्य आणि धूण्याची पदवी शकते समाधानकारकरीत्या हृदयावर नेहमिसाठी त्याचे चिन्ह गोंदले की जे, मनाला आणि आतम्याला भूतकाळ आणि भविष्यातून क्रियांना मृत्यूचा रंग देते.
निर्णायकपणे वास्तव जाणिवेचा अर्थ की जो, जन्मताच सर्व मानवजात एक पवित्र देवाच्या मानक उल्लंघन आहे भविष्यावर मोठे संघर्षाचे निराकरण करण्यासाठी अपयशी आहे.
रोमन्स 2: 14-16
14 जेव्हा जेनटाइल्स, की ज्याला नियमशास्त्र नाही,निसर्गाकडून नियमांची गरज पूरवीली जाते, ते स्वत: च नियमशास्त्र आहेत, तरी त्यांना नियम नाहीत. 15 ते असे दाखवतात नियमशास्त्र लिहिले आहे, त्याच्या ह्दयावर, जे त्यांच्या अस्तित्वाचे सुध्दा सबुत आहे, आणि त्यांचे संघर्ष दंड किंवा माफ करतात. 16 त्या दिवशी जेव्हा येशू ख्रिस्ताच्या शिकवणिनूसार, देव मनुष्यांच्या रहस्येनुसार न्याय देतो ख्रिस्ताद्वारे. ताण किंवा विचारांच्या धार्मीक अपेक्षांच्या प्रकाशाच्या झोतातील उत्तर मानवजातीला संघर्ष करावे लागलेले आहे हा प्रवास ज्ञानाकडे जातो जेव्हा वैयक्तिक मानसिक समतोलत्व बिघडलेली व्यकती नकारते ह्या प्रशनांना. त्यांच्या विश्वासानुसार, फ्रायडीयन मनोविश्लेषणात्मक सिध्दांतानुसार धर्म कूठेही नाही कमकुवत निग्रही वृत्तीचा व्यक्ती, कल्पनारम्य करण्यासाठी एक मार्ग शोधते विशवासाची जागा बनविन्यसाठि. म्हणून, असा मार्ग, मानवजातकडे आढळलेला आहे आक्रमणे किंवा या प्रकरणाचे सह झुंजणे निर्मात्याकडून.
या विपरीत निर्णायक प्रतिसादात मला असे सुचवायचे आहे की उपाय म्हणजे मा व्यक्ति आणि ख्रिस्ताच्या कामासाठी मानवजात इतर धार्मिक सूत्रे पसंत नाहीत, दृष्टिकोन किंवा देवाला पोहोचण्याचे मार्ग परंतू पुरेसे संबंधात माणुसकीसोबत एक विश्वास प्रतिसाद. त्यामुळे शक्तीनूसार, किंवा अशक्ततेने, मानवजातीच्या वैयक्तिक क्षमता पण स्वच्छता आणि पवित्रता एक मोफत भेट म्हणून देऊ केले आहे आणि देवाची पूजा त्यानुसार नाही.
टीटस 3: 5
5 त्याने वाचविले आम्हाला, आमच्या कामाच्या चांगुलपणामुळे नाही, परंतु त्याच्या स्वत: च्या दयेमुळे, पवित्र आत्म्याने नविनपीढीच्या आणि नूतनीकरणाने.
रोमन्स 6:23
23 पापाची मजुरी ही मरन आहे, पण देवाची मोफत देणगी म्हणजे आमचे प्रभू येशू ख्रिस्त अनंतकाळचे जीवन
आहे.
इफिशीयन्स 2: 8-9
8 विश्वासाच्या कृपा द्वारे तुमचे प्रेम जतन केले गेले आहे. आणि हे आपल्या स्वत: च्या क्रत्य नाही; एखादा म्हणून, देव काय दान 9 नाही कामाचा परिणाम आहे.
1 जॉन 1: 7
7 पण आम्ही प्रकाशात चालतो, तर तो प्रकाशात आहे, आम्ही एकमेकांवर व त्याचा पुत्र आम्हाला सर्व करते येशू याचे रक्त हे समाज पापांपासून शुद्ध आहे.
1 जॉन 1: 9
9 जर आम्ही आमची पापे कबूल करतो, तर तो विश्वासू आहे आणि फक्त आमच्या पापांची आम्हांला क्षमा करण्यास आणि सर्व अपराधांची तो आम्हाला शुद्ध करतो.
आपण हे विश्वास ठेवतो ख्रिस्ती कुठल्याही प्रकारची भिन्नता ठेवत नाही कुठल्याही धार्मिक अभिव्यक्ती शुद्ध करण्याचा मार्ग बापतीस्मा आणि भाग आहे. मला आपल्याशी सहमत व्हायचे आहे आंघोळ करणे हे चर्च सह ओळखाचा प्रकार नाही पण ढोंगी विश्वासणारे अशुद्ध सार आहे. खरी बाप्तिस्मा, विश्वास केंद्रीय तत्व म्हणून, प्रामुख्याने बाह्यचिन्ह किंवा परिणामकारक प्रतीक आणि शुध्द शक्ती म्हणून परिपूर्ण आणि येशूचे मौल्यवान जीवन रक्त कि जे, सर्व नीतिमान विश्वासाला शुध्द वीचारपूर्वक हस्तांरण सह वैयक्तिक बदल पवित्र आत्मयात घडवून आणते. त्यामुळे बाप्तिस्माचे पाणी एक वास्तव साक्षी आहे किंवा वास्तवतेला साक्षीदार कि जे हायड्रोजन आणि ऑक्सिजन ही मूलद्रव्ये फायदा करण्यासाठी पाणी ख्रिस्ताच्या कामाचे बचत करते आणि सवयी एक व्यक्ती बदलून हृदय आणि जीवन पुराव्यांवरून की विद्युतजनित्र म्हणून पवित्र आत्मा आहे. हे आहे देवचे स्वताचे चांगले भेट होते आणि माध्यमातून एक व्यक्ती बापतिजर म्हणून प्रयत्न टिकत नाही पाणी तथापी बापतिजमचे पाणी देवाच्या शक्तीचे स्वर्गीय वास्तव बनते हे पुन्हा व्यक्तीला जन्म देतात, मानव म्हणून नाही किंवा धार्मिक क्रतीचे मूळ जन्म पण देवाने वरिल माध्यमातून जन्म घेतला किंवा पून्हा ख्रिस्ताचा जन्म आणि पवित्र आत्मा जन्माला येत. जसे हिंदू आणि बौद्ध संकल्पना पुनर्जन्मासारख्या नवीन जन्म हे गोंधळून टाकणारे नाही, पवित्र आत्मा देतो ख्रिस्ताच्या परिणाम काम म्हणून की जोकोणी, विश्वास किंवा समज पापमुक्तीवर ठेवतो.
इस्राएलच्या मते हीब्रू भाषेचा पवित्र लिखान हे प्रत्यक्षात भविष्यावर आधारित एझेकील 36:25-27
25 मी तुम्हाला शुद्ध पाणी शिंपडेन, आणि तुम्ही अपवित्रातून शुद्ध व्हाल, आणि तूमच्या सर्व मूर्ती मी तुम्हाला शुद्ध करू देईन. 26 आणि मी तुम्हाला एक नवीन ह्दय देईल आणि एक नवीन आत्मा मी तुमच्यात ठेवीन. आणि मी तुमच्या शरीरातून दगडी हृदय तूमच्या मांसातून काढेन आणि आपणांस हृदयाचे मांस देईन. 27 आणि मी तुमच्यात आत माझा आत्मा ठेवेल, आणि तुम्ही माझे नियम पाळले आणि माझ्या नियमांचे पालन काळजीपूर्वक कराल.
Rabbi Yeshua said it this way during the Feast of Tabernacles or Sukkot in
जॉन 7: 37-39
37 शेवटच्या उपवासाच्या दिवशी, एक चांगला दिवस, येशू उभा राहिला आणि ओरडू लागला, “जर कोणी तहानलेला, असेल त्याने माझ्याकडे यावे आणि प्यावे. 38 जो विश्वास ठेवतो माझ्यावर, जे ख्रिस्ताचे लिखानात आहे, ‘त्याचे हृदय पाण्याच्या प्रवाह सारखे वाहतच राहिल.” 39 आता तो पवित्रतेबद्दल सांगतो, ज्यांनि माझ्यावर वर विश्वास ठेवला, आत्माची प्राप्ती देण्यात आली नाही, कारण येशू सामान्य नाही
प्राचीन ज्यू उत्कृष्ट देव त्यांच्या धार्मिक कर्तव्ये एक ऐहिक समाधान होते पण हीब्रीव 10 मध्ये नमुद केल्या प्रमाणे या एकदा आणि ख्रिस्ताने चार शूध्दता अर्पण करतात एकदाच ” देवाचे कोकरू” कीजे या पापी जगातून घेऊन जाते.
असे म्हण्याचे आहे आज ज्यू लोकांना यज्ञेची गरज नाही विधींचि प्रार्थना, उपवास आणि समाधानकारक म्हणून उल्लंघन आणि बंड हे क्रत्य आहे तोराहच्या मते.
11 मांसातील शरीराचे जीवन हे रक्तात आहे, आणि मी हे तुमच्यासाठी तुमच्याआत्म्याला प्रायश्चित बद्दल दिले आहे.
हरकत नाही तुम्हि कीतीवेऴा मीटझोत करता किती खात्री आहे तुम्हाला काय आपण पुरेसे केले आहे किंवा आपल्या पापात यशया मशीहा देवाने दया आणि कृपा तात्पुरती यज्ञ व्यतिरिक्त क्षमा झाली आहे 53?
माझे मुस्लिम मित्र नाकारतात येशूचे मरण काही अपयश सर्वस्वी हे ज्या तात्पुरती उणी कृपा आणि देवाच्या अब्राहमिक प्रकार प्रदान गौरवी योजना होती की बिंदू नाही मसीहा गौरव अनेक अग्रगण्य ओलांडते टिकाऊ म्हणून एक नैसर्गिक चमत्कारच उद्देश आणि प्रसंगी म्हणून काम हिब्रू 2: 9-18; 12: 2.
jesusandjews.com/wordpress/2011/07/14/crucifixion-of-jesus-christ-and-islam/
शेवटी, येशू पाणी देऊ शकतो कीजे, पूर्णपणे आणि पूर्णपणे समाधानी आणि आपला आत्मा ताजे आणि स्वर्गीय पिता पाण्याशी संबंधीत असू शकतो तो तुम्हाला ते पाणी प्यायला देऊ शकत नाही कदाचीत. त्यामुळे शेवटी मी फक्त एकदा धैर्य देतो माझ्या मित्रांनो, समारिटन स्त्री सारखे, विचारते पाणी कीजे आपल्या अध्यात्मिक तहान अदृश्य दिशेने आवश्यक आहे हे, आपण माझा प्रोत्साहित करू पुन्हा.
जॉन 4:10, 13-14
10 येशूने तिला उत्तर दीले, “जर तू देवाची भेट माहीत असेल तर, आणि कीजो तुम्हाला म्हणत आहे, ‘मला प्यावयास पाणी द्या,’ आणि तो तुम्हाला विचारत आहे आणि तो तुम्हाला पाणी दिले असते.” 13 येशू तिला म्हणाले, “हे (तसेच) पाणी पिईल जो कोणी पुन्हा तहान लागणार नाही, मी त्याला पुन्हा तहान लागणार नाही पाणी देतो ते पाणी 14 पण जो कोणी पेईल. मी त्याला अनंतकाळचे जीवन देईन. ”
शेवटी येशू आपणांस आमंत्रित करतो!
मट 11: 28-30
28, माझ्याकडे या, जे थकलेले व ओझ्याने लादलेले असे, आणि मी तुम्हांला विश्रांति देईन. 29 माझे ओझे तुमच्यावर घ्या, आणि माझ्याकडून शिका, मी अंत: करणात सभ्य आणि नम्र आहे, मला जाणून, म्हणजे आत्म्यास विश्रांति मिळेल. 30, आणि जे माझे ओझे घेईल त्याच्यासाठी माझे ओझे हलके आहे. ”