Archive for the ‘پښتو-Pashto’ Category

اسلام او د مسيح خدايتوب

Sunday, November 2nd, 2014

کله چې د عيسى مسيح په خدايتوب باندې سوچ کېږى نو په کار دى چې فېصله وکړى چې مقدس کلام اعتبارى دې کنه. نو ما د نوې لوظ نامې د اعتبارى کېدو په باره کښې يو مضمون ليکلې دې چې د مسلمان د پاره دې
د اسلام نظريه چې مقدس کلام ګډ وډ شوې دې
د مسيح د خدايتوب په دې ټوله معامله کښې چې مقدس کلام څۀ وائى نۀ ده ځکه چې دا يې پچېده کوى خو د قران غلطى ده چې په سورت ٥: ١١٦ کښې ده چې عيسائيان په درې خدايانو الله، عيسى او مريم باندې ايمان لرى چې نۀ مقدس کلام نۀ او نۀ عامو عيسائيانو حمايت کړې دې. خو د تثليث بنياد همېشه په پلار، زوئ او روح القدوس باندې دې. کۀ تۀ غواړې چې د مقدس کلام په علامتى ټکو پلار او زوئ باندې پوهه شې نو ما يو بل مضمون ليکلې دې چې دا تعلق تصور بيانوى
مسيح د خدائ زوئ دې
کۀ الهامى مقدس کلام رښتيا وائى نو د عيسى او د انجيل ټکى د هغۀ په خدايتوب باندې متفق دى. په شروع کښې يو عام او شکى کس ته دا خبره صفا نۀ وى او د هغۀ د مسيح حيثيت هم صفا نۀ دې چې مسلمان يې منى. عجيبه خبره ده چې عيسى د خپل خدايتوب مسيحيت په باره کښې نۀ وائى اګرچې هغه په دې کردار پورا هم دې، متى ١١: ٢-٦. هغې تر دې پورې لاړو چې نور خلق يې بادشاه جوړ کړى، ٦: ١٤-١٥ او داسې خبرې رد کوى چې دنياوى بادشاه وګڼلې شى وائى چې د هغۀ بادشاهى د دې دنيا نۀ ده، يوحنا ١٨: ٣٦-٣٧. دا تر هغې پورې نۀ وو چې کله يې د دښمنانو په وړاندې عدالت کېدو چې هغۀ بې د رضا نه ووئيل چې هغه مسيح يا عيسى دې. لوقا ٢٢: ٦٦-٧١، يوحنا بپتسمه ورکوونکې هم د مالک د لارې تيارولو د پاره راغلې وو، مسيح په خپله د هغۀ د خدائتوب لافو وهلو د پاره تبليغ نۀ کولو خو د هغۀ بنيادى مقصد د خلقو خدمت کول وو نۀ چې د هغۀ خدمت وشى، متى ٢٠: ٢٨. دا صرف په ذاتى خبرو اترو کښې وو چې هغۀ خپل ځان خپلو وفادارو شاګردانو ته خپله اصلى پېژندګلو ښکاره کړه د هغۀ خوښه نۀ وه چې صفا چغې يې وهلې وې خو هغۀ يو عام سوال وکړو چې د چا په باره کښې يې سوچ کولو چې مسيح دې هغۀ نۀ غوښتل چې د انسان په ګواهۍ يقين وکړى خو د خدائ پاک پلار په خدايتوب او په روح القدوس چې حقيقت ښکاره کړى. متى ١٦: ١٣-٢٠، يوحنا ٦: ٤٤، يوحنا ١٦: ١٣. هغۀ دوئ ته ووئيل چې په دې وخت دا خبره هيچا ته مۀ کوئ
کېدې شى چې دا تا ته عجيبه ښـکارى چې عيسى د ځان په باره کښې څه وئيل نو د هغې جواب يې نۀ ورکولو خو هغۀ داسې ځکه وکړل چې د خپلو پخو دښمنانانو نه يې پټ کړى تر هغې پورې چې په دې دنيا يې خپل کار پورا کړې وې، خصوصا چې هغۀ څۀ وائيلى وې نو په هغوئ باندې به يې څه اثر نۀ کولې او د هغۀ خلاف به يې داسې استعمال کړى وې لکه څنګه يې د هغۀ ګواهى رد کړې وه او په هغۀ کښې تشې غلطۍ او ګناه لټولې. دا الهامى علم صرف د هغۀ د حقيقى شاګردانو د پاره وه کومه چې د بې ايمانه د عام نظر نه پټه وه چې خدائ روح القدوس هغوئ ړانډه او کاڼه کړى وو چې کله يې د ايماندارانو سترګې او غوږونه کولاول چې حقيقت وپېژنى هغۀ نۀ غوښتل چې ملغلرې د خنزيرانو او سپو په وړاندې واچو. دا ټوله قيصه د مقدس کلام د حقيقت توثيق کوى چې که عيسائيانو غوښتلې چې د مقدس کلام د مسيح د خدايتوب په باره کښې غلط استعمال وکړى نو هغوئ کولې شوې چې نور څه لکه سيډيپګرافل ګنوسټک انجيل يې ليکلې وې. راځئ چې وګورو چې انجيل شريف د عيسى د فطرت په باره کښې څۀ ښائى چې کله د هغۀ د خدائتوب روح ښائى چې بنياد يې په کلام د مسيح او د هغۀ د شاګردانو په عمل باندې دې
په شروع کښې عيسى د خدائ ذاتى نوم د ځان د پاره استعمال کړو چې د عبرانۍ په تورات کښې داسې دې، زۀ يم. يوحنا ٨: ٥٨
هغۀ ځان د ټولو انسانانو قاضى ووئيل، متى ٢٥: ٣١-٤٦
هغۀ په ازادۍ سره عبادت قبلولو او هيڅ څوک يې نۀ رټل

يوحنا ٩: ٣٨
هغۀ ووئيل، ”مالِکه زما پرې ايمان دې.“ اَؤ هغۀ ته په سجده پريوتو

متى ١٤: ٣٣
په کشتئ کښې ناست سړى ورته په سجده شول اَؤ وئې وئيل، ”بې شکه! چه تۀ دَ خُدائې زوئې يئې

متى ٢٨: ٩-١٠
ناڅاپى عيسىٰ په لاره پرې پيښ شو اَؤ په هغوئ ئې سلام واچولو. هغوئ ورغلې اَؤ دَ هغۀ پښې ئې ونيولې اَؤ سجده ئې ورته وکړه١٠ بيا عيسىٰ هغوئ ته ووئيل چه ”ويريږئ مه، لاړې شئ اَؤ زما وروڼو ته دا پيغام ورکړئ چه هغوئ دِ ګليل ته لاړ شى، ما به هلته ووينى

متى ٢٨: ١٦-٢٠
يوولس مُريدان دَ ګليل هغه غر ته روان شول چه عيسىٰ ورسره دَ ليدو دَ پاره مقرر کړې وُو. کله چه هغوئ هغه وليدو نو ورته په سجده شول مګر ځنې شکمن وُو. بيا عيسىٰ ورغې اَؤ خبرې ئې ورسره وکړې اَؤ ورته ئې ووئيل چه ”دَ آسمان اَؤ دَ مزکې ټول واک ما ته راکړې شوې دې. ځکه تاسو په مزکه خوارۀ شئ اَؤ ټول قومُونه زما مُريدان کړئ اَؤ دَ پلار، دَ زوئې اَؤ دَ رُوحُ القُدس په نامه ورته بپتسمه ورکړئ. ٢١ اَؤ دا تعليم ورکوئ چه په هغه ټولو خبرو عمل کوئ چه ما تاسو ته حُکم کړې دې. اَؤ دا يقين لرئ چه زَۀ به تل تاسو سره يم، تر آخره وخته پورې
هغۀ دعوه وکړه چې هغه د ګناه د معاف کولو قدرت لرى مرقس ٢: ١-١٢ او لوقا ٧: ٤٠-٥٠
هغۀ د دنيا د پېدا کېدو نه مخکښې د خپل جلال او موجودګۍ حواله ورکړه

يوحنا ١٦: ٢٨
زَۀ دَ پلار نه راوتلې يم اَؤ دې دُنيا ته راغلې يم اَؤ اوس زَۀ دُنيا بيا پريږدم اَؤ پلار له ځم

يوحنا ١٧: ٥
اَؤ اَئې پلاره! اوس تۀ ما ته په خپل حضُور کښې جلال راکړه، هغه جلال کُوم چه ما تا سره دَ دُنيا دَ پيدايښت نه اول لرلو
عيسى خپل ځان ته د سبت مالک او د داؤد بادشاه مالک ووئيل مرقس ٢: ٢٨ او متى ٢٢: ٤١-٤٥. په ډېرو مثالونو کښې د ملکيت تصور په عبرانۍ مطلب کښې د خدائتوب نظريه لرى لکه چې د مالک او خدائ ټکې په ټول مقدس کلام کښې په يوه معنه باندې راځى او هم داسې په يونانۍ لوظ نامه او او عبرانۍ تناکحا کښې هم استعمال شوې دې. کله چې عام يهوديان چې کلام لولى نو هغوئ چې خدائ ته اواز کوى نو اډونۍ ټکې استعمالوى

مرقس ٢: ٢٨
ځکه اِبن آدم دَ سبت دَ ورځې مالِک دې

متى ٢٢: ٤١-٤٥
عيسىٰ راجمع شوؤ فريسيانو ته مخ راواړَوو اَؤ تپوس ئې وکړو چه ٤٢ ”تاسو دَ مسيح په حقله څۀ وايئ؟ هغه دَ چا زوئې دې؟“ هغوئ جواب ورکړو چه ”دَ داؤد زوئې دې.“ ٤٣ هغۀ ورته ووئيل چه ”داؤد بيا ولې دَ اِلهام په رُوح کښې ورته مالک خُدائې وائى؟ ٤٤ ځکه چه هغه وائى
مالک زما مالک ته ووئيل چه زما ښئ لاس ته کښينه
تر څو چه زَۀ ستا دُښمنان ستا دَ پښو لاندې نۀ کړم
٤٥ که چرې داؤد ورته مالک وائى نو بيا څرنګ هغه دَ داؤد زوئې شو؟

متى ٧: ٢١ -٢٣
هر هغه څوک چه ماته مالک مالک وائى هغه به دَ آسمان په بادشاهئ کښې داخل نۀ شى، خو صرف هغه څوک چه زما دَ آسمانى پلار په رضا کار کوى. ٢٢ دَ قيامت په ورځ به ډير ما ته وائى چه مالکه! مالکه! مُونږ ستا په نُوم نبوت نۀ وو کړې څۀ؟ اَؤ ستا په نُوم مو پيريان نۀ وُو ايستلى څۀ؟ اَؤ هم ستا په نُوم ډيرې مُعجزې نۀ وې ښوولې څۀ؟ ٢٣ نو زَۀ به هغوئ ته په ډاګه ووايم چه ما تاسو هيچرې نۀ يئ پيژندلې، تاسو چه بې شرعې کارُونه کوئ زما نه لرې شئ

يوحنا ١٣: ١٣
تاسو ما ته اُستاذ اَؤ مالِک وايئ اَؤ دا ښۀ وايئ ځکه چه زَۀ يم

د يوحنا ١ په مطابق هغۀ د دنيا د پېدا کېدو نه مخکښې د خپل جلال او موجودګۍ حواله ورکړه
عيسى په هغه وخت خپل ځان نۀ څرګندولو چې د خپلو دښمنانو ځان په نۀ پېژندګلو بچ کړى چې څوک په هغه وخت د غصه کېدو په لټون کښې ووو چې په هغۀ باندې د ګستاخۍ الزام ولګوى چې د خدائ برابر ځان ګڼى. يوحنا ٥: ١٧-١٨ مرقس ٢: ٥٧
په اخر کښې د کلام په مطابق مسيح د يو پېغمبر يا انسان زيات څۀ وو چې هغۀ څۀ کول او د ځان په باره کښې يې څۀ وئيل چې هغه د انسان په وس کښې نۀ وو. نو په اخر کښې زما سوال تا نه دا دې کۀ مقدس کلام اعتبارى وى نو تۀ به خامخا په دې ايتونو سوچ کوې چې د مسيح د خدايتوب تصديق کوى او صرف په دې وجه يې ما رد کوې چې ستا د مذهب سره سمون نۀ خورى چې دنيا په غلطۍ سره يې نۀ منى او مقدس کلام داسې وائى. ګنى په تا او په هغه مذهبى انتها پسندو کښې فرق نۀ وى چا چې عيسى د خپل مسيح په توګه رد کړو او د انسانى مسيح نه پاتې شول چې د مقدس کلام په ګواهۍ يې عمل کړې وې چې د مسيح الهامى کلام دې. يوحنا ١، متى ٧: ٢٤-٢٧

لنکونه

د خدائ پاک سره به څنګه تعلق لرې

مسلمان او اسلام ذرائع

پښتو-Pashto

The Divinity of Jesus and Islam

Permission granted by David Woods for excerpts taken from the article on “ Muhammad and the Messiah” in the Christian Research Journal Vol.35/No.5/2012

اسلام او امن

Sunday, November 2nd, 2014

زه اکثر د خپلو مسلمانو ملګرو نه اورم چې اسلام د امن او برداشت مذهب دې او يو څو انتها پسند اسلام بدناموى. خو د اسلام په نوم په تېرو څوارلسو صدو کښې د دوو سو اويا ميلينو نه زيات خلق وژلى شوى دى او د نائن اليون نه پس په دنيا کښې تقريبا شله زره دهشت ګرد حملې شوې دى. تشدد د اسلام خصوصيت لکه جهاد او شهادت ښائى چې د دې تشدد، نفرت، حملې کولو حمايت کوى او د اسلام اصلى اظهار دې.اوس او وړاندې اسلام د تورې او زور په ذريعه قومونه نيولى دى او د دهمکو او يرې په ذريعه يې خلق فتح کړى دى. نو د الله د قدر د داسې عقيدې قران د تاريخى اسلام په ذريعه حکمونه ورکوى زۀ په هغوئ باندې د خالص ايمان په وجه تنقيد نۀ کوم او نۀ نورو معتدلو او امن پسندو مسلمانانو له په کار دې، ځکه چې هغوئ د اسلام په هغه سورتونو عمل کوى چې په دې قران کښې دى ٩: ٢٩، ٩: ٧٣، ٩: ١٣. د اسلام په مطابق دا هم يو خبره ده کۀ الله د دې دهشت ګردۍ اجازت ورکړې وى نو دا به د هغۀ رضا وى کنه؟ نو کافران به د الله د دين خبرې نه انکار کوى. خو زۀ به هم دې کار ته ښۀ نۀ وايم اګرچې هغوئ په قران عمل کوى. نو دا خبره سمون خورى چې د ځان نه تپوس وکړې چې کۀ تۀ ځان ته مسلمان وائې نو که په دې ايتونو عمل نۀ کوې نو تۀ به اصلى مسلمان نۀ يې ځکه چې د قران په ايتونو عمل نۀ کوې. بله دا چې تۀ د هغه سورتونو نه کار اخلې چې کوم دې په ‌طبعه وى او د اسلام په عقيده باندې سوالونه کوې او خپله نوې عقيده دې جوړه کړې ده. قران ٣٣: ٣٦ وړاندې وائى چې اسلام د امن مذهب دې او د دهشت ګردۍ مخالفت نۀ کوې او خاموش يې نو د انسانيت په دې جرم کښې خاموشى ستا د هغوئ حمايت دې. کۀ تۀ د دهشت ګردۍ سخت خلاف يې نو بيا به تۀ د دې تحريکونو مخالفت کوې؟ کۀ زيات مسلمانان امند پسند هم وى نو دا د مسلمانانو د مشرانو بنيادى کار دې چې د اسلام اثر خور کړى، او اکثر به په دې تحريک باندې عمل کوى او د دنيا د نظريې خلاف به کوى. کۀ اسلام د دې مسئلې حل د مغربى جمهوريت په وجه وشى او د اسلام په روايتى طريقه نۀ وى. تۀ به وائى چې قران خو په سورت ٢: ٢٥٦و ١٠٩ کښې د نورو سره انصاف خبره کوى. او دا ځکه چې اسلام په شروع کښې د دې جوګه نۀ وو چې ځان بچ کړى او چې کله يې زور وموندلو نه دا سورتونه منسوخ کېدل شروع شول لکه څنګه چې ما مخکښې ووئيل چې د قابو کولو د پاره کار شروع وو او کۀ ضرورت وو نو د تورې او زور نه به کار اخستلې شو. د اسلام د طاقت خلاف دا خبرې به هسې يوه پرپېګنډه ښکارى خو په تاريخ کښې دا شوى دى او نن هم روان دى او په مزه مزه مضبوطيږى، د وخت سره چې کله د شريعيت په ذريعه په ټوله معاشره باندې قبضه وکړى، او تهذيب او کافران رالاندې کړى. دا اکثر  خبره د عيسائيانو او نورو ډلو ظلم زياتى ته ځى. زۀ د يوې ډلې د شهيدانو د اواز

www.persecution.com

حمايت کوې کوم چې د عيسائيان تنظيم دې چې د شهيدانو ملګرى کوى. په کال کښې تقريبا درې لکه کسان متاثره کېږى چې د کار نه ويستلې شى، جائيداد يې ختمېږى يا د قيد او مرګ سره مخ کېږى. ما هغه نقطې په بوځى چې مسلمانان وائى چې په اسلام کښې زور نشته خو کۀ د اسلام معاشرې ته وګورو نو هغوئ د غېر مسلمه د جهاد په ذريعه په مسلمانه کولو کښې لګيا دى، د توهين رسالت او مذهب او د جزيه نه کار اخلى او سپک ورته کتلې شى چې د ابن کثير د ٩: ٢٩ د بيان حمايت کوى. :که چا د مسلمانو د انسانيت د ډلې نوم اورېدلې وى نو هغوئ صرف د خپلو خلقو په غم کښې دى او د نورو د مدد غم ورسره نشته. قران ٣: ١١٠و ٩٨: ٦. خو دا عيسائيان دى چې د انسانى حقونو لوئ کارونه يې کړى دى لکه چې د هسپتالونو، يتيم خانو جوړول او د شامى او عراقى مهاجرو مدد کول چې خپلو مسلمانانو هېر کړى دى. د اسلام په مخکښې تلل د کوربه ملکونو نيول، د بچو پېدا کول او چندې په ذريعه کوى چې کافر دشمن په حق نۀ بلکې په زور لاندې کړه. دا اسلام دا چل په شروع کښې په مزه مزه په دوستانه ماحول کښې د تقيې په ذريعه کېږى چې په قران ٣: ٢٨ کښې ده، چې د مسلمانانو حقيقى نېت پټول وى چې ابن کثير هم دا خبره کوى چې نن سبا په امريکه کښې ليدې شى او د دې نه خبل اثر خوروى چې جهاد ورته وئيلې شى چې اسلامى مفاسرينو ورته د اسلام تنقيد يا بې ايمانى وئيلې ده چې امريکه او يورپ کښې ځائ نيولې دې. دا خبره جهاد ته ځى چې اسلام بچ کړى چې په هغه اسلامى ملکونو کښې ليدلې شى چرته چې د شريعت قانون وى. داسې دهمکې تر دې حده پورې ورکولې شى چې مذهبى جنګ د مختلفو ډلو په مېنځ کښې شروع دې چې په کار دى چې هغوئ د وړوڼو په شان ژوند تېر کړى. نو د طاقت دا نظريه په يو لحاظ هم منظوره نۀ ده او د جنګ نظريې ته نزدې هم نۀ راځى کله چې د طاقت خبره راشى. خبره په خپلو کښې هم استعمالولې شى چې د کافرو د قتلو خبره شى خو د ذاتى حقونو څۀ مطلب په کښې نۀ ښکارى. چرته چې اسلامى قانون وى نو ازادى هلته دروغ ښکارى چې د هغې حمايت کورنۍ، حکومت او قران کوى. نتيجه دا چې زما يقين دې چې د صابر او د برداشت مسلمان نشته څوک چې د هغه کسانو په زور ظلم باندې خفه وى چې په اسلام باندې صحيح عمل کوى. زۀ خوشحاله يم چې په مسلمانانو کښې داسې خلق شته چې هغه په دې اسلام عقيده عمل نۀ کوى. کېدې شى چې په زړۀ کښې هغوئ اسلام نۀ منى خو د يرې په وجه په اسلام باندې عمل کول نۀ شى پرېښودلې. خو داسې دهوکې به وى چې په حقيقت کښې چې د اسلام مخالفت ته به يې نۀ پرېږدى. خو په زړه کښې دا مسلمانان دومره د اسلام سره مينه لرى چې خپل ځان به ورباندې مړ کړى. زما يقين دې چې کوم مسلمان په خپل نظر کښې جدت پسند دى چې قران د تعليماتو نه بغېر ردعمل کوى چې د وخت ظالمان لکه چې هټلر، سټالين، ايدى امين، پول پاټ او هير هوتى يې ليدلى دى او د هغوئ په ظلم او جبر باندې خفه دى چې کوم جرمونه دې کسانو کړى دى. چا چې قتل عام کړې وو د هغه نه مختلف نۀ وو چا چې د الله په نوم باندې مذهبى جرمونه کړى دى. خو په بدقستمۍ سره څۀ مسلمانان خپلې برخې او ذمه وارى نۀ منى چې د انسانانو کومه تباهى کېږى. په دې باندې ما ته د عيسى هغه خبره رايادېږى چې د خپلې سترګې نه شهتير اول وباسه او بيا د بل سترګې نه خسڼې. هغوئ دومره ړاندۀ دى چې هغوئ ته مسئله صفا نۀ ښکارى چې په منافقت سره د هغوئ په خپل تحريک شامله ده. زما يقين دې چې عتدال پسنده مسلمانو ته پته ده چې هغوئ رحمان خدائ پېدا کړى دى چې د هغۀ کار ژوند ورکول دى او هغۀ مونږ د خپله لويه مينه د قدرت او د دنيا پالنې په ذريعه ښودلې ده. که خدائ پاک دا حد د محدودې مينې سره پېدا کړې وى نو لا محدود خدائ به د د انسان سره د څومره مينى اظهار کوى. خدائ پاک د مسيح په ذريعه د دنيا سره بې حده مينه کړې دې چې د ګناه قرض يې ادا کړې دې چې ابدى ژوند ومومو. خدائ پاک مونږ د نفرت نه بلکې د مينې سره فتح کوى کوم چې د هغۀ د ذات لا محدود خصوصيت دې. په اخر کښې زۀ ستاسو د دې بلاګ په لوستلو شکريه ادا کوم او زۀ غواړم چې تاسو د اسلام په دې خبره باندې ښۀ سوچ وکړئ. يو ازاد سوچ خپل کړئ چې په خپل مذهب باندې سوچ وکړې چې د دې تاريخى حثيت د ژوند او د انسانى حقوقو خلاف دې. زۀ به درته دا هم ووايم چې تۀ به ډېر تکړه يې چې حقيقت خپل کړې کۀ دا ستا د ذات کلچر او معاشرې خلاف هم وى کومې چې په تا باندې په زور منلې شوې دى. د انسان د پېدائښت اوزچتې مرتبې شته چې خدائ پاک په مذهب کښې بيان کړى دى. هغه مذهب چې کوم ته د قربانۍ د مينې تعلق وئيلې شوې دې. دا مينه به د مسيح سره شروع کېږى او د هغۀ د شاګردانو د مينې په ذريعه خورېږى کومه چې د ټولې دنيا په تکليف کښې خلقو ته رسېږى. دا عزتمنده مينه ده ځکه چې دا خپل خدمت نۀ غواړى او چې دا مينه بل چرته نۀملاوېږى دا مينه په هغه وخت کښې هم جارى وى چې د دښمن معاف کول او ورسره د مينې کولو خبره راشى چې بدل به نۀ اخلې. زما ملګريه دا ښه لار ده او مسيح وائى چې بله لار نشته. هغه لار چې د مرګ نه بلکې د ژوند سبب جوړېږى. د يرې، نفرت، غصې او قتل په ځائ مينه. ځکه چې خدائ پاک د دې دنيا سره دومره مينه وکړه چې مسيح يې راولېږلو چې څوک هم په هغۀ ايمان راوړى نو هلاک به نۀ شى خو ابدى ژوند به بيا مومى.

لنکونه

د خدائ پاک سره به څنګه تعلق لرې

مسلمان او اسلام ذرائع

پښتو-Pashto

Islam and Peace

Permission granted by David Woods for excerpts taken from the article on “Jihad, Jizya, and Just War Theory” in the Christian Research Journal Vol.36/No.1/2013

Permission granted by David Woods for excerpts taken from the article on “ Muhammad and the Messiah” in the Christian Research Journal Vol.35/No.5/2012

ايا قران مقدس دې؟

Sunday, November 2nd, 2014

کله چې مونږ د قران پاکوالى ته ګورو نو مونږ د نورو کتابونو په شان چې د دې د بنياد دعوه صحيح او که نه
په اسلام کښې قران له دومره اوچت مقام ورکړې شوې دې چې ډېرو مسلمانانو د دې نه بت جوړ کړې دې
د دې نه علاوه اسلام دعوه هم کوى چې دا د ليکلى کتاب نه زيات وحى ده
کله چې زۀ مورمون فرقې ته ګورم نو هغوئ هم د اسلام په شان رسمونه لرى. مورمون په وحى يقين ساتى چې د سرو زرو په تختو ليکلې شوې وه
جوسف سمت هم د رښتونى ايمان په لټون کښې وو هغه دې ته ورسېدو چې د اسمانى حقيقت سره مخ شو. خو د دې اسمانى مکاشفاتو باوجود د مورمون کتاب د قران په شان پوار نۀ دې
مسلمان به وائى چې قران د ټولو نه جامع او ښائسته کتاب دې چې د اسلام په مطابق د دې وحى ابدى ثبوت دې
خو جوزف سمت هم د مورمون کتاب په باره کښې هم دغه خبره کوله چې وئيلى وو چې دا د ټولو کتابونه نه جامع کتاب دې
خو دا دواړه کتابونو د وحى په معيار نۀ پورا کېږى چې کوم جامعيت دې حاصل کړې دې. دعوه او کېدل دوه جدا خبرې دى او کس له په کار دى چې حقيقت د دليل په ذريعه ثابت کړى
د قران يواځنۍ بانى يو داسې کس دې چې د هغۀ کردار مشکوک دې
محمد د دې وحى په ذريعه په خقل عقل باندې شک کولو چې پته ورته نۀ لګېده چې ليونې دې او که شاعر. هغۀ د ځان نه تپوس کولو چې پيريانو نيولې دې ځکه چې د وحى په وجه به هغۀ باندې عجيبه چل کېدو چې د خلې نه به زګونه تلل او د اوښ په شان چغې به يې وهلې. يو بل سوال دا دې چې الله يو بې تعليمه سړې ولې خوښ کړو چې علمى حقيقت بيان کړى چې کوم د هغۀ په ژوند کښې هم نۀ وو راجمع شوى. خو په دې باندې ما نور بحث په دې مضمون کښې کړې دې
ايا محمد دروغژن پېوغمبر دې؟
د قران يوه بله مسئله د دې اصليت په باره کښې ده چې قران د نورو ذريعو نه علم اخستې دې. په دې ذريعو کښې مقدس کلام او نور عيسائى اپوکرايفل تاريخى کتابونه دى چې د ايماندارانو نه بهر وو ځکه چې دا هيڅ کله هم وحى نۀ شو کېدلې. اپوکرايفل کتابونه د عيسائى او يهودى فرقو سره تعلق لرلو او خاص خيال نۀ شو ورکولې
د دې کتابونه سره د قران په ايتونو کښې د فارسى زرتشتى خبرو اثر هم شته. نو ولې خپله وحى د دنياوى پېغمبرانو او د انسانى رسمونه اخستې ده؟
يو کس به د انسانى تصور د ايجاد نه څه معجزه حاصله کړى چې کوم خلقو هغه کتابونه ليکلى وو نو هغوئ ځکه رد کړى وو چې په هغې کښې غلطۍ وې؟
کۀ اسلام بهترين مذهب وى نو خپل ليکل يې ولې نۀ دى کړى چې د ګېر چاپېره مذهبى تحريکونو پاتې خبرې يې راخستې دى؟ دا څومره اصلى دې؟
يو بل سوال چې په دې مقدس کتاب باندې کېږى چې دا په بې کاره څيزونه باندې لکه چې هډوکو، خشاک، څرمن، پاڼو، او کاڼو باندې ليکلې شوې وو
قران د کمزورو حفظ په شهادتونو او خبرو باندې هم راجمع کړې شوې وو چې بالکل صحاحت به د دې د پاره وغواړى چې کمزورې ترې نه لرې کړې شى
نو ولې په دې وجه د کتاب ته د ټولو کتابونو مور وئيلې شى يا په حقيقت کښې د پخوانى کتابونو په شان په دې کښې څۀ فرق نشته؟
دا ثبوت نشته چې قران د محمد په ژوند کښې يا د هغۀ مرګ نه سمدستى پس راجمع کړې شوې وى خو ثبوتونه وائى چې قران د محمد د مرګ نه پس د ١٥٠ نه تر ٢٠٠ کالو په دوران کښې ليکلې شوې وو او په اتمه يا نهمه صدۍ کښې پورا شوې وو
عالمان وائى چې قران يو کس نه بلکې ډېر کسانو په څو سوو کالونو کښې راجمع کړې وو
د ټولو نه زوړ قران په مائيل رسم الخط په کښې تقريبا په ٧٩٠ کښې ليکلې شوې وو چې د محمد نه مرګ تقريبا ١٥٠ کاله وروستو وو
د ټولو نه زړه نمونه چې موجوده ده د هغې او د محمد په وخت کښې هم سل کاله فرق دې
بل دا چې عثمانى نسخې موجودې نۀ دى خو اسلامى عالمان دعوه کوى ګنى په حقيقت کښې په کوفى نسخه کښې دا متنازغه ايتونه د عثمان په وخت کښې نۀ وو او د عثمان د خلافت نه يو نيم سل کالو پورې ښکاره نۀ وو
عربى د الله اسمانى ژبه ګڼلې شى او کۀ قران الله نازل کړې وى نو قران ولې د نور ژبو لکه اکادين، شامى، فارسى، اسورى، عبرانى، يونانى، ارامى، او اتهوپى نه کار اخستې دې
که قران حقيقى وى نو اصلى رسم الخط ولې موجود نۀ دې ځکه چې مونږ سره هغه نسخه شته چې د اسلام شروع بالکل محفوظ پاتې شوې دې
د قران تاريخ د زيد بن ثابت لاندې راجمع شوې وو څوک چې د محمد منشى وو. زېد د ابو بکر د نګرانۍ لاندې د محمد اقوال د يو بل نه راجمع کړل. د دريم خليفه عثمان په خلافت کښې د قران د معيارى کولو کوشش شوې وو او ټولو مسلمانانو يې يو رسم الخط مسلط کړو چې د زېد نسخې ترې نه جوړې شوې او نورې ټولې نسخې يې ختم کړې
څوک وئيلې شى چې کتاب معيار دې چې د يو کس حکومت وى او ټول ايمانداران يې خپل وى او څۀ يې خلق يې ذاتى ملګرى وى؟
د مخکښينو نسخو سره سره زمونږ سره ډېر نورې نسخې هم موجودې دى. مونږ ته څۀ پته ده چې مونږ کوم ته اصلى قران وايو نو محمد هم هغه نۀ پېژندلې؟
ډېرې نسخې ضائع شوې هم وې نو مونږ هغه اصلى نسخې نۀ شو پېدا کولې
دا څلور مختلفې نسخې لرى، زيد، عبدالله بن مسعود، ابو موسى، او اوبئ، چې اختلاف او کمې زياتې لرى خو د محمد سره د تعلق په لحاظ دا ليکونکى اعبتارى خلق وو. عبدالله بن مسعود محمد قران د تلاوت استاذ مقرر کړې وو او اوبئ د محمد محرر وو
زما سوال دا دې چې د محمد په صحابه کـښې د چا نسخې صحيح وې؟ عثمان څوک وو چې صحاحت يې کړې وو ځکه چې نور واکمن کسان هم وو چې نورو خلقو منل؟ او کله چې زيد ليکل پورا کړل نو هغۀ څه خبرې لکه چې سنګسارول پرېښودل
نو د دې هر نه پس ورستو الحجاج دا بدل رابدل کړو چې څوک د کوفا حاکم وو. په شروع کښې هغه يولس نسخې بدلې کړې او په اخر کښې اووه پاتې شوې. د دې نه پس اصلى حفشه رسم الخط واخستلې شو، چې وروستو د مديېن حاکم مروان ضائع کړو. په قران کښې يوه بله خبره منسوخى ده چې د اندرونى تضاد سره کار لرى چې د نسخې د بهترۍ نوم ورکولې شى. زۀ حېران يم چې دا وحى څنګه ټيک کولې شې چې په شلو کالو کښې ټيک وى او دې ته د معيار ښۀ کولو ضرورت نۀ وو؟
منسوخ کېدل د پينځو نه واخله تر پينځۀ زرو پورې شوى دى. ځنى وائى چې دا ٢٢٥ ته نزدې دى. مونږ ته د دې نه پته لږى چې منسوخ کېدل صفا نۀ ښکارى چې چا ته پته نۀ لږى ځکه چې هيچا ته پتۀ نۀ لږى چې څومره نور ايتونه به منسوخېږى
دننى تضاد نه بغېر په دې کښې د قواعدو غلطۍ هم موجودې دى
په دې ټول تضاد کښې بې شماره حديث هم شامل دى چې په نهمه صدۍ کښې راڅرګند شول چې دوه نيم سوه کاله وروستو وو
شپږ لکه اصلى حديث په هغه وخت کښې موجود وو چې صرف اووه زره ترې نه پاتې شول ٩٩% روايتونو په غلطه دى
کۀ ٩٩% غلط وى نو د بخارى په١% باندې څه يقين وکړو؟ د مسلمانان روايت د قيصو نه هم يو بل ته منتقل شوې دې چې د هغوئ کار د اتمې صدۍ نه مخکښې نۀ وو پورا شوې. دا قيصه د عامو قيصه ګو نه اخستې شوې وې او اسلام ترې نه ډک شو. کۀ تا کله د ټېلفون لوبه کړې وى يا دې لوئې ډلې ته قيصه کړې وى نو اکثر به يې بالکل په يوه بل شان قيصه باندې ختمه کړې
نو دا په څو صدو باندې خور کړه نو ستا په خيال د دې نتيجه به څۀ وى؟ قران چې د الله لويه معجزه وى نو ځکه دا ځکه يوه مبلغه ښکارى چې په ډېرو وجو باندې بې بنياده ده
په قران باندې د جوابونه زيات سوالونه کېږى
ايا قران يو لوئ کتاب دې يا د دعوې په مطابق د شهرت کمې دې په کښې؟
په دې کتاب کښې د نورو کتابونو برابر ښائست شته؟ دا رائ اورېدو ته پرېښې شوې ده ځکه چې ډېر علمې کتابونه شته، چې قران ترې نه خبرې اخستې دى، دا قسم عمل د نورو رايو نه اخستې شوې وى
ځکه چې کوم کتاب دويم ګڼلې شى نو اکثر ګډ وډ وى او خراب بدلون په کښې شوې وى او د تنقيد برداشته په کښې نۀ وى بل څوک داسې شته چې د دې په اصليت باندې اعتراض وکړى. په کتاب باندې اعتراض کول به په الله او د هغۀ په پېغبمر باندې اعتراض وى چې مسلمان يې نۀ شى برداشت کولې چې دا ورته بغاوت ښکارى چې نتيجه به يې د همېشه د پاره په اور کښې سوزېدل وى
تۀ به وائې چې دا قران معجزه ده چې دومره وخت محفوظ پاتې دې خو زۀ وايم چې د دليل په بنياد چې دا به معجزه وى چې يقين مې راشى چې دا اسمانى کتاب دې
په اخر کښې زۀ د قران په باره کښې نور څۀ وئيل نۀ غواړم. زما سره صرف يوه خبره شته چې اميد لرم چې ما داسې بې ځايه خبره نۀ وى کړې چې د هغې په ذريعه ما د مسلمانانو ملګرې بې ادبى کړې وى
دا ځکه مشکل کار دې کله چې مذهب په چا کښې دومره ژور ننوتلې وى نو کۀ ته بل هر څۀ پېش کوې نو هغۀ ته خطره او ظلم ښکارى
نو کۀ داسې وى نو بخښنه غواړم کۀ تۀ غصه کړې وې په ځائ د دې چې په هغه کتاب باندې شک وکړې چې تۀ يې مقدس ګڼې. زما مقصد د چا خفه کول نۀ دى خو د حق بچ کول او په هغه لاره تلل دى چې چرته مو بوځى.په اخر کښې په دې موضوع باندې د نور معلوماتو د پاره تۀ هغه مضمونه لوستې شې چې جے سمت ليکلى دى چې کله مې دا مضمون ليکلو نو ما يې حواله ورکړې وه

لنکونه

د خدائ پاک سره به څنګه تعلق لرې

مسلمان او اسلام ذرائع

پښتو-Pashto

Is the Qur’an sacred?

ايا کعبه مقدس ده؟

Sunday, November 2nd, 2014

اګرچې د عربو مذهب د الله عبادت د يو حقيقى خدائ په توګه خپل کړې دې خو بيا هم دا د تېرې زمانې د شرک نه ځان نۀ شى خلاصولې
کعبه چې کوټه ده په مکه کښې ده چې په اسلام کښې د ټولو نه زيات مقدس ځائ دې خو د اسلام نه مخکښې دا د غېرو خدايانو زيارت وو
د دې په ګوټ کښې يو تور کاڼې دې چې وئيلې شى چې د جنت نه راغلې دې او د دې توروالې د انسان د ګناه سره تړلې کېږى. په حج کښې مسلمانان نن سبا دا کاڼې ښکلوى
د اسلام نه وړاندې عرب د کاڼو د رواج لاندې وو چې هغوئ به دې کاڼو له په رسمى توګه اهميت ورکولو. عرب د کاڼو عبادت کوونکى وو چې د هرې قبيلې به خپله خپله کعبه وه چې په هغې کښې به د هغوئ تور کاڼې وو چې عبادت به يې کولو
د کعبې نه ګېر چاپېره د تاوېدو يو رسم طواف کېږى. د غېرو قومونو دا رسم داسې شروع شو چې د کعبې نه به ګېر چاپېره به دا قبيلې تاوېدلې چې تعلق يې د اسمانى څيزونو مياشت، نمر او ستورو د عبادت سره وو. د دې قبيلې په رسمونو کښې د کاڼى ښکلول شامل وو چې يقين يې وو چې په دې کښې خدائ يا روح اوسېږى. د دې کاڼى په ښکلولو سره د هغوئ په خيال برکت ملاوېدو. د تور کاڼى د تعلق په وجه په کعبه کښې د مياشتې خدائ هوبل عبادت کېدو
د عربو د نورو رسمونو تعلق د هغوئ د غېرو قومونو د تېر وخت سره دې. په مينا کښې شيطان ويشتل، او د صفا مروا منډې د غېرو قومونو رسمونه دى چې د دو بتانو په مېنځ کښې استعمالېږى، ثنا وئيل پخوانې رسم دې چې هغوئ په خپلو مړو پلار نيکۀ صفت کولو او اوس دې د الله د ثنا صفت شکل اختيار کړې دې
عربو د غېرو قومونو د پخوانى وخت نه پورا ځان نۀ دې خلاص کړې او تر اوسه پورې د توحيد د نوې جنډې لاندې موجود دې. په اسلام کښې د عربو دا رسم د کعبې د پاره د تقدس په ځائ ګډ وډى پېدا کړې ده چې د اسلام مشهور بنياد دې نو د دې نه ښکارى چې په دې مذهب کښې کمزورۍ شته. نو اسلام د خپلې پېژندګلو د پاره جوړولو د پاره د حق دين په توګه تر کومه حده پورې تلې دې؟ نو ظاهره ده چې دې خپل بنياد د يهودى عيسائيت نه اخستې دې او د غېرو قومونو د پخوانى وخت په شان دننه ډک دې. دا په حقيقى کښې صحيح دې يا يې نظريې قبولې کړې دى او د علاقائى مذهب سره يې يو ځائ کړې دى او د دنيا د نورو مذهبى نظريو سره يې ملاو کړې دى؟
تۀ غواړې چې يو داسې مذهب ته ځان حواله کړې چې خپل ځان يې د پخوانو ډلو نه نۀ دې صفا کړې؟ آيا اسلام د بت پرستۍ نظام هم هغه شان رامنظم کړې دې او يو نوې مذهب يې جوړ کړې دې چې بنياد يې د فرشتې په وحى باندې دې؟ د اسلام شا ته چې څۀ پټ دى هغه يو سرې بت دې چې ستن ډېر خدايان دى. د دې مضمون په ليکلو کښې ما ډېرې ذريعې استعمال کړې دى چې د دې سره يې تعلق دې او چې معلومات مې راغونډول نو ما د حق د صداقت نه کار اخستې دې
زۀ تا ته سوال کوم چې دا مضمون په دې وجه مۀ ورانوه چې تا ته بې ادبى ښکارى. زۀ تا ته وايم چې په دې باره کښې د کولاؤ ذهم سره خپل تحقيق وکړه
د دې مضمون په ذريعه زۀ اسلامى نظريې ته خبردارې ورکوم خو په مسلمانانو او چې څۀ مقدس ګڼى په هغې باندې د بې ځايه الزامو نه ځان ساتم. زۀ خپل ډېر مسلمانان دوستان پېژنم په خپل عمل کښې د خدائ په نظريه کښې مخلص دى. خو زۀ ورته وايم چې حقيقت ته دې زړۀ کولاو کړى چې راهنمائى يې وکړى چې خپل ځان د حوالو کولو په باره کښې ښۀ فېصله وکړى
په اخر کښې کۀ تۀ مسلمان يې نو زۀ به تا ته سوال وکړم چې د خدائ نه وغواړه چې د اسلامى عقيدې په باره کښې حقيقت درته ښکاره کړى

لنکونه

د خدائ پاک سره به څنګه تعلق لرې

مسلمان او اسلام ذرائع

پښتو-Pashto

Is the Ka’ba sacred?

ايا محمد دروغژن پېوغمبر دې؟

Sunday, November 2nd, 2014

ايا محمد دروغژن پېوغمبر دې؟ ډېر داسې مذهبونه او ډلې شته چې هغوئ د يو رښتونى کس په ذريعه د وحى د نازليدو دعوې کړې دى. خو مونږ به ګورو چې کوم يو حقيقت دې او کوم يو دروغ او افسانه دې، هر يو کس د وحى دعوه کولې شى خو په څۀ موقعه به دعوې کتلې شى چې په معيار پورا دى کنه او کۀ دا به تحقيق او تنقيد ته ټينګ شى. يوه ګواهى د يو کس د شهادت صرف د اصليت په شان صحيح ده. د قانون په عدالت کښې کۀ يو کس د ګواهۍ د پاره ودروې نو د هغۀ قابليت ته به ګورې. چې د هغوئ ګواهى به د هغوئ د کردار په مطابق اعتبارى ګڼلې شى يا به د ګواهۍ قابل نۀ شى ګڼلې

زما په خيال چې زۀ به څۀ ته ګورم نو هغه به د دې مذهبى تحريک شروع کوونکى کردار وى چې هغې ته اسلام وئيلې شى

محمد هغه کس وو چې په روحنايت کښې يې سوچ کولو. نو دې هغه د روحانيت هغه ځائ ته يې ورسولو چې د هغۀ په خيال پيريان وو. دې خبرو په هغۀ باندې دومره دباؤ راوړو چې هغۀ دوه ځل د خودکشۍ کوشش کړې وو او هغۀ ته دا پته نۀ لګېده چې د دې وحى په وجه هغۀ ته شاعر کښې ليونې ووائى. ابتدائى اسلامى ذريعې دا هم وائى چې هغه د شيطان د اثر لاندې وو کله چې هغۀ سورت ٥٣ ليکلو چې د هغې په وجه زۀ د هغۀ په وحى صداقت باندې شک کوم. محمد په خپل اخرى وخت کښې ووئيل چې هغه يو کال د جادو د اثر لاندې وو او د ابن عشاق په مطابق په دې وخت کښې په محمد پيريان ناست وو او بخارى وائى چې دې جادو د دروغو د مذهب لاندې کړو

مونږ د هغۀ د ذاتى خصوصيتونو او کردار په باره کښې هم تپوسونه لرو. هغۀ د فوجى طاقت نه کار اخستلو چې خپل عقيده مخ په وړاندې بوځى. دا هغه مذهب وو چې هغه به د جهاد او مقدس جنګ شکل اختياروى. د قبضې او اثر ساتلو د پاره اسلام هم د دې چل نه کار اخلى. دا د وينې توئيدو نه شروع شوې وو او تر اوسه پوره وينه توئيوى. نو مونږ هغه مذهب ګورو چې د هغې بنياد د انسانيت د مينې په اظهار باندې نۀ دې خو د دې بنياد د انسانيت په هغه خصوصيت باندې دې چې د انسانيت تباهى او احتصال دې

د طاقت د دې غلط استعمال سره سره د هغۀ جنسى کردار هم مشکوک وو چې يوه ماشومه عائشه يې استعمال کړې وه چې وادۀ يې کړه او چې کله د نهو کالو شوه نو د هغې سره جنسى عمل شروع کړو چې هغه لا بلوغت ته هم نۀ وه رسېدلې. هغه د ډېرو ښځو ساتلو اجازت هم ورکوى خو د خاص وحى په وجه صرف هغۀ ته دا حق حاصل دې چې نهۀ ښځې وکړى چې قران په سورت ٤: ٣ کښې منع کوى چې څلورو نه زياتې نه. يوه بله قيصه د زينب سره وادۀ کول دى چې د هغۀ جوړ شوى زېد طلاقه کړه او محمد ځکه هغه ښځه کړه چې هغه يې بربنډه وليده او د هغۀ جنسى خواهش يې راپورته کړو چې کله يې جوړ شوې زوئ بې وخت ليدو. مسلمان د وينځې سره د وداۀ نه بغېر هم جنسى عمل کولې شى که خاوند يې ژوندې هم وى. محمد خپل امت له د متعه يعنې د کنجرتوب اجازت هم ورکړې دې، چې نن هم کولې شى، چې مسلمان د جنسى عمل د پاره پېسې ورکوى، د لږ وخت د پاره يې وادۀ او بيا طلاقه کړى. بل د ښځو د حقونو وهل هم دى هغۀ د وهلو اجازت هم ورکړې دې کۀ ضرورت وى

په دې وخت د ډېرو تپوسونو ضرورت نشته چې معلوم کړې شى چې دا مذهب هغه چا جوړ کړې چې هغه مستحکم نۀ وو.
په تاريخ کښې نور څۀ هم شته چې سياسى او مذهبى بنياد د مقصد او نظريې مخکښې کېدو د پاره استعمال شوې دې. نو د دې نظريو په وجه د انسانيت قتل عام شوې دې چې بنياد يې په نفرت او په نا برداشت باندې دې چې د انسان د وس او دس نه بهر دې. څۀ خبرې دومره خرابې دى چې ورته شيطانى وئيلې شو. د سټالين او هټلر په شان خلق چې دروغژن پېغمبران وو هغوئ ډېر زور حاصل کړې دې چې بالکل بې يې خراب کړى او دا شيطانان به هغه ځائ ته ورسوى چې د تباهى منصوبې دى. عجيبه خبره دا ده چې د هټلر په شان چالاک کس باندې اعتبار وکړى چې کېدې شى چې د هغۀ دماغى توازن صحيح نۀ وې. مونږ ټول حېران يو چې نن دې قتل عام ته ګورو او حېران يو چې په شلمه صدۍ کښې هم دومره په لوي مقدار کښې داسې کار کېږى او خلق دومره په پټو سترګو په دې دروغو باندې ولې عمل کوى. په بدقسمتۍ سره دا عمل نن هم د اسلام په خوښه جارى دې. دا ليونتوب د انسانيت په هر څېز باندې اثر کوى او تباهى راولى چې يوه ورځ به بې شکه د هټلر په شان تباهى راولى.
ټولې دنيا ته پته ده چې د دي ظالمانو شا ته لويه تيارۀ، غلطۍ او د اسلام سخت جرمونه پراته ده. اسلام هغه مذهب دې چې په ټوله دنيا کښې د لوئ اثر او بيمارى خورېږى ځکه چې يو کس د سوال جواب خوب لېدلې وو

تۀ به د مرګ او تباهۍ په دې لاره باندې روان اوسې؟ کۀ تۀ په اسلام عمل کوې نو زۀ به تا ته ووايم چې خپل رغبت شاته کړه چې تۀ ورته مقدس وائې په سنجيدګۍ سره هغه ثبوت ته وګوره او خدائ پاک ته سوال وکړه خپل ځان درباندې ظاهر کړى چې څوک د ژوند ورکولو د پاره راغلې وو او زيات ژوند درکړى چې نوم يې عيسى دې

متى ٧: ١٥-١٦
١٥ دَ دروغژنو نبيانو نه خبردار اوسئ، داسې کسان چه دَ ګډو په جامو کښې تاسو ته راځى اَؤ په اصل کښې هغه داړُونکى شرمخان دى. ١٦ تاسو به هغوئ په خپله ميوه وپيژنئ. آيا دَ اَزغنو جاړو نه څوک انګور، يا دَ جاخُونو نه څوک اينځر راشُوکولې شى څۀ؟

لنکونه

د خدائ پاک سره به څنګه تعلق لرې

مسلمان او اسلام ذرائع

پښتو-Pashto

Is Muhammad a false prophet?

Permission granted by David Woods for excerpts taken from the article on “ Muhammad and the Messiah” in the Christian Research Journal Vol.35/No.5/2012

ايا الله يو دې؟

Sunday, November 2nd, 2014

د الله د يو والى نظريه د عربو د اثر نه نۀ شروع کېږى ځکه چې د هغوئ مشران مشرکان وو. زۀ حېران يم چې عربيان به د يو والى بهرنۍ نظريه واخلى چې د يهوديانو او عيسائيانو د اثر نه راځى. د اسلام بنياد د بهرنى مذهب په احتياط، منلو او دعوې باندې دې. هغوئ لوئ او عظيم خدائ به ولې د حقيقت بنياد نۀ ږدى چې په په مزه مزه د پېغام دعوې وکړى کۀ په حقيقت کښې دا د دهوکې، دروغو او ګډ وډۍ بله ذريعه وى؟ حقيقت چا د چا نه وړې دې؟ چا د چا نه اثر اخستې دې؟ دا کېدې شى چې د هغه مذهب خبرې راواخلى چې د اسلام د ذاتى عالمګيرى نظريې سره د دې د پاره تعلق وى چې بې مثاله پېژندګلى ولرى؟ داسې ډېرې فرقې شته چې د نوو مکاشفاتو سره راځى. جهوا وېټنس او مرمون ته وګوره چې د اسلام په شان دى. جوسف سمت د محمد په شان لټون کولو او هغۀ ته هم د يو فرشتې په ذريعه وحى وشوه. د جوسف سمت وحى يو ځان له پېغام او ترجمه لرله چې هغه د محمد د وحى نه ډېره بل شان وه. نو څوک صحيح دې؟ مشهور جوسف سمت د چا ډله چې د اسلام په شان په دنيا کښې د ټولو نه په تېزۍ خورېږى چې د يو بلين نه زيات خلق لرى. پولوس رسول د اسلام او د جوسف سمت نه مخکښې د دې خبردارې ورکړې وو ، هغه د مور د سترګو تور وو او په ګلتيانو ١: ٨ کښې وائى چې کۀ د اسمان فرښته هم تاسو ته د هغه انجيل نه بغېر د بل انجيل تعليم درکوى چې مونږ يې تعليم درکړې دې نو هغه دې د همېشه د پاره غرق شى

لنکونه

د خدائ پاک سره به څنګه تعلق لرې

مسلمان او اسلام ذرائع

پښتو-Pashto

Is Allah One?

په اسلام کښې د مسيح صليب کېدل

Sunday, November 2nd, 2014

کله چې د مسيح د مرګ خبره کېږى نو دا مقدس کلام او د قران د تضاد نۀ دې، نو د نورو خبرو په شان په دې باندې هم سوچ کول په کار دى چې په فطرت کښې د دنيا معامله ده چې بنياد يې په تاريخ يا د مسيح په صليب باندې بد مرګ دې نو ځکه هغوئ د عيسائيت د عقيدې سره روغه جوړه کول نۀ غواړى. په دې ذرائعو کښې د وخت مارا بار سراپيون، يهودى تالمود، تهالس، کورنليس، تاسيتس او فلاويس شامل دى. يوسف څوک چې د روميانو او يهوديانو نمائندګى کوى

په سولۍ کښې څه پټ هم نۀ وو شوى او د مسيح د دښمانانو د پاره تشه د غلطۍ واقعه نۀ وې د مسيح د لاش سره تر قبر پورې څوکيداران موجود وو. د هغوئ سره د هغۀ د مرګ پروا نۀ وه خو د هغوئ سره د هغۀ د بيا ژوندى کېدو او د لاش د پټولو فکر وو

د لوظ نامې په مطابق کۀ دا کار د دهوکې وې نو پچيده به وې په دې کښې به نۀ صرف هغه لويه واقعه شامله وې بلکې هغه هر څۀ چې صليب کېدو ته ځى او د مسيح بيا ژوندى کېدو ته ځى

په حقيقت کښې د مسيح مرګ په سولۍ نۀ وو شروع شوې خو د تکليف بنياد وو او دا د روميانو او يهوديانو د عدالت نه پس وو. نو په دې ټول وخت کښې هغوئ مسيح د نزدې نه وليدو چې د هغۀ په پېژندګلو کښې څۀ شک نۀ وو

د ميسح ژوند او خدمت د هغۀ په سولۍ کېدو نه مخکښې ډېرو خلقو ليدلې وو او د سولۍ کېدو په وخت کښې هر قسم خلق موجود وو. په دې کښې رومى سپاهيان، مذهبى يهوديان او د مسيح ملګرى چې کېدې شى يوحنا رسول هم په کښې وې

د مسيح د سولۍ کېدو په وخت کښې د هغۀ سره خلقو خبرې هم کولې چې د نظر د دهوکه کېدو به د هغه چا د پاره ډېر مشکل وو چې چا هغه پېژندلې. د دې نه علاوه دا به د خدائ د شان خلاف وو چا رښتيا پټولې چې خلق دهوکه کولې شوې چې يهودا مسيح دې

د عدالت او د سولۍ په وخت چې کومې خبرې شوې وې د هغې څۀ تعلق نشته چې يهودا وئيلې وى چې زۀ مسيح يم. هغه کس دا خبره هم کړې وه چې تۀ به زما سره نن په جنت کښې يې يا دوئ معاف کړه ځکه چې دوئ نۀ پوهېږى چې څۀ کوى او خدايه زۀ تا ولې پرېښې يم. دا خبرې مظلوم کس کړې وې هغه چا نه چې بې وفائى يې کړې وه

مونږ ته دا پته هم شته چې د مسيح د بيا ژوندى کېدو نه پس جسمانى ثبوتونه هم وو چې مسيح خپل زخمونه ښکاره کړل کۀ په دې کښې څه د دروغو خبره وې نو په نوې لوظ نامه کښې به هغه بهرنى ثبوتونه وې چې ما ذکر کړى دى. زړۀ لوظ نامه هم دا خبره کوى نو عيسائيانو په دې کښې بدلون نۀ دې کړې ځکه چې يهوديانو د عيسائيت مخکښې دا محفوظ کړى وو. کله چې دنياوى يهودى به شکه زړه لوظ نامه لکه چې عزياه ٥٢: ١٣- ٥٣: ١٢ او زبور ٢٢ واورى نو هغوئ د مسيح د سولۍ او دې مظلوم خادم سره تړى. په دې وخت کښې هغوئ اکثر اعتراض کوى چې تا دا خبره د عيسائيانو د مقدس کلام نه وکړه او پته هم ورته نۀ لږى دا د هغوئ په صحيفو کښې ده. په دې ايتونو کښې صرف د سولۍ کېدو تفصيل نۀ دې چې دروغ شوې به وې خصوصا د هغه وخت نه چې کله دا خبرې شوې وې نو سولۍ کېدل لا نۀ وو شوى. خو زه تاسو ته د مقدس کلام ايتونو دا لنک په انګلش کښې لېږم

Isaiah 
Psalms
 
اخرى خبره د نن زمانې بې ايمانه هم کېدې شى د مقدس کلام خبره نۀ منى خو په سولۍ کېدل اکثر منى او کېدې شى چې هغوئ هغه څوک وى چې وائى داسې انقلابى هم داغه سزا ورکول په کار وو

په اخر کښې د مسيح د جذبې نه وړاندې د هغه پېغام تصديق کوى چې د هغۀ د خپلې خاتمې او مرګ په باره کښې وړاندې وئيلى وو چې کوم شاګردان حيران وو چې داسې به ونۀ شى. په شروع کښې د هغوئ د توقعاتو وجه دا وه چې په هغه وخت کښې يهوديان د غېرو قبضې لاندې وو او مسيح د هغوئ د پاره نجات دهنده وو نۀ چې په سخت مرګ مړ شى. نو د هغۀ شاګردانو به ولې ځان هغه ښکاره کولې چې دا خبرې مسيح په خپله د خپل مرګ په باره کښې کړې دى نو د دې قيصې جوړولو کښې به يې څۀ عرض وې چې د هغوئ مشر د دښمنانو د لاسه مړ شى؟ د انسان په نظر کښې دا کمزورى او د مسيح شکست ښکارى. د هغوئ د پاره به دا ښۀ ښکارى چې د قران په مطابق لاړ شى او مسيح بې تکليف ومنى او په اخر کښې هر څيز ټيک کړى

د هغوئ سره دومره فهم نۀ وو چې د زړو صحيفو ايتونه يې ترجمه کړى وې او نن هم يهوديان د دې ايتونو نه سترګې پټوى چې ما يې حواله ورکړې ده

نو دا خبره د هغۀ د تکليف د مرګ په باره کښې ښۀ واضح ده چې د خدائ د ابدى منصوبې په مطابق ده او د غلطې ترجمې شک او شبه نشته

کۀ تۀ د مقدس کلام د عقيدې تحقيق وکړې نو دا خبره به د مقدس کلام نه به صلحې عالمګيره نظريه په خپله واضح شى چې کومه د دنيا د تخليق نه مخکښې شروع کېږى چې د تعلق يې د مسيح د قربانۍ د مرګ او د هغۀ د بيا ژوندې کېدو او اسمان ته ختو سره دې. چې هغې ته د سرۀ صلح وائى چې د تاريخ په تار تړلې ده چې تعلق يې د کفارې د نظام سره دې

د قربانۍ د نظام فطرت د خدائ پاک د عدل او رحم سره تړلې دې چې د هغې په ذريعه د ګناه او غلطۍ عدالت کېږى. دا رسم به قانون ماتونکې ټيک کولو او د غلطې کوونکى به د قربانۍ د ځناور په شکل کښې کفاره ورکوله. د ليويانو په کتاب کښې وائى چې د وينې د تيودو نه بغېر د ګناه معافى نشته. نو دې بې غيبه ځناورو به د ګناه کفاره ورکوله چې د هغې به د ګناهګار کس کفاره ادا کوله کومه چې ژوند په بدله کښې د ژوند قانون دې

دا ټوله قيصه د هغه څۀ د پاره ده چې د نوې لوظ نامې د عبرانيانو کتاب ورته وائى چې مسيح د زړې لوظ نامې د خدائ پاک د ګډورى تکميل دې چې هغه يو ځل د ټولو د پاره په سولۍ شو چې په پورا توګه خدائ پاک ته منظوره شوه او مونږ له يې سکون راکړو

د مسيح دنيا ته راتلل انسان ښائى ځکه چې هغه بې ګناه وو هغۀ هغه کار وکړو چې مونږ يې ځکه نۀ شو کولې چې پاکه او بې غيبه نذرانه ورکړو هغۀ د ګناه سزا وزغمله کومه چې زمونږ په برخه وه.د مسيح د صداقت په بدل کښې مونږ ټولو ګناه کړې ده کۀ مونږ يو بل ته وګورو نو زمونږ به د ودرېدو د پاره خپه هم پاتې نۀ شى او خو چې کله مونږ ځان د پاک او صادق خدائ سره مخ کړو نو دا اعتماد بېخى نشته. کله چې مونږ ځان او نور وګورو نو فرق نۀ ښکارى او چې د خدائ پاک د عدالت په وړاندې ودرېږو نو مونږ ته به پته ولږى چې د خدائ د هغه خرابې ونې په شان مخلوق يو چې بده مېوه نيسى. خدائ پاک د هر څيز خالق دې او په دې کښې کمې د هغۀ د قانون خلاف دى. نو مونږ له د خدائ پاک په وړاندې د څه قسم يقين په کار دې چې کله زمونږ د نيمګړى صداقت خبره راشى؟ مونږ د هغۀ په وړاندې شرمنده يو او زمونږ ټول عمل ښکاره دې نو دا څۀ خبره نۀ ده چې زمونږ ضمير مو رد کړى چې د ژوند د بنيادى قانون په معيار هم نۀ پورا کېږو

نو مونږ د نجات ورکوونکى ضرورت دې ځکه چې مونږ د خدائ د عدالت نه ځان نۀ شو بچ کولې هغه کامليت غواړى او د مقدس کلام خدائ د مينه خدائ هم دې او د هغۀ مينه د هغۀ د رحم په مطابق زمونږ د ګناه خلاصون دې

په خدائ پاک باندې د چا زور نشته دا به هغۀ انصاف وى چې د هغۀ د قهر او عدالت سره مخ شو. خو د خوشحالۍ خبره دا ده چې مونږ د خدائ نه بچ يو بلکې د ژوند او مرګ او د مسيح د بيا ژوندېى کېدو په ذريعه خدائ بچ کړى يو. خدائ يو حل ښودلې دې چې د رد کېدو په ذريعه به مونږ غرق شوى وې خو د خدائ نه د لرې کېدو په ځائ مونږ يقين لرو چې کله مونږ د دې ژوند نه بل ته بدل شو نو د عدالت په وړاندې به سرګردانه نۀ ګرځو

کېدې شى تا ته د مينې، رحم او د قربانۍ څۀ مطلب نۀ ښکارى او سوچ به کوې چې خدائ دا بې انصافى څنګه کوى چې مونږ ته د وينې په ذريعه فائده او نقصان دواړه ملاوېږى او د دې نه بغېر به مونږ څنګه بچ شوى وې؟

مقدس کلام د خدائ دا خبره هم منى چې د هغۀ سوچ زمونږ سوچ نۀ دې او زمونږ عمل د هغۀ عمل نۀ دې. مونږ بله خبره کوو چې خدائ له داسې کول نۀ وو په کار خو دا د هغۀ حق دې او د دې نه بغېر به زمونږ څۀ اميد وې؟ دا د هغۀ د ذات او کردار خلاف هم نۀ ده ځکه چې هغه عدالت کوى او زمونږ د ګناه په بدل کښې مسيح ملاوېږى. د مسيح سره دا حق وو چې خپل ژوند يې ورکړې وې او بيا يې وړې وې. هغۀ په رضامندۍ سره خپل ژوند د خپلو ګډو د پاره ورکړو اګرچې په يو وخت کښې مونږ د هغۀ دښمنان هم وو خو مسيح زمونږ د پاره مړ شو نو ځکه دې ته لوئ رحم وئيلې شى

کله چې تۀ په دې سوچ کوې نو مونږ په دې جواب نۀ پوهېږو او د دې ښۀ حواله د مور پلار يا د ښځې خاوند د قربانۍ سره ورکولې شو خو خدائ پاک څومره لوئ ذات دې چې هغۀ دا ناکامله مخلوق پېدا کړو او زما يقين دې چې د هغۀ لويه مينه د فانى مخلوق نه ډېره زياته ده. زما ملګريه، خدائ پاک ژوند د دې د پاره نۀ دې پېدا کړې چې د اور خشاک شى او مقدس کلام وائى چې اول کښې دا د شيطان او د هغۀ د فرشتو د پاره جوړ وو او مونږ د داسې عدالت نه بيا څنګه خلاصيدې شو چې مونږ د فضل دا لوئ غنيمت ضائع کړو او د خلاصون ذريعه رد کړو؟

په ادب سره، زما سوال تا ته دا دې چې د ګناه نه څنګه ځان خلاصوې؟ کله په دې سوچ کوې چې دومره ښۀ عمل به وکړې چې جنت ته لاړ شې؟ د تا يقين شته چې ستا ژوند الله ته پورا منظور دې؟
په نتيجه کښې د خدائ پاک مينې مونږ نا اميده او بې مدده پرېښى نۀ يو ځکه چې هغۀ د خپلې مينې نه کار اخستې دې چې مونږ له يې مسيح راکړې دې چې زمونږ د ابدى ژوند يقين دې

په اخر کښې مسيح تا ته دعوت کوى چې په هغې کښې يې ستا ګناه اوچته کړې ده او د ګناه دې قرض نه يې ازاد کړى يو او د مذهب د پړى نه يې خلاص کړى يو چې د هغۀ سره ذاتى تعلق او پوهه ولرو

متى ١١: ٢٨-٣٠
اَئے تاسو چه ټول خوارى کوئ اَؤ پنډ مُونږ درُوند دے، ماله راشئ اَؤ زَۀ به آرام درکړم. ٢٩زما جغ په غاړه کړئ اَؤ له ما نه زده کړئ، ولے چه زَۀ حليم يم اَؤ په زړۀ کښے غريب، اَؤ ستاسو رُوحونه به آرام مُومى. ٣٠ولے چه زما جغ په وړلو کښے پوست دے اَؤ زما پنډ سپک دے

لنکونه

د خدائ پاک سره به څنګه تعلق لرې

مسلمان او اسلام ذرائع

پښتو-Pashto

Crucifixion of Jesus Christ and Islam

د اسلام نظريه چې مقدس کلام ګډ وډ شوې دې

Sunday, November 2nd, 2014

د مقدس کلام د اصليت ثابتولو ضرورت د عيسائيت وجود دې او ما په دې باندې مخکښې دوه مضمونونه ليکلى دى، د يو بنياد په کتابى نظريه او د بل بنياد په تاريخ باندې دې چې کوم ما د مقدس کلام د ذريعې نه بهر د دعوې ثابتولو د پاره استعمال کړى دى

jesusandjews.com/wordpress/2010/02/03/is-the-bible-reliable/
jesusandjews.com/wordpress/2014/01/19/does-archaeology-disprove-the-bible/

د نورو نقطو نه علاوه چې په ما په دې بلاګونو باندې ليکلى دى زما په خيال يو څو نورې خبرې هم شته چې کله مونږ د مقدس کلام په صداقت باندې سوال کوو نو ذهن کښې يې ساتل په کار دى لکه چې د مقدس کلام خبردارې چې خدائ پاک به د هغه چا عدالت کوى چې څوک د هغۀ په مقدس کلام کښې ادل بدل کوى، د تثنيا کتاب ٤: ٢، مکاشفات ٢٢: ١٨، سره د هغه حقيقت چې کوم د عيسائيت د دهوکه کولو، دروغو، او د غلاط شهادت د اخلاقى معيار خلاف دې. نو چې کله د چا د عمل اندازه چې د نفسيات او روحنيات نه لګولې شى نو دا بې عقلى وى چې څوک يو اصلى ايماندار وى نو د د مقدس کلام د بدلولو جرات به ورکړى

دا د دهوکې ټوله نظريه څۀ اصليت نۀ لرى يا به داسې ووايو چې دا څۀ خبره نۀ ده چې يو کس به بدلون کوى او د مخالفت خبره به ترې نۀ لرې کوى چې د هغې په وجه د مقدس کلام ايتونه ښۀ او شکمن نۀ ښکارى

او د دوو مذهبى د ډلو د پاره هم، يهوديان چې د زړې لوظ نامې حفاظت کوونکى، او غېر قومونه چې د نوې لوظ نامې ساتونکى وو، داسې نۀ ښکارى چې دواړه لوظ نامې بدلې شوې وى ځکه چې د دواړو په ايتونو کښې مماثلت موجود دې. په قرمان کښې د مړ درياب د صحيفو څرګندېدل د زرو کالو د زوړ مصورى رسم الاخط د صحيفو صداقت ښکاره کوى

خو ما ته پته ده د مخالفو ډلو د پاره ضرورى وى چې د مقدس کلام د ګډ وډى خبره کوى ګنى د دنيا د نظريې مقابله نۀ شى کولې نو ځکه دا خبره مناسبه ښکارى چې دا تعاصب به موجود وى چې د مقدس کلام د اصلى ثابتولو په ځائ به يې غلط ثابتوى. د دې هر څۀ نه پس ثابته ده چې کله تپوس ترې نه وشى چې مقدس کلام چا ګډ وډ کړې دې، کله يې بدل کړې دې، او څۀ په کښې بدل شوى دى. نو په دې موقعه د دې الزامونو صحيح جواب نۀ وى ځکه چې د ثبوتونو کمې وى چې د دې درې سوالونو جواب وشى
زما خيال نۀ دې چې د قران نه هم ثابتېږى چې مقدس کلام نامنظوره کړى لکه چې په دې سورتونه کښې دې ته د خدائ پاک کلام وئيلې شوې دې. ٢:٨٧, ٣:٣, ٤:١٦٣, ٥:٤٦-٤٧, ٥:٦٨, ١٠:٩٤

بله خبره دا ده چې قران وائى چې د خدائ پاک په کلام کښې هيڅ کله رد او بدل نۀ شى کېدې. سورت
٦:٣٤,. ١٠:٦٤, 6:114-115,
نو چې قران وائى چې انجيل، تورات او زبور د خدائ پاک کلام دې چې په دې کښې رد او بدل نۀ شى کېدې زما يقين دې چې د ډېرو مسلمانانو دوستاسو سره د هغوئ د مقدس کلام نه پورا جواب نشته چې په مقدس کلام باندې شک وکړى. د دې نه علاوه دا خبره چې د تورات، زبور او د انجيل شريف په شکل کښې نازله شوې وحى بدله شوې ده نو په قران باندې هم سوال اوچتېږى چې دا په حقيقت د خدائ کلام دې او که نه

په حقيقت کښې د قران په دې خبره کښې وزن شته چې د خدائ کلام لا تبديل دې او چې قادر المطلق خدائ د خپل کلام هر وخت حفاظت ولې نۀ شى کولې؟

اخرى خبره کۀ مقدس کلام د محمد د وخت په مطابق صحيح وى لکه څنګه چې قران وائى نو دا بيا د مسلمانانو د پاره مسئله جوړوى چې الزام لګوى چې په دې کښې بدلون شوې دې ځکه چې د صحيفو د د خبره سره مطابقت ثبوت شته چې د وړومبۍ کليسا مشران ثابتوى چې نن زمونږ سره کوم مقدس کلام موجود دې نو د صدو نه پس هم بدل شوې نۀ دې
نو چې کوم مسلمان وائى چې د مقدس کلام بدلون شوې دې نو هغوئ د محمد د وحى په ضد لګيا دى چې قران د وحى، حفاظت، او د عيسائى صحيفو د صداقت خبره کوى

لنکونه

د خدائ پاک سره به څنګه تعلق لرې

مسلمان او اسلام ذرائع

پښتو-Pashto

An Islamic view that the Bible has been corrupted

 

Permission granted by David Woods for excerpts taken from the article on “ Muhammad and the Messiah” in the Christian Research Journal Vol.35/No.5/2012

الله مقدس نۀ دې

Sunday, November 2nd, 2014

په اسلام کښې د خدائ شخصى نوم الله دې. دا نوم د شلو مختلفو بتانو جوړيدو په وجه مشکوک دې. دا نوم د اسلام د جوړېدو نه مخکښې موجود وو چې عربو به د غېرو خدايانو د عبادت د پاره استعمالولو. نو د الله نوم د اسلام او د محمد د خدائ د وحى نه مخکښې موجود وو

لنکونه

د خدائ پاک سره به څنګه تعلق لرې

مسلمان او اسلام ذرائع

پښتو-Pashto

Allah’s Name is not Sacred

يو خوشحاله او صابر مسلمان

Sunday, November 2nd, 2014

ما د ډېرو مذهبونو د خلقو سره خبرې کړې دى وائى چې هغوئ څۀ کوى نو په هغې باندې خوشحاله او راضى دى. داسې کس به صابر او مخلص وى خو ښۀ غلط به هم وى ځکه چې ټول مذهبونه صحيح نۀ شى کېدې اګرچې صحيح هم ښکارى‌
زۀ په خپله کۀ مسلمان وې نو خوشحاله به نۀ وې ځکه چې ما ته به پته نۀ وې چې دومره ښۀ عمل وکړم چې جنت ته لاړ شم چې په ايماندارۍ سره مې کلمه وئيلې، د ورځې مې پينځۀ وخت مونځ کولې، خيريت مې ورکولې، د رمضان د مياشتې روژې نيولې، او کۀ مالدار وې نو حج مې کولې. په دې باندې به څۀ مسلمانانو ته ډېر تکليف ملاوېږى چې د جهاد شهادت صرف د مسئلې حل دې چې کوم د ژوند او د ايمان د پاره يو لوئ مصيبت ښکارى
د مقدس کلام په مطابق دا قسم خلاصون د ذاتى اهليت او عبادت په ذريعه نۀ ملاوېږى داسې څوک هم نشته چې ګناه يې نۀ وى کړې او په دې وجه زۀ د خپل ځان په صداقت باندې باور نۀ لرم چې کوم زما په نظر کښې ښۀ ښکارى خو د خدائ پاک په نظر کښې د ګند بوجۍ وى. د خپل عقل په مطابق مونږ د خپل ځان صحيح اندازه نۀ شو لګولې کله چې د اسمانى د تلې خبره راشى نو مونږ د خدائ پاک په وړاندې هيڅ هم نۀ يو او خپل ځان او په خپل عمل باندې د باور ساتلو په وجه خلاصون نۀ راځى خو دا په ساده توګه د مسيح په بندوبست او د هغۀ د رحم په ذريعه ملاوېږى

د روميانو په نوم خط ٣: ٢٣
ځکه چه ټولو ګُناه کړې ده اَؤ دَ خُدائې دَ لوئى نه محرُوم دى

د روميانو په نوم خط ٦: ٢٣
ځکه چه دَ ګُناه بدل مرګ دې خو دَ خُدائې بخښنه زمُونږ په مالِک عيسىٰ مسيح کښې دَ تل ژوندُون دې

په متى ١١: ٢٨-٢٩ کښې مسيح وئيلى دى
اَئې تاسو چه ټول خوارى کوئ اَؤ پنډ مُونږ درُوند دې، ماله راشئ اَؤ زَۀ به آرام درکړم

زما جغ په غاړه کړئ اَؤ له ما نه زده کړئ، ولې چه زَۀ حليم يم اَؤ په زړۀ کښې غريب، اَؤ ستاسو رُوحونه به آرام مُومى

لنکونه

د خدائ پاک سره به څنګه تعلق لرې

مسلمان او اسلام ذرائع

پښتو-Pashto

A happy and content Muslim

Permission granted by David Woods for excerpts taken from the article on “ Muhammad and the Messiah” in the Christian Research Journal Vol.35/No.5/2012