Archive for the ‘Theravada’ Category

ការត្រាស់ដឹងរបស់ព្រះពុទ្ធ

Monday, February 2nd, 2015

សម្រាប់មនុស្សខ្លះព្រះពុទ្ធ គឺជាការព្រះមួយអង្គ ប៉ុន្តែបើ​និយាយដោយជាក់ស្តែងទៅ សទ្ធត្ថ សិរិមហាមយា ​គឺជាអ្នក​​មិន​ជឿថាមានព្រះ​​ ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយទ្រង់មិនបានមើលឃើញខ្លួនឯងថា ជាអាទិទេព​មួយ​​អង្គនោះទេ។ សម្រាប់​មនុស្ស​​មានទស្សនៈដូចជា​ព្រះពុទ្ធ​ ដែលមានជំហរជាអ្នកមិន​ជឿថាមានព្រះ ឬអ្នកមិនជឿលើ​ព្រះ ​​ខ្ញុំនឹងសំណូម​ពរ​ឲ្យ​លោក​អ្នកពិចារណា​កិច្ចពិភាក្សាលើ​លោកធាតុវិទ្យា និង​ទូរបាតុភូតសាស្រ្តដែលខ្ញុំបានធ្វើការបង្ហោះផ្សាយ​​កាល​​​​​​​​​​​​ពី​លើកមុន។
jesusandjews.com/wordpress/atheist-agnostic-non-theist/
​បើយើង​សន្និដ្ឋានថា ព្រះអង្គម្ចាស់​​មានពិតមែននោះ អញ្ចឹងយើង​គួរ​ស្វែងយល់ថែមទៀត​អំពីទ្រង់​ប្រយោជន៍​​ឲ្យ​យើង​​យល់ច្បាស់ និងមានការគិតត្រឹមត្រូវ​ក្នុងការយកមកដឹកនាំជីវិតរបស់យើង ជៀសជាង​គ្រាន់តែ​ដើរតាមមេដឹក​នាំ​សាសនា​​ហិណ្ឌូ និង​ព្រះពុទ្ធ។
ដូច្នេះហើយ សម្រាប់អស់អ្នក​ដែល​បានគោរពប្រតិបត្តិ​ដល់ព្រះពុទ្ធ ​តើពួកគេដឹងយ៉ាងម៉ិចថា ​វាចារបស់លោក​ត្រូវ​បាន​​រក្សា​ទុក​បានត្រឹមត្រូវនោះ ដោយព្រោះវាចា​របស់ព្រះអង្គមិន​ត្រូវបាន​បោះពុម្ព​ ​រហូតទៅដល់ ៤០០ ឆ្នាំ​ក្រោយបន្ទាប់​​​​​​ពីការសុគតរបស់ទ្រង់?​ ដូច្នេះ​គេអាចនឹងមានពេល​វេលាច្រើនសម្រាប់​កែសម្រួលខ្លឹមសារ​នៃ​ការ​បង្រៀនរបស់​ទ្រង់​ឲ្យ​បាន​​​​​ល្អប្រសើរជាងមុន ដែលអាចធ្វើឲ្យមានគេដាក់បញ្ចូលអត្ថន័យបន្ថែម។ ទាក់ទង​ទៅ​​​​​​​​​​​ នឹង​អ្វី​ដែល​ត្រូវបានគេ​សន្មត​វាចា​របស់​ទ្រង់ ដោយទ្រង់ជឿលើការបង្រៀនថា ​បើមនុស្សម្នាក់បានស្វែងយល់​ឃើញ​​ថា​​​ទស្សនៈ​ណាមួយ​នៃការ​បង្រៀន​​​របស់ទ្រង់គ្មានតម្លៃ​​ អញ្ចឹងមានន័យថា​គេ​មិនគោរពប្រតិបត្តិតាមនោះទេ។ ដូច្នេះ​តើ​មនុស្ស​ម្នាក់ដែលអះអាង​មាន​​សេចក្ដីពិត ​តែមិនបញ្ជាក់ខ្លួនឯង​ពីគោលបំណងច្បាស់លាស់នោះមែនទេ​?​
លើសពីនេះទៀតចំពោះការបង្រៀនរបស់ព្រះពុទ្ធនេះនៅតាមសាលារៀន​នានា​មានការបង្រៀន​ទស្សនៈផ្សេងគ្នា និងមាននិកាយ​ច្រើន​​​ដែលធ្វើឲ្យមានទស្សនៈផ្ទុយគ្នា។
នេះ​ប្រហែល​ដោយសារ​តែក្នុងចំណោមធនធាន​ជាច្រើនដែលគេបានរកឃើញផ្សេងៗគ្នាទាំងអស់​ មានលក្ខណៈ​ផ្សេង​​​​​​គ្នាដែលធ្វើឲ្យ​វាមានការពិបាក​សម្របសម្រួលនូវភាព​ផ្សេង​គ្នា​នៅក្នុងអត្ថបទទាំង​នេះ​។
ជាថ្មីម្តងទៀត ខ្ញុំមានភាព​ងឿងឆ្ងល់​ថា​ បើទោះបីជា ​ព្រះពុទ្ធ​​ខ្លួនឯងអាចនឹងស្គាល់អក្សរទាំងអស់ ​ដែលត្រូវ​បាន​បញ្ចូល​​​​ទៅ​ក្នុង​ការនិពន្ធ​របស់ទ្រង់។
​ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ​សំណួរដ៏មានឥទ្ធិពលសួរថា តើព្រះពុទ្ធពិតជាបានត្រាស់ដឹង ឬបាន​ភ្ញាក់​រឭក? តើ​ទ្រង់ ឬ​មនុស្ស​ផ្សេង​ទៀត​ដឹ​ង​​យ៉ាងម៉ិច​​​​​​ថា​ ​វាអាច​ឈានដល់គោបំណង ឬបានសម្រេចនូវភាវៈនេះ ហើយធ្វើ​ដូច​ម្តេច​ទើប​​​​មនុស្សអាចវាស់ពី​បាតុភូត​​​នៃ​​សម្បទាខាងវិញ្ញាណ​​? ក្នុងការប្រកាសអះអាង​ពីការត្រាស់ដឹងនេះ អាច​ជា​​​​​​​ការត្រាស់​​​​​​​​​ដឹង​បំភាន់​​​​​​​​​​​​​​​​ ដោយព្រោះតែ​​មិនមានលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យទៅតាមលក្ខណះស្តង់ដាក្នុងលក្ខខណ្ឌ​ខាង​វិញ្ញាណ​​​​​នេះ។
សូម្បីតែព្រះពុទ្ធព្រះអង្គឯងមិនអាចពណ៌នា ឬកំណត់និយមន័យពាក្យដូចជា​និព្វាន លើកលែងគ្រាន់តែ​និយាយថាវា​គឺ​​ជា​​ភាពទទេ។ ​បើ​ព្រះពុទ្ធមិនអាចកំណត់ជោគវាសនាខ្ពស់បំផុតក្នុងការត្រាស់​ដឹង​របស់ទ្រង់ អញ្ចឹង​​តើ​មនុស្ស​អាចដឹង​ច្បាស់​​ថានេះគឺជាភាវៈ ឬភវៈ?
តើវា​អាចទៅរួចទេថា ទស្សន:សាសនា​អំពី​​លោកនេះ គឺគ្រាន់តែជាការកុហក ឬការបោកប្រាស់ដែលអាចបណ្តាល​​ឲ្យ​​មាន​ការខ្ជះខ្ជាយ​ពេលវេលា​ជីវិតដ៏មានតម្លៃ​​ ដោយដើរតាម​ទស្សនៈទុទិដ្ឋិនិយម និងលទ្ធិបដិវត្តន៍ដែលនាំ​មនុស្ស​​ឲ្យ​បាត់​បង់​បំណងប្រាថ្នា​ផ្ទាល់​ខ្លួន​សម្រាប់ជីវិត ដោយមិនគិតពី​ការបន្តឈោងចាប់អំណោយទាន​នៃជីវិតរស់​នៅ​​​​​ប្រ​កប​​ដោយ​ក្ដីអំណរ​​ដ៏ភ្លឺស្វាងនោះ​​?
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ​សេចក្តីប្រាថ្នាមិនអាចពន្លត់ ហើយ​សូម្បីតែ​ព្រះសង្ឃ​ដែលត្រូវ​បាន​បួសទៅ​រស់​នៅក្នុង​វត្ត​អារាម​​​​​​​​​ដោយកាន់ធម៌វិន័យដ៏តឹងរឹងនោះ ​ក៏នៅតែមាន​សេចក្តីប្រាថ្នា​​ គោរពលើ​អរិយសច្ចទាំងបួន​(សីលបួន)​​ ហើយបន្ត​ខំ​​​ប្រឹង​ដើរតាម​អារ្យអដ្ឋង្គិកមគ្គ (សីលប្រាំបី) ​ដើម្បីសម្រេច​បាននូវសេចក្តីប្រាថ្នានៃព្រះនិព្វាន។
ទស្សនៈនៃការបដិសេធខ្លួនឯង​អាចត្រូវទៅនឹង​ទស្សនៈទាន​ព្រះពុទ្ធសាសនា​​ ប៉ុន្តែ​តាមការគោរពប្រតិបត្តជាក់ស្តែង​មនុស្ស​​​​​​​​​​​​​​ទាំងអស់នេះជីវិតរស់នៅ​ ​របស់​​ពួកគេ​ពឹងផ្អែកទៅលើគោលការណ៍ទាំងនេះ?
ដូចគ្នានេះផងដែរ តើ​មនុស្សម្នាក់អាចបញ្ជាក់ពីគំនិតដូចជាអនិច្ច/អនិច្ចតា ឬអនត្តតាបានទ? តើក្នុងការវិភាគចុង​ក្រោយ​​​​​ ដូចនេះគឺគ្រាន់តែជាភាសា​សាសនា​​មិន​សម​ហេតុ​ផល ​​ឬគឺជាភាពប្រាកដនិយមនេះ?​ តើ​​ជីវិតទាំងអស់​​ត្រូវ​បានបក​ប្រែ​​​​​​ដូច​​​​​គ្រាន់តែជាចំណុចបំភ័ន្តភ្នែកនៃការផ្លាស់ប្តូរស្រមោលដោយគ្មានទស្សនៈស្ថេរភាព និងអចិន្ត្រៃយ៍ទេមែនទេ​? ជាថ្មី​ម្តង​​​​​​​​ទៀត​ តើអ្នកកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនា​ កំពូងតែរស់នៅដើម្បីបំពេញនូវ​គោលដៅឧត្តម​គតិ​ទាំងនេះ​ហើយ​ តើធ្វើបែប​នេះ​ ពិតជាបង្ហាញ​ត្រឹមត្រូវពី​​​ជីវិតរស់នៅរបស់​ពួកគេ​ពីមួយថ្ងៃដែរឬទេ?
​ក្នុងការផ្លាស់ប្តូរ​ឆ្ពោះទៅរកការទទួលខុសត្រូវដោយផ្តោតសំខាន់នៃការជៀសវាងពី​សេចក្តីទុក្ខ ទស្សនៈនេះ​ គឺជា​​ផ្នែក​មួយ​​នៃសមីការអវិជ្ជមានចំពោះ​សេចក្តីចង់ប្រាថ្នានៃតម្រេកនិយម ដែលបានខិតខំ​ដើម្បីបង្កើនសេចក្តីបំពេញចិត្ត​ខណៈ​​​​​​​​ពេល​​​​​កំពុងតែការ​កាត់​បន្ថយ ឬការជៀសវាង​​សេចក្តីឈឺចាប់។​
​ទាក់ទងទៅនឹងទស្សនៈអំពីការឈឺចាប់ និងសេចក្តីទុក្ខ ផ្នត់​គំនិត​នេះ​អាច​ត្រូវបានគេ​ទទួលស្គាល់​​​ ប្រសិន​បើ​​មាន​ធាតុ​​ប្រតិនិក្ខេប​នៃសេចក្តីបំពេញចិត្ត​​ និងសេចក្ដីល្អ ​មិនដូច្នេះទេ ​យើងគ្មានអ្វី​​ទាក់ទងទៅនឹងពាក្យដែល​​​គេ​ហៅ​ថា ការឈឺ​ចាប់ និងសេចក្តីទុក្ខ​។ ដូច្នេះ​ តើវា​មិន​គួរ​​កោត​សរសើរចំពោះការ​សម្រេច​បាននូវ​សេចក្ដីល្អ និងសេចក្តីសុខ ជៀស​វាង​ការ​​​មើលឃើញ​​សុទិដ្ឋិនិយម ​ជាងទុទិដ្ឋិនិយម? តើយើងមិនគួរ​ចាប់យកទស្សនៈ​វិជ្ជមាននៃជីវិត​ជាជាងការជៀសវាង​សេចក្តីប្រាថ្នារួម​គ្នា? ​បើដោយសារតែជីវិត​ពោរពេញទៅដោយឧបសគ្គ តើ​នេះមាន​ន័យថា ​ការព្រមចុះចាញ់ ហើយ​ជៀសចេញពីការតស៊ូ ប្រសើរជាង ឬវានឹងមាន​ប្រយោជន៍​​​​​​ជាង បើខិតខំប្រឹងប្រែងយកជ័យជំះលើ​ឧបសគ្គទាំងអស់នេះ​នៅក្នុង​ជីវិត?​ តើលោកអ្នកដឹងទេ​ថា ពេលខ្លះភាពល្អៗអាច​កើតចេញមកពីសេចក្តីទុក្ខ ​ប៉ុន្តែប្រសិនបើមនុស្ស​ម្នាក់​ជៀស​ចេញពី​​​​បទពិសោធន៍នេះ អញ្ចឹង តើភាពសុចរឹត​ វា​នាំឲ្យជីវិត​ថយក្រោយ​មែនទេ​?​ យើងបាន​ឃើញ​​វីរបុរស​ដែលយើង​បាន​គោរពកោត​សរសើរ​ក្នុងការលះបង់​ជីវិត​របស់ពួកគេ​ដើម្បី​ប្រយោជន៍របស់អ្នកដទៃ​ ដូចជា​អ្វីដែលព្រះ​យេស៊ូវ​មានសេចក្តីទុក្ខ​តាមរយៈការសុគតរបស់ទ្រង់នៅលើឈើឆ្កាងនោះ។ ទ្រង់បាន​​ធ្វើកិច្ចការនេះ​ជំនួស​មនុស្ស​​ ដោយទ្រង់​បានទទួលទោស​ដែលជាអំពើបាប និងភាពទុច្ចរឹត​របស់យើងក្នុងគោលបំណងដើម្បីរំ​ដោះ​​យើងចេញ​ពី​បណ្តាសានៃសេចក្តីទុក្ខដ៏អស់កល្បជានិច្ច ដោយទ្រង់មានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការនាំយកសេចក្តីសុខ​​អស់​កល្បជានិច្ចពីនគរស្ថានសួគ៌មកឲ្យ​យើង​ ។​ ខ្ញុំ​យល់ស្រប​​ថាការឈឺចាប់ និងសេចក្តីទុក្ខ ​គឺជាការអាក្រក់​តែនោះគឺ​ជា​ផ្នែក​​មួយដែលមាននៅក្នុងជីវិត​​នៅ​ក្នុង​​លោកិយ៍នេះ​​ ប៉ុន្តែ​វាមិនគួរ​គេចេញ​​ដោយ​ដកខ្លួន ​ឬរត់ចេញ​ពីការពិត​ដោយ​មិន​ធ្វើអ្វីទាំងអស់ដើម្បី​ដោះស្រាយបញ្ហា ​​​​​​ដែលនាំខ្លួនរបស់យើង និងជីវិត​របស់យើង ទៅរក​​កាយវិកលកម្ម​ ។ ​វា​ល្អ​​ប្រសើរ​​​​​​​នោះ គឺត្រូវ​ប្រមូលកំលាំង ​និង​​ខិត​ខំ​​​​​​​​​​ប្រឹងប្រែងកសាងមន្ទីរពេទ្យសំរាប់អ្នកទន់ខ្សោយ ជង្រុកអាហារ ឬ ជម្រក​សម្រាប់​​ភាព​ក្រីក្រ ​និងមជ្ឈ​មណ្ឌលក្មេងកំព្រាសម្រាប់ក្មេងរបស់យើង ដែលត្រូវបានគេបោះបង់ចោល ជាជាង​ការទទួល​យក​នូវវិធីសាស្រ្ត​ចុះញ៉មឆ្ពោះចំពោះ​ពួកអ្នកទទួលស្គាល់ខ្លួនឯងថាដោយសារផលកម្មនោះ ។
ដូចគ្នា​​ផង​ដែរ​ការរស់នៅក្នុង​វត្តអារាម​​​មិនមែនជាការ​ដោះស្រាយបញ្ហា​ទាក់ទងទៅនឹង សេចក្តីទុក្ខ​របស់មនុស្ស​ ហើយ ភាពនៅឯកោជាច្រើនទៀតនៃឥរិយាបថការពារធៀបនឹងវិធីសាស្រ្តរីកចម្រើនមួយក្នុង​ការដោះស្រាយបញ្ហា​ទាំង​នេះ​។
គ្រីស្ទបរិស័ទ្ធបានយកតួនាទី និងនាំមុខ​ក្នុង​ការ​ធ្វើ​​កិច្ច​ខិតខំប្រឹងប្រែង​ដ៏ខ្លាំងខ្លាំ​នៅក្នុងការផ្តល់ជំនួយមនុស្សធម៌​ដើម្បី​ជួយ​ឲ្យមនុស្ស​មាន​ជីវិត​ប្រសើរឡើង​​ដោយកាត់បន្ថយ​ភាព​ទុគ៌ត​ និងសេចក្តីទុក្ខ ជាជាងការទទួលយកឥរិយាបថ​​ជួយអ្នកដទៃទៀត គឺជាការរួមចំណែកឲ្យមនុស្ស​បង្កើន​អំពើអាក្រក់​ដូចជា តណ្ហា/កាម (សេចក្តីប្រាថ្នា​) ឬ​ដោយមូល​ហេតុ​ណាមួយ​​ថាអ្នកទាំងនោះ​​ពិតជាយ៉ាង​ណា​រង​ទុក្ខ​វេទនាដោយសារតែនិស័យកម្ម​មួយចំនួន​នៃ​កម្មពៀរ​​។
សេចក្តីទុក្ខអាចជាសត្រូវ ប៉ុន្តែការជឿ​បែបអវិជ្ជមានដោយការបោះបង់ចោលសេចក្តីប្រាថ្នានេះ​ នឹង​នាំទៅ​រកការ​រង​ទុក្ខ​កាន់​តែខ្លាំង​ថែមទៀត ដូចដែលព្រះពុទ្ធសាសនាកំពុងព្យាយាម​គេចចេញ​។
ការជឿ​បែបអវិជ្ជមាន​មួយទៀត​ ដោយ​ផ្តោតសំខាន់​ទៅលើ​ទស្សន​​នេះ​គឺថាព្រះពុទ្ធ​ដែល​បាន​ស្វែងរកឃើញ​នូវ​ប្រភព​សេច​ក្តីទុក្ខ និង​របៀប​ដើម្បី​​បំបាត់ វាគឺជា​ការធ្វើទុក្ខខ្លួនឯង ដោយ​បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​ខលួនឯង​ឈឺចាប់​​និង​សកម្មភាព​របស់​ទ្រង់​​ផ្ទុយទៅនឹង​បេសកកម្ម​របស់ទ្រង់​ នៅពេលដែល​ទ្រង់​បានបោះបង់​ចោល​គ្រួសារ​របស់ទ្រង់​រួមទាំង​ប្រពន្ធ​និង​កូនរបស់ទ្រង់​ ដោយការបង្កើតនូវសេចក្តីទុក្ខលំបាកសម្រាប់ពួកគេ ដើម្បីខ្លួនបន្តការចេញតាមសេចក្តីស្វែង​យល់​របស់​ទ្រង់។
នៅក្នុងការវិភាគចុងក្រោយរបស់ខ្ញុំចំពោះព្រះពុទ្ធសាសនារបស់ខ្លួនក្នុងនៅ​ក្នុងទម្រង់សាមញ្ញ​បង្ហាញ​​ទៅជា មជ្ឈត្តិតៈ​ និងភាព​​អត្មានិយម ​ពីព្រោះសូម្បី​​ វាអាចជួយឲ្យមានការប្រកាន់ខ្ជាប់ទៅនឹងក្រមសីលធម៌​នៃ​ការប្រព្រឹត្ត​ចំពោះអ្នកដទៃ​ក៏ដោយ ​​វា​​មិន​អាច​គិតគ្រប់ជ្រុងជ្រោយ​​​ចង់​ដោះស្រាយបញ្ហាទុក្ខលំបាក​ផ្ទាល់ខ្លួន​របស់ពួកគេ​ផ្ទាល់ ​​ដូចជា ​ការនឹង​សម​ទទួលអ្វីសម្រាប់​ប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ ដែលមានឈ្មោះថា ព្រះ​និព្វាន​។
បើដូច្នេះ គោលដៅធំបំផុត និង​ការជំនរុញ​ទឹកចិត្ត​សម្រាប់ព្រះពុទ្ធសាសនា​គឺ​ការយក​ចេញ​សេចក្តីទុក្ខ​ផ្ទាល់ខ្លួន​បន្ទាប់​មកសីលធម៌ក្នុងការទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកដទៃទៀត នោះ​មើលទៅហាក់​មានន័យ​ថា​បានសម្រេច​ហើយ។
ប៉ុន្ដែ ព្រះយេស៊ូវ​មានវិធីសាស្រ្តមួយផ្សេងទៀត​ដើម្បីឲ្យ​មនុស្ស​​ដែលទ្រង់​យាងមក​ពុំមានអាត្មានិយម​​មក​បម្រើ​ជាជាង​មកឲ្យគេបម្រើ ដោយទ្រង់ថ្វាយជីវិតរបស់ទ្រង់ដើម្បីរំដោះ​មនុស្សជាច្រើន​។
ជាចុងបញ្ចប់នេះ បើយោងតាម​ទស្សនៈព្រះពុទ្ធសាសនាអំពីផ្នត់​​គំនិត​នៃការទទួលខុសត្រូវ ឬការជំនុំជំរះ​បានមក​តាម​រយៈ​​កម្មនិង ការចាប់ជាតិ។​
នេះហាក់ដូចជាភាពក្លែងក្លាយសម្រាប់ខ្ញុំដើម្បីជឿ​។​ ដូចជាមេដឹកនាំសាសនាដែល មេដឹកនាំសាសនាគួរអោយគោរព​មានសម្ដេចសង្ឃ ដាឡៃ ឡាមា​ ដែល​កំពុង​ស្ថិត​នៅក្នុង​ការនិរទេសខ្លួន​​​ ឬការចាប់រំលោភ​ដូនជីអ្នក​កាន់​ព្រះ​ពុទ្ធ​សាសនា​​​​​​​ជនជាតិទីបេ​ ​​​ដោយ​ប្រទេស​ចិន​កុម្មុយនិស្ត​ ហើយនេះដោយសារតែ​​លទ្ធផល​កម្ម​​ពីជាតិមុនមួយ។
ខ្ញុំក៏​ឆ្ងល់​ដែល​ថា​ តើប្រព័ន្ធនិយាយអំពី​កម្មពៀរ​​បានក្លាយ​ទៅជា​ការដែលអាច​​គ្រប់គ្រងបាន​សម្រាប់​មនុស្ស​មិន​ជឿថា​មាន​ព្រះ ហើយជាអ្នក​ដែលបដិសេធ​ព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត​​ ហើយអញ្ចឹង ​តើមាន​អ្នកណា​​ទៀតអាច​សម្របសម្រួល​ប្រព័ន្ធ​នៃ​ជំនឿ​?​ ទីបំផុតទៅ ត្រូវតែមាន​អ្នក​ណាម្នាក់​ធ្វើការកំណត់ និងវាយតម្លៃប្រព័ន្ធល្អិតល្អន់​នៃការប្រព្រឹត្ដ ​​​​ដើម្បីឲ្យមាន​ទម្រង់​នៃប្រព័ន្ធត្រឹមត្រូវ។ កិច្ចការនេះមានតែព្រះដែលមានសញ្វនុភាព​ ​សព្វញ្ញូ​ញ្ញាណ​ សព្វវត្តមាន ​នោះ​មាន​ន័យថា មានតែព្រះអង្គទ្រង់ផ្ទាល់​ ដែល​អាច​​ត្រួតត្រាចំពោះរឿងរ៉ាវដែលមិនអាចយល់បាន ។​ ហេតុដូច្នេះ​ តើយើងអាច​បដិសេធ​ព្រះអង្គ​ម្ចាស់​ដែល​មានវត្តមានគង់នៅយ៉ាងដូចម្តេច?
លើសពីនេះទៀត ​បើនិព្វានគឺជាការសម្រេចគោល​ដៅធំបំផុតនោះ និងជោគវាសនាចុងក្រោយក្នុងកាឬអត់ទោសឲ្យ​ខ្លួនឯង​ពី​ការចាប់ជាតិម្តងហើយម្តងទៀតដោយគ្មានទីបញ្ចប់នោះ អញ្ចឹងតើហេតុអ្វី​បានជា​មនុស្ស​មិន​អាច​ដឹង​ច្បាស់​​អំពីអាណា​ចក្រ​​របស់ព្រះនោះ?​
តើមាននរណាម្នាក់​ធ្លាប់មានបានសាកល្បងស្វែងរក​និព្វាន ហើយត្រឡប់មក​ប្រាប់រឿងរបស់ខ្លួនវិញ? ឬតើ​នេះគឺគ្រាន់ តែ​​ជាបទពិសោធពិត ឬ​ពួកគេជឿទៅលើជំនឿ​ខ្វាក់ភ្នែក? ​ខ្ញុំបានធ្វើកំណត់​ហេតុបណ្ដាញ​មួយ (Blog) ដែលមាន​អត្ថ​ប្រយោជន៍សម្រាប់លោកអ្នក ដែលនិយាយអំពីបទពិសោធន៍ក្រោយពេលស្លាប់ ឬជិតស្លាប់​ ​។
jesusandjews.com/wordpress/2009/10/29/is-hell-real/
ក្នុងការឆ្លើយតបទៅនឹងទស្សនវិជ្ជាព្រះពុទ្ធសាសនា ខ្ញុំសូម​ផ្តល់​នូវ​ទស្សនៈ​បែបជម្រើស​ដែល​និយាយ​អំពីព្រះយេស៊ូវ​​ជាពន្លឺ​​លោកីយ៍​ហើយព្រះអង្គ​ដែល​បំភ្លឺផ្លូវ​របស់​មនុស្ស​គ្រប់ៗគ្នា​ ​បើយើងទុកចិត្ដ​លើទ្រង់​ជា​ព្រះអង្គ​ម្ចាស់​និងព្រះ​អង្គ​សង្គ្រោះ ។ ទ្រង់នឹងដឹកនាំលោកអ្នក​ចេញពី​លោកីយ៍នៃសេចក្តីទុក្ខ ​មិនមែនដោយសារ​ការ​ខិតខំប្រឹង​ប្រែង​ដោយ​ខ្លួនឯង​​​ ដែលមានតែមនុស្សភាគតិចអាចយល់បានអំពីចិត្ត​ ប៉ុន្តែប្រសើរជាងយើងមានការធានាអំពី​ជោគវាសនា​​នៃ​​សុខៈ​នៅ​ស្ថានសួគ៌​ដ៏អស់កល្ប។
ខ្ញុំបាន​មាន​ទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះយេស៊ូវប្រមាណជាង ២០ ឆ្នាំមកហើយ ហើយទ្រង់បានផ្លាស់ប្តូរជីវិតរបស់ខ្ញុំ​ ​ហើយ​ធ្វើឲ្យជីវិតខ្ញុំរស់ដោយមានខ្ញុំគោលបំណង ​ជាជាងការជំរុញ​ទឹក​ចិត្ត​ខ្ញុំឲ្យ​​​ស្នាក់នៅ​កន្លែង​បណ្តោះអាសន្ន​​។
ប្រសិនបើលោកអ្នកចង់អាន​អំពីទីបន្ទាល់របស់ខ្ញុំនៅ:
ទីបន្ទាល់របស់ខ្ញុំជាមួយព្រះយេស៊ូវ
ក៏មានចំណុចផ្ទុយមួយផ្សេងទៀត​គឺថា អ្វី​ដែល​ព្រះពុទ្ធសាសនា​បានទទួល​ការអប់រំ​ ការសិក្សានោះត្រូវបាន​សិក្សា​តាម​រយៈសាលាដែលបង្រៀនអំពី​ទស្សនៈហិណ្ឌូ។
ព្រះពុទ្ធប្រហែលជាអាចបានដេរចេញពីសាសនាហិណ្ឌូ ប៉ុន្តែ​យ៉ាងណាក៏ដោយ​ទ្រង់​បានកើតមក ហើយរស់នៅ​និងសុគត​ជាអ្នកកាន់​សាសនា​ហិណ្ឌូ​​​​​ ហេតុដូច្នេះហើយ ​ព្រះពុទ្ធសាសនា​មានខ្សែស្រឡាយដែលមានម្តាយរបស់ខ្លួន​ជា​អ្នកកាន់​សាសនាហិណ្ឌូ។
ជាថ្មីម្តងទៀត បើ​ព្រះពុទ្ធសាសនា​មានឬសគល់​ដ៏រឹងមាំ​នៅក្នុងសាសនា​ហិណ្ឌូ​​​ ដែលវាបានស្រួប​យក​​រចនាសម្ព័ន្ធ​សំខាន់ៗ ដែលអាចរក្សានូវទិស្សមានភាពរបស់ព្រះពុទ្ធសាសនាជាគ្រឹះស្ថានសាសនា។
នៅក្នុងន័យផ្សេងទៀត ទោះបីជា​មានភាពផ្សេងគ្នា​ក្នុងជំនឿរ​វាង​វប្បធម៌សាសនាទាំងពីរ​នេះក៏ដោយ ប៉ុន្តែ ​ព្រះ​ពុទ្ធ​សាសនា​​មិនអាច​កើតមានបាននោះទេ​ បើ​គ្មាន​ការណែនាំ នឹងមេដឹកនាំសាសនា​របស់ឥណ្ឌា​ដូច្នេះវាខ្វះ​ភាពដើម​​ប្រភពដើម វាមិនមែននៅក្នុងព្រះពុទ្ធ ​ដែលមានឈ្មោះរបស់ខ្លួន ប៉ុន្តែការកំណត់អត្តសញ្ញាណរបស់ខ្លួន ភាគច្រើន​គឺ​មក​ពីប្រភពផ្សេងទៀត។
ដូច្នេះ តើលោកអ្នក​ចង់ដាក់ ការខិតខំប្រែង​របស់លោកអ្នក​ទាំងអស់​ដោយពឹងផ្អែក​លើ​សេចក្តីបង្រៀន​​បី​របស់​ព្រះពុទ្ធ​សាសនា ឬ​តើលោកអ្នក​នឹងដាក់សេចក្តី​ទុកចិត្ត​ដោយខ្លួនឯងចូល​ទៅក្នុងព្រះហស្តដែល​ការពារដោយក្ដីស្រឡាញ់​និង​ក្ដីមេត្តា​​ករុណា​របស់ព្រះអង្គ ដែលទ្រង់ចង់ឲ្យលោកអ្នក និងបង្កើតលោកអ្នក ដូច្នេះលោមអ្នក​អាចមាន​ជីវិត ហើយជា​ជីវិ​ត​​​​ដ៏ពេញបរិបូរណ៍។
នៅក្នុងសេចក្តីសន្និដ្ឋាននៃកិច្ចពិភាក្សានេះ គឺមិនមែននិយាយ​អំពីថាតើ​​ទស្សនៈអ្នកណា​ល្អជាងគេបំផុត​​​​ ​ឬ​ការបង្ហាញ​ពី​វប្បធម៌​នោះទេ​ ប៉ុន្តែ​វាគឺ​ជាការស្វែងរកការពិត​ និងការ​អនុញ្ញាតឲ្យសេចក្ដីពិត​ដឹកនាំយើង​ឆ្ពោះទៅរក​​ផ្លូវ​ដែលមិន​អាច​​​​ជៀស​​​​រួចនោះ។ ព្រះគ្រីស្ទបានយាងមក​ដើម្បីបំភ្លឺផ្លូវ​របស់មនុស្ស​គ្រប់គ្នា ​ប៉ុន្តែប្រសិនបើ​ពន្លឺតែមួយ​គត់​ ​ដែល​លោក​​អ្នក​​​មាននោះ គឺពិតជាគ្រាន់តែជាភាពងងឹត តើលោកអ្នកនឹងអាចរកឃើញផ្លូវរបស់លោកអ្នកដែរឬទេ។
ប៉ុន្ដែព្រះគម្ពីរបានលើកទឹកចិត្ដយើងថា  ព្រះបន្ទូល​របស់​ព្រះអង្គ​ជា​ចង្កៀង​បំភ្លឺ​ជំហានទូលបង្គំ និង​ជា​ពន្លឺ​បំភ្លឺ​ផ្លូវ​របស់​ទូលបង្គំ។​
ជាចុងក្រោយខ្ញុំសង្ឃឹមថា សេចក្តីបកស្រាយ​របស់ខ្ញុំ​មិនត្រូវបានគេយល់ច្រឡំ​ ​ដែល​ជាគ្រាន់តែជា​ការរំលោភ​លើ​សិទ្ធិ​បញ្ចេញ​មតិ​ ហើយ​បើទោះបីជាពាក្យ​ដែលខ្ញុំអាច​បង្ហាញ​ពីការលំបាកទទួលយក​ ដែល​ខ្ញុំមាន​​ទឹកចិត្ត​​​ព្រួយបារម្ភ​ដ៏​ពិត​ប្រាកដ​ ដែលជំរុញឲ្យខ្ញុំបញ្ចេញទស្សនៈរបស់ខ្ញុំ ដើម្បីអត្ថប្រយោជន៍របស់អ្នកដទៃតែប៉ុណ្ណោះ។ ជាថ្មីម្តងទៀត​ខ្ញុំ​សូមអភ័យទោស បើខ្ញុំបាន​ធ្វើមិនបានគោរពឲ្យ ឬធ្វើឲ្យលោកអ្នក​​មិនសប្បាយចិត្ត​​ ​​​ខ្ញុំគ្រាន់តែមិនដឹង​ពីរបៀប​និយាយ​ក្នុងលក្ខណៈគួរសម ហើយសូមឲ្យការទំនាក់ទំនងប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់អំពីផ្នត់គំនិតដ៏សំខាន់ទាំងនេះ។
ខ្ញុំក៏ជឿផងដែរថា ក្នុងនាមជាអ្នកកាន់ពុទ្ធសាសនា ក៏មានប្រព័ន្ធគណនេយ្យភាពអំពី ត្រូវ និងខុសផងដែរ។ ឧត្តមគតិ​ទាំង​​នេះគឺជា​ការលំបាក​ផ្លាស់ប្តូរគំនិត​នៅក្នុង​​ជីវិត​របស់យើង​​ដែលព្រះអង្គ​បានទំនាក់ទំនង​ដោយសេចក្តី​នៅ​ផ្នែក​ខាងក្នុង​របស់យើង​ ដើម្បីឲ្យ យើងបានដឹងថាយ៉ាងច្បាស់ថា​មានផលវិបាក និងការជំនុំជំរះ​ចំពោះ​ការសម្រេចចិត្តលើ​ជីវិតរបស់​យើង ហើយនេះគួរឲ្យគោរព នៅពេលដែល​ព្រះពុទ្ធសាសនា​បានទទួលស្គាល់ ​ប៉ុន្តែ​ខិតខំប្រឹង​ដោយ​​ខ្លួនឯងតាមរយៈការគោរពប្រតិបត្តតាមសាសនា គឺគ្រាន់តែជាឥរិយាបទក្លែងក្លាយ ចំពោះ​ការពិត​នៃការមានទំនាក់​ទំនងផ្ទាល់ខ្លួនជាមួយព្រះអង្គ គឺជាព្រះ​ដែលអាច​ដកយក​បន្ទុក​ និងសេចក្តីទុច្ចរឹត ដែលមនុស្សខំ​ព្យាយាម​​​​លុបបំបាត់​ដោយ​ដោយខ្លួនឯង​។
ជាទីបញ្ចប់នេះ ខ្ញុំនឹង​គ្រាន់តែ​សូមឲ្យ​លោកអ្នក​​ពិចារណា​ ហើយយាងព្រះអង្គ ដើម្បីសាកល្បង​​មើល​​ថាព្រះអង្គ​ម្ចាស់​ពិជាការល្អ និងដើម្បីបើកចិត្តលោកអ្នក ដើម្បីស្វែងយល់អំពីខ្លួនឯង និងអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវនឹងធ្វើក្នុងជីវិតលោកអ្នក។
ជាចុងក្រោយ ខ្ញុំមានខគម្ពីរសម្រាប់​លោកអ្នក​​ដែល​ព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញ​ក្នុងគម្ពីរម៉ាថាយ ១១៖២៨-៣០២៨ «អស់​អ្នក​​​​​ដែល​​នឿយហត់ និង​មាន​បន្ទុក​ធ្ងន់​អើយ! ចូរ​មក​រក​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​នឹង​អោយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​សំរាក។ ២៩ ចូរ​យក​នឹម​​របស់​ខ្ញុំ​ដាក់​​​​លើ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​រៀន​ពី​ខ្ញុំ​ទៅ អ្នក​រាល់​គ្នា​មុខ​ជា​បាន​ស្ងប់​ចិត្ត​មិន​ខាន ដ្បិត​ខ្ញុំ​ស្លូត និង​មាន​ចិត្ត​សុភាព។​ ៣០ នឹម​របស់​ខ្ញុំ​ស្រួល ហើយ​បន្ទុក​ដែល​ខ្ញុំ​ដាក់​លើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​ស្រាល​ដែរ»។​

 

 

របៀបមានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះអង្

ធនធាន​អំពីអ្នកកាន់ពុទ្ធសាសនា

ភាសាខ្មែរ-Khmer

Buddha the enlightened one

ធនធាន​អំពីអ្នកកាន់ពុទ្ធសាសនា

Monday, February 2nd, 2015

ព្រះគម្ពីរ

 
ច្បាប់ព្រលឹងវិញ្ញាណទាំងបួន​

 
វីដេអូរឿងអំពីព្រះយេស៊ូវ

ទីបន្ទាល់របស់ខ្ញុំជាមួយព្រះយេស៊ូវ

Monday, February 2nd, 2015

សូមជំរាបសួរ ខ្ញុំបាទឈ្មោះ ​រ៉ប (Rob) ហើយខ្ញុំ​មកពីរដ្ឋតិចសាស់​ ប្រទេសអាមេរិក អញ្ចឹង ខ្ញុំសូមជម្រាប​លោកអ្នក​បន្តិចអំពីខ្លួនខ្ញុំ។ ជាធម្មតាខ្ញុំចាប់ផ្តើមដោយ​​ចែកចាយពីទីបន្ទាល់​លើសេចក្ដីជំនឿរបស់ខ្ញុំក្នុង​ព្រះអង្គ​​​ដែល​​សំខាន់បំផុតសម្រាប់ខ្ញុំ។ ប្រហែលម្ភៃឆ្នាំមុន ​ខ្ញុំបានឆ្លងកាត់ពេលវេលាមួយ​​ដ៏ពិបាកបំផុត គឺខ្ញុំ​ទទេរស្អាត ហើយគ្មានការងារធ្វើ​។ នៅពេលដែលខ្ញុំមានសេចក្ដីជំនឿ​លើព្រះយេស៊ូវ ​នោះ​ទ្រង់​បាន​បំពេញ​ខ្ញុំគ្រប់យ៉ាង​ហើយ​ឥឡូវ​នេះខ្ញុំមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ អំណរ និងសេចក្តីសុខសាន្ត​ច្រើនជាង​លោកីយ៍​នេះ​ដែលធ្លាប់​​ផ្ដល់​ឲ្យ​ខ្ញុំទៅ​ទៀត។ ទ្រង់គឺជាសេចក្តីប្រាថ្នា និងជាជីវិតរបស់ខ្ញុំតែមួយគត់។
​ប្រសិនបើខ្ញុំមិនបានឆ្លងកាត់បទពិសោធដ៏​ពិតជាក់ស្តែង​បែបនេះ​នោះទេ នោះខ្ញុំ​ប្រហែលជា​បោះបង់ចោល​ហើយ បានចាប់​ផ្តើមស្វែងរក​សេចក្ដីជំនឿផ្សេងទៀត​ជាយូរ​​​មក​ហើយ ។ តើមានអ្វីខ្លះបានផ្លាស់ប្តូរជីវិតរបស់ខ្ញុំ គឺ​ថា​​​​ខ្ញុំ​បានចូល​ទៅមាន​ទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ខ្លួន​ជាមួយព្រះយេស៊ូវ​ហើយការចូលទៅនោះ វា​បានហួសពីព្រំដែន​សាសនា ឬ ទស្សនវិជ្ជា។ អ្វីដែល​ជាការពិត​ជាក់ស្តែង គឺនៅពេល​មកដល់ចំណុចដែល​ត្រូវសម្រេចចិត្ត​លើ​សេចក្តីជំនឿ​ក្នុងជីវិត​ខ្ញុំ នោះ​ទ្រង់បានផ្លាស់ប្តូរ​ខ្ញុំទាំង​ស្រុង បើនិយាយដោយត្រង់ទៅទាំងទង្វើរ ការគិត និងការជឿ បានផ្លាស់​ប្តូរ​ទាំងស្រុង​ក្នុងពេល​តែមួយ​យប់​ប៉ុណ្ណោះ ​។ ខ្ញុំជាមនុស្សម្នាក់ផ្សេងគ្នា​ ហើយក៏​គ្មាន​អ្វី​បដិសេធបាននោះឡើយ ហើយការ​ផ្លាស់ប្តូរ​នេះ​គឺជាភស្តុតាងសម្រាប់​ការទាំងអស់នោះ។ ខ្ញុំបានកើតជាថ្មី​ម្តង​ទៀត​ ហើយឥឡូវនេះ​ខ្ញុំដឹង​ថា​​នេះ​ គឺមិន​គ្រាន់តែពាក្យមួយដែលគេ​ប្រើនៅ​ក្នុង​ព្រះវិហារនោះទេ។ ខ្ញុំជាមនុស្ស​កើត​ថ្មីក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។ ឥឡូវ​នេះ​​ចំណុច​ផ្លាស់ប្តូរមួយចំនួននៅក្នុងជីវិត​ខ្ញុំកំពុងផ្លាស់ប្តូរបន្តិចម្តងៗ​នៅឡើយ ប៉ុន្តែ​ចំណុចខ្លះទៀតមាន​ការផ្លាស់​ប្តូរ​ភ្លាមៗ ​។ ខ្ញុំបានឃើញ​ព្រះអង្គ​ម្ចាស់​រំដោះខ្ញុំ​ចេញពី​រឿងរ៉ាវ​ជីវិតរបស់​​ខ្ញុំ ដែលហួសពី​សមត្ថភាពដែល​ខ្ញុំអាច​យក​ឈ្នះ​ដោយខ្លួនឯង។ ព្រះយេស៊ូវបានផ្តល់កម្លាំង​អោយខ្ញុំ​ក្នុងការច្បាំង​យកជ័យ​ជំនះ​លើ​អំពើបាប ​ដែលរួ​ម​​ទាំង​​​ការញៀន​នីកូទីន ​​នឹង អំពើ​​​ប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ។ ​ហើយខ្ញុំក៏បាន​ឃើញ​​ប្រពន្ធ​របស់ខ្ញុំ​បានជា​សះ​ស្បើយ​ពីជម្ងឺតម្រងនោមចុះខ្សោយ និងកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំបានជាពីជម្ងឺ​​ហឺតផងដែរ នៅពេលដែលខ្ញុំ​​សម្រេច​ចិត្ត​លើ​​សេចក្ដី​ជំនឿរបស់ខ្ញុំ។​ ​អ្វីៗទាំងអស់​ដែលខ្ញុំបានផ្តល់ជូនលោកអ្នកនៅត្រង់​ចំណុច​នេះ​​ ​វាគ្រាន់តែជាគំនិត​យោបល់​មួយប៉ុណ្ណោះ នោះទើប​ខ្ញុំ​មិនធ្វើឲ្យលោកអ្នក​ចំណាយពេល​​ដោយ​ឥតប្រយោជន៍ ​ក្នុងការអាន​ទីបន្ទាល់​របស់​ខ្ញុំនោះទេ។
លោកអ្នកប្រហែលជានិយាយ​ថា ខ្ញុំមិនជឿ​អ្នកទេ ​ឬបើល្អបំផុតនោះ លោកអ្នកអាចគិត​ថាខ្ញុំ និយាយមិន​ត្រឹម​ត្រូវ​ ​ប៉ុន្តែ​យ៉ាងហោចណាស់ខ្ញុំនិយាយដោយស្មោះត្រង់ ។ បើទោះបីជា​លោក​អ្នក​មិន​ជឿ​ព្រះអង្គក៏ដោយ តែខ្ញុំ​​សុំ​អោយលោកអ្នក​​ទូល​ទៅកាន់ព្រះអង្គដោយ​ស្មោះ​ត្រង់ ​​ហើយសុំអោយទ្រង់​បើក​សម្តែង​​ដល់លោក​អ្នក​អំពី​សេចក្ដី​ពិតរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ ​យ៉ាងណាក៏ដោយ សូមអរគុណម្តងទៀត ​សម្រាប់ការចំណាយពេលវេលា​អាន​ទីបន្ទាល់​នេះ ​ហើយខ្ញុំសូមអធិស្ឋានសូម​អោយព្រះអង្គ​ប្រទានពរដ៏បរិបូរទៅដល់លោកអ្នក​តាមរយៈការអាននេះ។

 

 

របៀបមានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះអង្គ

ធនធាន​អំពីអ្នកកាន់ពុទ្ធសាសនា

ភាសាខ្មែរ-Khmer

My personal testimony with Jesus 

របៀបមានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះអង្គ

Monday, February 2nd, 2015

ព្រះគម្ពីរ​បង្រៀនយើងថា ព្រះអង្គបានបង្កើតរបស់សព្វសារពើ ដោយរួមបញ្ចូលទាំងមនុស្សលោកផងដែរ ហើយ​ទោះបីជាព្រះអង្គគ្រប់លក្ខណ៍ និងល្អ ប៉ុន្តែមនុស្សមិនមែននោះទេ។ ព្រះអង្គបានបង្កើតមនុស្សជាតិដោយ​អោយ​ពួកគេមាន​សេរីភាព​អាចជ្រើសរើសរវាងអំពើ​ល្អ និងអំពើអាក្រក់។ សៀវភៅបរិសុទ្ធរបស់ព្រះអង្គ គឺ​ព្រះ​គម្ពីរ ដែលជាការបើកសំដែងរបស់ព្រះអង្គអំពីអង្គទ្រង់ផ្ទាល់ ដែលប្រាប់ពួកយើងថា ពួកយើងទាំងអស់គ្នា​មាន​អំពើ​បាបហើយ​ខ្វះសិរីល្អមិនដល់ព្រះអង្គ ។
ប្រសិនបើខ្ញុំនិយាយរៀបរាប់ពីក្រឹត្តវិន័យទាំងដប់ប្រការ ដែលជា​គោលការណ៍សុចរឹតរបស់ច្បាប់ នោះ​គ្មាន​នរណា​​ម្នាក់មិនដែល​ធ្លាប់ប្រព្រឹត្តរំលងនិងមាត្រមួយចំនួននៃក្រឹត្តវិន័យរបស់ព្រះអង្គនោះទេ។ អំពើបាបគឺជា​ការ​ប្រព្រឹត្ត​បំពានទៅលើព្រះអង្គ ហើយមនុស្សដ៏ទៃទៀត ទោះជាតាមរយៈការបម្រើព្រះដ៍ទៃ ឬប្រើព្រះនាមរបស់ ព្រះអង្គខុសក៏ដោយ ហើយរួមទាំងការមិនបានស្រលាញ់ព្រះអង្គអោយអស់អំពីចិត្តរបស់យើងក្តី។ ក្រឹត្តវិន័យទាំង​អស់នេះរួមមានទាំងការមិនគោរពប្រតិបត្រឪពុកម្តាយរបស់យើង ការសម្លាប់មនុស្សដែលស្មើទៅនឹងសេចក្តីស្អប់​ខ្ពើម ការកំផឹតសាហាយស្មន់ គឺដូចទៅនឹងការមានតណ្ហាដោយសារភ្នែករបស់អ្នក ការលួច ការនិយាយកុហក់ ទាស់​ទៅនឹងអ្នកជិតខាងរបស់យើង និងប៉ងអាក្រក់ ដោយលោភចង់បានទ្រព្យ ឬប្រពន្ធ​របស់​អ្នកដ៏ទៃ។
ការ​ប្រព្រឹត្ត​រំលង​នេះបាន​បណ្តាល​ឲ្យយើង​ត្រូវបានកាត់ផ្តាច់ ឬដាច់ឆ្ងាយពីព្រះអង្គជារៀងរហូត។ ​ក្នុងន័យ​ផ្សេង​ទៀត យើង​បានវង្វេង និងបានដាច់ចេញ​ពីទ្រង់​ ព្រោះ​តែ​ទ្រង់​នឹង​មិនបណ្តោយឲ្យ​អង្គទ្រង់​ផ្ទាល់​ដែល​បរិសុទ្ធ​​ ទៅ​ប្រឡាក់​ប្រឡូកជាមួយនឹង​អំពើបាបនោះទេ។ អំពើបាបបាននាំឲ្យ​មាន​សេចក្ដីក្រោធ និង​ការជំនុំជំរះ​របស់​ព្រះ​អង្គ ​មិន​ត្រឹមតែ​មាននាពេលបច្ចុប្បន្ន​នេះប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងមាននៅ​អស់កល្បជានិច្ចទៀតផង។ ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​ពិពណ៌នាថា វាប្រៀបដូច​ជា​មានកន្លែងមួយ ​ជាកន្លែង​​​មានភ្លើង​ឆេះមិន​ចេះរលត់ និង​​​ការ​រង​ទុក្ខ​វេទនា​​ខ្លាំង។
នៅត្រង់ចំណុចនេះ អ្វីៗវាហាក់បីដូចជា រឿងអស់សង្ឃឹមអញ្ចឹង ​ប៉ុន្តែអ្វីដែលជាដំណឹងល្អនោះ គឺថា​ព្រះអង្គ​បាន​ចាត់​​​​ព្រះមេស្ស៊ី ​ជាព្រះដែលគ្មាន​បាបទាល់តែសោះ។ មុខងាររបស់ទ្រង់​គឺដើម្បីទូលអង្វរ​ទៅព្រះអង្គ​ជំនួស​មនុស្ស​ហើយ​របៀប​ដែល​ទ្រង់ធ្វើនោះ ​គឺ​ផ្ដល់ជីវិត និងរូបកាយ​របស់ទ្រង់​​ទុកជាផ្នូរជំនួសពួកយើង​ ដោយ​បំពេញ នូវ​ភាព​សុចរឹត​របស់ព្រះអង្គ។
ទ្រង់មិនគ្រាន់​តែសុគត​សម្រាប់​មនុស្សក្នុង​ការធ្វើឲ្យមានសន្តិភាពសម្រាប់ពួកយើង​ជាមួយនឹងព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែ​ទ្រង់បានរស់ពីសុគតឡើងវិញ ហើយ​ឥឡូវ​នេះ​ទ្រង់កំពុងរង់ចាំ​ដើម្បីទទួល​អស់អ្នក​ទាំងឡាយ​ដែលបាន​ដាក់ ​​សេចក្តីទុកចិត្តរបស់ពួកគេនៅក្នុងទ្រង់។ ដូច្នេះ​បច្ចុប្បន្ននេះ​ នៅពេល​ដែល​​រូបកាយរបស់យើងនឹង​ស្លាប់​ទៅ ​ប៉ុន្តែ យើងនឹងមានវត្តមាននៅជាមួយ​ទ្រង់ ហើយនេះ គឺជាអ្វីដែលព្រះគម្ពីរបញ្ជាក់អះអាង​​ថាមានជីវិត​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​​នោះ។
​ការទាំងអស់នេះអាចកើតឡើងបាន គឺនៅពេលណាដែលយើង​លន់តួអស់ពីដួងចិត្តទៅដល់ព្រះយេស៊ូវ​ដែល​ជា​ព្រះ​អង្គសង្គ្រោះរបស់យើង ដោយចាត់ទុក​ទ្រង់​​​ជាព្រះ​ដែល​ដកយក​អំពើបាប​ និង​នាំឲ្យពួកយើង មាន​សន្ដិភាព​ជា​មួយនឹងព្រះអង្គ។ ហើយចំណុចនេះ គឺ​រួមបញ្ចូលទាំងការទទួលយកទ្រង់ជាព្រះ​អង្គម្ចាស់ នៅក្នុងន័យថាពេល​​នេះយើង​បម្រើទ្រង់ដោយព្រោះតែការស្តាប់បង្គាប់។
នៅពេលដែលយើងបានទទួលព្រះយេស៊ូវ​ នោះទ្រង់ចាត់បញ្ជូន​​ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធពីស្ថានសួគ៌ មកជួយពួក​យើង ដោយគង់នៅជាមួយអស់អ្នកជឿ ហើយ​ជួយឲ្យយើង​រស់នៅក្នុងជីវិតគោរពកោតខ្លាចព្រះអង្គ។
​កិច្ចការនៃសេចក្តីជំនឿនេះ ត្រូវធ្វើតាមរយៈ​​ពិធី​បុណ្យជ្រមុជទឹក ​ឬការជ្រមុជចូលទៅក្នុងទឹកនេះ​​ប្រៀបដូច​ជា​ការ​ស្លាប់អញ្ចឹង​។ សកម្មភាពនៃការធ្វើពិធីអបអរនេះ ដើម្បីបង្ហាញអំពីកំណើតថ្មី ដោយ​រំលឹកអោយឃើញពី​ការធ្វើ​ការ​របស់ព្រះអង្គនៅផ្នែកខាងក្នុង ហើយជាមួយគ្នានោះដែរ ក៏ត្រូវ​បានប្រកាស និងលន់តួ​​តាមរយៈ​ពិធីនេះ​​ ដែល​បង្ហាញ​ពី​​ការផ្លាស់ប្តូរ​​ដ៏ពិតខាង​វិញ្ញាណ​ ដើម្បីឲ្យក្លាយទៅ​ជាមនុស្សថ្មីនៅផ្នែកខាងក្នុងវិញ។​
ដំណើរការ​​ទាំងមូលនេះ​មើលទៅហាក់ដូចជា​ដូចជាកិច្ចការ​ដ៏សាមញ្ញមួយ ​ប៉ុន្តែ​នៅពេលដែល​យកវា​មកអនុវត្តន៍​​នោះពិតជាអស្ចារ្យមែនទែន។ ព្រះយេស៊ូវ​បានអញ្ជើញលោកអ្នក​ដោយមានបន្ទូល​ថា​ «អស់​អ្នក​ដែល​នឿយហត់ និង​​ មាន​បន្ទុក​ធ្ងន់​អើយ! ចូរ​មក​រក​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​នឹង​អោយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​សំរាក។ ចូរ​យក​នឹម​​របស់​ខ្ញុំ​ដាក់​លើ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​​រៀន​ពី​ខ្ញុំ​ទៅ អ្នក​រាល់​គ្នា​មុខ​ជា​បាន​ស្ងប់​ចិត្ត​មិន​ខាន ដ្បិត​ខ្ញុំ​ស្លូត និង​មាន​ចិត្ត​សុភាព។ នឹម​របស់​ខ្ញុំ​ស្រួល ហើយ​​បន្ទុក​ដែល​ខ្ញុំ​ដាក់​លើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​ស្រាល​ដែរ»។
ឱបងប្អូនសំលាញ់ខ្ញុំអើយ នៅថ្ងៃនេះ​ប្រសិនបើ​បងប្អូន​ឮសំឡេងរបស់ទ្រង់​ត្រាស់ហៅបងប្អូន​នោះ​សូមកុំ​​ឲ្យចិត្ត​របស់​បង​ប្អូនរឹងនោះឡើយ ​​​ប៉ុន្តែ​ត្រូវថ្វាយជីវិតរបស់បងប្អូន​ទៅដល់ម្ចាស់​គង្វាល​​ព្រលឹង​របស់បងប្អូនវិញ។​ ទ្រង់​ស្រឡាញ់អ្នក ហើយនឹងផ្ដល់ឲ្យអ្នក​នូវក្ដីសុខសាន្ត​​ដែលហួសពីការនឹកស្មាន ​និងសេចក្ដីអំណរ​ដែលពុំអាចកាត់​ថ្លៃ បានផង​។ ​នេះមិនមែន​​មានន័យថា មិនជួបការពិបាកនៅក្នុងជីវិតរបស់​អ្នកទេ ​ប៉ុន្តែទ្រង់​បាន​សន្យាថា​មក​ពួក​យើង​ថា ទ្រង់នឹងមិនចាកចេញ ឬក៏មិនបោះបង់ចោល​ពួកយើងឡើយ។
ជាទីបញ្ចប់ខ្ញុំសូមលើកទឹកចិត្តលោកអ្នក​ឲ្យអធិស្ឋាន​ដល់ទ្រង់​ដើម្បីអោយទ្រង់បង្ហាញ​អង្គទ្រង់​ដល់លោកអ្នក​តាម​​ លក្ខណៈពិត​ជាក់ស្តែង និងតាមអភូតហេតុអ្វីមួយចំពោះការជឿលើទ្រង់។ ប្រសិនបើលោកអ្នក​ធ្វើកា​រ​នេះដោយ​អស់ចិត្តពិតប្រាកដ និង​ស្មោះត្រង់​អស់ពីដូងចិត្តរបស់លោកអ្នក​នោះ លោកនឹងមិន​ខកចិត្តនោះឡើយ ​​សម្រាប់​​​ពួក​យើង​បានទទួលការ​លើកទឹកចិត្ត​ថែមទៀត ​ដែលយើងបាន​សាកល្បង ​ហើយ​ឃើញថា ​ព្រះអង្គម្ចាស់​ពិតជា​ល្អមែន។ អាម៉ែន!

 

 

knowgod.com/km-KH/fourlaws/0?utm_source=4laws&utm_medium=website&utm_campaign=4laws-visit&utm_content=khmer&cid=dp-website-4laws-gds-qq-4lawsref-km-KH-4507385577953

ធនធាន​អំពីអ្នកកាន់ពុទ្ធសាសនា

ភាសាខ្មែរ-Khmer

How to know God

ज्ञान प्राप्त झालेला बुद्ध

Saturday, December 27th, 2014

काही लोकांसाठी बुद्ध देव आहे पण व्यवहाराच्या दृष्टीने बोलायचे तर सिद्धार्थ गौतम किंवा सिद्धात्था गोतामा एक नास्तिक होते आणि म्हणून ते स्वतःला एक देव समजत नव्हते. त्यांच्यासाठी, बुद्धाप्रमाणे, जे एक नास्तिक किंवा अज्ञेय म्हणून बाजू स्वीकारतात, तुम्हाला मी माझ्या मागील पोस्टमध्ये सादर केलेल्या अनेक वैश्विक आणि दैविक वितर्कांचा विचार करण्याचे आव्हान देतो.
Atheist and Agnostic
जर देव अस्तित्वात आहे असा आपण निष्कर्ष काढला, तर गुरु आणि बुद्ध यांच्या ऐवजी, आपल्या जीवनाचे मार्गदर्शन करण्यासाठी ‘त्याला’ योग्य समज आणि विचार आहे अशी आम्ही आशा करू शकतो.

त्याचप्रमाणे जे बुद्धाला मान देतात त्यांना हे कसे काय माहित की त्याचे कथन उत्तम प्रकारे जतन करण्यात आले आहे कारण त्यांचे शब्द त्याच्या मृत्यूनंतर 400 वर्षे होईपर्यंत मुद्रित करण्यात आलेले नव्हते? त्याच्या शिक्षणाच्या सामग्रीला सजविण्यासाठी तोंडी परंपरेला भरपूर वेळ मिळाला असेल जेणेकरून या पौराणिक प्रमाणाच्या गोष्टींसाठी दारे मोकळी राहिली. तसेच त्याच्या कथनाला जे गुणविशेष जोडण्यात आलेले आहेत त्यांचा विचार करता, त्यानी मान्यतेनुसार हे शिकविले की जर एखाद्या व्यक्तीला त्याच्या शिकवणीच्या विशिष्ट भागांचे महत्व वाटले नाही तर ते त्याकडे दुर्लक्ष करू शकतात. म्हणून ज्या व्यक्तीकडे सत्य आहे ती व्यक्ती स्वतःला वस्तुनिष्ठ रीतीने जाहीर का करू शकत नाही?

याच्या व्यतिरिक्त बुद्धाच्या शिकवणींमूळे परस्परविरोधी मतांचा स्वीकार करणाऱ्या अनेक भिन्न मतांच्या प्रवाहांचा आणि विविध पंथांची निर्मिती झाली आहे.

कदाचित असे घडण्याचे कारण असे आहे की या विभिन्न बहुरंगी आणि प्रचंड संसाधनांमध्ये विसंगती आढळून आल्या आहेत आणि त्यामुळे मजकुरांमधील या फरकांमध्ये समेट घडवून आणणे जरी अशक्य नाही तरी कठीण होऊन बसले.

नंतर अगदी स्वत: बुद्ध त्यांच्या ग्रंथकर्तुत्वाच्या नांवे असलेल्या सर्व हस्तलेखांना ओळखतील याविषयी मी साशंक आहे.

असं असलं तरी हा प्रश्न गुंजत राहतो की बुद्ध खरोखर ज्ञानी होते किंवा त्यांना जान झाली होती? या जीवनाच्या परिस्थितीला वस्तूनिष्ठपणे पोहोचले किंवा ही परिस्थिती प्राप्त केली किंवा नाही हे त्यांना किंवा दुसऱ्या कुणा व्यक्तीला कसे माहित झाले आणि अध्यात्मिक स्वाभाविक प्रवृत्तीची ही घटना मोजण्यासाठी एखादी व्यक्ती कोणत्या उपायांचा वापर करते? ज्ञानाचा दावा करणे ज्ञानाचा एक भ्रम असू शकतो कारण या अध्यात्मिक स्थितीला प्रमाणित करण्यासाठी कोणताही निकष नाही.

ते काय आहे नाही हे सांगण्याच्या शिवाय, स्वतः बुद्ध निर्वाण सारख्या उच्च शब्दांचे वर्णन किंवा त्या शब्दांना परिभाषित करू शकत नाही. जर जान झालेली व्यक्ती तिच्या ज्ञानाच्या अंतिम नियतीला परिभाषित करू शकत नाही, तर एखाद्या व्यक्तीला कशी खात्री असू शकते की ही जीवनाची किंवा बनण्याची एक खरी स्थिती आहे?

असे शक्य असू शकते की हे धार्मिक जागतिक मत फक्त एक खोटे कथन किंवा एक फसवणूक आहे ज्यामुळे जीवनाच्या भेटीच्या चमकदार आनंदाला साजरा करण्याऐवजी नैराश्यपूर्ण आणि सर्व गोष्टी मिथ्या आहेत असे समजण्याच्या तत्वज्ञानाद्वारे एखाद्या व्यक्तीच्या स्वतःच्या जीवनाची इच्छा संपवून टाकून मौल्यवान जीवन वाया घालविण्यात आले आहे?

प्रत्यक्षात इच्छा केव्हाही कोणत्याही प्रकारे संपवून टाकली जाऊ शकत नाही आणि वांछित निर्वाणाची स्थिती प्राप्त करण्यासाठी, अध्यात्मिक शिस्तीच्या मठासारख्या जीवन शैलीला अधिक प्रमाणात बांधील असलेल्या भिख्खुंनासुद्धा चार महान सत्त्यांच्या तत्वांचे अनुकरण करण्याची आणि महान अष्टांग मार्गांवर चालण्याची तरीही इच्छा आहे.

स्वतः साठी सुखे नाकारण्याचे हे तत्वज्ञान बुद्धाच्या विचारसरणीला अनुसरून असेल पण या तत्वांच्या आधारे हे लोक त्यांच्या जीवनाच्या बाहेर जगत आहेत का?

त्याचप्रमाणे एखादी व्यक्ती, अनिक्का/अनित्या किंवा अनत्त /अनात्मन अशा कल्पनांना कशा प्रकारे सिद्ध करू शकेल? अंतिम विश्लेषणामध्ये, ही फक्त मूर्खपणाची एक विशिष्ठ परिभाषा किंवा शब्द आहेत किंवा हे वास्तव आहे का? स्थिरता आणि टिकाऊपणाच्या कोणत्याही संकल्पनेशिवाय, सर्व जीवनाचा सरकत्या सावल्यांचे एक भ्रामक क्षेत्र म्हणून जीवनाचा अर्थ घ्यायचा का? पुन्हा बौद्ध या आदर्शांचे पालन करीत आहेत का आणि ही गोष्ट त्यांच्या दररोजच्या जीवनाचे प्रतिनिधित्व करते का?

दुःख टाळण्यावर भर देण्याच्या कृत्याच्या दिशेने प्रतिसाद देण्याकडे जाताना, हे तत्वज्ञान विलासवादाच्या सामग्रीच्या नकारात्मक समीकरणाचा भाग आहे. हे समीकरण वेदना कमीत कमी करून किंवा टाळून जास्तीत जास्त आनंद प्राप्त करण्याचा प्रयत्न करते.

वेदना आणि दुःख या घटकांचा विचार करता, जर आनंद आणि चांगुलपणाचे विरोधी घटक अस्तित्वात असतील, तर ही संकल्पना प्राप्त केली जाऊ शकते; नाहीतर वेदना आणि दुखः म्हणून समजल्या जाणाऱ्या बाबींशी संबंधित आपल्याकडे काहीही नाही. म्हणून जर काही प्रमाणात चांगुलपणा आणि आनंद प्राप्त केला जाऊ शकतो, तर पेला अर्धा खाली आहे याच्या ऐवजी तो अर्धा भरलेला आहे असे म्हणणे टाळण्याजोगेच्या आहे याच्या ऐवजी ते कौतुकास्पद नाही का? इच्छा पूर्णपणे टाळण्याऐवजी आपण जीवनाच्या सकारात्मक घटकांना आलिंगन देण्याची इच्छा करू नये का? जीवन फक्त अडथळ्यांनी भरले आहे याचा अर्थ असा होतो की पराभव स्वीकार करणे आणि शर्यतीत धावणे टाळणे हे अधिक चांगले आहे किंवा हे आव्हान स्वीकारावे आणि जीवनातील अडथळ्यांना पार करावे हे अधिक फायदेशीर होईल? आपणास माहित आहे की कधी कधी दुखापासून सुंदर गोष्टी निर्माण होतात, परंतु एखाद्या व्यक्तीने हा अनुभव टाळला तर जीवनात माघार घेणे किती सन्माननीय आहे? आम्ही असे नायक बघितले आहेत ज्यांना दुसऱ्यांच्या फायद्यासाठी त्यांचे जीवन अर्पण करताना आम्ही त्यांची प्रशंसा केली आहे जसे की येशूने वधस्तंभावर आपल्या मृत्यूचे दुःख भोगले. हे मानवजातीसाठी करण्यात आले होते ज्यामध्ये आपल्यासाठी स्वर्गीय राज्याच्या शाश्वत आशिर्वादाला पात्र होऊन आपणास चिरंतन दुखापासून मुक्त करण्यासाठी त्याने आपल्या पापाचा आणि दोषाचा दंड भरला.

मला याची माहिती आहे आणि मी हे मान्य करतो की ती वेदना आणि दुखः एक वाईट गोष्ट आहे जे या अस्तित्वाचा आणि जगाचा एक भाग आहे, परंतु त्याला या वास्तवाला खोडून आणि टाळून दूर केले जाऊ नये. हे वास्तव आपणास आणि आपल्या जगाला अशा हिंसाचारयुक्त अराजकतेपासून वाचविण्याची समस्या दूर करण्यासाठी काहीही करत नाही. ज्या व्यक्ती स्वतः अशा दुर्दैवी परिस्थितींमध्ये सापडल्या आहे अशा व्यक्तींसाठी निष्क्रिय दृष्टीकोन बाळगण्याऐवजी आजारी व्यक्तींसाठी दवाखाने आणि दारिद्र्याने ग्रस्त लोकांसाठी अन्न बँका/आश्रयस्थाने आणि आपल्या टाकून देण्यात आलेल्या तरुणांसाठी अनाथालये बांधणे यावर आपली उर्जा आणि प्रयत्न केंद्रित करणे हे अधिक चांगले आहे.

तसेच मठामध्ये राहून मानवी दुखांची समस्या सोडविली जाऊ शकत नाही आणि विभक्त राहण्याची वृत्ती, या समस्या हाताळण्यासाठी एक प्रगतीशील दृष्टिकोनाच्या ऐवजी जास्त प्रमाणात एक बचावात्मक पवित्रा आहे.

इतरांना मदत केल्याने इतरांचे तन्हा / त्रिष्णा (इच्छा) वाढविण्याच्या वाईट कृत्यात भर घातली जाते अशा वृत्तीचा स्वीकार करणे किंवा कोणत्यातरी प्रकारे असा विचार करणे की हे लोक कोणत्यातरी प्रकारे कर्माच्या सुडाच्या काही प्रारब्धावर आधारित क्षेत्रामुळे खरोखररित्या पिडीत आहेत याच्याऐवजी निराधार व्यक्तींना आणि दुखाने ग्रस्त लोकांची गैरसोय कमी करून इतरांचे जीवन अधिक चांगले करण्यासाठी ख्रिस्ती धर्माने मानवतावादी मदत पुरवण्यामध्ये स्थान आणि पुढाकार घेतले आहेत.

दु:ख एक शत्रू असू शकते पण उपरोधिकपणे इच्छेचा नाश केल्याने केवळ अधिक दुःखाची निर्मिती होईल आणि अशा दुःखाना बौद्ध धर्म टाळण्याचा प्रयत्न करीत आहे.

या तत्वज्ञानाच्या महत्वाचे आणखी एक उपरोधिक बोलणे हे आहे की ज्या बुद्धाने दुःखाच्या स्त्रोताचा आणि त्याचा कसा नाश करावा याचा शोध लावला तो स्वतः दुःख निर्माण करण्याच्या वाईट कार्याचा निर्माता होता आणि त्याची कृत्ये त्याच्या मिशनच्या परस्परविरोधी होते कारण आपल्या शोधाचा पाठपुरावा करण्यासाठी त्याने आपली पत्नी आणि मुल यांच्यासह आपल्या कुटुंबाचा त्याग करून त्यांच्यासाठी कष्ट निर्माण केले.

माझ्या अंतिम विश्लेषणात बौद्ध धर्म आपल्या सर्वांत सोप्या रुपात आत्मकेंद्री आणि स्वार्थी वाटतो कारण जरी इतरांना सन्मानाने वागविण्याच्या मुलभूत नैतिक आचारसंहितेचे तो पालन करीत असला, तरी त्यांच्या स्वतः च्या फायद्यासाठी, म्हणजे निर्वाणसाठी पात्र होण्याचा एक मार्ग म्हणून त्यांचे स्वतः च्या वैयक्तिक समस्या सोडविण्या साठी स्वतः च्या हितासाठी बौद्ध धर्म हे करतो.

म्हणून जर बौद्ध लोकांसाठी अंतिम ध्येय आणि प्रेरणा ही स्वतः चे दुःख दूर करणे आहे तर इतरांशी साधण्यात आलेला सुसंवाद हा केवळ ते ध्येय प्राप्त करण्याचे एक साधन म्हणून बघितले जाते.

तथापि येशूचा माणुसकीविषयी दुसरा दृष्टीकोन होता ज्याद्वारे त्याने आपले जीवन अनेक लोकांसाठी एक खंडणी म्हणून अर्पण करून, स्वतःची सेवा केली जावी या हेतूच्या ऐवजी तो निःस्वार्थीपणे सेवा करण्यासाठी आला.

शेवटी बौद्ध लोकांच्या विचारानुसार जबाबदारी किंवा न्याय या संकल्पना कर्म आणि पुनर्जन्माच्या प्रणालीतून येतात.

दलाई लामा सारखा थोर आध्यात्मिक नेता हद्दपार आहे किंवा साम्यवादी चीनी द्वारे तिबेटी बौद्ध साध्विंवर करण्यात आलेला बलात्कार हा मागील जीवनातील काही प्रकरच्या कर्मामुळे घडून आला यांवर विश्वास करणे हा मला एक प्रकारचा विरोधाभास वाटतो.

तसेच मी असा विचार करीत आहे की एका नास्तिक व्यक्तीला, जी व्यक्ती सर्वोच्च आत्म्याला नाकारते, आणि बदला घेण्याच्या या प्रणालीचे कशा प्रकारे व्यवस्थापन शक्य झाले आणि तथापि कोण अशा विश्वास प्रणालीचे वृंदवादन करू शकते? शेवटी काही स्वरूपाच्या शिस्तबद्ध पद्धतीला प्राप्त करण्यासाठी कुणीतरी कामाच्या या तपशीलपूर्ण पद्धतीचे निर्धारण आणि मूल्यमापन करणे आवश्यक आहे. अशा अनाकलनीय बाबीची देखरेख करण्यासाठी एक सर्वशक्तिमान, सर्वज्ञ, सर्वव्यापी मानवाची गरज पडेल जो निश्चितपणे स्वतः एक देव आहे आणि म्हणून एक देवाचे अस्तित्व कशा प्रकारे नाकारले जाऊ शकते?

याच्या व्यतिरिक्त, या पुनर्जन्मांच्या अंतहीन पुनरावृत्तीपासून स्वतःला मुक्त करण्यामध्ये अंतिम प्राप्ती आणि नियती आहे, तर जीवनाच्या या क्षेत्राविषयी एखाद्या व्यक्तीला पूर्णपणे कशी खात्री असू शकते?

कुणी कधी निर्वाणाला तपासले आहे का आणि त्यांची कथा सांगण्यासाठी ती व्यक्ती परत आली आहे का? हा एक खराखुरा अनुभव आहे किंवा ते आंधळ्या विश्वासावर अवलंबून आहेत? मी जीवनानंतरच्या किंवा मृत्यू जवळच्या अनुभवांवर एक ब्लॉग केला आहे जो तुमच्यासाठी उपयुक्त आणि मनोरंजक असू शकेल.
Is Hell Real?
बौद्ध तत्त्वज्ञानच्या प्रतिसादास्तव मला एक पर्यायी मत मांडणे आवडेल. हे मत सांगते की येशू या जगाचा प्रकाश आहे आणि ती ‘अशी व्यक्ती’ आहे जी प्रत्येक व्यक्तीचा मार्ग उजळवून टाकते आणि जर एक प्रभू आणि रक्षणकर्ता म्हणून आम्ही ‘त्याच्यावर’ विश्वास ठेवला तर ‘तो’ आपल्याला या दुःखमय जगातून काढून जाणीवेच्या गुप्त स्थितीच्या एखाद्या प्रकारामध्ये, स्वतः च्या प्रयत्नांच्या परिश्रमाने नव्हे तर आपल्यासाठी स्वर्गीय आशिर्वादाची एक शाश्वत नियती निश्चित करून, घेऊन जाईल.

माझा 20 वर्षांपूर्वी येशूशी संबंध आला आणि ‘त्याने’ माझे आयुष्य मुलतः बदलून टाकले आहे आणि अस्तित्वाच्या माझ्या तात्पुरत्या निवासाचा तिरस्कार करण्याऐवजी मला जीवन जगण्याच्या इच्छेने भरून टाकले आहे.

जर तुम्हाला आवडत असेल तर तुम्ही माझ्या साक्षीविषयी येथे वाचू शकता:
My testimony with Jesus
तसेच हरकतीचा दुसरा एक मुद्दा हा आहे की बौद्ध धर्माने शैक्षणिकदृष्ट्या जे जे काही प्राप्त केले आहे त्याने हे हिंदू विचार प्रणालीतून केले आहे.

हिंदू धर्मापासून बुद्ध भरकटला असेल, पण तो एक हिंदू म्हणून जन्माला, जगाला आणि मृत्यू पावला आणि म्हणून जरी बौद्ध धर्मात जनुकीय रीतीने बदल झाला तरी बौद्ध धर्माचे आपल्या हिंदू या मुळच्या धर्माशी आश्चर्यकारक साम्य आहे.

पुन्हा बौद्ध पिंपळाच्या झाडाने घट्टपणे हिंदू धर्मात मूळ पकडले आहे. एक धार्मिक संस्था म्हणून बौद्ध धर्माची दृश्यमानता राखण्यासाठी एक महत्वाची समर्थन संरचना म्हणून त्याने त्याकडून पोषण घेतले आहे.

दुसऱ्या शब्दांत, जरी या दोन धार्मिक संस्कृती दरम्यानच्या समजुतींमध्ये फरक आहे, तरी भारतीय गुरूंच्या मार्गदर्शनाशिवाय बौद्ध धर्म अस्तिवात राहिला नसता आणि म्हणून ज्या बुद्धापासून त्याला त्याचे नांव मिळाले या बाबीमध्ये त्याची उत्पत्ती आहे यात अस्सलपणाचा अभाव आहे परंतु उलटपक्षी त्याची ओळख मुख्यतः दुसऱ्या स्त्रोतापासून येते.

म्हणून तुम्ही तुमची सर्व चोरलेली अंडी बौद्ध शिकवणीच्या तीन टोपल्यांमध्ये ठेवू इच्छिता का किंवा तुम्ही जीवनाचा आनंद घ्यावा आणि अधिक मुबलक प्रमाणात जीवनाचा आनंद घ्यावा म्हणून ज्याने तुमची इच्छा केली आणि तुमची निर्मिती केली अशा प्रेमळ आणि परोपकारी देवाच्या संरक्षणात्मक हातांत तुम्ही स्वतःला सोपवू इच्छिता ?

शेवटी हा युक्तिवाद कोणाकडे सर्वोत्तम तत्वज्ञान किंवा सांस्कृतिक अभिव्यक्ती आहे यांविषयी नाही परंतु ही बाब सत्याच्या शोधाविषयी आणि त्या सत्याला आपल्याला अपरिहार्य गोष्टीच्या मार्गाच्या दिशेने घेवून जावू देण्याविषयी आहे. प्रत्येक मनुष्याच्या मार्गात प्रकाश निर्माण करण्यासाठी ख्रिस्त आला परंतु तुमच्याकडे असणारा एकच प्रकाश जर खरोखर केवळ अंधार आहे तर तुम्ही तुमचा मार्ग कसा शोधाल.

परंतु बायबल आपणास प्रोत्साहन देते की देवाचे शब्द आपल्या पायांसाठी एक दिवा आणि आपल्या मार्गासाठी प्रकाश आहे.

शेवटी मी आशा करतो की माझ्या वक्तृत्वाचा, योग्य भाषणाचा केवळ एक उल्लंघन म्हणून गैरसमज केला जाणार नाही आणि जरी माझे शब्द कटू वाटले, तरी मला अस्सल चिंतेची एक प्रेरणा आहे ज्यामुळे इतरांसाठी फायदा शोधण्यासाठी माझ्या मुद्याला मांडण्याचे कष्ट करण्यासाठी मला भाग पाडले जाते. जर मी माझे म्हणणे उद्धटपणे मांडले असेल किंवा तुमचा विनाकारण अनादर केला असेल तर मी पुन्हा एकदा दिलगीर आहे कारण या गोष्टी मऊ रीतीने कशा सांगाव्यात त्याचवेळी या गंभीर संकल्पनांचे गांभीर्य कसे कथन करावे याची मला कल्पना नाही.

एका बौद्धप्रमाणे, मी या गोष्टीवर सुद्धा विश्वास ठेवतो की बरोबर आणि चूक यांच्या जबाबदारीची प्रणाली अस्तित्वात आहे. हे आदर्श आपल्या अस्तित्वाच्या मेनफ्रेम मध्ये घट्टपणे बसविलेले आहेत ज्याद्वारे देव आपल्या आतील भागांना सत्य सांगतो जेणेकरून आम्ही सहजप्रवृत्तीने जाणतो की आपल्या जीवनाच्या निर्णयांना परिणाम आणि निर्णय आहेत आणि जेव्हा बुद्ध धर्म हे कमीत कमी प्रमाणात मान्य करतो तेव्हा हे सन्मानीय आहे परंतु धार्मिक व्यवहाराच्या स्वतःच्या प्रयत्नातून चेतनेचे शमन करण्याचा एखादा मार्ग शोधून काढणे म्हणजे मानवता जे दोषीपणाचे ओझे टाकून देण्यासाठी इतके कष्ट करीत आहे त्याला हटविण्यासाठी समर्थ असलेल्या ‘त्या व्यक्ती’ शी वैयक्तिक संबंध ठेवण्याच्या वास्तवाशी केवळ एक बनावट वर्तणूक आहे.

शेवटी, प्रभू चांगला आहे याची परीक्षा घेण्यासाठी आणि बघण्यासाठी आणि व्यक्ती आणि येशूच्या कार्याचे अन्वेषण करण्यासाठी तुमचे अंतः करण उघडे करण्यासाठी मी तुम्हाला फक्त विनंती करेल की हे एक आमंत्रण समजावे.

शेवटी मला तुमचा एका पवित्र ग्रंथाने निरोप घ्यायला आवडेल. या पवित्र ग्रंथाचे कथन येशूने मत्तय 11:28-3028 मध्ये केले आहे “जे परिश्रम करतात आणि ज्यांच्यावर ओझे लादलेले आहे असे सर्वजण माझ्याकडे या, आणि मी तुम्हाला विश्रांति देईन. 29 माझे जू तुमच्या खांद्यावर घ्या, आणि माझ्याकडून शिका, कारण मी अंत: करणात सभ्य आणि नम्र आहे, आणि तुमच्या आत्म्यास विश्रांति मिळेल. 30 कारण माझे जू सोपे साधे आहे, आणि माझे ओझे हलके आहे.”

 

 

बौद्ध संसाधने

मराठी-Marathi

Buddha the Enlightened One

 

 

Copyright permission by Bridge-Logos “The School of Biblical Evangelism”

बौद्ध संसाधने

Saturday, December 27th, 2014

बायबल

 

 

चार आध्यात्मिक कायदे

 

 

येशूवरील चित्रपट

धर्मविधी शुध्द करणे आणि शुध्दीकरण

Saturday, December 27th, 2014

जागातील प्रमुख धर्मांकडे जेव्हा आपण पाहतो त्यांना काही प्रकारचे धर्मविधी ही सामान्य जिवनाच्या घडामोडीत एकत्र येते जसे बाळाचा जन्म आणि मृत्यू समावेश सामान्य दैनंदीन प्रसंग मानवी अनुभवात अशा पाळी, वात, झोप, लैंगिक संपर्क, जाणिव नसलेला, उत्सर्जन रक्ताचे, वीर्य, उलटी, आणि रोग, इ.

यांपैकि काही, शुद्ध विधी समावेश असतो जसे बहाई विश्वासाची रीत जेव्हा इतर लोक पूर्णपणे त्यांचे आपले शरीर विसर्जित करतात.

ज्यू लोकांसाठी त्यांच्या विधी जसे हात धुणे आणि मिकवाह जेव्हा मुस्लिम गुस्ल आणि वजू करतात यांचा समावेश आहे. हिंदू पवित्र गंगा नदीत स्नान करतात आणि अचमना आणि पुण्यवहचनमची रीत आहे. शिनटाइस्ट मिसागी करतात आणि मूळचे अमेरिकन-भारतीय त्यांच्याकडे चांगला निवारा आहे.

तरी हे धर्म त्यांच्या जगात विशाल विचारांच्या विश्वात अंतर आहे, त्यांत काही साम्य कींवा औपचारीकता आहे जसे काही प्रमानात पाणी मिळविले कि जे, एक वास्तविक तारत्म्य घेऊन जाते जे एक व्यक्तीला पंचइंद्रीयांना जाणीवपूर्वक त्यांच्या नैसर्गिक जाणिवेतून ते काही महत्त्वपूर्ण मार्गाचे पावित्र्य भ्रष्ट करतात. तथापी, शुद्धतेची गरज म्हणून या क्रिया गरजेनूसार विश्वाला विद्रावकरूपात शुद्ध करतात.

ही स्वजागृती काही धार्मिक सूत्रांत आढळली, ती वर्तणुकीशी प्रत्यक्षात अर्थपूर्ण मार्गाकडे असण्याकडे कलते परंपरागत म्हणीनूसार शुद्धतेच्या नंतर देवभक्ति आहे. शिवाय, असे म्हणता येते कि, येथे शारीरीकद्रष्टया किंवा भौतीक संबंध असणे हे परीणामपूर्वक दैवी नाराजी आणि असंतोष किंवा एक करण्यासाठी योग्य आहे, त्याला म्हणतात दैवीसार सतत पुन्हा गरज म्हणून एकसारखी उपक्रम पुन्हा पुन्हा सातत्याने सतत शेवटपंय्रत धुण्याचे चक्र की जे अतर्ज्ञान असणारा एक पूर्ण अर्थ किंवा समाधानकारक प्रभाव स्वच्छ केल्या जाते. या प्रतिक्रियेला पवित्रीकरण आणि पवित्र हे खोटे ठरते निर्मितीमध्ये गुणवत्ता विरूधद काम करते ते अपयशी वाटते मनुष्यप्राणी म्हणून अनैतीकता आणि मर्यादा सतत पुन्हा आणि पुन्हा. ते स्वीकारते याला शुद्ध ठरवावयाच्या पुणचक्राची गरज आहे म्हणून संपूर्णपणे अंतिम अर्थ काढले जाऊ शकत नाही अंत: काही पैलू अशुद्ध आणि त्याला कोनाची तरी गरज असते कि, जो कोणी सक्षम आहे त्यांच्या मानवी ह्रदयात पोहोचविण्यासाठि त्यांच्या स्वत: ची ओळखेची अपरीचितता.

तिथे आहेत, काही खरे व्यवहार्य आरोग्यशास्त्राचे फायदे जेव्हा ते आंघोळिला येते आणि धूण्यासाठी पण थेट ते अंतर्गत व बाह्यतेत स्वरूप स्वतंत्र नेहमीचा वरवरच्या महान त्वचेचे आतील उपचार, की जे कदाचीत प्रामाणिक आणि जगाबाह्य करूणाच्या रूपात, तरीही असक्षम आहे भौतिक क्षेत्र म्हणून अमूर्त आणि अमर आध्यात्मिक योगदान पण वरवर पलीकडे आत प्रवेश करण्यात अक्षम आहोत.

अशा गोष्टी विषयी रब्बी येशूने त्याच्या ज्यू सहकारींना हे मार्ग दाखवीले

मॅथीव 15:1-2,11, 17-20
15 मग जेरुसालेममध्ये पारशी व लेखनिक पत्र येशूकडे येतात आणि म्हणतात, 2 “का तूमचे सहकारी थोरांच्या परंपरा तोडतात? जेव्हा ते जेवताना आपले हात धूत नाहीत.”

11 ते असे नाही की जे, व्यक्तीच्या तोंडात जाते एक नुकसान करतो, पण काय तोंडातून बाहेर येते; हे माणसाला डागाळतात.”

17 तोंडात जाते जे की पोटात जातो आणि निलंबित आहे हे समजत नाही काय? 18 पण काय हृदय पासून तोंडातून बाहेर येते, आणि हे एक व्यक्तीला अशुद्ध बनविते. 19 वाईट विचार, खून, व्यभिचार, लैंगीक अनैतीकता, चोरी, खोट्या साक्षी, निंदा हे हृदयातून येतात. 20 हे एक व्यक्तीचा नाश करतात. पण जेवताना हात न धुणे कोणासाठी एक विटाळ होत नाही.”

मानवाव्यतीरीक्त याविषयांवरती त्यांचे इतर पैलू महत्वाचे लक्षणीय अर्थाशी संबंधित आणि एक सखोल पूर्तता समजण्यासाठी अशुद्धता काढून टाकण्यासाठी लक्षणीय अर्थ आणि समजून सामोरे शकते त्यांच्या नैतिक अपयश पासून मागे ठेवते. शेक्सपियरच्या नाटकातील लेडी मॅकबेथ रागावते, “बाहेर, तिरस्करणीय जागा” कींग डनकनचा मृत्यू यासंबंधी तिची भूमिका हत्याकांडाच्या पापमूक्तिसाठी तिच्या हातावर स्मरण करून देते.

काही बाबतीत उघडपणे त्यांच्या क्रिया विधी माध्यमातून अप्रत्यक्ष मार्ग बनवतात अनैतिकता म्हणून ओळखणे आणि तथापी मानवी क्षमता स्वच्छ करणे एक उत्तर आहे आणि त्यांच्ये स्वत: चे प्रयत्न गुढ म्हणून समाधानकारकरीत्या त्यांच्या नैतिकतेचे अपयश केले आणि सक्तीने स्वच्छ केले. पुन्हा एकदा, मी या ऑफसेट एक थोडी पश्चात्ताप व्यक्त करणारा कायदा म्हणून मानवी घटक मर्यादित आणि अवलंबून क्षमता या माध्यमातून वस्तू समेट किंवा मंजुरी देणे पुरेसे साधन म्हणून या संस्कार करत मध्ये त्यांचे जागरूकता, इच्छा, सुभक्ती आणि उमेद एक प्रभावीपणा ठेवावी अपयशी विश्वास शांत म्हणून, या विविध पद्धती द्वारे नावे आणि स्वीकृती प्राप्त. त्यानंतर, हे सर्व कसा तरी शक्य होते जेव्हा माफी मीऴते त्यांचा दर्जा किंवा अस्वच्छ राज्य आणि धूण्याची पदवी शकते समाधानकारकरीत्या हृदयावर नेहमिसाठी त्याचे चिन्ह गोंदले की जे, मनाला आणि आतम्याला भूतकाळ आणि भविष्यातून क्रियांना मृत्यूचा रंग देते.

निर्णायकपणे वास्तव जाणिवेचा अर्थ की जो, जन्मताच सर्व मानवजात एक पवित्र देवाच्या मानक उल्लंघन आहे भविष्यावर मोठे संघर्षाचे निराकरण करण्यासाठी अपयशी आहे.

रोमन्स 2: 14-16
14 जेव्हा जेनटाइल्स, की ज्याला नियमशास्त्र नाही,निसर्गाकडून नियमांची गरज पूरवीली जाते, ते स्वत: च नियमशास्त्र आहेत, तरी त्यांना नियम नाहीत. 15 ते असे दाखवतात नियमशास्त्र लिहिले आहे, त्याच्या ह्दयावर, जे त्यांच्या अस्तित्वाचे सुध्दा सबुत आहे, आणि त्यांचे संघर्ष दंड किंवा माफ करतात. 16 त्या दिवशी जेव्हा येशू ख्रिस्ताच्या शिकवणिनूसार, देव मनुष्यांच्या रहस्येनुसार न्याय देतो ख्रिस्ताद्वारे. ताण किंवा विचारांच्या धार्मीक अपेक्षांच्या प्रकाशाच्या झोतातील उत्तर मानवजातीला संघर्ष करावे लागलेले आहे हा प्रवास ज्ञानाकडे जातो जेव्हा वैयक्तिक मानसिक समतोलत्व बिघडलेली व्यकती नकारते ह्या प्रशनांना. त्यांच्या विश्वासानुसार, फ्रायडीयन मनोविश्लेषणात्मक सिध्दांतानुसार धर्म कूठेही नाही कमकुवत निग्रही वृत्तीचा व्यक्ती, कल्पनारम्य करण्यासाठी एक मार्ग शोधते विशवासाची जागा बनविन्यसाठि. म्हणून, असा मार्ग, मानवजातकडे आढळलेला आहे आक्रमणे किंवा या प्रकरणाचे सह झुंजणे निर्मात्याकडून.

या विपरीत निर्णायक प्रतिसादात मला असे सुचवायचे आहे की उपाय म्हणजे मा
व्यक्ति आणि ख्रिस्ताच्या कामासाठी मानवजात इतर धार्मिक सूत्रे पसंत नाहीत, दृष्टिकोन किंवा देवाला पोहोचण्याचे मार्ग परंतू पुरेसे संबंधात माणुसकीसोबत एक विश्वास प्रतिसाद. त्यामुळे शक्तीनूसार, किंवा अशक्ततेने, मानवजातीच्या वैयक्तिक क्षमता पण स्वच्छता आणि पवित्रता एक मोफत भेट म्हणून देऊ केले आहे आणि देवाची पूजा त्यानुसार नाही.

टीटस 3: 5
5 त्याने वाचविले आम्हाला, आमच्या कामाच्या चांगुलपणामुळे नाही, परंतु त्याच्या स्वत: च्या दयेमुळे, पवित्र आत्म्याने नविनपीढीच्या आणि नूतनीकरणाने.

रोमन्स 6:23
23 पापाची मजुरी ही मरन आहे, पण देवाची मोफत देणगी म्हणजे आमचे प्रभू येशू ख्रिस्त अनंतकाळचे जीवन
आहे.

इफिशीयन्स 2: 8-9
8 विश्वासाच्या कृपा द्वारे तुमचे प्रेम जतन केले गेले आहे. आणि हे आपल्या स्वत: च्या क्रत्य नाही; एखादा म्हणून, देव काय दान 9 नाही कामाचा परिणाम आहे.

1 जॉन 1: 7
7 पण आम्ही प्रकाशात चालतो, तर तो प्रकाशात आहे, आम्ही एकमेकांवर व त्याचा पुत्र आम्हाला सर्व करते येशू याचे रक्त हे समाज पापांपासून शुद्ध आहे.

1 जॉन 1: 9
9 जर आम्ही आमची पापे कबूल करतो, तर तो विश्वासू आहे आणि फक्त आमच्या पापांची आम्हांला क्षमा करण्यास आणि सर्व अपराधांची तो आम्हाला शुद्ध करतो.

आपण हे विश्वास ठेवतो ख्रिस्ती कुठल्याही प्रकारची भिन्नता ठेवत नाही कुठल्याही धार्मिक अभिव्यक्ती शुद्ध करण्याचा मार्ग बापतीस्मा आणि भाग आहे. मला आपल्याशी सहमत व्हायचे आहे आंघोळ करणे हे चर्च सह ओळखाचा प्रकार नाही पण ढोंगी विश्वासणारे अशुद्ध सार आहे. खरी बाप्तिस्मा, विश्वास केंद्रीय तत्व म्हणून, प्रामुख्याने बाह्यचिन्ह किंवा परिणामकारक प्रतीक आणि शुध्द शक्ती म्हणून परिपूर्ण आणि येशूचे मौल्यवान जीवन रक्त कि जे, सर्व नीतिमान विश्वासाला शुध्द वीचारपूर्वक हस्तांरण सह वैयक्तिक बदल पवित्र आत्मयात घडवून आणते. त्यामुळे बाप्तिस्माचे पाणी एक वास्तव साक्षी आहे किंवा वास्तवतेला साक्षीदार कि जे हायड्रोजन आणि ऑक्सिजन ही मूलद्रव्ये फायदा करण्यासाठी पाणी ख्रिस्ताच्या कामाचे बचत करते आणि सवयी एक व्यक्ती बदलून हृदय आणि जीवन पुराव्यांवरून की विद्युतजनित्र म्हणून पवित्र आत्मा आहे. हे आहे देवचे स्वताचे चांगले भेट होते आणि माध्यमातून एक व्यक्ती बापतिजर म्हणून प्रयत्न टिकत नाही पाणी तथापी बापतिजमचे पाणी देवाच्या शक्तीचे स्वर्गीय वास्तव बनते हे पुन्हा व्यक्तीला जन्म देतात, मानव म्हणून नाही किंवा धार्मिक क्रतीचे मूळ जन्म पण देवाने वरिल माध्यमातून जन्म घेतला किंवा पून्हा ख्रिस्ताचा जन्म आणि पवित्र आत्मा जन्माला येत. जसे हिंदू आणि बौद्ध संकल्पना पुनर्जन्मासारख्या नवीन जन्म हे गोंधळून टाकणारे नाही, पवित्र आत्मा देतो ख्रिस्ताच्या परिणाम काम म्हणून की जोकोणी, विश्वास किंवा समज पापमुक्तीवर ठेवतो.

इस्राएलच्या मते हीब्रू भाषेचा पवित्र लिखान हे प्रत्यक्षात भविष्यावर आधारित एझेकील 36:25-27

25 मी तुम्हाला शुद्ध पाणी शिंपडेन, आणि तुम्ही अपवित्रातून शुद्ध व्हाल, आणि तूमच्या सर्व मूर्ती मी तुम्हाला शुद्ध करू देईन. 26 आणि मी तुम्हाला एक नवीन ह्दय देईल आणि एक नवीन आत्मा मी तुमच्यात ठेवीन. आणि मी तुमच्या शरीरातून दगडी हृदय तूमच्या मांसातून काढेन आणि आपणांस हृदयाचे मांस देईन. 27 आणि मी तुमच्यात आत माझा आत्मा ठेवेल, आणि तुम्ही माझे नियम पाळले आणि माझ्या नियमांचे पालन काळजीपूर्वक कराल.

Rabbi Yeshua said it this way during the Feast of Tabernacles or Sukkot in

जॉन 7: 37-39
37 शेवटच्या उपवासाच्या दिवशी, एक चांगला दिवस, येशू उभा राहिला आणि ओरडू लागला, “जर कोणी तहानलेला, असेल त्याने माझ्याकडे यावे आणि प्यावे. 38 जो विश्वास ठेवतो माझ्यावर, जे ख्रिस्ताचे लिखानात आहे, ‘त्याचे हृदय पाण्याच्या प्रवाह सारखे वाहतच राहिल.” 39 आता तो पवित्रतेबद्दल सांगतो, ज्यांनि माझ्यावर वर विश्वास ठेवला, आत्माची प्राप्ती देण्यात आली नाही, कारण येशू सामान्य नाही

प्राचीन ज्यू उत्कृष्ट देव त्यांच्या धार्मिक कर्तव्ये एक ऐहिक समाधान होते पण हीब्रीव 10 मध्ये नमुद केल्या प्रमाणे या एकदा आणि ख्रिस्ताने चार शूध्दता अर्पण करतात एकदाच ” देवाचे कोकरू” कीजे या पापी जगातून घेऊन जाते.

असे म्हण्याचे आहे आज ज्यू लोकांना यज्ञेची गरज नाही विधींचि प्रार्थना, उपवास आणि समाधानकारक म्हणून उल्लंघन आणि बंड हे क्रत्य आहे तोराहच्या मते.

11 मांसातील शरीराचे जीवन हे रक्तात आहे, आणि मी हे तुमच्यासाठी तुमच्याआत्म्याला प्रायश्चित बद्दल दिले आहे.

हरकत नाही तुम्हि कीतीवेऴा मीटझोत करता किती खात्री आहे तुम्हाला काय आपण पुरेसे केले आहे किंवा आपल्या पापात यशया मशीहा देवाने दया आणि कृपा तात्पुरती यज्ञ व्यतिरिक्त क्षमा झाली आहे 53?

माझे मुस्लिम मित्र नाकारतात येशूचे मरण काही अपयश सर्वस्वी हे ज्या तात्पुरती उणी कृपा आणि देवाच्या अब्राहमिक प्रकार प्रदान गौरवी योजना होती की बिंदू नाही मसीहा गौरव अनेक अग्रगण्य ओलांडते टिकाऊ म्हणून एक नैसर्गिक चमत्कारच उद्देश आणि प्रसंगी म्हणून काम हिब्रू 2: 9-18; 12: 2.
jesusandjews.com/wordpress/2011/07/14/crucifixion-of-jesus-christ-and-islam/

शेवटी, येशू पाणी देऊ शकतो कीजे, पूर्णपणे आणि पूर्णपणे समाधानी आणि आपला आत्मा ताजे आणि स्वर्गीय पिता पाण्याशी संबंधीत असू शकतो तो तुम्हाला ते पाणी प्यायला देऊ शकत नाही कदाचीत. त्यामुळे शेवटी मी फक्त एकदा धैर्य देतो माझ्या मित्रांनो, समारिटन स्त्री सारखे, विचारते पाणी कीजे आपल्या अध्यात्मिक तहान अदृश्य दिशेने आवश्यक आहे हे, आपण माझा प्रोत्साहित करू पुन्हा.

जॉन 4:10, 13-14
10 येशूने तिला उत्तर दीले, “जर तू देवाची भेट माहीत असेल तर, आणि कीजो तुम्हाला म्हणत आहे, ‘मला प्यावयास पाणी द्या,’ आणि तो तुम्हाला विचारत आहे आणि तो तुम्हाला पाणी दिले असते.” 13 येशू तिला म्हणाले, “हे (तसेच) पाणी पिईल जो कोणी पुन्हा तहान लागणार नाही, मी त्याला पुन्हा तहान लागणार नाही पाणी देतो ते पाणी 14 पण जो कोणी पेईल. मी त्याला अनंतकाळचे जीवन देईन. ”

शेवटी येशू आपणांस आमंत्रित करतो!

मट 11: 28-30
28, माझ्याकडे या, जे थकलेले व ओझ्याने लादलेले असे, आणि मी तुम्हांला विश्रांति देईन. 29 माझे ओझे तुमच्यावर घ्या, आणि माझ्याकडून शिका, मी अंत: करणात सभ्य आणि नम्र आहे, मला जाणून, म्हणजे आत्म्यास विश्रांति मिळेल. 30, आणि जे माझे ओझे घेईल त्याच्यासाठी माझे ओझे हलके आहे. ”

 

 

हिंदू संसाधने

मराठी-Marathi

Ritual cleansing and purification

พิธีการชำระล้างและทำให้บริสุทธิ์

Friday, October 24th, 2014

เมื่อท่านเห็นศาสนาใหญ่มากมายในโลกท่านจะเห็นพิธีกรรมกรรมการชำระล้างที่เข้ากับเหตุการณ์ในชีวิตปกติเช่น การเกิดของเด็กและการตาย รวมทั้งในกิจกรรมธรรมดาตามประสบการณ์ของมนุษย์เช่นการมีประจำเดือน ท้องอืด การนอน การสัมผัสทางเพศ การหมดสติ การหลั่งเลือด อสุจิ อาเจียน และ โรคภัย ฯลฯ

พิธีการทำให้บริสุทธิ์เหล่านี้บางอันรวมถึงการอาบน้ำ เช่นที่ทำกันในระหว่างความเชื่อบาไฮ ขณะที่คนอื่น ๆ ชอบที่ให้ร่างกายของตนเองลงไปจุ่มท่วมทั้งตัวในแม่น้ำ

สำหรับชาวยิวพิธีกรรมนี้รวมถึงการล้างมือและมิควาห์ในขณะที่ชาวมุสลิมมีกหัสล์และวูดู การอาบน้ำของชาวฮินดูในแม่น้ำศักดิ์สิทธิ์คงคา และ การทำ อัคามานา และ ปุนยาฮาวาชานัม ชาวชินโตทำมิโซจี และ ชาวพื้นเมืองอเมริกันอินเดียนมีสเวทลอจ์ด

แม้ว่าศาสนาเหล่านี้จะมีลำดับแห่งความแตกต่างในมุมมองของโลกมีความเหมือนหรือความคุ้นเคยเป็นดังการเกี่ยวพันกับรูปแบบของน้ำซึ่งสำหรับพวกเขามันนำความรู้สึกที่แท้จริงซึ่งบุคคลจะรู้สึกถึงความไม่สะอาดกับความตระหนักโดยกำเนิดว่าพวกเขาอยู่ในหนทางที่มีนัยสำคัญที่ไม่ด่างพร้อยดังนั้นจึงมีความจำเป็นที่ต้องมีการชำระล้างเป็นดังสัญญลักษณ์โดยการกระทำเหล่านั้นโดยการใช้ตัวทำละลายสากลนี้เป็นดังวิธีในการทำให้บริสุทธิ์

การตระหนักในตนเองนี้พบในการแสดงออกในบางศาสนาที่กลับกลายมาเป็นทัศนคติต่อการที่จะมีความรู้สึกทางด้านจิตของความเป็นจริงที่เหนือธรรมชาติด้วยการศึกษาในเชิงเอกัตนิยมจากภาษิตเก่าแก่เกี่ยวกับความสะอาดที่เป็นอะไรที่ต่อจากความเลื่อมใสในศาสนา อย่างไรก็ตามที่จะกล่าวว่ามีความสัมพันธ์ในเชิงกายภาพหรือวัตถุที่ประยุกต์ใช้อยู่นี้มันเป็นสื่อที่มีผลสัมฤทธิ์ที่เกี่ยวข้องกับความไม่พอใจหรือไม่พึงพอใจของพระเจ้าหรือเป็นดังโอกาสที่จะให้ปราศจากเชื้อโรค อาจจะเรียกว่า เป็นแก่นแท้จากพระเจ้าในการรับรองการไม่สร้างสรรดังเป็นความต้องการโดยเสมอที่จะต้องทำกิจกรรมบางอย่างซ้ำแล้วซ้ำเล่าโดยเป็นวงจรที่ไม่รู้จักจบสิ้นของการล้างซึ่งโดยธรรมชาติดูเหมือนว่าจะขาดความรู้สึกโดยสิ้นเชิงหรือผลสัมฤทธิ์ที่เพียงพอในการชำระล้างอย่างถาวร ปฏิกริยาเหล่านี้ต่อความต้องการในการทำให้สะอาดและศักดิ์สิทธิ์ดูเหมือนว่าจะพลาดการสร้างการเก็บสะสมบุญกุศลในขณะที่พวกเขามีชีวิตที่สั้นซึ่งเป็นการปฏิเสธด้วยความสั้นของกาลเวลาในขณะที่พวกเขากลับมาล้างตนเองตลอดไป ดังนั้นมันจึงปรากฎว่าความต้องการในการทำซ้ำ ๆ นี้ต้องเป็นการล้างอย่างหมดจดนั้นไม่สามารถเอาความรู้สึกในขั้นสุดท้ายนั้นออกไปได้ในขณะที่ยังทิ้งไว้ซึ่งบางแง่ของความไม่สะอาดและความจำเป็นของใครบางคนผู้ที่สามารถจะมาถึงจุดที่ไม่สามารถเอื้อมถึงนั้นได้ในอัตลักษณ์ของตนเองเป็นดังการขจัดมลทินของหัวใจมนุษย์ออกไป

อย่างไรก็ตามมีผลประโยชน์จากการปฏิบัติที่แท้จริงในทางสุขอนามัยเมื่อมีการอาบและล้างแต่เมื่อมาถึงเรื่องที่เกี่ยวกับข้อเท็จจริงภายในและภายนอกผ่านการทำทางกิริยานี้ซึ่งเป็นการล้างผิวภายนอกแต่ให้การรักษาลึกลงไป ซึ่งอาจจะเป็นการปรากฎออกมาอย่างจริงใจและชัดเจนที่เป็นรูปแบบของปรีชาญาณ แต่ยังไม่สามารถที่จะเจาะลึกลงไปเหนือระดับพื้นผิวที่เชื่อมต่อสิ่งที่โพ้นจากขอบเขตทางกายภาพที่เป็นวิญญาณที่ไม่ใช่วัตถุและอมตะในขณะที่มุ่งอุทิศไปสู่ความเป็นอยู่ที่ดีในด้านจิตใจของแต่ละปัจเจกบุคคล

รับไบเยซูอาได้กล่าวในวิธีการเช่นนี้ไปยังเพื่อนชาวยิวในเรื่องการปฏิบัติเช่นนี้

มัทธิว 15:1-2,11, 17-20
15 1เวลานั้น ชาวฟาริสีและธรรมาจารย์จากกรุงเยรูซาเล็มมาเฝ้าพระเยซูเจ้า ทูลว่า 2’ทำไมศิษย์ของท่านละเลยขนบธรรมเนียมของบรรพบุรุษ? เขาไม่ล้างมือเมื่อรับประทานอาหาร
11สิ่งที่เข้าไปทางปากไม่ทำให้มนุษย์มีมลทิน แต่สิ่งที่ออกมาจากปากต่างหากทำให้มนุษย์มีมลทิน’
17ท่านไม่เข้าใจหรือว่าสิ่งต่างๆที่เข้าไปในปากย่อมลงไปในท้องแล้วถูกขับถ่ายลงท่อระบายไป 18แต่สิ่งที่ออกมาจากปากนั้น ออกมาจากใจ สิ่งเหล่านี้แหละทำให้มนุษย์มีมลทิน 19ใจเป็นที่เกิดของความคิดชั่วร้าย การฆ่าคน การมีชู้ การสำส่อน การลักขโมย การเป็นพยานเท็จ การใส่ร้าย 20การกระทำเหล่านี้ทำให้มนุษย์มีมลทิน ส่วนการรับประทานโดยไม่ล้างมือ ไม่ทำให้มนุษย์มีมลทิน’

จากความสกปรกของมนุษย์ในแง่อื่น ๆ ของเรื่องนี้อาจจะเกี่ยวข้องกับความรู้สึกและความเข้าใจที่มีนัยสำคัญของการตระหนักที่ลึกกว่าเพื่อจะขจัดสิ่งมลทินของความผิดและความละอายที่เหลือจากความล้มเหลวทางศีลธรรม สิ่งนี้เตือนถึงละครเช็คสเปียร์ที่ท่านหญิงแมคเบธตะโกนว่า “ออกไป ไอ้จุดนรก” ซึ่งเกี่ยวข้องกับบทบาทของเธอต่อความตายของกษัตริย์ดุนแคนที่เป็นความต้องการที่จะขจัดลอยเลือดที่ติดบนผิวหนังบนมือของเธอ

ในบางแง่ของการกระทำพิธีการเหล่านี้มันกลับมาเป็นหนทางทางอ้อมผ่านการกระทำในการสารภาพอย่างเปิดเผยในขณะที่ยอมรับสภาพแห่งความรู้ตายของพวกเขาและดังนั้นการล้างจึงเป็นวิธีการตอบสนองต่อความสามารถของมนุษย์และความพยายามของตนเองต่อการทำงานที่ลึกลับให้เพียงพอต่อความล้มเหลวทางศีลธรรมของตนโดยแรงขับที่ทำขึ้นเพื่อทำความสะอาด อีกครั้งหนึ่ง ข้าพเจ้าเชื่อว่าการผิดพลาดนี้เป็นการแสดงถึงประสิทธิผลโดยไม่คำนึงถึง ความตระหนัก ความปรารถนา ความศรัทธา และ ความร้อนรนของพวกเขาในการประกอบพิธีเหล่านี้เป็นดังหนทางที่เพียงพอในการคืนดีหรือทำสิ่งเหล่านี้ให้ถูกต้องผ่านความสามารถที่จำกัดและต้องพึ่งพาในองค์ประกอบแบบมนุษย์ในการกระทำแห่งความสำนึกถึงบาปผิดเพื่อจะชดเชยและทำให้สงบ การขอความกรุณา และ การยอมรับโดยหลายหลากวิธีการเหล่านี้ แม้ว่าถ้าสิ่งทั้งหมดนี้ที่มีความเป็นไปได้เมื่อมันได้มีความเพียงพอในการลบล้างสถานภาพของความไม่สะอาดและในบางระดับของการชำระล้างอันสามารถลบล้างลอยสักต่าง ๆ นั้นให้ออกไปซึ่งได้คงค้างอยู่ที่ลบไม่ออกบนหัวใจซึ่งสลักไว้ในจิตและวิญญาณด้วยความตายของทั้งการกระทำในอดีตและอนาคตนั้น

โดยสรุปแล้ว มีความรู้สึกสำนึกที่แท้จริงซึ่งดำรงอยู่ภายในมนุษย์ทุกคนที่เราได้ทำลายมาตรฐานของพระเป็นเจ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์ในการระบุถืงความรู้สึกที่กำลังจะเกิดขึ้นของการพิพากษาในอนาคตสำหรับผู้ที่ไม่ได้ทำการแก้ไขข้อขัดแย้งสำคัญนี้

โรม 2:14-16
14ดังนั้น เมื่อคนต่างชาติซึ่งไม่รู้จักธรรมบัญญัติ และประพฤติตามข้อกำหนดของธรรมบัญญัติจากสามัญสำนึก แม้พวกเขาจะไม่รู้จักธรรมบัญญัติ พวกเขาก็เป็นธรรมบัญญัติสำหรับตนเอง  15พวกเขาแสดงให้เห็นสิ่งที่ธรรมบัญญัติกำหนดไว้ในใจตามมโนธรรมและบางครั้งความคิดตามเหตุผลที่กล่าวโทษก็ป้องกันพวกเขา  16ในวันที่พระเจ้าทรงตัดสินพิพากษาความคิดที่เร้นลับของมนุษย์ทุกคนด้วยเดชะพระเยซูคริสตเจ้า ตามข่าวดีที่ข้าพเจ้าได้ประกาศไว้

มนุษยชาติได้ดิ้นรนในการเกี่ยวข้องกับความตึงเครียดนี้ในการสร้างรูปแบบหรือการสร้างการสนทนาทางศาสนาที่เป็นภาพลวงของคติความเชื่อนี้เป็นดังการถางแนวทางในการค้นพบวิธีการนำไปสู่หนทางนี้ต่อการเห็นแจ้งในขณะที่ความเป็นศัตรูของคนโรคจิตที่ต่อต้านพระเจ้าที่หลอกลวงซึ่งปฏิเสธความจำเป็นที่จะจากบ้านของพวกเขาในขณะที่ท่องเที่ยวไปตามหนทางการสำรวจ ซึ่งจากความเชื่อของพวกเขาเอง นำไปที่ไหนก็ไม่ทราบดังศาสนาที่กลับกลายมาเป็นหนทางที่คนที่มีจิตใจอ่อนแอจนเป็นแบบโรคประสาทฟรอยด์แห่งความเพื้อฝันในการแสวงหาหนทางในการสร้างดินแดนที่ตนเชื่อว่ามีอยู่จริง ดังนั้นมันเป็นเรื่องที่ช่างน่าสนใจ ในแง่หนึ่ง มนุษยชาติได้พบวิธีที่จะตัดผ่านหรือจัดการกับสิ่งนี้ได้ในขณะที่ต้องจัดการกับตนเองในสิ่งที่เรียกร้องอย่างมีสติจากพระผู้สร้าง

ในการตอบสนองวิกฤตการณ์นี้ ข้าพเจ้าอยากแนะนำวิธีการแก้ไขโดยวิธีของบุคคลและภารกิจของพระคริสต์ผู้ที่ไม่เหมือนกับในศาสนาอื่นที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับความพยายามของมนุษย์ที่จะแสวงหา การเข้าถึง หรือ การมาถึงพระเป็นเจ้าแต่เป็นเรื่องที่พระเป็นเจ้าเองแสวงหามายังมนุษย์ในการสร้างสัมพันธ์และมีการตอบรับในความไว้วางใจจากทั้งสองฝ่าย สิ่งนี้ไม่ได้เป็นไปตามความแข็งแกร่ง หรือ ในเรื่องของความอ่อนแอของความสามารถทางบุคคลของมนุษยชน แต่เป็นเรื่องของความสะอาดและบริสุทธิ์ที่ได้รับประทานมาเป็นพระคุณที่ได้รับมาฟรี เป็นผลจากการเป็นผู้ที่ติดตามและนมัสการซึ่งพระเป็นเจ้าเอง และไม่ใช่เรา ทำให้เกิดขึ้น

ทีตัส 3:5
5พระองค์ทรงช่วยเราให้รอดพ้นมิใช่เพราะกิจการชอบธรรมใด ๆ ที่เรากระทำ แต่เพราะความรักมั่นคงของพระองค์ ทรงใช้น้ำชำระเราให้สะอาด เราจึงเกิดใหม่และได้รับการฟื้นฟูโดยพระจิตเจ้า

โรม 6:23
23เพราะ ค่าตอบแทนที่ได้จากบาปคือ ความตาย ส่วนของประทานที่พระเจ้าประทานให้เปล่า คือชีวิตนิรันดรในพระคริสตเยซู องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา

เอเฟซัส 2:8-9
8ท่านได้รับความรอดพ้นเพราะพระหรรษทานอาศัยความเชื่อ ความรอดพ้นนี้มิได้มาจากท่าน แต่เป็นของประทานจากพระเจ้า  9มิได้มาจากการกระทำใด ๆ ของท่าน เพื่อมิให้ใครโอ้อวดตนได้

1 ยอห์น 1:7
7แต่ถ้าเราดำเนินชีวิตในความสว่างดังที่พระองค์ทรงดำรงอยู่ในความสว่างแล้ว เราทุกคนก็สนิทสัมพันธ์กันด้วยและพระโลหิตของพระเยซูเจ้า พระบุตรของพระองค์ ก็ชำระเราให้สะอาดจากบาปทั้งปวง

1 ยอห์น 1:9
9พระองค์ทรงซื่อสัตย์และทรงเที่ยงธรรม   ถ้าเราสารภาพบาปพระองค์จะทรงอภัยบาปของเรา

และจะทรงชำระเราให้สะอาดจากความอธรรมทั้งปวง

ท่านอาจจะต่อต้านความเชื่อในคริสตศาสนาในการไม่เป็นคนที่มีความแตกต่างไปมากกว่ารูปแบบการแสดงออกของทางศาสนาโดยพิธีศักดิ์สิทธิ์ในการล้างด้วยน้ำล้างบาปและในส่วนนั้น ข้าพเจ้าอาจจะเห็นด้วยกับท่านว่ามันไม่ได้เป็นอะไรแค่เพียงการอาบน้ำและการผ่านในเคลื่อนไหวในการระบุตัวตนเข้ากับศาสนจักรแต่ผู้ที่โดยแก่นแท้เป็นผู้ที่ไม่สะอาดเป็นดังผู้ที่มีความเชื่อจอมปลอม ศีลล้างบาปที่แท้จริง อันเป็นแก่นแท้แห่งความเชื่อ เป็นการรับใช้ขั้นแรกที่เป็นสัญญลักษณ์หรือสัญลักษณ์ภายนอกที่มีประสิทธิภาพและพลังในการชำระล้างของโลหิตแห่งชีวิตของพระเยซูที่สมบูรณ์และมีค่ายิ่งซึ่งชำระให้บริสุทธิ์และชำระบาปของผู้ที่เชื่อทั้งสิ้นในการประกาศอย่างเป็นทางการว่าพวกเขาเป็นผู้ชอบธรรมและเป็นการเข้ากับการลงมาของพระจิตเจ้าที่เปลี่ยนตัวบุคคลผู้ที่ผ่านกระบวนการสร้างใหม่ที่นำการเปลี่ยนแปลงมาสู่ภายใน ดังนั้นการกระทำในศีลล้างบาปคือพยายามหรือประจักษ์พยานที่ไม่ได้เกิดขึ้นจากการรวมขององค์ประกอบของไฮโดรเจนและอ๊อกซิเจนเพื่อจะได้ประโยน์จากของเหลวแต่มันเป็นการผ่านงานช่วยให้รอดของพระคริสต์และน้ำทรงชีวิตของพระจิตเจ้าที่เป็นดังเครื่องผลิตกระแสไฟที่อยู่ภายในตัวบุคคลที่ปรากฎมีหลักฐานโดยการเปลี่ยนแปลงในหัวใจและชีวิต เป็นพระเป็นเจ้าเองที่ประทานของขวัญที่ดีแห่งความรอดนี้และพระจิตเจ้าซึ่งไม่ได้ดำรงอยู่โดยผ่านความพยายามของมนุษย์ผู้ล้างบาปที่ใส่ลงไปและดังนั้นน้ำล้างบาปจึงกลับกลายมาเป็นเสี้ยวหนึ่งของความเป็นจริงของสวรรค์ของอำนาจของพระเป็นเจ้าในครรถ์นี้เหมือนกับการทำกิจกรรมให้การให้กำเนิดใหม่ให้กับบุคคล ไม่ได้เป็นการเกิดใหม่ของเจตจำนงมุนษย์ หรือ ต้นกำเนิดใหม่ เช่นในกิจกรรมทางศาสนาต่าง ๆ แต่เป็นการผ่านการสนิทชิดใกล้กับพระเป็นเจ้าในการเกิดมาจากเบื้องบนและเกิดใหม่อีกครั้งผ่านทางพระคริสต์และพระจิตเจ้า การเกิดใหม่นี้ไม่สับสนกับการเกิดใหม่ในทางฮินดู และ ทางพุทธในเรื่องความคิดรวบยอดของการเวียนว่ายตายเกิด แต่เป็นผลจากงานของพระคริสต์ผู้ที่ส่งพระจิตเจ้าเป็นดังสิ่งที่เกิดขึ้นจากสิ่งที่พระองค์ทรงเริ่มทำก่อนโดยติดตามด้วยการกระทำที่ตอบสนองของความเชื่อหรือความไว้วางใจในความรอดของพระองค์

พระวรสารเหมือนกับความจริงนี้ที่มีพื้นฐานจากการไถ่บาปในอนาคตของชาวอิสราเอลตามคำเล่าของประกาศกชาวฮีบรู

เอเซเคียล 36:25-27
25เราจะเอาน้ำสะอาดพรมเจ้า และเจ้าจะสะอาดพ้นจากมลทินทั้งหลายของเจ้า และเราจะชำระเจ้าจากรูปเคารพทั้งหลายของเจ้า26เราจะให้ใจใหม่แก่เจ้า และเราจะบรรจุจิตวิญญาณใหม่ไว้ในเจ้า เราจะนำใจหินออกไปเสียจากเนื้อของเจ้า และจะให้ใจเนื้อแก่เจ้า27และเราจะใส่วิญญาณของเราภายในเจ้า และกระทำให้เจ้าดำเนินตามกฎเกณฑ์ของเรา และเจ้าจะรักษาคำตัดสินของเราและกระทำตาม

รับไบเยชัวกล่าวมันในวิธีการนี้ระหว่างการฉลองกระโจมหรือสุคคตใน

ยอห์น 7:37-39
37ในวันสุดท้ายของเทศกาลอยู่เพิงซึ่งเป็นวันสำคัญที่สุด พระเยซูเจ้าทรงยืนและทรงประกาศเสียงดังว่า’ผู้ใดกระหาย จงมาหาเราเถิด! 38ผู้ที่เชื่อในเรา จงดื่มเถิด!ตามที่พระคัมภีร์กล่าวว่า “ลำธารที่ให้ชีวิตจะไหลออกมาจากภายในผู้นั้น”‘ 39พระเยซูเจ้าตรัสดังนี้หมายถึงพระจิตเจ้า ซึ่งผู้ที่เชื่อในพระองค์จะได้รับ แต่เวลานั้นพระเจ้ายังมิได้ประทานพระจิตเจ้าให้ เพราะพระเยซูเจ้ายังมิได้รับพระสิริรุ่งโรจน์

ชาวยิวโบราณในแง่ที่ดีที่สุดมีความพึงพอใจชั่วคราวในการทำหน้าที่ในจารีตพิธีต่อพระเป็นเจ้าและดังที่ระบุใน ฮีบรู 10 สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงสัญลักษณ์แต่ไม่ใช่ความเป็นจริงในตัวมันเองดังที่การถวายของพระคริสต์ในการชำระล้างของพวกเราที่มอบให้เพียงครั้งเดียวสำหรับตลอดไปเป็นการถวายบูชานิรันดรเป็นดัง “ลูกแกะของพระเป็นเจ้า” ผู้ที่ลบล้างบาปของโลก การกล่าวว่าชาวยิวไม่ต้องการการถวายบูชาในทุกวันนี้ที่เป็นจารีตของการภาวนา การจำศีลอดอาหาร และ กิจการดีที่จะเพียงพอในการเป็นการที่ทำให้พึงพอใจเป็นกิจกรรมที่ละเมิดและเป็นกบฎต่อพระวาจาที่บันทึกไว้เป็นดังการปฏิเสธต่อการเสร็จสมบูรณ์ของโตราห์ใน

เลวีนิต 17:11
11เพราะ‍ว่า​ชีวิต​ของ​สัตว์​ทุก​ตัว​อยู่​ใน​เลือด เรา​ได้​ให้​เลือด​แก่​เจ้า​ทั้ง‍หลาย​เพื่อ​ใช้​บน​แท่น‍บูชา เพื่อ​จะ​ลบ​มลทิน​ของ​เจ้า​ทั้ง‍หลาย เพราะ‍ว่า​โลหิต​เป็น​สิ่ง​ที่​ใช้​ลบ​มลทิน เพราะ​ชีวิต​เป็น​เหตุ

ไม่ว่าท่านจะทำ มิทซว๊อทมากมายแค่ไหนสิ่งที่แน่นอนคือท่านได้ทำเพียงพอหรือบาปของท่านได้รับการอภัยหรือไม่ นอกเหนือไปจากการบูชาของพระเป็นเจ้าที่ทรงประทานให้แห่งความเมตตาและพระพรผ่านทางพระแมสซีอาห์ใน อิสยาห์ 53?

เช่นเดียวกับเพื่อนมุสลิมของข้าพเจ้าที่ปฏิเสธความตายของพระเยซูว่าเป็นดังลักษณะที่คล้ายกันของความผิดพลาดในการทำหน้าที่ทางประกาศกทั้งสิ้นที่พลาดประเด็นที่ว่าสิ่งนี้เป็นแผนการแห่งพระสิริมงคลของพระเป็นเจ้าที่จัดหารูปแบบของอับราฮัมในชดเชยการไถ่โทษความผิดของพระแมสซีอาห์ซึ่งยอมรับการดูหมิ่นและความอับอายชั่วคราวเป็นดังความประสงค์และโอกาสแห่งความยินดีเมื่อทรงรับทนทุกข์ทรมานบนไม้กางเขนในการนำหลาย ๆ คนไปสู่สิริมงคล ฮีบรู 2:9-18; 12:2.

การตรึงกางเขนของพระเยซูคริสต์และอิสลาม

ในตอนจบ พระเยซูสามารถประทานน้ำทรงชีวิตซึ่งทำให้วิญญาณของท่านพึงพอใจและทำให้สดชื่นได้โดยสมบูรณ์และเต็มเปี่ยมและแม้แต่พระบิดาเจ้าสวรรค์สามารถนำท่านมาสู่น้ำนี้ พระองค์ไม่ทรงบังคับให้เราดื่มมัน ดังนั้นในที่สุด ข้าพเจ้าขอให้กำลังใจเพื่อนของข้าพเจ้า เช่นเดียวกับหญิงชาวซามาริทัน เพียงแต่ขอน้ำทรงชีวิตนี้ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญต่อการดับความกระหายทางด้านจิตวิญญาณ ของท่านนอกเหนือไปจากศาสนา ลัทธิ และปรัชญาผิด ๆ อื่น ๆ ที่ไม่เพียงแต่ปล่อยให้ท่านไม่ได้รับความช่วยเหลืออะไรและยังคงกระหายอยู่อีกเท่านั้น

ยอห์น 4:10, 13-14
10พระเยซูเจ้าตรัสตอบนางว่า”หากท่านรู้จักของประทานของพระเจ้าและรู้จักผู้ที่บอกท่านว่า’ขอน้ำดื่มสักหน่อยเถิด’  ท่านคงกลับเป็นผู้ขอและผู้นั้นจะให้ “น้ำที่ให้ชีวิต” แก่ท่าน” 13พระเยซูเจ้าตรัสตอบว่าทุกคนที่ดื่มน้ำนี้จะกระหายอีก 14แต่ผู้ที่ดื่มน้ำซึ่งเราจะให้นั้นจะไม่กระหายอีกน้ำที่เราจะให้แก่เขาจะกลายเป็นธารน้ำในตัวเขา ไหลรินเพื่อชีวิตนิรันดร”

มธ. 11:28-30
28’ท่านทั้งหลายที่เหน็ดเหนื่อย และแบกภาระหนัก จงมาพบเราเถิด เราจะให้ท่านได้พักผ่อน 29จงรับเอาแอกของเราแบกไว้ และมาเป็นศิษย์ของเรา เพราะเรามีใจสุภาพอ่อนโยนและถ่อมตน จิตใจของท่านจะได้รับการพักผ่อน 30เพราะว่าแอกของเราอ่อนนุ่มและภาระที่เราให้ท่านแบกก็เบา’

 

 

 

ลิงค์เกี่ยวข้องอื่น ๆ

วิธีการมีสัมพันธภาพกับพระเจ้า

แหล่งข้อมูลของชาวอิสลามและมุสลิม

ภาษาไทย

Ritual cleansing and purification

Đức Phật bậc giác giả

Sunday, October 12th, 2014

Đối với một số người, Đức Phật là một vị thần tuy nhiên trên thực tế Siddhartha Gautama hay Siddhattha Gotama là một người vô thần và vì vậy ông đã không xem mình là một vị thần. Đối với những người, như Đức Phật, người có địa vị như là một người vô thần hay bất khả tri tôi sẽ kêu gọi bạn quan tâm đến một số các luận cứ về vũ trụ học và sự tranh luận về sự tồn tại của thượng đế mà tôi đã đưa ra trong các bài viết trước đây của tôi.

 Người vô thần và Thuyết bất khả tri

Nếu chúng ta có thể kết luận rằng Chúa thực sự tồn tại thì chúng ta sẽ tin vào Người để tăng sự hiểu biết và suy nghĩ đúng đắn trong việc định hướng cuộc sống của chúng ta thay vì các bâc thầy và Đức Phật.

Ngoài ra đối với những người dâng lên sự tôn quý cho Đức Phật làm sao họ biết rằng những lời nói của ngài đã được giữ gìn hoàn hảo vì những lời nói của ngài không được ghi lại thành văn bản cho đến mãi 400 năm sau khi ngài qua đời? Việc này sẽ cung cấp một khoảng thời gian để văn hóa truyền miệng thêm thắt vào nội dung của các bài giảng của ngài và đó chính là cánh cửa mở ra những câu chuyện thần thoại. Cũng theo những gì được cho là lời của ngài thì ngài đã được cho là đã dạy rằng nếu một người tìm thấy sự vô giá trị trên một số mặt nào đó của giáo lý của ngài thì họ có thể bỏ qua nó. Vậy làm thế nào để một người có thể tuyên bố là người đó có chân lý trong khi không khẳng định mình theo một cách khách quan?

Ngoài ra trong giáo lý Đức Phật đã được chia ra làm nhiều trường phái khác nhau của nhiều giáo phái khác nhau nhưng lại có quan điểm trái ngược nhau.

Có lẽ điều đó là do có sự khác biệt được tìm thấy giữa các nguồn tài nguyên đa dạng và đồ sộ vì vậy làm nó trở nên khó khăn nếu không thể dung hòa những sự khác biệt này trong cùng một văn bản.

Sau đó một lần nữa tôi tự hỏi là liệu Đức Phật có thể nhận ra được hết tất cả các phiên bản mà ông được cho là tác giả hay không.

Dù sao câu hỏi đặt ra ở đây là Đức Phật có thực sự đã được ngộ đạo hoặc được khai sáng hay không? Bằng cách nào mà ngài hoặc bất cứ một ai khác biết rằng thực tế họ có vươn tới hay đạt được cảnh giới này hay không và bằng cách nào mà một người có thể đánh giá được hiện tượng năng khiếu tâm linh này? Việc tuyên bố sự khai sáng có thể là ảo tưởng về sự khai sáng vì không có tiêu chuẩn trong đó tiêu chuẩn hóa điều kiện của sự thiêng liêng này.

Ngay cả bản thân Đức Phật cũng không thể mô tả hoặc xác định các khái niệm về sự hân hoan như niết bàn ngoại trừ nói rằng cái gì không phải là nó. Nếu một người được thức tỉnh không thể xác định cảnh giới cuối cùng của sự khai sáng của ngài thì làm cách nào một người có thể chắc chắn rằng đó thật sự là cảnh giới họ đạt được hay đang dần đạt được?

Có thể thế giới quan tôn giáo này chỉ là một sự lừa dối mà kết quả đó là làm cho người ta lãng phí cuộc sống quý giá thông qua một triết lý bi quan và vô thực và chấm dứt sự thèm muốn cuộc sống của con người hơn là theo đuổi niềm vui được khai sáng bởi những món quà của cuộc sống?

Trong thực tế mong muốn không bao giờ có thể bị dập tắt bằng bất cứ cách nào và thậm chí các nhà sư người đã tận tụy với lối sống kiểu tu viện với kỷ luật về tinh thần vẫn có mong muốn giữ gìn giới luật của bốn sự thật vi diệu và đi trên bát chánh đạo để đạt được mong muốn về trạng thái niết bàn.

Triết lý này phủ nhận một người có thể theo Phật giáo suốt đời nhưng thực tế là có những ai có thể sống cuộc sống của họ theo những nguyên tắc này đến cuối đời?

Cũng như vậy, làm thế nào một người có thể chứng minh những ý tưởng như là vô thường hay vô ngã? Trong phân tích cuối cùng thì liệu đó có phải chỉ là thuật ngữ hay từ ngữ tôn giáo vô nghĩa hay là nó có thật? Có phải tất cả cuộc sống được hiểu chỉ là một thế giới huyền ảo của bóng tối mà không có bất cứ khái niệm nào về sự ổn định và lâu dài? Một lần nữa có phải những Phật tử sống theo những lý tưởng này và thực hiện đúng như thế trong suốt cuộc đời ngày qua ngày?

Tiếp đến để đáp lại việc nhấn mạnh sự tránh đau khổ thì triết lý này là một phần của phản ứng tiêu cực với nội dung là chủ nghĩa khoái lạc để tối đa hóa niềm vui trong khi giảm thiểu hoặc tránh đau đớn.

Liên quan đến khía cạnh của sự đau đớn và đau khổ thì khái niêm này chỉ có thể được thấy rõ nếu có sự tồn tại của các yếu tố đối lập là niềm vui và sự tốt lành nếu không chúng ta không có gì liên quan đến những gì được gọi là đau đớn hay đau khổ. Vì vậy nếu mức độ của sự tốt lành và hạnh phúc có thể đạt được không được ca tụng hơn là có thể tránh soi vào tấm gương vì một nữa đầy đủ hơn là một nữa không có gì? Chúng ta không nên mong muốn đón nhận những khía cạnh tích cực của cuộc sống hơn là tránh mong muốn tất cả ư? Chỉ vì cuộc sống cuộc sống có đầy những trở ngại thì có nghĩa là tốt hơn hết là chấp nhận thất bại và tránh chạy đua hay sẽ có lợi hơn nếu đương đầu với những thách thức và vượt qua những trở ngại trong cuộc sống? Bạn biết rằng đôi khi những điều tốt đẹp có thể đến từ những khổ đau nhưng nếu một người tránh những trải nghiệm này thì có đáng được tôn trọng không khi trốn tránh cuộc sống như vậy? Chúng ta đã thấy những người như anh hùng mà chúng ta ngưỡng mộ vì đã đặt sinh mạng của họ vì lợi ích của những người khác như những gì Chúa Giêsu đã làm qua cái chết của Người trên thập giá. Điều này đã được thực hiện trên danh nghĩa của nhân loại, trong đó người đã chịu hình phạt của tội lỗi của chúng ta để giải phóng chúng ta khỏi lời nguyền của đau khổ đời đời bằng cách xứng đáng, thay cho chúng ta hạnh phúc vĩnh cửu của một vương quốc trên trời.

Tôi hiểu và đồng ý rằng sự khổ đau là một thảm họa mà là một phần của sự cuộc sống trên thế giới nhưng nó không nên được tránh bằng cách từ bỏ hoặc thoát ra thực tế này mà không làm gì để giải quyết vấn đề, thoát khỏi chính mình và thế giới của chúng ta trong tình trạng lộn xộn như vậy . Sẽ tốt hơn nếu tập trung năng lượng và những nỗ lực của chúng ta vào việc xây dựng bệnh viện và nơi trú ẩn cho những người nghèo khó, xây dựng trại trẻ mồ côi cho những đứa trẻ bị bỏ rơi của chúng ta chứ không phải là để có một cách tiếp cận thụ động trong hành động đối với những người đã gặp những hoàn cảnh không may mắn như vậy.

Hơn nữa, việc sống trong tu viện không giải quyết được các vấn đề về sự đau khổ của nhân loại và sự tách biệt mang tính chất tự bảo vệ hơn là một cách tiếp cận tiến bộ trong việc xử lý những vấn đề này.

Kitô giáo đã giữ vị trí và dẫn đầu trong việc tạo ra những nỗ lực rất lớn để cung cấp viện trợ nhân đạo cho cuộc sống của những người khác tốt hơn bằng cách giảm bớt sự thiếu thốn của kẻ đau khổ khốn cùng hơn là chấp nhận quan điểm giúp đỡ người khác là sự đóng góp cho sự xấu xa vì làm tăng lên sự Ham muốn của những người khác hoặc theo một lý do khác việc những người này đang thực sự đau khổ là do họ phải hứng chịu quả báo.

Sự đau khổ có thể là kẻ thù nhưng trớ trêu thay bằng cách chấm dứt ham muốn thì chỉ dẫn đến nhiều đau khổ hơn như Phật giáo đang tìm cách thoát khỏi.

Một sự mỉa mai khác cần nhấn mạnh của triết lý này đó là Đức Phật người tìm thấy căn nguyên của sự đau khổ và cách để chấm dứt nó đã là thủ phạm tự làm đau mình và hành động của ngài trái ngược với sứ mệnh của ngài vì ngài đã bỏ rơi gia đình của ngài bao gồm vợ các các con của ngài bằng cách tạo ra sự đau khổ cho họ nhằm theo đuổi mục tiêu của mình.

Trong phân tích cuối cùng của tôi thì Phật giáo ở hình thức đơn giản nhất dường như chính là sự ích kỷ bởi vì dù là nó có thể duy trì một quy tắc đạo đức cơ bản trong đối xử với người khác nhưng nó thoát ra khỏi mối quan tâm và tự giải quyết vấn đề đau khổ riêng của mình như một cách làm một cái gì đó xứng đáng vì mục đích riêng của họ, cụ thể ở đây là niết bàn.

Vì vậy nếu mục tiêu tối thượng và động lực cho Phật giáo là xóa bỏ sự đau khổ của mọi người thì đạo lý trong sự tương tác lẫn nhau với người khác chỉ được xem như là phương tiện để đạt được sự kết thúc.

Tuy nhiên Chúa Giêsu lại có sự tiếp cận khác cho nhân loại trong đó người không ích kỷ, đến để phục vụ chứ không phải để được phục vụ thể hiện trong việc đem cuộc sống của mình ra làm giá chuộc cho nhiều người.

Cuối cùng theo quan niệm Phật giáo các khái niệm về trách nhiệm giải trình hoặc sự phán quyết tồn tại thông qua hệ thống nghiệp chướng và sự tái sinh.

Điều này có vẻ như một nghịch lý đối với tôi để tin rằng một nhà lãnh đạo tinh thần đáng kính như Đạt Lai Lạt Ma đang sống lưu vong hoặc việc hãm hiếp các nữ tu Phật giáo Tây Tạng của cộng sản Trung Quốc là kết quả của một số loại nghiệp chướng từ kiếp trước.

Ngoài ra tôi đang tự hỏi làm thế nào để hệ thống trả thù trở thành quản lý cho một người vô thần, người có thể phủ nhận sự tồn tại của một đấng tối cao và người nào khác có thể sắp đặt một hệ thống tín ngưỡng như vậy? Sau tất cả một người nào đó phải xác định và đánh giá các hệ thống phức tạp của những công việc này để có được một số dạng của hệ thống có trật tự. Việc này sẽ có được nhờ một đấng toàn năng, toàn trí, có mặt ở khắp nơi đó chính là Đức Chúa người có thể giám sát một vấn đề khó hiểu như vậy và như vậy làm sao có thể chối bỏ sự hiện hữu của Thiên Chúa?

Thêm vào đó, nếu niết bàn là thành quả cuối cùng và đích đến cuối cùng trong việc xá tội cho bản thân khỏi vòng luân hồi vô tận thì làm sao người ta có thể hoàn toàn chắc chắn về cõi này được?

Có ai đó từng tìm ra cõi niết bàn và trở lại để kể câu chuyện của họ? Đây có phải là một kinh nghiệm thực tế hoặc là họ phụ thuộc vào niềm tin mù quáng? Tôi đã làm một blog về cuộc sống sau khi chết hoặc gần chết với những trải nghiệm mà bạn có thể tìm thấy sự hữu ích và thú vị.

Địa ngục là có thực?

Để đối phó với triết học Phật giáo tôi muốn cung cấp một cách nhìn khác trong đó nói về Chúa Giêsu là Ánh Sáng của thế giới và là Đấng soi sáng con đường của mỗi người và nếu chúng ta tin tưởng Ngài là Chúa và Đấng Cứu Thế Người cuối cùng sẽ dẫn chúng ta ra khỏi thế giới đau khổ này không phải bằng sự khắc nghiệt của một nỗ lực cá nhân dưới một số dạng trạng thái bí truyền của ý thức mà là sự đảm bảo cho chúng ta một số phận đời đời hạnh phúc trên trời.

Tôi bước vào một mối quan hệ với Chúa Giêsu hơn 20 năm trước và ông đã thay đổi hoàn toàn cuộc sống của tôi và lấp đầy tôi với mong muốn được sống chứ không phải là truyền cảm hứng cho tôi coi thường nơi ở tạm thời của tôi.

Nếu bạn thích bạn có thể đọc bằng chứng của tôi tại:

Bài làm chứng của tôi về Chúa Giê-xu

Ngoài ra một điểm bị phản đối đó là bất cứ cái gì Phật giáo đạt được về mặt học thuật đều đã được thực hiện ở các trường học của Ấn Độ.

Đức Phật có thể đã thất lạc từ Ấn Độ giáo tuy nhiên ngài được sinh ra, sống, chết là một người Ấn Độ giáo và Phật giáo do đó mặc dù biến đổi gen này sẽ gần giống với tôn giáo mẹ là Ấn Độ giáo.

Một lần nữa cây bo của Phật giáo đã bắt rễ sâu trong Ấn Độ giáo, trong đó nó đã lấy sự nuôi dưỡng từ như một cấu trúc hỗ trợ quan trọng trong việc duy trì tính rõ ràng của Phật giáo như là một tổ chức tôn giáo.

Nói cách khác, mặc dù có những khác biệt trong tín ngưỡng giữa hai nền văn hóa tôn giáo, Phật giáo sẽ không tồn tại nếu không có sự hướng dẫn của vị đạo sư của Ấn Độ và do đó nó thiếu tính căn nguyên, nó không có nguồn gốc trong Phật nơi hình thành tên của nó nhưng bản sắc của nó chủ yếu đến từ nguồn khác.

Vì vậy, bạn muốn đặt tất cả trứng bị đánh cắp của bạn trong ba giỏ như Phật giáo giảng dạy hoặc bạn sẽ giao phó mình vào những cánh tay bảo hộ của một Thiên Chúa yêu thương và nhân từ người bạn mong muốn và tạo ra bạn để bạn có thể có sự sống và sự sống dồi dào hơn?

Tóm lại lập luận này không phải là của người có triết lý hoặc biểu đạt văn hóa tốt nhất nhưng nó là sự tìm kiếm sự thật và cho phép sự thật dẫn chúng ta đi đúng con đường đến với những điều không thể tránh khỏi. Chúa Kitô đưa ra ánh sáng con đường của mỗi người nhưng nếu ánh sáng duy nhất mà bạn có thực sự chỉ là bóng tối thì làm thế nào bạn có thể tìm thấy con đường của bạn.

Tuy nhiên, Kinh Thánh khuyến khích chúng ta rằng những lời của Đức Chúa là ngọn đèn cho chân của chúng ta và là ánh sáng cho đường lối của chúng ta.

Cuối cùng, tôi hy vọng rằng lời lẽ của tôi không bị hiểu lầm như chỉ là một hành vi xúc phạm chánh ngữ và mặc dù lời nói của tôi dường như hơi cứng rắn nhưng tôi có một động lực của mối quan tâm thực sự, cái buộc tôi phải giải thích quan điểm của tôi trong việc tìm kiếm lợi ích cho người khác. Một lần nữa tôi xin lỗi nếu tôi đã vô lễ hoặc đã xúc phạm bạn không cần thiết vì tôi chỉ không biết làm thế nào để nói những điều này một cách mềm mại và truyền đạt hiệu quả tính chất hệ trọng của các khái niệm quan trọng.

Ngoài ra tôi tin là Phật giáo có một hệ thống trách nhiệm giải trình đúng và sai. Những ý tưởng này có quan hệ mật thiết trong khung chính của sự tồn tại của chúng ta, trong đó Thiên Chúa truyền đạt sự thật đến các bộ phận của chúng ta vào bên trong để chúng ta theo bản năng biết rằng có những hậu quả và phán đoán để quyết định cuộc sống của chúng ta và điều này là đáng kính, trong khi đó Phật giáo rất ít khi thừa nhận điều đó nhưng lại chỉ ra cách nọ cách kia để xoa dịu ý thức thông qua các nỗ lực bản thân của việc luyện tập tôn giáo chỉ là một hành vi giả mạo với thực tế là có một mối quan hệ cá nhân với Đấng tối cao người có thể loại bỏ gánh nặng của tội lỗi mà con người cái mà con người rất khó để dập tắt bằng cách tự nỗ lực.

Để kết thúc tôi sẽ chỉ yêu cầu bạn chỉ đơn giản là xem xét nó như là một lời mời để nếm thử và thấy rằng Chúa bao dung và mở rộng trái tim của bạn để khám phá con người và công việc của Chúa Giêsu.

Cuối cùng tôi muốn để lại cho bạn một thánh được thốt ra bởi Chúa Giêsu trong Phúc âm Matthêu 11: 28-30 28″Hãy đến với tôi, tất cả những kẻ đang mệt mỏi và nặng nề, Ta sẽ cho nghỉ ngơi bồi dưỡng. 29 Hãy mang lấy ách của Ta và hãy học từ Ta, vì Ta hiền lành và khiêm nhường trong lòng, và bạn sẽ tìm thấy phần còn lại cho linh hồn của bạn. 30 Vì ách ta dễ chịu và gánh ta nhẹ nhàng. ”

 

 

Làm thế nào để có mối tương giao với Đức Chúa Trời

 

Liên kết

Tài nguyên Phật giáo

Buddha the Enlightened One

 

 

Copyright permission by Bridge-Logos “The School of Biblical Evangelism”

Tài nguyên Phật giáo

Sunday, October 12th, 2014

ốn Định Luật Thuộc Linh

www.4laws.com/laws/vietnamese/default.html

 

Phim Cuộc Đời Chúa Giê-xu

jesusfilmmedia.org/video/1_3887-jf-0-0

 

Tân Ước/Kinh Thánh

 

Nghe đọc Kinh Thánh

www.joshuaproject.net/nt-audio-player.php?rol3=vie