blogforjesus

اسلامي معاشرن ۾ شايد مختلف اصول اختيار ڪيا ويندا آهي ليڪن ان باوجود قرآن ۽ حديث جي شهادتن موجب ڏسجي ته زندگي ۾ عورتن جي حيثيت تابعداري واري ۽ انهن جو ڪردار گهٽ مقرر ڪيل آهي
اسلام ۾ بنيادي طور پدرانه نظريو آهي ۽ ان ۾ ڪجهه معاملن ۾ ان ۾ عورتن جي غير ضروري استحصال ۽ خراب سلوڪ جي اجازت ڏني وئي آهي
قرآن جي سورت نمبر 4 ۽ آيت نمبر 34 ۾ عورتن کي مار ڏيڻ جي اجازت ڏني وئي آهي
انساني وجدان جي بنياد پنهنجي شريڪ حيات سان ويجهڙائي وارو محبت جو اهڙو رشتو قائم ڪرڻ آهي جنهن ۾ هن کي اهڙو ماحول ڏجي جنهن ۾ اعتماد ۽ ڀروسي جو رشتو جڙي سگهي جنهن جو مرڪز پنهنجي ساٿي جي حفاظت ۽ ان جي سنڀال ڪرڻ آهي. پوءِ اهو سڌار وارو فعل پيار جي جائز اظهار ۾ ڪيئن ٿو تبديل ٿئي؟ اگر اها ئي صورتحال آهي ته اگر مڙس غلطي ڪري ته هن کي ڪيئن سڌارجي؟ ڇا رد عمل طور ان ۾ برابري جي رويي جي ضرورت ناهي جيستائين جو هو ڪا به غلطي نه ڪري يا اخلاقي بالادستي سبب هن کي سڌارڻ يا درست ڪرڻ جي ضرورت نه هجي؟
شايد عورتن ۾ ڪمتر هئڻ جي اخلاقي خرابي موجود آهي ۽ شايد اهو ئي سبب آهي ته حديث ۾ صنف نازڪ کي سڌارڻ لاءِ قدم کڻڻ جي ضرورت جو اظهار ڪيو ويو آهي. ان لاءِ حديث ۾ اهو نقطه نظر پيش ڪيو ويو آهي ته روحاني ۽ اخلاقي لحاظ کان عورتن جي گمراهي طرف مائل ٿيڻ جا امڪان وڌيڪ هوندا آهن. حديث ۾ چيل آهي ته عورتن جي اڪثريت کي دوزخ ۾ جاءِ ملندي ۽ جنت ۾ وڃڻ وارين عورتن جو تعداد تمام گهٽ آهي. مسلم، جلد نمبر 4، حديث نمبر 6597، صفحو 1432 ۽ مسلم، جلد نمبر 4، حديث نمبر 6600 صفحو 1432
ان سان گڏو گڏ، اسلام ۾ اهڙا آدرش مقرر ڪيل آهن جن جو بنياد مرد جي جنسي لذت پسندي آهي. خدا پرست مرد کي جنت ۾ هڪ ڏينهن ۾ گهٽ ۾ گهٽ 100 حورن سان جماع جي بشارت ڏني وئي آهي (سورت نمبر 55). ڇا انهن عورتن کي به برابري جي بنياد تي اها لذت بطور انعام نصيب ٿيندي جن جو گهٽ تعداد جنت ۾ پهچندو؟ سڄي زندگي پنهنجي مڙس جي خدمت ۽ هن سان وفا ڪندڙ ان جي زال پاڻ کي ڪهڙي مقام تي بيٺل محسوس ڪندي جڏهن هن کي خبر پوندي ته جنت ۾ هن جو مڙس لطف ۽ لذت سان ڀرپور جڳهه تي اجنبي عورتن سان همبستري ڪندو؟ اگر هن جي مستقبل جو مقصد اهو ئي آهي ته جنت ۾ پهچي اهو ڪم ڪري ته قليل مدتي عرصي دوران هن جو پنهنجي زال سان تعلق ڪهڙي نوعيت جو آهي؟ اگر هميشگيءَ ۾ هو جسماني لذت حاصل ڪرڻ گهري ٿو ته ڇا توهان سمجهو ٿا ته پنهنجي زال سان تعلق وقت هو اهو مقصد حاصل نه ڪري رهيو آهي؟ شايد جڏهن هو هن زندگي ۾ توهان مان مطمئن ٿي ۽ سڀ حاصل ڪري وٺي ٿو ته هن کي بعد جي زندگي ۾ توهان جي ضرورت محسوس نه ٿيندي ڇاڪاڻ ته بعد ۾ هن جي ضرورتن جو خيال ٻيا رکندا
قرآن ۽ حديث ۾ به زال جو خيال ڪرڻ بنا مرد جي مطالبي ۽ هن جي جنسي ضرورتن جي حوالي سان فرمايل آهي. قرآن جي سورت نمبر 2، آيت نمبر 223، مشڪات المسابيح صفحو 691 ترمذي، بخاري جلد نمبر 7 حديث نمبر 121 صفحو 93
وڌيڪ اهو ته اسلامي ثقافت ۾ جنسي گمراهي جا اهڙا ڪيترائي مثال ملن ٿا جن ۾ جنسي عضوي کي ڪٽڻ جنهن ۾ ڇوڪرين جي ختنه ڪئي ويندي آهي ته جيئن انهن جي جنسي خواهشن کي روڪي انهن جي پاڪيزگي برقرار رکي سگهجي. ان معاملي تي اڃان بحث ٿي رهيو آهي ته محمد ان طرح جي تشدد جي اجازت ڏني يا نه پر ان باوجود ڪيترن ئي ملڪن ۾ اهو فعل جاري آهي
ٻيو اهو ته ڪجهه مسلمانن حرام ڪاري (عصمت فروشي) يا متع کي قانوني شڪل ڏيئي ڇڏي آهي ۽ ان جي اجازت عارضي شادي جي نالي تي ڏني ويندي آهي جنهن جو مقصد مسلمان مردن جي جنسي ضرورت کي پورو ڪري سگهجي
ان سان گڏ هڪ اهڙو عمل جيڪو ثقافتي لحاظ کان غير فعاليت پيدا ڪري سگهي ٿو اهو هڪ کان وڌيڪ شاديون ڪرڻ جو رجحان آهي ۽ خاندان جي سرشتي ۾ اهو عمل سماجي مسئلا پيدا ڪري سگهي ٿو
اها ڳالهه سمجهڻ لاءِ ڪنهن ماهر بشريات يا ماهر عمرانيات جي ضرورت ناهي ته اهڙي طرح جي ثقافتي تجربن جي بنياد تي ٿيندڙ اهڙن فعلن سان انسان ذات تي ڪيترا هاڃيڪار اثر پئجي سگهن ٿا. ڪو به ماڻهو اخلاقي اقدار ٺاهڻ خلاف بحث ڪري سگهي ٿو پر ان باوجود اسان صرف انسان جي بنيادي ضرورتن جي ڳالهه ڪري رهيا آهيون جيڪي انسان جي آفاقي وجود جي وضاحت ڪن ٿيون
ممڪن آهي ته توهان اسلام جي ثقافتي ڄار ۾ گرفتار ٿي ويا آهيو جنهن ۾ توهان پاڻ کي ڦاٿل محسوس ڪيو ٿا يا پاڻ کي اڪيلو محسوس ڪيو ٿا يا افسوس سان چوڻو ٿو پوي ته توهان ڪجهه مختلف سوچي نه ٿا سگهو. ڇا توهان کي اهو نظر نه ٿو اچي ته ڪجهه عورتن کي اسلام جي جرم سبب جسماني ۽ ذهني طور تي نشانو پيو بڻايو وڃي. جيڪڏهن توهان انهن حقيقتن کي منهن ڏيڻ لاءِ تيار نه آهيو ته ممڪن آهي ته توهان اسلامي ثقافت سان هم وابستگي اختيار ڪري ڇڏي آهي. ٿي سگهي ٿو ته توهان کي اهڙن موضوعن تي سوچڻ نه سيکاريو ويو آهي جن تي مون کي اعتراض آهي
حديث مطابق عورتن جي ذهني صلاحيت گهٽ يا بالڪل ختم آهي. ان نظريي سان عورتن کي اهڙو بي وقوف انسان سمجهيو ويندو آهي جنهن ۾ فيصلي ڪرڻ جي صلاحيت محدود هوندي آهي. جڏهن ماڻهن کي اهو پڙهايو ويندو آهي ته عورتون ڪم تر آهن ته انهن لاءِ اها ڳالهه قبول ڪرڻ ۽ انهن کي ڪنٽرول ڪرڻ آسان ٿي ويندو آهي. هي اُهو ئي ڪجهه آهي جيڪو توهان کي مرد جي بالادستي واري مذهب ۾ ملي ٿو، جنهن ۾ ساک کان وڌيڪ جسماني بالادستي وڌيڪ اهم آهي. بخاري جلد 3 حديث نمبر 826 صفحو 502
مون کي خبر آهي ته منهنجو هيءُ بلاگ سخت ۽ چڀندڙ آهي ۽ مون کي اميد آهي ته براه راست لفظن جي چونڊ ڪري مون پنهنجو مقدمو وڌائي پيش ناهي ڪيو. پوري طرح شفافيت اختيار ڪندي آئون اسلام ۾ حيا جي نظريي جي تعريف ڪريان ٿو پر ان باوجود ان ڳالهه جو ڪو جواز نه ٿو ملي ته عورت کي هڪ اهڙي زندگي تائين محدود ڪيو وڃي جنهن سان انهن جي انسان هئڻ جي خوبي ۾ گهٽتائي اچي وڃي
آئون تمام مردن کي چئلنج ڪندس ته هو عورتن بابت اسلام ۾ ڪيل دعوائن ۽ انهن سان ٿيندڙ سلوڪ جو تنقيدي نظر سان جائزو وٺن. ڀلي توهان انهن دعوائن مطابق عمل نو ڪندا هجو پر ان باوجود ان طرح جي جبر جي حمايت اڄ به برقرار آهي ۽ اسلام جي پيروڪارن طرفان ان جي حمايت به ڪئي ويندي آهي ۽ هو مقدس ڪتابن جي ذريعي ان جو جواز به پيش ڪندا آهن. ياد رکو ته اهي ئي عورتون اسان جون مائر آهن جن اسان جي پالنا ڪري اسان اهڙي وقت نپايو جنهن وقت اسان بي وس هئا سين. اهي ئي عورتون ان عزت ۽ احترام جون حقدار آهن جيڪا پالڻهار انهن کي جائز طريقي سان عطا ڪئي آهي ۽ انهن جو درجو بلند ڪري انهن کي مردن جي ترقي ۽ انهن جي سنڀار رکندڙ هستي بڻايو آهي
مان چاهيان ٿو ته توهان کي اوهان کي ان ڳالهه جي خبر پوي ته اسلام پنهنجو خدا بڻايو آهي ۽ جيتوڻيڪ آئون توهان جي عقيدي جو احترام ڪريان ٿو پر انهن دعوائن کي به چئلنج ڪريان ٿو جيڪي سچ ۽ مذهب جي نالي تي توهان قائم ڪيا آهن ۽ انهن جي ئي سبب توهان تباهي جو رستو اختيار ڪيو آهي
بائبل ۾ خدا جي ڪردار جي بنيادي وصف اها آهي ته هو محبت جو ساگر آهي جڏهن ته اسلام ۾ ان راءِ جي نفي ڪيل آهي. خدا رحمدل، نرم، مهربان ۽ پر امن آهي. هي اهو خاصيتون آهن جيڪي توهان الله سان جوڙيون هجن پر الله جي ٻانهن ۾ اهڙي هڪڙي به خاصيت ناهي. جيتوڻيڪ آمدني جو معمولي حصو غريبن لاءِ وقف ڪيو وڃي ٿو پر سماج ۾ انساني مدد لاءِ اسلامي ايجنسيون بالخصوص اهڙيون اسلامي ايجنسيون ناهن جيڪي معاشري جي اهڙن ٻين حصن لاءِ ناهن جن کي ڪافر سمجهيو ويندو آهي. اسلام خدائي تاثير بابت نه پر دهشت ۽ تشدد سان ڀريل جذبن بابت آهي جنهن ۾ زور زبردستي جي ذريعي غلبو حاصل ڪيو ويندو آهي ۽ ان بعد پنهنجو دنياوي اثر مسلط ڪيو ويندو آهي. هن ۾ توهان جو خيال نه رکيو ويندو آهي بلڪه اصل سوچ دنيا قبضي جي هوندي آهي. توهان هڪ معتدل مسلمان هئڻ جي دعويٰ ته ڪري سگهو ٿا پر اسلام ۾ جن اصولن ۽ عقيدي تي عمل ڪيو ويندو آهي ان جي وصف کي ڏسندي اها دعويٰ پنهنجي معنيٰ ۾ ئي ان عقيدي جو ضد آهي. اهو اسلام ئي آهي جيڪو توهان جي رويي ۽ ورتاءُ جي رخ جو فيصلو ڪندو آهي پوءِ ڀلي توهان جي ذاتي سوچ ۽ نقطه نظر ڪجهه به هجي. جيڪڏهن توهان دعويٰ ڪيو ٿا ته توهان اسلام جي انهن اصولن تي عمل نه ٿا ڪريو ته پوءِ توهان صرف نالي ماتر مسلمان آهيو يا شايد لاشعوري طور توهان الله جي اطاعت کان انڪار ڪري رهيا آهيو. شايد دل جي گهرائي ۾ توهان کي خبر آهي ته ڪنهن ڳالهه جي گهٽتائي آهي ۽ مان سمجهان ٿو ته اهو خدا جي حقيقي پيار ۽ محبت جو تجربو حاصل ڪرڻ جو هڪ موقعو آهي
خدا دنيا سان ايتري ته وڌيڪ محبت ڪري ٿو جو هن دنيا کي يسوع مسيح جي صورت ۾ هڪ تحفو ڏنو ۽ چيائين ته جيڪو به هن تي ڀروسو ڪندو اهو فنا نه ٿيندو بلڪه هن کي لازوال زندگي ملندي
عورتن کي مخاطب ٿيندي آئون اميد ڪندس ته انهن کي ايتري سوچ ۽ صلاحيت هوندي ته هو خدا جي حقيقي محبت ۽ جعلي مذهب جي وچ ۾ فرق ڏسندي سمجهداري سان درست فيصلو ڪن
آخر ۾ آئون درخواست ڪندس ته مان توهان کي اهڙا لفظ ناهن چيا جن سان توهان جي عزت مجروح ٿئي. مون اهو سڀ توهان تي تنقيد ڪرڻ يا دل آزاري ڪرڻ لاءِ ناهي چيو ۽ جيتوڻيڪ منهنجي پيشڪاري چڙ ڏياريندڙ ٿي سگهي ٿي پر مون اهو سڀ نفرت جي ڪري ناهي چيو. منهنجي دل ۾ توهان جي روحاني طور بهتري جا جذبا آهن ۽ جڏهن توهان معاشري ۾ چئني طرفان ڦاٿل هوندا آهيو، توهان پنهنجي ثقافتي روين جي حدن کان ٻاهر ڏسڻ جي ڪوشش ئي نه ڪندا آهيو
آخر ۾ مان اميد ڪندس ته توهان خدا جي روبرو سچائي ۽ ايمانداري اختيار ڪريو. مون کي خبر آهي ته شروعات ۾ ٿورو ڊپ محسوس ٿي سگهي ٿو ڇاڪاڻ ته ڪنهن مقصد سان پاڻ کي وقف ڪندڙ انسان اهو مقصد ختم ڪرڻ ۾ ڏکيائي محسوس ڪندو پر ان باوجود مان توهان کي چئلنج ڪيان ٿو ته خدا کي التجا ڪريو ته هو پنهنجي محبت توهان تي نڇاور ڪري ۽ يسوع مسيح جي صورت ۾ توهان کي پنهنجي پيار سان نوازي

ڪجهه ويب سائٽون توهان جي خدمت ۾ پيش ڪريان ٿو جيڪي توهان جي مدد ڪري سگهن ٿيون

www.bible.com/bible/722/jhn.1

Audio Bible

مسلم ۽ اسلامي وسيلا

سنڌي-Sindhi

Islamic view of Women

جڏهن اسان يسوع مسيح جي مرڻ جي ڳالهه ڪندا آهيون ته اها صرف بائبل ۽ قرآن ۾ ٻڌايل اختلافن جي ڳالهه ناهي پر ان ۾ اهڙن ثانوي ذريعن جو به جائزو وٺڻ گهرجي جيڪي سيڪولر نوعيت جا آهن ۽ ڇا جيڪي به اختلاف بيان ڪيا ويا آهن اهي تاريخي آهن يا يسوع کي صليب تي چاڙهڻ جا تفصيل بيان ڪرڻ مهل مخالفاڻي راءِ سبب قائم ڪيا ويا آهن تنهنڪري عيسائيت جي نظريي جي حوالي سان اهي رايا همدرداڻي نوعيت جا ناهن. انهن ذريعن ۾ مارا بن سرافيون، يهودين جي تلمود، ٿيلس، ڪورنيلئس، فليويئس جوزفئس شامل آهن جن رومن ۽ يهودي تصنيف جي نمائندگي ڪئي
ان کانسواءِ صليب تي چاڙهڻ جو عمل ڪنهن ڪنڊ ۾ پيش نه آيو هو ۽ يسوع جي دشمنن لاءِ اهو واقعو غلط سڃاڻپ جو ايئن ئي پيش آيل واقعو ناهي ڇاڪاڻ ته اهي دشمن مقبري تائين لاش جي حفاظت جي مقصد سان آيا هئا. انهن کي هن جي موت جو نه پر هن جي مبينه طور تي ٻيهر زندهه ٿيڻ ۽ لاش جي چوري ٿيڻ جو ڊپ هو
نئين عهد نامي موجب اها هڪ پيچيده صورتحال هئي ته اهو منظرنامو دوکي تي مبني هو جنهن ۾ صرف مرڪزي واقعو ئي نه پر هر اهو واقعو شامل آهي جيڪو صليب تي چاڙهڻ تائين ۽ يسوع جي ٻيهر زنده ٿيڻ تائين پيش آيو
اصل ۾ يسوع جي مرڻ جي شروعات صليب تي نه پر ان وقت ٿي جڏهن هن کي چابڪ لڳي رهيا هئا ۽ اها هڪ عدالتي ڪارروائي هئي جيڪا رومين ۽ يهودين ڪئي هئي. ان جو مطلب اهو ٿيو ته اهي سڀ هن جي ويجهو هئا جنهن سان انهن کي يسوع جي سڃاڻپ بابت ڪو شڪ نه هيو
عوامي سطح تي موت جو سزا ملڻ کان اڳ تائين يسوع جي زندگي ۽ هن جي خدمتن بابت سڀني کي خبر هئي ۽ صليب تي چاڙهڻ مهل زندگي جي هر طبقي جا ماڻهو وقت موجود هئا. ان ۾ رومن سپاهي، مذهبي يهودي ۽ عيسيٰ جا شاگرد ۽ شايد يوحنا به شامل آهي
جنهن وقت عيسيٰ خلاف ڪارروائي ٿي رهي هئي ان وقت ڪجهه اهڙا ماڻهو به هئا جيڪي هن سان ڳالهائي رهيا هئا جنهن بعد ان ڳالهه جو امڪان ختم ٿي وڃي ٿو ته جيڪي ماڻهو هن جي ويجهو هئا ۽ هن کي چڱي طرح سڃاڻيندا هئا اهي ان وقت انڌا ٿي ويا هئا. ان کانسواءِ اها ڳالهه خدا جي شخصيت جي برعڪس آهي ته هو سچ کي لڪائڻ ۽ ڪوڙ پيش ڪندو ۽ ماڻهن سان چالبازي ڪري انهن کي بي وقصف بڻائڻ يا انهن کي ڌوڪي ۾ رکڻ جي ڪوشش ڪندو ته اصل ۾ يهودا عيسيٰ هو
عيسيٰ خلاف ٽرائل ۽ هن کي صليب تي چاڙهڻ وقت جيڪي به لفظ هن ڳالهايا اهي يهودا جي لفظن سان مطابقت نه ٿا رکن جهڙي طرح هو مسيحا هئڻ جي دعويٰ ڪري ٿو. هن ماڻهو هي لفظ به ادا ڪيا هئا ته ”اڄ توهان مون سان گڏ جنت ۾ هوندئو“ يا ”انهن کي معاف فرماءِ ڇاڪاڻ ته انهن کي خبر ناهي ته ڇا ڪري رهيا آهن“ ۽ ”اي خدا تو مون کي ڇو وساري ڇڏيو آهي“. هي اهي لفظ آهن جيڪي هڪ معصوم شخص جا ادا ڪيل ٿي سگهن ٿا، ڪنهن اهڙي ماڻهو جا نه جيڪو وسارڻ يا ڌوڪو ڏيڻ جو ڪم ڪري رهيو هو. اسان کي اها به خبر آهي ته ٻيهر زندهه ٿيڻ کان پوءِ يسوع پاران پنهنجا زخم ڏيکارڻ جا ثبوت به موجود آهن تنهنڪري اهو سڄو واقعو ڪنهن طرح جي سازش هئڻ جي ڳالهه نه ئي مذهبي دستاويزن ۾ بيان ڪيل واقعن سان مطابقت رکي ٿي ۽ نه ئي ٻاهرين ذريعن کان ورتل ثبوتن سان جيڪي مون پهريائين واضع ڪيا آهن. ايتر قدر جو پراڻي عهد نامي ۾ به بيان ڪيل واقعي کي پڙهجي ته ان جي حقيقت جو اندازو ٿيندو ۽ اهو ممڪن ناهي ته اهي دستاويز تبديل ٿيا هجن يا عيسائين انهن ۾ ترميم ڪئي هجي ڇاڪاڻ ته يهودين عيسائيت جي ڦهلجڻ کان اڳ ئي اهي دستاويز محفوظ ڪري ڇڏيا هئا. حيراني جي ڳالهه اها آهي ته جڏهن ڪو به سيڪولر يهودي پهريون ڀيرو پراڻي عهد نامي جو دستاويز جهڙوڪ يسعياه باب 52 آيت 13، باب 53 آيت 12 ۽ زبور باب 22 ٻڌي ٿو ته هو تڪليف ۾ مبتلا خادم ۽ صليب تي چڙهندڙ عيسيٰ جي وچ ۾ رشتو قائم ڪن ٿا. ان موقعي تي هو ان ڳالهه تي اعتراض ڪن ٿا ته توهان جيڪي ڪجهه به پڙهي ٻڌايو آهي اُهو عيسائين جي بائبل مان پڙهيو آهي ۽ ان وقت انهن کي اها خبر ئي نه هوندي آهي ته جيڪو ڪجهه به پڙهي ٻڌايو ويو اهو انهن جي پنهنجي ڪتاب مان پڙهيو ويو. نه صرف اهو پر انهن آيتن ۾ يسوع کي چابڪ هڻڻ ۽ هن کي صليب تي چاڙهڻ جي واقعي جو مڪمل تفصيل ٻڌايل آهي جيڪو هٿ گهڙيو ٿي نه ٿو سگهي ڇاڪاڻ ته اهڙي طرح جو تشدد ان وقت تائين موجود نه هو جيستائين اهي لفظ چيا ويا. خير، مان هيٺ انگريزي ۾ 2 لنڪ پيش ڪري رهيو آهيان جن کي پڙهي توهان حوالا ڪڍي سگهو ٿا

Isaiah
Psalms

اڄ جي دور ۾ ڪجهه شڪي ماڻهو بائبل جي پيغام جي ڪجهه پهلوئن تي ته اعتراض ڪري سگهن ٿا پر عام طور تي صليب جي واقعي تي سڀئي متفق آهن ۽ ايتري قدر جو ڪجهه اهڙا ماڻهو به آهن جن جي راءِ آهي ته انقلابي هئڻ جي حيثيت سان يسوع ان انجام جو ئي مستحق هو
آّخر ۾ پنهنجي آخري سفر ۽ صليب تي چڙهڻ کان اڳ يسوع پنهنجي موت جي طرز جي تصديق ڪئي ۽ ان ڳالهه کي ٻڌڻ کان پوءِ هن جا شاگرد شرمنده ۽ حيران ٿيا ۽ ان واقعي جي ٿيڻ کا انڪار ڪيائون. ابتدائي طور تي انهن جي اهڙي اميد جو سبب اهو هو ته ان وقت جا يهودي غير ملڪي جارحيت ۾ هئا ۽ انهن جي راءِ هئي ته مسيحا پاڻ اذيت ناڪ موت کي منهن ۾ وڃڻ بدران انهن کي بچائيندو. پوءِ آخر عيسيٰ پاران پنهنجي موت تي تبصري بابت هن جا شاگرد گهٽ معلومات ڇو رکندڙ هوندا ۽ هڪ اهڙي ڪهاڻي ٺاهڻ پويان انهن جو ڪهڙو مقصد هوندو جنهن ۾ انهن جي هيرو کي دشمنن هٿان مرندي ڏيکاريو ويو آهي؟ انساني پهلو سان ڏسجي ته اها هڪ طرح جي ڪمزوري آهي ۽ انهن جي مسيحا لاءِ هڪ ڪاميابي بجاءِ شڪست آهي. انهن لاءِ اهو بهتر هجي ها ته هو قرآن ۾ بيان ڪيل واقعي کي قبول ڪري اهو تسيلم ڪن ها ته عيسيٰ کي ڪو به نقصان نه ٿيو ۽ هو دنيا جي خاتمي کان اڳ ظاهر ٿي حالات بهتر ڪندو
لازمي طور تي انهن ۾ ايتري صلاحيت نه هئي ته هو قديم عهد نامي جي دستاويز کي سمجهي سگهن ۽ اڄ به يهودين ۾ ايتري صلاحيت ناهي ته هو انهن دستاويزن کي سمجهي سگهن حالانڪه ڪيترائي يهودي اهڙا آهن جن انهن دستاويزن تحت ايمان آندو جن جو مون حوالو ڏنو هو
معاملي جي بصيرت ۽ فهم موجب اهو سمجهڻ بالڪل آسان آهي ته اهو سڀ خدا جي الهامي منصوبي تحت ٿيو ۽ تنهنڪري ڪنهن به طرح جي منفي سوچ يا تشريح کي رد ڪجي ٿو
جيڪڏهن توهان بائبل جي نظريي بابت ان سڄي معاملي جو سروي ڪندئو ته اهو پاڻ کي بائبل بابت عالمي راءِ مطابق لڳندو جيڪا يسوع جي قرباني تي مشتمل موت کان اڳ ئي قائم ٿي چڪو هو. هي اهڙو واقعو آهي جيڪو تاريخ جي صفحن ۾ جڙي چڪو آهي جنهن ڪفاري طور قرباني ڏيڻ جي نظام بابت ٻڌايو ويو آهي
قرباني جي نظام ۾ انصاف ۽ خدا جو رحم شامل هوندو آهي جنهن جو مقصد گناه ۽ تقصير جو فيصلو ڪرڻ هوندو آهي. ان رسمي قانون تحت ڏوهاري کي جانورن جي قرباني جي صورت ۾ عبوري طور جرمانو ادا ڪرڻو هوندو آهي. احبار (ليويٽيڪس) جي ڪتاب ۾ لکيل آهي ته خون وهائڻ بنا گناهه جي معافي ناهي. تنهنڪري انسان جي متبادل طور معصوم جانورن جو رت وهائي عبوري طور گناه بخشائبا آهن
اهو سڄو ڊرامو ان لاءِ سجايو ويو هي جيڪو عبرانين جي نئين عهد نامي ۾ عيسيٰ بابت چيو ويو آهي جيڪو پراڻي عهد نامي جي پاڇن جي حقيقت هو ۽ ان جي تڪميل خدا پاران موڪليل ان رڍ ۾ هئي جنهن جي قرباني ڏني وئي ۽ ڪفارو ادا ٿيڻ تي خدا اسان کي امن ڏنو
عيسيٰ جي هن ڌرتي تي اچڻ جو سبب انسانيت جي نمائندگي ڪرڻ هو ۽ ڇاڪاڻ ته هو ڪنهن به طرح جي گناهه کان پاڪ هو، هو اهي سڀ ڪجهه ڪري سگهيو ٿي جيڪي توهان ۽ مان نه ٿا ڪري سگهون ۽ پاڪ ۽ معصوم هئڻ سبب هن رضاڪارانه طور تي اهڙن گناهن جي سزا حاصل ڪئي جيڪي اسان جا ڪيل گناهه هئا. اگر اسان پنهنجو مقابلو يسوع سان ڪيون ته اسان جي حيثيت انتهائي معمولي آهي ڇاڪاڻ ته اسان گناهن سان ڀريل آهيون تنهنڪري اگر اسان پنهنجو مقابلو پاڻ جهڙن ماڻهن سان ڪندا سين ته ممڪن آهي ته اسان ۾ ٿورو اعتماد باقي رهجي وڃي پر جڏهن اسان جو مقابلو ڪنهن پاڪ هستي سان ڪيو ويندو ته اسان ۾ ٿورو به اعتماد باقي نه رهندو. جنهن وقت اسان پاڻ کي ٻين سان مشابهت ڏيون ٿا ان وقت اسان صوفن ۾ مشابهت نه ڏيئي رهيا آهيون تنهڪرن جنهن وقت اسان خدا جي روبرو فيصلي جي ڏينهن موجود هوندا سين ته ان وقت اسان تي اها ڳالهه واضع هوندي ته اسان خدا جي مخلوق آهيون ۽ هڪ خراب وڻ وانگر اسان سڙيل ۽ بدبودار ميوو پيدا ڪرڻ کانسواءِ ٻيو ڪو ڪم ناهي ڪيو. خدا پالڻهار ۽ ڪائنات جو خالق آهي ۽ ان کان گهٽ ڪا به وصف هن جي خدائي جي خلاف ورزي آهي. پوءِ اهڙي صورتحال ۾ جڏهن اسان وٽ ناڪافي ايمانداري هجي ته پوءِ خدا جي آڏو هن کي ڇا جواب ڏينداسين؟ اسان هن جي آڏو بالڪل اگهاڙا هوندا سين ۽ هو اسان جا سڀ فعل ڏسي رهيو هوندو تنهنڪري ان ڳالهه تي حيرت نه ٿيڻ گهرجي ته جنهن وقت اسان زندگي جي بنيادي اخلاقي اصول تي عمل ۾ ناڪام ثابت ٿيندا سين ان وقت هر شخص اسان جي مذمت ڪندو
اهو ئي سبب آهي ته اسان کي هڪ مسيحا جي ضرورت آهي ڇاڪاڻ ته اسان پاڻ کي خدا جي انصاف کان بچائي نه ٿا سگهون ۽ هو اسان کان ڪمال جي اميد رکي ٿو ۽ ان هوندي به بائبل جي خدا کي پيار جو خدا به چيو ويندو آهي ۽ هن جي پيار ۾ ان وقت واڌارو ايندو جڏهن هو پنهنجي رحم سان اسان جي گناهن کان پوءِ اسان کي رعايت ڏيندو
ان کانسواءِ اهو سڀ ڪرڻ لاءِ خدا کي ڪا مجبوري ناهي ڇاڪاڻ ته هو چاهيندو ته اسان هن جي غصي ۽ انصاف کي منهن ڏيون. پر سٺي خبر اها آهي ته نه صرف اسان خدا کان بچيل آهيون پر خدا اسان کي زندگي، موت ۽ يسوع جي ٻيهر زندهه ٿيڻ تائين بچائي ٿو. خدا اسان کي هر ان مسئلي مان بچائي ٿو ٻي صورت ۾ اسان فنا ٿي وڃون ها پر هاڻي خدا کان پري وڃڻ بدران اسان پراعتماد آهيون ۽ اسان کي يقين ڏياريو ويو آهي ته جيئن اسان هن زندگي مان ٻي زندگي تائين پهچون ته اسان کي لازوال زندگي حاصل ڪرڻ لاءِ ڪنهن طرح جو جوا نه کيڏڻو پوي
شايد توهان کي ان پيار، رحم ۽ قرباني جي اهميت سمجهه ۾ نه ايندي هجي ۽ ممڪن آهي ته توهان کي حيرت ٿيندي هجي ته خدا هڪ اهڙي موقعي تي اها عدم مساوات جي اجازت ڪيئن ٿو ڏيئي سگهي جڏهن اسان دنياوي ڏي وٺ جي معاملي ۾ هڪ ئي وقت فائدو حاصل ڪندڙ ۽ سازش ڪندڙ هجون ۽ ان جي اجازت نه هجڻ جي صورت ۾ اسان جي مغفرت ڪيئن ٿئي ها؟
ان سان گڏو گڏ بائبل خدا جي مطلقيت جي تاثر جي حمايت ڪري ٿي جنهن ۾ اهو بيان ڪيو ويو آهي ته هن جي سوچ اسان جي سوچ ناهي ۽ نه ئي اسان جا رستا هن جا رستا آهن. ان معاملي ۾ اسان مختلف منطق اختيار ڪندا آهيون ۽ چوندا آهيون ته خدا کي ايئن نه ڪرڻ گهرجي ۽ ان باوجود اهو هن جو صوابديدي اختيار آهي ۽ ان کانسواءِ اسان وٽ ٻي ڪهڙي اميد آهي؟ اهو به ياد رکڻ گهرجي ته ان ۾ خدا جي ڪردار يا فطرت ۾ ڪو به تضاد يا سمجهوتو ناهي ڇاڪاڻ ته هو يسوع جي قرباني جي صورت ۾ اسان کي گناهن کان معاف فرمائي رهيو آهي. يسوع کي اهو اختيار هو ته هو پنهنجي زندگي قربان ڪري ۽ هن کي آسمان تي کنيو وڃي. خداوند هن جي زندگي رڍ جي بدلي قبول ڪئي ۽ ان باوجود ته ڪنهن موقعي تي اسان هن جا دشمن هئا سين، يسوع اسان لاءِ پنهنجي زندگي قربان ڪئي ۽ ان لاءِ ئي هن لاءِ اسان کي حيران ڪندڙ جلال ياد ايندو آهي
۽ جڏهن توهان انهن سڀني ڳالهين تي غور ڪندئو ته توهان ان نوعيت جي رد عمل جو اندازو ئي نه ٿا لڳائي سگهو ۽ وڌ کان وڌ اسان اهڙي طرح جي محبت واري قرباني کي والدين يا شريڪ حيات سان ئي جوڙي سگهون ٿا ۽ توهان اندازو ڪيو ته خدا ڪيتري قدر مهربان، شفيق ۽ محبت ڪندڙ آهي جنهن اسان جهڙن غير ڪامل انسانن کي پيدا ڪيو ۽ ان ڪري مون کي اهو معلوم ڪري سڪون ٿو ملي ته هو جو لامحدود پيار هن جي پيدا ڪيل مخلوق جي محدود پيار کان عظيم آهي. منهنجا دوستو! خدا زندگي ان لاءِ پيدا نه ڪئي ته دوزخ لاءِ ٻارڻ جو انتظام ٿي سگهي ۽ بائبل ۾ لکيل آهي ته دنيا شيطان ۽ فرشتن لاءِ ٺاهي وئي پر پوءِ اسان هن جي نجات جي عبوري ذريعي کي نظرانداز ڪري ڪيئن نجات حاصل ڪري سگهندا سين؟
انتهائي احترام سان، توهان لاءِ منهنجي طرفان چئلنج آهي ته توهان احساس گناه کي ڪيئن منهن ڏيندا آهيو؟ ان کانسواءِ ڇا توهان کي ان ڳالهه تي حيرت ٿي آهي يا توهان ان ڳالهه تي غور ڪيو آهي ته جنت حاصل ڪرڻ لاءِ توهان ڪيترا سٺا فعل ڪيا آهن؟ ڇا توهان کي ان ڳالهه جي خبر آهي ته توهان جي زندگي کي الله قبول ڪندو يا نه؟
نتيجي طور، خدا جي محبت اسان کي اڪيلو ناهي ڇڏيو ۽ نه ئي اسان کي بي وس ڪيو آهي ڇاڪاڻ ته هن يسوع جي صورت ۾ انتهائي سخاوت سان پنهنجو پيار اسان تي نڇاور ڪيو آهي جنهن سان اسان کي لازوال زندگي جي ضمانت ملي ٿي
يسوع توهان کي دعوت ٿو ڏئي ۽ هن اسان جي گناهن جو وزن پنهنجي ڪلهي تي کنيو آهي ۽ اسان کي مذهبي اميدن تحت علم ۽ ڏاهپ ۽ پاڻ سان ذاتي تعلق ڏنو آهي

متي باب 11 آيت نمبر 28 کان 30
 اي محنت ڪندڙ ۽ وزن هيٺان دٻيل ماڻهو، توهان سڀ مون وٽ اچو، مان توهان کي آرام ڏيندس
 منهجي پاڃاري پنهنجي ڳچي ۾ وجهو ۽ مون کان سکو، آئون دل جو نرم ۽ نماڻو آهيان، توهان کي آرام ملندو
 ڇاڪاڻ ته منهنجي پاڃاري آسان آهي ۽ منهنجو بار هلڪو آهي

مسلم ۽ اسلامي وسيلا

سنڌي-Sindhi

Crucifixion of Jesus Christ and Islam

عيسائين جي سوچ ۽ فڪر ۾ سڀ کان اڳ ۾ بائبل جي لٽريچر جي توثيق ڪرڻ آهي ۽ مان پهرين به 2 آرٽيڪل ان مضمون تي لکي چڪو آهيان؛ انهن مان هڪڙو آرٽيڪل ادبي راءِ تحت لکيل آهي جڏهن ٻيو آرٽيڪل تاريخي نقطه نظر کان، جنهن ۾ مون بائبل کانسواءِ به ذريعا ۽ حوالا پيش ڪيا آهن ته جيئن هن جي دعوائن کي ثابت ڪري سگهجي. اهي آرٽيڪل هيٺ ڏنل ويب لنڪ تي پڙهي سگهجن ٿا

jesusandjews.com/wordpress/2010/02/03/is-the-bible-reliable/
jesusandjews.com/wordpress/2014/01/19/does-archaeology-disprove-the-bible/

انهن بلاگس ۾ ٻيا نقطا پيش ڪرڻ کانسواءِ، مان سمجهان ٿو ته ڪجهه ٻيا به اهڙا عنصر آهن جن تي غور ڪرڻ ان وقت ضروري آهي جڏهن بائبل جي صداقت ۽ ساک تي سوال اٿاريا وڃن ٿا. جهڙوڪ خدا هر ان ماڻهو کان حساب وٺندو جيڪو هن جي ڪلام سان ڇيڙ ڇاڙ ڪندو يا مذهبي صحيفن ۾ تبديلي جي ڪوشش ڪندو (حوالو استثنا باب نمبر 4 آيت نمبر 2 ۽ مڪاشفه باب نمبر 22 آيت 18) ۽ ان سان گڏو گڏ اهو به ڏسڻ گهرجي ته دوکو ڏيڻ، ڪوڙ ڳالهائڻ يا ڪوڙي گواهي ڏيڻ عيسائيت جي بنيادي اخلاقي معيار جي ڀڃڪڙي آهي. تنهنڪري اگر ڪنهن جي فعل کي نفسياتي يا روحاني نظريي کان ڏسجي ته اهو سوچي به نه ٿو سگهجي ته هڪ اهڙو پڪو ايمان وارو مسودو تبديل ڪرڻ جي جرات ڪندو
ان سڄي سازشي نظريي ۾ هڪ ٻي طرح سان به ساک جي کوٽ آهي ته اها ڳالهه سمجهه کان بالاتر آهي ته ماڻهو ان ۾ ترميم ڪندا ۽ بظاهر متضاد بيان يا قياس آرائي نظر ايندڙ اهڙن بيانن کي تبديل نه ڪندا جيڪي ٻي صورت ۾ بائبل جي مواد کي ناموزون يا مشڪوڪ بڻائي سگهن ٿا
ان کانسواءِ اهو به ڏسڻ گهرجي ته قديم عهدنامو يا تنخ جا نگهبان يهودي آهن جڏهن ته جديد عهد نامي جي نگهباني گهڻي ڀاڱي غير يهودين وٽ آهي. ان ڳالهه جو امڪان بالڪل ناهي ته اهي ٻئي گروپ پنهنجا مسودا تبديل ڪن ڇاڪاڻ ته ٻنهي وٽ موجود مواد هڪ جهڙو ئي آهي. حالانڪه بحيره مردار مان ملندڙ مقدس پنا، جيڪي تقريبن هڪ هزار سال پراڻا آهن، به بائبل جي ساک جي گواهي ڏين ٿا
خير، مون کي ان ڳالهه جي سمجه آهي ته مخالف راءِ رکندڙ گروپن لاءِ بائبل ۾ تبديلين جا دعويٰ ڪرڻ جي راءِ رکڻ ضروري آهي ٻي صورت ۾ اهڙا گروپ عالمي منظر نامي ۾ پنهنجو وجود برقرار رکي نه سگهندا تنهنڪري هڪ اهڙي تحريڪ جو هئڻ ضروري آهي جيڪا تعصب جي بنياد ۽ ان غلط راءِ تي قائم هجي ته مقدس ڪتاب ۾ تبديليون ٿي چڪيون آهن ۽ ان کي درست بدران غلط ثابت ڪجي. آخر ڪار جڏهن انهن کان پڇجي، ته بائبل ڪنهن تبديل ڪئي، اها تبديلي ڪڏهن ڪئي وئي ۽ ان ۾ ڪهڙيون تبديليون ڪيون ويون، ته سڀ واضع ٿي ويندو. هن وقت انهن سڀني الزامن جو ڪو به مناسب جواب ناهي ڇاڪاڻ ته انهن 3 سوالن جو جواب ۽ تبديلي يا ڇيڙ ڇاڙ جا ثبوت موجود ناهن
مان اهو به نه ٿو سمجهان ته قرآن ذريعي بائبل جي مقدس صفحن کي رد ڪرڻ جو ڪو جواز ڪڍي سگهجي ٿو ڇاڪاڻ ته قرآن ۾ به خدا جي ڪلام جي تصديق هيٺ ڏنل سورتن ۾ ڪئي وئي آهي سورت نمبر 2 آيت 87، سورت نمبر 3 آيت 3، سورت 4 آيت 163، سورت 5 آيت 46 ۽ 47، سورت 5 آيت 68، سورت 10 آيت 94
تنهنڪري، قرآن بيان فرمائي ٿو ته انجيل، زبور ۽ توريت خدا جو ڪلام آهن جنهن کي تبديل نه ٿو ڪري سگهجي، منهنجن مسلمان دوستن وٽ پنهنجن مقدس ڪتابن ۾ اهڙي ڪا ٺوس دليل ناهي جنهن سان بائبل جي درستگي تي شڪ ڪري سگهجي. وڌيڪ اهو ته جيڪڏهن خدا جي ڪلامن توريت، زبور ۽ انجيل ۾ تبديلي ممڪن هجي ها ته قرآن به خدا جو ڪلام آهي ۽ تبديلي جو امڪان ان تي به لاڳو ٿئي ٿو
درحقيقت خدا جي ڪلام ۾ تبديلي ممڪن نه هئڻ بابت قرآن جي راءِ موزون ۽ مناسب آهي ۽ اهو ڪيئن ممڪن آهي ته خود مختار ۽ هر جڳهه تي موجود خدا هر وقت پنهنجي ڪلام جي حفاظت نه ڪري سگهي ؟
آخر ۾، جيڪڏهن قرآن موجب بائبل محمد جي وقت تائين درست هئي ته اها ڳالهه مسلمانن لاءِ هڪ مسئلو بڻجي ويندي جيڪو بائبل جي تبديل ٿيڻ جو الزام مڙهي رهيا آهن ڇاڪاڻ ته دستاويزي ثبوت ۽ چرچ جي اڳوڻي سربراهن (فادرز) جي چوڻين ۾ هڪ جهڙائي آهي جنهن سان ثابتي ملي ٿي ته سئو سالن جي عرصي ۾ به بائبل ۾ تبديلي ناهي آئي. تنهنڪري مسلمانن جي راءِ موجب اهو چوڻ، ته بائبل ۾ تبديلي ٿي چڪي آهي، محمد جي نبي هئڻ تي شڪ ڪرڻ برابر آهي ڇاڪاڻ ته قرآن ۾ بائبل جي درستگي ۽ ان جي مجاز هئڻ جي شاهدي ڏنل آهي

مسلم ۽ اسلامي وسيلا

سنڌي-Sindhi

An Islamic view that the Bible has been corrupted

Permission granted by David Woods for excerpts taken from the article on “ Muhammad and the Messiah” in the Christian Research Journal Vol.35/No.5/2012

خدا جو ذاتي نالو الله آهي. ان نالي جون 20 مختلف معنائون نڪري سگهن ٿيون جنهن سبب اهو نالو پنهنجي پاڻ ۾ هڪ ڳجهارت جهڙو ٿي ويو آهي. اهو نالو اسلام کا اڳ جي دور ۾ به موجود هئو ۽ بت پرست انهن کي پنهنجن بت خدائن لاءِ استعمال ڪندا هئا. اهي بت پرست عرب ماڻهو هئا. تنهنڪري محمد پاران خدا جي اعلان کان اڳ ئي لفظ الله موجود هو

مسلم ۽ اسلامي وسيلا

سنڌي-Sindhi

Allah’s Name is not Sacred

مان اهڙن ڪيترن ئي مذہبي پس منظر رکندڙماڻهن سان ڳالهه ٻولهه ڪري چڪو آهيان جن جو چوڻ آهي ته هو جيڪي ڪجهه ڪري رهيا آهن ان مان خوش آهن. تنهنڪري هڪ ماڻهو قناعت پسند ۽ مخلص هئڻ سان گڏو گڏ مڪمل طور تي غلط به ٿي سگهي ٿو ڇاڪاڻ ته اهي مختلف مذهب سڀئي گڏجي به ملي ڪري صحيح نه ٿا ٿي سگهن پوءِ ڀلي ماڻهو انهن کي صحيح سمجهن يا محسوس ڪن
ذاتي طور تي مون کي اها خبر آهي ته آئون اها ڄاڻ نه رکڻ جي معاملي ۾ سٺو مسلمان نه ٿي سگهيو آهيان ته ڇا مان اهڙا سٺا ڪم ڪيا آهن جيڪي مون کي جنت تائين پهچائين جن ۾ پاڪ ڪتاب جي تلاوت، پنج وقت نماز پڙهڻ، خيرات ڏيڻ، رمضان جي مهيني ۾ روزا رکڻ ۽ حيثيت موجب حج ڪرڻ شامل آهي. ڪجهه اهڙن مسلمانن لاءِ اهي ڪم مشڪل ثابت ٿي سگهن ٿا جيڪي جهاد ۾ شهادت کي هن سموري ڇڪتاڻ جو انت سمجهن ٿا ۽ اهو طريقو مايوسي سان ڀريل ۽ موتمار سوچ تي ٻڌل لڳي ٿو
بائبل جي پهلو سان ڏسجي ته هن طرح جو بهشتي ڇوٽڪارو ذاتي قابليت ۽ عقيدت سان حاصل نه ٿو ڪري سگهجي ڇاڪاڻ ته ڪو به ماڻهو گناه کان پاڪ ناهي ۽ اهو ئي سبب آهي ته آئون پنهنجي نيڪو ڪاري تي ڀروسو نه ڪري سگهيو آهيان جيڪا منهنجي نظر ۾ ته سٺي لڳي سگهي ٿي پر خدا جي نظر ان نيڪو ڪاري ۾ ڪيترا ئي غليظ پيوند لڳل هوندا آهن. پنهنجي محدوديت ۾، اسان مجموعي ۽ مڪمل طور تي پنهنجو ڪاٿو نه ٿا لڳائي سگهون ۽ جڏهن اسان کي بهشتي ترازو ۾ توريندا سين ته خبر پوندي ته خدا جي مقابلي ۾ اسان جي ڪا به حيثيت ناهي. تنهنڪري نجات يا ڇوٽڪارو رڳو پاڻ تي يا پنهنجي ڪمن يا اعمالن تي ڀروسو ڪرڻ سان ناهي ملندو پر اهو ڪنهن ذات جي ذريعي ۽ يسوع مسيح جا خدائي ڪم ڪرڻ سان ملندو جنهن کي تحفو سمجهي سگهجي ٿو

رومنز 3.23
۽ سڀني گناه ڪيا آهن ۽ خدا جي جلال کان محروم آهن

رومنز 6.23
گناه جو پورهيو موت آهي ۽ خدا جي بخشش ۾ هميشه جي زندگي آهي

ميٿيو جي باب 11 ۾ آيت نمبر 28 ۽ 29 ۾ يسوع مسيح فرمائي ٿو؛
سڀ مون وٽ اچو، جيڪي به پورهيو ٿا ڪن ۽ ٻوجهه هيٺان دٻيل آهن، مان توهان کي آرام ڏيندس
منهنجو جوا پاڻ تي کڻو، ۽ مون کان سکو ڇاڪاڻ ته مان نرم دل ۽ عاجزي وارو آهيان، توهان جي روح کي آرام ملندو

مسلم ۽ اسلامي وسيلا

سنڌي-Sindhi

A happy and content Muslim

Permission granted by David Woods for excerpts taken from the article on “ Muhammad and the Messiah” in the Christian Research Journal Vol.35/No.5/2012

يسوع مسيح جي قد کي ڏسندي ڪو به شخص پهريائين ان ڳالهه جو فيصلو ڪري ته بائبل سٺي ساک رکندڙ وسيلو آهي يا نه. تنهنڪري مون اهو آرٽيڪل لکيو آهي ته جيئن مسلم پهلو کي نظر ۾ رکندي نئين عهد نامي جي قابل ڀروسو هئڻ کي بيان ڪري سگهجي

اسلامي راءِ ته بائبل ۾ تبديليون ٿي چڪيون آهن

عيسيٰ جي الهاميت جي ان سڄي معاملي ۾ اها ڳالهه وڌيڪ اهم ناهي ته بائبل ۾ ڇا لکيل آهي جنهن سبب اهو سڄو معاملو تنازعي وارو ٿئي ٿو، پر اهو قرآن جي سورت نمبر 5 جي آيت نمبر 116 جو غلط تاثر آهي جنهن ۾ اهو تاثر پيش ڪيو ويو آهي ته تثليت (ٽرنيٽي) ۾ الله، يسوع مسيح ۽ بي بي مريم شامل آهن. هي هڪ اهڙو تاثر آهي جنهن جي حمايت بائبل ڪئي آهي ۽ نه ئي راسخ العقيدي واري عيسائيت. ان بدران تثليت جي نظريي ۾ هميشه پيءُ، پُٽ ۽ پاڪ روح جو ذڪر ڪيو ويندو آهي. جيڪڏهن توهان پيءَ ۽ پٽ بابت بائبل ۾ ٻڌايل تمثيلي لفظن جي معنيٰ صحيح طريقي سان سمجهڻ چاهيو ٿا ته ان بابت مون هڪ عليحده آرٽيڪل لکيو آهي جنهن ۾ ان نظريي جو تفصيل بيان ڪيل آهي

يسوع مسيح خدا جو پُٽ آهي

ڪنهن به طرح سان ڏسجي، جيڪڏهن بائبل متاثر ڪندڙ مواد جي حيثيت سان انتهائي حد تائين درست آهي ته پوءِ يسوع مسيح جا چيل لفظ ۽ بشارتون هن جي الهامي هئڻ جو ثبوت آهن. شروعات ۾ اها ڳالهه مشاهدو ڪندڙن يا ان معاملي ۾ شڪ ڪندڙن لاءِ واضع نه به ٿي سگهي ٿي پر ان سان اها ڳالهه به واضع نه ٿيندي جنهن تحت مسلمان هن کي مسيحا سمجهندا آهن. عام قياس کان برعڪس، يسوع مسيح پاڻمرادو اهو نه چيو آهي ته هو ڪنهن به طرح جو مسيحائي درجو رکي ٿو حالانڪه اها ڳالهه هن جي ڪردار تي بالڪل ٺهڪي اچي ٿي (حوالو متن؛ باب نمبر 11 آيت نمبر 2 کان 6). وڌيڪ اهو ته هن ان ڳالهه تي به مزاحمت نه ڪئي ته هن کي بادشاه چيو ويو (حوالو يوحنا باب نمبر 6، آيت نمبر 14 ۽ 15) ۽ اهو تاثر به ملي ٿو ته هن دنياوي بادشاهت کي ٺڪرايو ۽ چيائين ته هن جي بادشاهت دنياوي يا دنيا جي نظام تي مشتمل ناهي (حوالو يوحنا باب 18، آيت نمبر 36 ۽ 37). صرف ان وقت جڏهن هن جي دشمنن هن خلاف عدالتي ڪارروائي ڪئي ته هن باقاعدي اعتراف ڪيو ته هو عيسيٰ يا مسيحا آهي (حوالو لوقا باب نمبر 22، آيت نمبر 66 کان 71) وڌيڪ اهو ته جيتوڻيڪ بپتسمو ڏيندڙ يوحنا خدا جي راه هموار ڪرڻ آيو، يسوع پاڻ تبليغي مهم تي صرف پنهنجي الهامي حيثيت کي وڌائڻ لاءِ نه ويو پر ان موقعي تي هن جو بنيادي مشن انڪساري سان خدمت ڪرڻ هو، خدمت ڪرائڻ نه (متن باب 20 آيت 28). اهو صرف هڪ نجي ملاقات ۾ هو ته هن پنهنجن پيروڪارن کي پنهنجي اصل سڃاڻپ ڪرائي اهو به ايئن نه ته هن واضع لفظن ۾ سڀ ٻڌايو بلڪه هن هڪ کليل سوال ڪيو ته اهي هن کي عيسيٰ ڇو ٿا سمجهن، ان جو مقصد اهو هو ته هو صرف انساني شهادت تي دارومدار نه رکن پر خدا (پيءُ) ۽ پاڪ روح طرفان ڏنل سوچ سمجه استعمال ڪري صرف سچ بيان ڪن. متن باب 16 آيت نمبر 13 کان 20، يوحنا باب 6، آيت نمبر 44، يوحنا باب 16 آيت 13. آخر ۾ هو انهن کي ٻڌائي ٿو ته هو اها ڳالهه في الحال ڪنهن سان نه ڪن
ممڪن آهي ته توهان کي اها ڳالهه ٻڌي حيرت ٿيندي هجي ته جيڪي ڪجهه عيسيٰ پنهنجي متعلق انڪشاف ڪيو اهو بعد ۾ لڪائڻ جي تلقين ڇو ڪيائين، ان جو سبب اهو هو ته هو اهو ڏسڻ پيو چاهي ته هن جا دشمن ڪير آهن تيستائين جو ڌرتي تي هن جو وقت پورو ٿيو ۽ اهو طئي ٿي چڪو هو ته هو انهن کي جيڪا به ڳالهه چوندو ان جو انهن تي ڪو اثر نه پوندو ۽ اها ڳالهه هن جي خلاف استعمال ڪئي ويندي ڇاڪاڻ ته هو هن جي شاهدي کي رد ڪري رهيا هئا ۽ سچ ڏسڻ بدران هن کي ڏوهاري قرار ڏيئي رهيا هئا. تنهنڪري سچائي وارو اهو انڪشاف صرف ۽ صرف هن جي اصل ۽ سچي پيروڪارن لاءِ ئي هو ڇاڪاڻ ته يسوع تي يقين نه رکندڙن کي خدا انڌو ڪري ڇڏيو هو ۽ هو اهو سچ ڏسي نه سگهيا، هو ٻوڙا ٿي ويا ته جيئن سچ ٻڌي به نه سگهن. يسوع مسيح پنهنجا موتي جهڙا لفظ ناپاڪ ڪتن ۽ سوئرن کي ڏيڻ مناسب نه سمجهو. درحقيقت اها سڄي ڳالهه بائبل جي سچي هئڻ جي تصديق ڪري ٿي ته جيڪڏهن يسوع مسيح جي الهاميت کي ثابت ڪرڻ لاءِ عيسائين کي بائبل ۾ تبديليون يا ڪنهن به طرح جي هيرا ڦيري ڪرڻي هجي ها ته هو روحاني بشارتن جهڙيون بهترين جعلي ڪهاڻيون به ٺاهي سگهيا ٿي
هاڻي اچو ته اهو ڏسون ته پوئلڳن پاران ٻڌايل واقعن ۾ يسوع مسيح جي ڪردار ۽ هن جي طبعيت بابت اسان کي ڪهڙي ڄاڻ ملي ٿي ته جيئن ان راءِ بابت اسان جو ڪو تاثر قائم ٿي سگهي ته پنهنجي چيل لفظن ۽ ڪيل ڪمن مطابق هو الهامي هو
ڳالهه شروع ڪندي اسان پهريون حوالو يوحنا جي باب نمبر 8 آيت نمبر 58 جو ڏينداسين جنهن موجب يسوع مسيح پهريون ڀيرو پنهنجي لاءِ خدا جو ذاتي ڏنل نالو استعمال ڪيو جهڙي ريت عبراني صحيفن يا توريت ۾ لکيل آهي ته ”مان آهيان
هن پنهنجي سڃاڻپ تمام انسان ذات جي جج طور به ڪرائي، متي باب 25 آيت نمبر 31 کان 46

يوحنا باب نمبر 9 آيت 38
هن چيو اي خدا مون ايمان آندو ۽ هن سجدو ڪيو

متي باب نمبر 14 آيت 33
۽ جيڪي به ٻيڙي تي موجود هئا انهن هن کي سجدو ڪري چيو ته بالڪل تون خدا جو پُٽ آهين

متي باب نمبر 28 آيت نمبر 9 ۽ 10
 ۽ ڏسو، يسوع انهن سان ملاقات ڪئي ۽ چيائين سلام، اهي هن وٽ آيا ۽ هن جي پيرن تي ڪري پيا ۽ هن جي عبادت ڪيائون
 اهو ڏسي يسوع چيو ته ڍڄو نه، وڃو ۽ منهنجي ڀائرن کي چئو ته هو گليل وڃن ۽ اتي هو مون کي ڏسندا

متي باب نمبر 28 آيت نمبر 16 کان 20
 ۽ 11 شاگرد گليل جي ان پهاڙ تي ويا جيڪو يسوع انهن لاءِ مقرر ڪيو هو
 ۽ جڏهن انهن هن کي ڏٺو ته سجدو ڪيائون پر ڪجهه هن تي شڪ ڪيو
 يسوع ويجهو اچي انهن سان ڳالهيون ڪيون ۽ چيائين ته آسمان ۽ زمين جو سمورو اختيار مون کي ڏنو ويو آهي
 هاڻي توهان وڃو ۽ سڀني قومن کي شاگرد ٺاهيو ۽ انهن کي پيءُ پٽ ۽ پاڪ روح جي نالي سان بپتسمو ڏيو
 ۽ انهن کي تعليم ڏيو ته انهن سڀني ڳالهين تي عمل ڪن جن جي هدايت مون توهان کي ڏني آهي ۽ ڏسو مان دنيا جي آخر تائين توهان سان گڏ آهيان

مرقس باب نمبر 2 جي آيت نمبر 1 کان 12 ۽ لوقا جي باب نمبر 7 جي آيت نمبر 40 کان 50 ۾ هن دعويٰ ڪئي آهي ته هن کي گناه معاف ڪرڻ جي طاقت آهي
هن پنهنجي پهريائين وجود جواعلان ڪيو ۽ دنيا جي شروعات کان اڳ پنهنجي جلال جو ذڪر ڪيو

يوحنا باب 16 آيت 28
مان پيءَ مان پيدا ٿيس ۽ هن دنيا ۾ آيس، ۽ هاڻي دنيا ڇڏيان ٿو ۽ پيءَ وٽ وڃان ٿو

يوحنا باب 17 آيت 5
۽ هاڻي اي والد (پي)، تون ان جلال سان جيڪو مان دنيا ۾ پيدا ٿيڻ کان اڳ توسان رکندو هيس، مون کي پاڻ سان جلالي ٺاهي ڇڏ

لوقس جي باب 2 آيت 28 ۽ متي جي باب 22 آيت 41 کان 45 ۾ يسوع پاڻ کي سبت جو بادشاه قرار ڏنو ۽ شاه دائود جو بادشاه قرار ڏنو آهي. ڪيترن ئي مثالن ۾ عبراني سوچ تحت آقائيت جو نظريو هڪ اهڙي الهامي شخصيت جي راءِ پيش ڪري ٿي جنهن ۾ سڄي بائبل ۾ خدا يا آقا جهڙا لفظ هڪ ٻئي جي جاءِ تي استعمال ڪيا ويا آهن ۽ انهن کي هڪ ٻئي جي جاءِ تي تبديل به ڪري سگهجي ٿو ۽ اهو ئي طرز يوناني توريت ۽ عبراني تنخ ۾ اختيار ڪيو ويو آهي. ان سان گڏو گڏ، راسخ العقيده يهودي جڏهن به آقا (ادونائي) جو حوالو ڏيندا آهن ته ان جي جاءِ تي خدا جو لفظ به استعمال ڪندا آهن

مرقس باب 2 آيت 28
تنهنڪري ابن آدم سبت جو مالڪ به آهي

متي باب 22 آيت 41 کان 45
 ۽ جڏهن فريسي گڏ ٿيا ته يسوع انهن کي پڇيو
 ته توهان مسيح جي حق ۾ ڇا ٿا سمجهو؟ هو ڪنهن جو پٽ آهي؟ انهن هن کي چيو دائود جو
 هن انهن کي چيو ته پوءِ دائود روح جي هدايت سان هن کي خدا ڇو چوندو آهي ته
 خدا منهنجي خدا کي چيو ته منهنجي ساڄي پاسي ويهه جيستائين آئون تنهنجي دشمنن کي تنهنجي پيرن هيٺان نه آڻي ڇڏيان
 جيڪڏهن دائود هن کي خدا چوندو آهي ته هو هن جو پٽ ڪيئن ٿيو؟

متي باب 7 آيت 21 کان 23
 جيڪي به مون کي اي خدا اي خدا چوندا آهن انهن مان هر هڪ آسمان جي بادشاهي ۾ داخل نه ٿيندو، صرف اهي ئي جيڪي منهنجي آسماني والد جي مرضي موجب هلندا آهن
 ان ڏينهن ڪيترائي ماڻهو مون کي چوندا ته اي خدا اي خدا ڇا اسان تنهنجي نالي سان نبوت ناهي ڪئي ۽ تنهنجي نالي سان بد روحن کي ناهي ڪڍيو ۽ تنهنجي نالي سان ڪيترائي معجزا ناهن ڏيکاريا؟
 ان وقت مان انهن کي صاف صاف ٻڌائيندس ته منهنجي ڪڏهن به توهان سان واقفيت ناهي رهي، بدڪارو، مون کان پري هليا وڃو

يوحنا باب 13 آيت 13
توهان مون کي استاد ۽ خدا چئو ٿا، بالڪل ٺيڪ چئو ٿا، ڇاڪاڻ ته مان آهيان

يوحنا جي پهرئين باب جي مطابق، يسوع کي خدا جو درجو ڏنو ويو آهي جيڪو دنيا جي وجود کان اڳ ئي جلال رکندو هو
جيتوڻيڪ يسوع ڪيترائي ڀيرا پنهنجي تڪشف کي گهٽ کان گهٽ ڏيکاري خال ۾ ڪم نه ڪيو ۽ پنهنجي دشمنن آڏو پنهنجي سڃاڻپ نه ظاهر ڪئي جن ڪيترن ئي موقعن تي عوامي راءِ کي تبديل ڪرڻ جي ڪوشش ڪئي ته جيئن هو پنهنجي مقصد کان هٽي وڃي ڇاڪاڻ ته هو هن جي خدا سان روحاني مساوات جي چڙ ڏياريندڙ دعوائن خلاف احتجاج ڪندا هئا. يوحنا باب 5 آيت 17 ۽ 18. مرقس باب 2 آيت 5 کان 7

آخر ۾، صحيفن مطابق، يسوع هڪ ماڻهو يا نبي جي درجي کان به مٿانهون هو ۽ ان ۾ انهن ڳالهين جو خيال رکڻ گهرجي ته ڪنهن به حد کان پار ٿي هن جي انسانيت لاءِ خدمت بابت هن پاڻ ۽ ٻين ماڻهن هن بابت ڇا چيو.
آئون توهان کان اهو سوال ڪندس ته اگر بائبل قابل ڀروسو آهي ته توهان سنجيدگي سان انهن آيتن تي غور ڪريو جيڪي يسوع جي سچي هئڻ جي گواهي ڏين ٿيون ۽ صرف ان لاءِ انهن کي رد نه ڪريو جو اهي توهان جي مذهب تحت ٺهڪي نه ٿيون اچن ۽ غلطي سان ان ڳالهه کان انڪار ڪيو ويندو آهي ته بائبل ۾ اڪثر اهڙا ئي دعويءِ ڪيا وڃن ٿا. ٻي صورت ۾ توهان پاڻ کي انهن منافقن جي فهرست ۾ بيٺل محسوس ڪندئو جيڪي يسوع سان بيٺل هئا جن يسوع کي مسيحا قبول ڪرڻ کان انڪار ڪيو، انهن يسوع جي روحاني گواهي ۽ لفظن تي ايمان آڻڻ ۽ يقين ڪرڻ بدران انسان جي شڪل ۾ مسيحي کي مڃڻ کان انڪار ڪيو. يوحنا باب 1، متي باب 7 آيت نمبر 24 کان 27

مسلم ۽ اسلامي وسيلا

سنڌي-Sindhi

The Divinity of Jesus and Islam

Permission granted by David Woods for excerpts taken from the article on “ Muhammad and the Messiah” in the Christian Research Journal Vol.35/No.5/2012

ڪيترائي ڀيرا مون پنهنجي مسلمان دوستن کان اها ڳالهه ٻڌي آهي ته اسلام برداشت سيکاريندڙ يا پر امن مذهب آهي ۽ صرف ڪجهه اهڙا انتها پسند آهن جيڪي اسلام جو نالو خراب ڪري رهيا آهن. ان باوجود، اسلام جي نالي تي، گزريل 14 صدين دوران 27 ڪروڙ انسانن کي قتل ڪيو ويو آهي ۽ يارهن سيپٽمبر کان وٺي سڄي دنيا ۾ 20 هزار دهشت گرد حملا ٿي چڪا آهن. تنهنڪري، تشدد اسلام جي اقدار کي واضع ڪري ٿو جنهن جي بنياد اهڙن نظرين جهڙوڪ جهاد ۽ جبري شهادت تي رکيل آهي جنهن ۾ سختي سان ان ڳالهه جي حمايت ۽ حوصله افزائي ڪئي وئي آهي ته تشدد، نفرت ۽ جارحيت اسلامي عقيدي جي اظهار جو جائز طريقو آهي. پهريان به ۽ اڄ به، اسلام طاقت ۽ زور زبردستي سان ڪيترين ئي قومن کي غلام بڻايو، انهن کي ڌمڪيون داٻا ڏيئي انهن کي يرغمال بڻايو ته جيئن پنهنجي نظريي مطابق فتح جو جذبو قائم رکي سگهجي. تنهنڪري قرآن واري الله جي عزت ڪرڻ لاءِ تيار عقيدت مندن پاران تاريخي اسلام جي فتوائن موجب فعل ڪندڙن تي آئون تنقيد نه ٿو ڪري سگهان ڇاڪاڻ ته هو مخلصي ۾ مذهب جي ڏنل تعليم مطابق اطاعت ڪري رهيا آهن، ۽ نه ئي انهن مسلمان تي جيڪي معتدل پرامن آهن ڇاڪاڻ ته اهو ئي اصل مسلمان آهن جيڪي قرآن جي سورت نمبر 9 آيت 29، سورت نمبر 9 آيت 73 ۽ سورت نمبر 9 آيت 123 موجب عمل ڪري رهيا آهن. لازمي طور تي اسلامي نظريي مطابق، اهو به هڪ سبب آهي ته جيڪڏهن الله پنهنجي مرضي مطابق انهن دهشت گردن کي حملا ڪرڻ جي اجازت ڏني آهي ته اها هن جي رضا هوندي، ٺيڪ؟ تنهنڪري ڪافر خلاف وڙهڻ کان انڪار ڪرڻ الله جي بهترين منصوبي جي نفي ڪرڻ هوندو
جيتوڻيڪ آئون اهڙي فعل جي مذمت ڪندو آهيان پر اهو سمجهڻ ڏکيو ڪم ناهي ته اهي قرآن موجب عمل ڪري رهيا آهن. تنهنڪري مان سمجهان ٿو ته جيڪڏهن توهان پاڻ کي سچو مسلمان سمجهو ٿا ته هن پيراگراف کي قبول نه ڪري ڇا توهان قرآن جي خلاف ورزي نه ڪري رهيا آهيو؟ ۽ ڇا اهو ارتداد ناهي ته پنهنجي عقيدي مطابق صرف قرآن جون مخصوص سورتون استعمال ڪري مذهبي طور توهان دنيا بابت پنهنجي راءِ قائم ڪري رهيا آهيو؟ قرآن سورت 33 آيت 36. وڌيڪ اهو ته، اهو اصرار ڪرڻ ته اسلام امن جو دين آهي ۽ ٻئي طرف دهشت گردي جي اهڙن واقعن تي خاموش رهڻ ۽ انهن جي مخالفت نه ڪرڻ هڪ طرح جو اتفاق ڪرڻ آهي ۽ اهڙي اظهار جو مطلب انهن غلط ڪمن جي اجازت آهي جيڪا هڪ طرح سان جرم ۾ مدد جي زمري ۾ اچي ٿي. جيڪڏهن توهان دهشت گردي خلاف راءِ رکو ٿا ته ڇا توهان ان مهم جي مخالفت ڪندئو ايتري قدر جو توهان جي پنهنجي جان خطري ۾ پئجي وڃي؟
بدقسمتي سان، ڀلي مسلمانن جو هڪ وڏو تعداد امن پسند هجي، پر اسلامي قيادت جو اهو انتها پسندانه عنصر آهي جيڪو اسلامي ثقافت کي اڳياڻ آڻي ٿو ۽ انهيءَ ڪري اڪثريت انهن روين جي حمايت ۽ عالمي سطح تي مخالفانه راءِ جي مخالفت ڪندي نظر ايندي. وڌيڪ اهو ته اسلام ۾ جمهوري ۽ سفارتي انداز سان سڌارو آڻڻ لاءِ سيڪولر طريقي سان مسئلو حل ڪرڻ مغربي طريقو ته ٿي سگهي ٿو پر اهو اسلامي طريقو ناهي. شروع ۾ توهان اها دليل ڏئي سگهو ٿا ته قرآن ۾ ٻين سان شفاف رويو رکڻ جي تلقين ڪئي وئي آهي، سورت 2 آيت 256، 109. پر ان باوجود ڏسجي ته ابتدائي دور ۾ هو ان حالت ۾ نه هئا ته پنهنجو بچاءُ ڪري سگهن پر جيئن جيئن انهن طاقت حاصل ڪرڻ شروع ڪئي ته اهي سورتون معطل سمجهي وڃڻ لڳيون ۽ انهن جي جاءِ تي ٻيون جارحاڻي سوچ واريون سورتون اچي ويون ته جيئن ڪنٽرول حاصل ڪري سگهجي، ۽ اگر ضرورت پوي ته، ان لاءِ تلوار ۽ تشدد جو رستو اختيارڪجي
اسلامي غلبي ڏانهن وڌندي منهنجي اها ڳالهه هڪ سازشي نظريو محسوس ٿي سگهي ٿو پر تاريخي لحاظ کان ڏسجي ته اهو سڀ ٿي چڪو آهي ۽ اڄ به ٿي رهيو آهي ۽ ان ۾ خفيه ايجنڊا طئي ٿيل آهي جنهن ۾ مختلف مرحلن تي آهستي آهستي معاشري جو مڪمل ڪنٽرول حاصل ڪرڻ جي ڪوشش ڪئي ويندي ۽ آخر ۾ اسلامي قانون نافذ ڪيو ويندو ته اسلام تي ايمان نه آڻيندڙن کي جهڪائي سگهجي. اڪثر ڪري ان جو سبب عيسائين ۽ ٻين گروپن تي ظلم ۽ جبر جي صورت ۾ سامهون آيو آهي. مان وائس آف مارٽرز (شهيدن جو آواز) نالي گروپ جي حمايت ڪندو آهيان (ڊبليو ڊبليو ڊبليو ڊاٽ پرسيڪيوشن ڊاٽ ڪام) جيڪا هڪ عيسائي تنظيم آهي جيڪا اهڙن ماڻهن جي مدد ڪندي آهي جيڪي شهادت جا متاثرين آهن. هر سال اهڙا 30 هزار عيسائي آهن جيڪي ان وصف ۾ شمار ڪيا وڃن ٿا، اهو تعداد تبديل به ٿي سگهي ٿو ۽ ان ۾ اهڙا به ماڻهو شامل آهن جن جي ملازمت يا جائيداد جو نقصان ٿيو هجي، يا انهن جي جيل يا وري موت جو منهن به ڏسڻو پيو هجي. ان ڳالهه سان آئون پنهنجي ان راءِ کي به اڳيان وڌائيندس ته مسلمان ”دين ۾ ڪو به جبر ناهي“ جهڙا قرآني حوالا ڏيڻ مهل ثابتي ناهن ڏئي سگهندا ۽ اهي ان حقيقت کي نظرانداز ڪري ڇڏيندا آهن ته اسلام جي اڳوڻي دور ۾ مسلمانن ڪيترن ئي ماڻهن کي ڪافر قرار ڏيئي قتل ڪيو هو ڇاڪاڻ ته انهن اسلام قبول ڪرڻ کان انڪار ڪيو هو ۽ مسلمانن انهن کي جهاد ذريعي اسلام قبول ڪرايو ٿي. ان جبر ۾ توهين واري قانون جو غلط استعمال ۽ جزيي جي ادائيگي شامل آهي جنهن تحت اسلام قبول نه ڪندڙن کي محدود ڪرڻ ۽ انهن کي گهٽ درجي جو شهري قرار ڏيڻ جا طريقا استعمال ڪيا ويندا هئا ۽ قرآن جي سورت 9 آيت 29 ۾ ابن ڪثير جهڙن عالمن جي ثابتي ملي ٿي. ڇا توهان مان ڪنهن اهو ٻڌو آهي ته انسانيت جي مدد ڪندڙ هڪ مسلمان تنظيم ڪافرن جي فلاح ۽ بهبود جو ڪم ڪيو، ان جو سبب اهو آهي ته اهي تنظيمون صرف ۽ صرف پنهنجن ماڻهن جو خيال ڪن ٿيون، ٻين جو نه ڇاڪاڻ ته قرآن جي سورت نمبر 3 آيت 110 ۽ سورت 98 آيت 6 ۾ واضع آهي ته مسلمان پاڻ کي ٻين کان بالاتر سمجهندا آهن. ليڪن اهي عيسائي تنظيمون آهن جن ٻين مذهبن جي ماڻهن ۽ انهن جي انساني حقن جو خيال رکيو آهي، يتيم گهر ۽ اسپتالن جهڙا مرڪز قائم ڪيا اٿئون، حالانڪه تازو ئي شام ۾ انهن مسلمانن جي به مدد ڪئي وئي آهي جيڪي بي گهر ٿيا ۽ عراق ۾ پناه وٺي رهيا هئا ۽ جن کي پنهنجي ئي مسلمان ڀائرن نظرانداز ڪيو هو.
خير، ڪنهن به معاشري ۾ اسلام جي واڌ ويجهه جو سلسلو ان وقت شروع ٿئي ٿو جڏهن هو ميزبان ملڪ ۾ طفيلي ذريعي سان هجرت يعني اميگريشن، ٻار پيدا ڪرڻ ۽ فنڊنگ گڏ ڪري ڪافرن کي سچائي نه پر زور زبردستي سان انهن کي تڙي ڪڍڻ جي پاليسي تي عمل ڪندا آهن. اسلامائزيشن جو اهو عمل سست رفتاري سان ۽ آهستي آهستي ٿيندو آهي جنهن ۾ مسلمان قرآن (سورت نمبر 3 آيت 28) ۾ واضع ڪيل تقيه جي طريقي تحت پنهنجا اصل مقصد ۽ منصوبا ڳجها رکندا آهن ۽ شروع ۾ دوستي جي دوکي ۾ رکندا آهن. مسلمانن جي انهيءَ فعل جي حمايت توهان کي ابن الڪثير جهڙن عالمن جي تبصرن ۾ به نظر ايندي، ۽ توهان کي ان عمل جي هڪ جهلڪ امريڪا ۾ به نظر ايندي ۽ ان کي دفاعي جهاد چئي سگهجي ٿو جيڪو هو هر ان ماڻهو خلاف ڪري رهيا آهن جيڪو اسلام تي تنقيد ڪري رهيو آهي يا غير اسلامي مذهب جو پرچار ڪري رهيو آهي، اها صورتحال اسان کي اتر افريقا ۽ يورپ ۾ نظر ايندي جتي انهن ڪجهه ڪنٽرول حاصل ڪري ورتو آهي. آخر ۾، اهو سب ڪجهه جارحاڻي جهاد جو سبب بڻبو ته جيئن اسلامي رياستن کي مڪمل ڪنٽرول ملي سگهي. حيراني جي ڳالهه ته اها آهي ته هي سڀ پاڻ ۾ مختلف مسلڪن سان تعلق رڪندڙ پاڻ ۾ وڙهي به پوندا آهن پر آخر ۾ هي سڀ مسلمان ڀائر آهن ۽ سڀ هڪ ئي ڪتاب جا پيروڪار آهن. تنهنڪري جڏهن ڳالهه ملغوب طاقت جي هوندي آهي ته انهن جو پاڻ ۾ ڌونس ڌمڪي جوڪنهن به سطح تي نظريو درست ناهي ۽ نه ئي هي سڀ پاڻ ۾ ايترا وڙهي پوندا جو ڪنهن طرح جي ”جنگي نظريي“ تي عمل ڪن
بعد ۾ اهو ڪنٽرول هو پنهنجن ڪارڪنن ذريعي قائم رکندا آهن جيڪو ڪافرن کي مارڻ جو ڌمڪيون ڏيئي اهو ڪنٽرول برقرار رکندا آهن تنهنڪري انهن کي ذاتي حقن بابت ڪا ڄاڻ ناهي. آزادي صرف هڪ دوکو آهي جنهن ۾ اسلامي اقدار خاندان، حڪومت ۽ قرآن ۾ ٻڌايل طريقي موجب حڪمراني جي پاليسي تي عمل ڪرڻ آهي
آخر ۾، آئون ان ڳالهه جو اعتراف ڪريان ٿو ته ڪجهه مسلمان تحمل ۽ برداشت جي نظريي تي عمل ڪندا آهن ۽ اهي اهڙن مسلمانن جي فعلن تي ڏک محسوس ڪندا آهن جيڪي جارحاڻي سوچ رکندي اسلامي عقيدن تي سنجيدگي سان عمل ڪندا آهن. مون کي خوشي آهي ته اهڙا تحمل پسند مسلمان سخت اسلامي عقيدن جي پيروي نه ٿا ڪن. شايد انهن جي دل جي گهرائي ۾ اسلام جي نفي جو عنصر موجود آهي پر خوف سبب هو پنهنجو آواز اٿاري سگهن ٿا ۽ نه ئي هو ڪنهن طرح جي مزاحمت ڪري سگهن ٿا. حتيٰ ڪه اهڙا مسلمان به هوندا جيڪي لاشعوري طور تي نه چاهيندا ته اسلام ۾ اهڙا سخت عقيدا شامل هجن. حقيقت ۾ اهڙن مسلمانن جي دل ۾ اهو آواز موجود هوندو آهي ته مذهب جي ڦهلاءُ ۽ عقيدي خاطر ماڻهو مارڻ اخلاقي طور درست ناهي
مان سمجهان ٿو ته قرآن جي تعليم جي تعليم کان هٽي ڪري ڏسجي ته اهڙا مسلمان جيڪي پنهنجي نقطه نظر ۾ معتدل آهن اهو هاڻوڪي دور جي ظالمن جي مذمت ڪن ٿا جهڙوڪ هٽلر، اسٽالن، عيدي امين، پول پوٽ ۽ هيرو هيٽو. اهڙا مسلمان انهن ظالمن جي ظلم ۽ جبر ۽ انهن جي تڪبر ۽ انهن جي انسانيت خلاف ڪيل ڪمن کي ناپسند ڪن ٿا، هي اهي ظالم آهن جن انسانن ۾ ڪنهن به طرح جو فرق ڪئي بغير انهن کي قتل ڪيو ۽ اهڙن ماڻهن ۽ الله جي نالي تي انسانن کي قتل ڪندڙن ۾ ڪو فرق ناهي
ان باوجود بدقسمتي سان ڪجهه مسلمان پنهنجي قوم طرفان انسانيت يا معاشري تي ڪيل ظلم جي ذميواري قبول ڪرڻ لاءِ تيار آهن ۽ نه ئي ان معاملي ۾ پنهنجي حصو ڏسڻ لاءِ تيار آهن. اها ڳالهه مونکي يسوع جي ان قول جي ياد ٿي ڏياري ته ٻين جي اکين مان پٿري ڪڍڻ کان اڳ ۾ پنهنجي اک مان ته پٿري ڪڍو. اهڙا مسلمان پنهنجي قوم جي آندل بربادي کي ڏسڻ جي معاملي ۾ ايترا ته انڌا آهن جو هو مسئلي جي پاڙ تائين پهچڻ جي ڪوشش ئي نه ٿا ڪن ۽ اهو مسئلو انهن ۾ پاڻ ۾ آهي
مان سمجهان ٿو ته جبلت جي لحاظ کان مسلمانن کي خبر آهي ته انهن جو پالڻهار شفيق ۽ مهربان آهي جيڪو زندگي جي واڌ ويجهه چاهي ٿو ۽ هن اسان کي ماءُ جي صورت ۾ پنهنجي شفقت جا ڪيترائي مثال به ڏنا آهن. جيڪڏهن خدا مائرن کي محدود پيار سان پيدا ڪيو آهي ته اها سوچڻ جي ڳالهه آهي ته هن ۾ پاڻ ۾ انسانن لاءِ ڪيتري محبت ۽ شفقت هوندي. خداوند ڪريم يسوع جي صورت ۾ اسان کي محبت ڪندڙ نبي عطا ڪيو جنهن انسان جي گناهن جي قيمت ادا ڪئي جنهن سبب هن کي لازوال زندگي ملي. خدا نفرت ذريعي اسان کي فتح ناهي ڪيو بلڪه هن اسان کي پيار ڏنو آهي جيڪو هن جي ذات جي بهترين صفات مان هڪ آهي
آخر ۾ آئون هي بلاگ پڙهڻ تي توهان جو شڪر گزار آهيان ۽ چاهيندس ته توهان اسلام بابت ايمانداري سان ۽ سوچ سمجهه سان راءِ قائم ڪيو. وڌيڪ آزاد خيال سان سوچڻ سان توهان پنهنجي عقيدي جي نظام تي غور ڪري سگهندئو ۽ ان جي تاريخي پوزيشن معلوم ڪري سگهندئو ته اها انساني حقن ۽ زندگي جي تقدس جي خلاف آهي. مان توهان کي اها درخواست به ڪندس ته توهان سچ جي بالادستي لاءِ اٿو پوءِ ڀلي ان لاءِ توهان کي پنهنجي انهن ثقافتي ۽ معاشرتي اقدار کان انڪار ڇو نه ڪرڻو پوي جيڪي توهان تي مڙهيون ويون آهن
سڄي ڳالهه جو نتيجو اخذ ڪندي اهو چوندس ته انساني وجود جي جاءِ اهڙي آهي جنهن ۾ خدا مذهب کي پيدا ڪيو آهي. هڪ اهڙو مذهب جنهن کي پيار محبت ۽ قرباني تحت بيان ڪري سگهجي ٿو. اهو پيار يسوع کان شروع ٿيندو ۽ هن جي شاگردن جي ذريعي وڌندو رهندو، هي اهڙو پيار ۽ محبت جو رشتو آهي جيڪو معزز آهي ڇاڪاڻ ته ان ۾ صرف پاڻ بابت ناهي سوچڻو، ان ۾ ٻين جي سوچ رکبي آهي ۽ اهڙي طرح محبت جو رشتو قائم رهندو جنهن ۾ پنهنجن دشمنن کي به معاف ڪري انهن سان به محبت جو رشتو قائم ڪبو دشمنن کي پنهنجو ٻيو ڳل به پيش ڪبو
پيارا دوست، زندگي لاءِ هڪ بهتر رستو آهي ۽ يسوع چوي ٿو ته اهو ئي واحد رستو آهي. اهو رستو موت طرف نه پر زندگي طرف وٺي ٿو وڃي. خوف، نفرت، ڪاوڙ ۽ قتل بدران بدران محبت جو رستو. ڇاڪاڻ ته خدا دنيا سان ايتري محبت ٿو ڪري جو هن اسان کي يسوع جي صورت ۾ تحفو ڏنو ته جيڪو به هن تي يقين رکندو ان جو زوال نه ايندو، بلڪه ان کي لازوال زندگي ملندي

مسلم ۽ اسلامي وسيلا

سنڌي-Sindhi

Islam and Peace

Permission granted by David Woods for excerpts taken from the article on “Jihad, Jizya, and Just War Theory” in the Christian Research Journal Vol.36/No.1/2013

Permission granted by David Woods for excerpts taken from the article on “ Muhammad and the Messiah” in the Christian Research Journal Vol.35/No.5/2012

قرآن جي پاڪيزگي جي جائزو وٺڻ مهل ٻين مذهبي مسودن وانگر اسان کي ان جي دعون جي سچائيءَ جو جائزو وٺڻ گهرجي
اسلام ۾ قرآن کي ايترو ته اعليٰ مقام ڏنو ويو آهي جو ان جي حيثيت اسلام تي عمل ڪندڙن وچ ۾ بت پرستي جي هڪ علامت طور ٺهي چڪي آهي
وڌيڪ اهو ته اسلام ان جي الهام بابت ايترا ته دعويٰ ڪيا آهن جو دستاويزي حوالن ۾ انهن جو ثبوت دستياب ناهي
مورمون ازم پڙهڻ مهل مون کي اهڙيون ڪيتريون ئي ڳالهيون نظر آيون جيڪي اسلامي رسمن سان ملندڙ جلندڙ هيون. مورمن مذهب سان تعلق رکندڙ ماڻهو سون جي تختي يا لوح تي مقدس نقش ڪاري تي يقين رکندا آهن ۽ ڪنهن فرشتي جي مدد سان انهن تختين کي ڪنهن محفوظ مقام تي رکي انهن کي لفظي نقل لاءِ رکيو ويو
ان کانسواءِ جوزف سمٿ پاڻ کي مبينه طور تي هڪ سچو مذهب قائم ڪرڻ لاءِ وقف ڪيو هو ۽ ان ئي سبب جي ڪري هن تي ڪيترائي ڀيرا مبينه طور تي وحي نازل ٿي ۽ هن ڪيترائي روحاني نظارا به ڏٺا
پر انهن سڀني الهامي نزول باوجود ”مورمن جو ڪتاب“ قرآن وانگر هڪ ڪامل دستاويز کان گهٽ اهميت رکي ٿو
مسلمان اها دعويٰ ڪري سگهن ٿا ته قرآن انتهائي ڪامل ۽ تمام مقدس دستاويزي ڪتابن ۾ خوبصورت ڪتاب آهي، ۽ اها ئي ڳالهه اندروني شاهدي طور قرآن جي صداقت ۽ ان جي الهام جي تصديق ڪري ٿي
پر جوزف سمٿ جي مورمون جي ڪتاب جي معاملي ۾ به اها ئي ڳالهه نظر ايندي ۽ هن چيو هو ته سندس ڪتاب انتهائي ڪامل ۽ اڄ تائين لکيل بهترين ڪتابن مان بهترين ڪتاب آهي
پر ٻنهي صورتن ۾ ڏسجي ته جنهن طرح جي سچائي ۽ خوبصورتي جي دعويٰ ٻنهي ڪتابن بابت ڪئي وئي آهي اها انهن ۾ ناهي. ڪنهن شئي جي دعويٰ ڪرڻ ۽ حقيقت ۾ ان جو هجڻ ٻه عليحده ڳالهيون آهن ۽ ڪو به ماڻهو اگر انهن ڪتابن بابت ڪا دعويٰ ڪري ٿو ته ان جو فرض آهي ته هو پنهنجي دعوي جي سچائيءَ لاءِ منطقي يا قابل اعتبار ثبوت پيش ڪري
هن آرٽيڪل جي شروعات اسان ان ڳالهه کان ڪندا سين ته قرآن جو ماخذ يا ان جو باني هڪ اهڙي شخصيت آهي جنهن جو ڪردار مشڪوڪ آهي
وحي نازل ٿيڻ جي شروعات کان ئي محمد کي پنهنجي ذهني حالت تي شڪ هو ڇاڪاڻ ته هن کي خبر نه پئي پوي ته هو چريو ماڻهو هو يا ڪو شاعر. هن کي پنهنجي ذات متعلق شڪ هو ته ڪٿي هن تي جادوئي اثر ته ناهي ۽ ان جو سبب وحي جي نزول وقت ڪجهه نشانيون اهڙيون هيون جيڪي نظر اينديون هيون جن ۾ منهن مان جهڳي نڪرڻ يا اٺ جهڙو آواز نڪرڻ شامل آهي. هڪ ٻيو سوال اهو به آهي ته الله هڪ اهڙي ناخوانده ماڻهو کي سچائي بيان ڪرڻ لاءِ جو منتخب ڪندو ۽ اهو به اهڙو سچ جيڪو هن جي پنهنجي زندگي ۾ تدوين نه ٿي سگهي
مان ان معاملي تي پنهنجي هڪ ٻئي بلاگ تي وڌيڪ معلومات لکي آهي. اها معلومات هن لنڪ تي ڏسي سگهجي ٿي
ڇا محمد ڪوڙو نبي آهي؟
ان کانسواءِ پريشاني جي هڪ ڳالهه اها به آهي ته واقعي قرآن اصلي آهي حالانڪه اها به حقيقت آهي ته قرآن ۾ لکيل ڪافي ڳالهين جا حوالا اسان کي ثانوي ذريعن مان به ملن ٿا. انهن ثانوي ذريعن ۾ بائبل سان گڏو گڏ ڪافراڻي تعليم تي مبني يهودين ۽ عيسائين جي غير مستند مذهبي دستاويزن جا حوالا به شامل آهن جيڪي خدائي الهام جي چڪاس ۾ ناڪام رهيا. اهي غير مستند لکڻيون يهودين ۽ عيسائين جي اهڙن مسلڪن سان تعلق رکن ٿيون جن کي انهن ڪڏهن به سنجيدگي سان ناهي ڏٺو
ان سان گڏ، قرآن ۾ فارس جي زرتشت قوم جي زباني روايتن جا مثال ۽ ان جا اثرات به شامل ٿيل آهن
ته پوءِ اهڙي صورتحال ۾ اهو ڪيئن ممڪن آهي ته الله دنياوي پيغمبرن جي مغالطن ۽ انساني روايتن مان پنهنجو ڪلام ترتيب ڏئي؟
هڪ اهڙي انساني تصور جي ايجاد مان ڪهڙو معجزو يا ڪمال حاصل ڪري سگهجي ٿو جنهن کي مختلف قومن رد ڪري ڇڏيو هجي جن اهڙا دستاويز لکيا جيڪي ڪامل هئڻ کان ڪافي پري هئا
جيڪڏهن اسلام واقعي سچو ۽ ڪامل مذهب آهي ته ان ٻين ذريعن مان تحريڪون حاصل ڪرڻ بجاءِ پنهنجون اصل روايتون ڇو قائم نه ڪيون ايتري قدر جو اڄ جي دور ۾ اهي تاريخي روايتون مذهب جو حصو بڻيل آهن.؟ ڇا اها ئي اصليت آهي؟
هڪ ٻيو اهم سوال ان مقدس مسودي جي موازني جو آهي جيڪو ابتدائي انداز ۾ قابل اتلاف يا غير پائيدار شين جي جزوي حصن جهڙوڪ هڏيون، ڪاٺ، چمڙي، وڻ جي پنن ۽ پٿرن تي انحصار ڪري ٿو
قرآن جي جوڙجڪ ۾ شهادتون گڏ ڪرڻ جو عمل به اهم هو جنهن ۾ انسان جي اهڙي ذهن تي دارومدار رکيو ويو جيڪو ڪافي ڳالهيون ڀلجي به ويندو آهي ۽ سموريون ڳالهيون مڪمل طور تي واپس ياد ڪرڻ لاءِ اهو ضروري آهي ته انهن ۾ انتهائي حد تائين درستگي هجي ته جيئن ڪنهن به طرح جي ڀل يا چُڪ کان بچي سگهجي
اهڙي ريت جيڪڏهن ڪو ڪتاب تيار ٿئي ته ان کي ڪتابن ۾ بهترين ڪتاب جو درجو ملي سگهي ٿو ۽ اگر اها ڳالهه درست ناهي ته پوءِ ڇا قرآن به هڪ عام ڪتابن وانگر هڪ ڪتاب آهي
اها ڳالهه به ثابت ناهي ٿي ته سڄي جو سڄو قرآن محمد جي زندگي ۾ يا هن جي رحلت کان مختصر عرصو بعد تائين جمع ٿي چڪو هو. ان جي بجاءِ ثبوتن مان خبر پوي ٿي ته قرآن جي تدوين ۽ ان کي مڪمل طور جمع ڪرڻ جو عمل محمد جي رحلت کان پوءِ 150 کان 200 سالن ۾ پورو ٿيو ۽ حتمي طور تي ان کي 8هين ۽ 9هين صديءَ ۾ تعظيم ۽ تڪريم حاصل ٿي
دانشور ان ڳالهه تي به متفق آهن ته قرآن ڪنهن هڪ ماڻهو ناهي لکيو پر مختلف ماڻهن جي گروپن لکڻ جي عمل ۾ حصو ورتو ۽ اهو عمل مڪمل ٿيڻ ۾ ڪجهه سئو سال لڳي ويا
قرآن جو قديم ترين نسخو مائل اسڪرپٽ (خط حجازي) ۾ سال 790 ۾ يعني محمد جي رحلت کان 150 سال پوءِ تحرير ڪيو ويو
ايتري قدر جو اڄ جي دور ۾ جيڪي پراڻي کان پراڻا دستياب دستاويز به اهڙا آهن جيڪي محمد جي رحلت کان 100 سال پوءِ جا لکيل آهن
وڌيڪ اهو ته عثمان جي دور ۾ لکيل نسخا به دستياب ناهن ۽ جيتوڻيڪ اسلامي عالم دعويٰ ڪندا آهن پر حقيقت اها آهي ته جنهن متنازع ڪوفي اسڪرپٽ ۾ اهي دستاويز موجود آهن اهو اسڪرپٽ عثمان جي دور ۾ استعمال نه ٿيندو هو ۽ اهي نسخا عثمان جي رحلت جي 150 سالن تائين نظر ئي نه آيا
ان کانسواءِ قياس طور تي ڏسجي ته قرآن عربي ٻولي ۾ آهي ۽ اها ٻولي الله جي ٻولي سمجهي ويندي آهي ۽ جيڪڏهن قرآن جو ماخذ الله آهي ته پوءِ قرآن ۾ رابطي لاءِ غير ملڪي ٻولين جهڙوڪ اڪيڊين (نووا اسڪاشيا علاقي جي ٻولي)، آشوري ٻولي، فارسي، سرياني ٻولي، يوناني، عبراني، سامي ٻولي ۽ ايٿوپيائي ٻولي جا لفظ ڇو استعمال ڪيا ويا آهن؟
جيڪڏهن قرآن واقعي اصلي آهي ته پوءِ اهي اصل دستاويز ڇو دستياب ناهن جيڪي ان جي اصل هئڻ جو ثبوت ڏين، خاص طور تي اهي دستاويز جيڪي اسلام اچڻ مهل ان وقت دستياب هئا جن مان ڪجهه مڪمل طور تي سلامت موجود آهن؟ واقعي الله پنهنجي خودمختاري ۾ مقدس ڪتاب جي حفاظت ڪري سگهي ٿو
قرآن جي تاريخ کي ڏسجي ته اهو زيد ابن ثابت جي دور ۾ جمي ڪيو ويو جيڪو محمد جو ذاتي سيڪريٽري هو. ابو بڪر جي هدايت تي زيد ابن ثابت محمد جي چيل ڳالهين (چوڻين) جمع ڪري انهن کي لکندو هو
نتيجي طور، ٽئين خليفي عثمان جي دور ۾ڄاڻي واڻي قرآن کي معياري ٺاهڻ ۽ سڀني مسلمانن تي هڪ ئي مسودو مڙهڻ جو ڪم شروع ڪيو ويو. ان ڪوشش ۾ زيد جي لکيل مسودي جون ڪيتريون ئي ڪاپيون (نقل) ٺاهيون ويون جڏهن ته اصل ۽ مستند دستياب ورق ضايع ڪيا ويا
ڪير چوندو ته معياري ٺاهيل نسخو واقعي معياري هو ۽ اهو به اهڙي وقت جڏهن سڄي مسلمان ڪميونٽي، جن مان ڪجهه جو تعلق محمد جي ذاتي ساٿين مان هو، جي مقابلي ۾ سمورا اختيار هڪ ماڻهو وٽ هئا
اڄ اسان وٽ پراڻي دستياب مسودي جي مقابلي ۾ زيد جون لکيل ڪيتريون ئي ڪاپيون موجود آهن. اسان کي اها خبر ڪيئن پوندي ته پراڻي مسودي ۾ جيڪي ڪجهه لکيل هو اهوئي معياري مسودي ۾ آهي ۽ جيڪي ڪجهه به معياري مسودي ۾ لکيل آهي، محمد ان جي چڪاس ڪئي؟
ان سان گڏو گڏ اها ڳالهه به غور طلب آهي ته جيئن ته اسان وٽ اصل مسودو موجود ناهي ڇاڪاڻ ته ان کي ضايع ڪيو ويو هو، اسان وٽ اهڙو ڪو طريقو ناهي جنهن سان اصل مسودو ٻيهر جمع ڪري سگهجي
هن مهل چار دستياب نسخن ۾ فرق موجود آهن. اهي نسخا زيد، عبدالله ابن مسعود، ابو موسيٰ ۽ اوبي جا لکيل آهن پر ان باوجود انهن ماڻهن جي ساک تي ڪو شڪ نه ٿو ڪري سگهجي ڇاڪاڻ ته اهي چار ئي محمد جا ويجها ساٿي هئا
عبدالله مسعود کي محمد قرآن جي تلاوت جو معلم طور مقرر ڪيو هو ۽ اوبي نبيءَ جو سيڪريٽري هو
منهنجو سوال اهو آهي ته نبي جي انهن چئني صحابين جي لکيل نسخن مان ڪنهنجو نسخو وڌيڪ با اختيار آهي؟
اُن صورتحال ۾ عثمان کي ڇو اختيار مليل هئا جڏهن ته ان وقت مستند مسودا موجود هئا جن کي ٻيون ڪميونٽيز قبول ڪنديون هيون؟
وڌيڪ اهو ته جڏهن زيد نسخن کي گڏ ڪيو ته هن محمد جون ڪجهه چوڻيون انهن ۾ شامل ڪرڻ ڀلجي ويو. انهن ۾ سنگسار“ ڪرڻ متعلق به ڪجهه چوڻيون شامل آهن
قرآني نسخا جمي ڪرڻ ۽ انهن جي تدوين کان پوءِ ان جو جائزو ورتو ويو ۽ ان ۾ تبديليون به ڪيون ويون. ۽ اهو سڀ ڪوفا جي گورنر حجاج بن يوسف جي دور ۾ ڪيو ويو
پهريائين هن مسودي ۾ 11 تبديليون ڪيون پر بعد ۾ هن جون تبديليون 7 تائين محدود رهيون
ان سڄي ڪارروائي کان پوءِ حفصه نسخي، اهو اصل مسودو جنهن مان حتمي مسودو تيار ڪيو ويو هو، کي مديني جي گورنر مروان ضايع ڪري ڇڏيو
ان کانسواءِ قرآن ۾ هڪ وڌيڪ غير معمولي ڳالهه هڪ اهڙو بگاڙ آهي جنهن جي ذريعي اندروني تضاد بابت پتو لڳائي سگهجي ٿو جن کي مسودي ۾ بهتري طور واضع ڪيو ويو آهي
مون کي حيرت ان ڳالهه تي ٿئي ٿي ته هڪ اهڙي شئي کي بهتي ڪيئن ٿو بڻائي سگهجي جنهن متعلق دعويٰ ڪئي ويندي آهي ته اهو اڳ ۾ ئي ڪامل ۽ بهترين آهي ڇاڪاڻ ته وحي نازل ٿيڻ جو عرصو 20 سال آهي ۽ ثقافتي معيارن ۾ ايندڙ ارتقا ۾ مدد ڏيڻ لاءِ ان ۾ ڪنهن به طرح جي بهتري جي ضرورت محسوس نه ڪئي وئي؟
چيو وڃي ٿو ته مجموعي طور تي 5 کان 500 جڳهن تي تبديلي ڪئي وئي آهي پر ڪجهه ماڻهن جو چوڻ آهي ته تبديليون تقريبن 225 جي لڳ ڀڳ آهن. ان مان جيڪا ڳالهه خبر پوي ٿي اها هي آهي ته بگاڙ يا تبديلي پيدا ڪرڻ جو معاملو به ناقص آهي، ڇاڪاڻ ته ڪنهن کي به درست اندازي سان خبر ناهي ته اصل ۾ ڪيتريون تبديليون ڪيون ويون
نه رڳو اهو، پر قرآن ۾ ڪيتريون ئي سائنسي ۽ گرامر جون غلطيون به آهن
انهن تمام خامين کي گڏ ڪندي اهو به ٻڌائيندا سين ته حديثن جو تعداد به ڏينهون ڏينهن وڌندو پيو وڃي. حديثون ظاهر ٿيڻ جو عمل 9 صدي ۾ شروع ٿيو، يعني سچ ظاهر ٿيڻ جي 250 سالن کان پوءِ
اُن وقت مجموعي طور تي 6 لک حديثون موجود هيون پر انهن مان صرف 7 هزار باقي رهجي ويون ۽ 99 سيڪڙو روايتن کي غلطي سان ڀريل قرار ڏنو ويو
جيڪڏهن اهي 99 سيڪڙو روايتون غلط هيون ته پوءِ اسان بخاري جون لکيل باقي هڪ سيڪڙو حديثن تي ڪيئن ڀروسو ڪيون؟
مسلم رواتين جو ارتقا ڪهاڻيون ٻڌانيندڙن يا قصن (قصص) ذريعي به ڦهليو، جن جون روايتون 8 صدي کان اڳ جمع نه ٿي سگهيون. اهي ڪهاڻيون مقامي لوڪ داستانن مان حاصل ڪيون وينديون هيون ۽ انهن سان به اسلام ۾ ڪافي بگاڙ پيدا ٿيو
ان کان سواءِ اگر توهان ڪڏهن ٽيليفون واري راند کيڏي آهي يا ڪيترن ئي ماڻهن جي هڪ گروپ کي في ماڻهو جي حساب سان ڪهاڻي ٻڌائڻ جو ڪم ڪيو هجي ته توهان کي خبر هوندي ته ڪهاڻي ٻڌائڻ مهل معمولي فرق ضرور ايندو آهي ۽ پهرئين ماڻهو جي ٻڌل ڪهاڻي ۽ آخري ماڻهو جي ٻڌل ڪهاڻي ۾ فرق هوندو
۽ جيڪڏهن اها ڪهاڻي سوين سالن جي عرصي تائين ماڻهن کي ٻڌائبي رهجي ته توهان جي راءِ ۾ ان سڄي مشق جو نتيجو ڇا ٿيندو؟
جنهن ڪتاب کي خدا جو معجزو يا وري الله جي بهترين ڪتابن مان به بهترين ڪتاب يا عجوبو سمجهو ويندو آهي اهو ڪيترن ئي محاذن تي مبالغه آرائي تي مبني آهي
قرآن پڙهڻ سان توهان کي جوابن بدران ڪيترائي سوال ملندا
ڇا قرآن واقعي هڪ شاندار ۽ دعوي مطابق بهترين ڪتاب آهي يا پنهنجي دعويٰ ثابت ڪرڻ ۾ ناڪام آهي؟
ڇا ان جي مسودي ۾ اها خوبصورتي ۽ ڪشش آهي جيڪا ڪنهن ٻئي مسودي يا نسخي ۾ موجود ناهي؟ اها راءِ اسان ٻڌندڙن لاءِ ڇڏيون ٿا ته هو پاڻ اها ڳالهه ڏسن ته لٽريچر ۾ اهڙا ڪيترائي شاندار مسودا موجود آهن جن مان قرآن به ڪافي ڪجهه اڌار ورتو آهي ۽ اهي مسودا پنهنجي اصل صنف موجب شاندار حيثيت رکن ٿا
هڪ اهڙو ڪتاب جنهن متعلق چيو ويندو آهي ته هن جو ڪو ثاني ناهي، ان ۾ اهڙيون غلطيون ۽ ان جو مواد بي ربط هئڻ سبب هي ڪتاب اهڙن ماڻهن تنقيدي نگاه تي به پورو نه ٿو لهي جيڪي بامقصد انداز ۽ ان جي درست هئڻ جي صحيح چڪاس ڪري سگهن ٿا
ان مذهب جي مڃيندڙ باقي نادان ماڻهن لاءِ هي ڪتاب صرف فرمانبرداري ۽ اطاعت جو هڪ ذريعو آهي ۽ ان جي نتيجي ۾ مواد بابت انهن جي سوچڻ سمجهڻ جي صلاحيت ختم ٿي ويندي آهي
ڪتاب متعلق سوال پڇڻ جو مطلب الله يا هن جي رسول کان سوال پڇڻ برابر تصور ڪيو وڃي ٿو ۽ اها ڳالهه مسلمانن جي سوچ کان به ٻاهر تصور ڪئي ويندي آهي ڇاڪاڻ ته اهڙي طرح جي عمل کي دوکي يا بغاوت طور ڏٺو ويندو آهي جنهن جا سخت نتيجا نڪرندا آهن
توهان اهو چئي سگهو ٿا ته اسلام جي ايترن مرحلن گزرڻ کان پوءِ به قرآن تبديلي جي انهيءَ دور مان گزري به سلامت رهيو آهي پر ان باوجود ثبوتن کي ڏسي منهنجي راءِ آهي ته منهنجي ان ڪتاب کي الهامي ڪتاب سمجهڻ ۽ ان کي مڃڻ لاءِ ڪنهن معجزي جي ضرورت پوندي
آخر ۾ اهو چوندس ته قرآن متعلق وڌيڪ تبصرو ڪرڻ لاءِ مون وٽ وڌيڪ لفظ ناهن. صرف اها ڳالهه چوندس ته مون کي اميد آهي ته بلاواسطه لفظن جو انتخاب ڪري مان پنهنجو مقدمو بيان ڪرڻ ۾مبالغي کان ڪم ناهي ورتو ۽ مسلمان دوستن لاءِ بي احترامي کان ڪم ناهي ورتو
اهو تمام ڏکيو ڪم آهي ڇاڪاڻ ته جڏهن مذهب ذاتي عقيدي ۾ انتهائي گهرائي تائين موجود هوندو آهي ته ڪا به اهڙي شئي يا ڳالهه جيڪا ان عقيدي يا مذهب لاءِ چئلنج سمجهي ويندي هجي، ان کي عمومي طور تي خطرو يا هڪ طرح جي مخالفت سمجهو ويندو آهي
جيڪڏهن مان توهان جون اکيون هڪ اهڙي ڪتاب، جنهن کي توهان مقدس سمجهو ٿا، لاءِ کولڻ بدران توهان کي ڪنهن طرح سان ناراض ڪيو آهي يا توهان جي غصي کي وڌايو آهي ته مان توهان سان معذرت جو اظهار ڪيان ٿو
هڪ ڀيرو ٻيهر چوندس ته منهنجو مقصد توهان کي ناراض ڪرڻ نه پر سچ سامهون آڻڻ هو پوءِ اهو سچ جو رستو اسان کي ڪيڏانهن به کڻي وڃي
آخر ۾ جيڪڏهن توهان کي ان موضوع تي وڌيڪ معلومات گهرجي ته توهان جي سمٿ جي لکيل آرٽيڪلز جو جائزو وٺي سگھو ٿا، مون هي بلاگ لکڻ لاءِ به انهيءِ جي آرٽيڪلن جو حوالو استعمال ڪيو آهي

مسلم ۽ اسلامي وسيلا

سنڌي-Sindhi

Is the Qur’an sacred?

جيتوڻيڪ عربن جي مذهب ۾ الله جي بطور اسلام جي هڪ سچي خدا عبادت کي قبول ڪيو ويو آهي پر هو اڃا به ڪثرت پرستي جي پنهنجي ماضي جي عقيدت مندي مان جان نه ڇڏائي سگهيا آهن
ڪعبو مڪعب نما هڪ عمارت آهي جيڪا مڪي ۾ قائم آهي، ان کي اسلام جي انتهائي مقدس جڳهه سمجهو ويندو آهي پر اسلام جي اچڻ کان اڳ اها ئي عمارت بت پرستي جي مزار طور استعمال ٿيندي هئي
ان عمارت جي پيڙه يا بنياد جو پٿر هڪ شهابي پٿر آهي جنهن متعلق چيو وڃي ٿو ته اهو جنت مان آيو هو ۽ ان جي ڪاري رنگ بابت چيو ويندو آهي ته اهو انسان جي گناهن سبب آهي. اڄ مسلمان حج دوران عقيدت مندي يا عبادت طور ان پٿر کي چمي ڏيندا آهن
اسلام کان اڳ جي دور ۾، قديم عرب هڪ اهڙي مسلڪ جي اثر هيٺ هئا جنهن ۾ پٿرن سان خاص عقيدت جو اظهار ڪيو ويندو هو ۽ ان عقيدت تحت ڪاري رنگ جي پٿر کي وڌيڪ اهميت ڏني ويندي هئي ۽ پنهنجين رسمن ۾ انهن ئي ڪارن پٿرن کي استعمال ڪيو ويندو هو
اهي عرب پٿرن جا پڄاري هئا ۽ انهن پنهنجو هڪ عليحدو ڪعبو به تعمير ڪيو هو جنهن ۾ انهن هڪ ڪارو پٿر به جوڙيو هو ته جيئن هو عبادت ڪري سگهن
ڪعبي سان جڙيل هڪ عمل اهو به آهي ته رسم تحت ان عمارت جي چوڌاري چڪر لڳائبا آهن. ان عبادت ۾ چڪر لڳائڻ جو رجحان ڪيئن آيو ان جو اندازو ان ڳالهه مان لڳائي سگهجي ٿو ته اهي عرب قبيلا ستارن جي چال تحت يعني سج، چنڊ ۽ تارن جي حرڪت تحت گول دائري ۾ چڪر لڳائيندا هئا. ان عمل تحت اهي قبيلا ڪاري پٿر کي چمي به ڌيندا هئا ڇاڪاڻ ته انهن جو خيال هو ته ان ڪاري پٿر ۾ خدا يا روح موجود هوندا آهن. پٿر کي چمي ڏيڻ يا ان کي هٿ لائڻ بابت چيو ويندو هو ته ان سان رحمت نازل ٿيندي
ان سان گڏو گڏ ڪعبي جي ڪاري پٿر کان علاوه اهي عرب چنڊ ديوتا يعني هُبل جي به عبادت ڪندا هئا
عرب ثقافت جا ٻيا پهلو جن سان قديم بت پرستي جون روايتون جڙيل آهن انهن ۾ منيٰ ۾ پٿر اڇلائڻ، صفا ۽ مروا نالي ٽڪرين وچ ۾ ڊوڙڻ (جنهن جو مقصد اهو ڏيکارڻ آهي ته بت پرست 2 بتن جي وچ ۾ ڊوڙ پائيندا هئا) ۽ ”تعريف ڪرڻ“ جي روايت به شامل آهي
ايئن محسوس ٿو تئي ته عرب ثقافت مڪمل طور پنهنجي جان ماضي جي انهن بت پرستاڻي روايتن مان ناهي ڇڏائي سگهيو حالانڪه ان نئين نالي سان ۽ واحد پرستي جي جهنڊي هيٺان اچي اها ڪوشش ڪئي. مختلف رسمن کي هڪ سان ملائي ۽ عرب رسمن کي اسلام نالي مذهب ۾ شامل ڪرڻ جي فعل سان ان کي پاڪيزگي ملڻ بدران هي سڀ هڪ آميزو يا مڪسچر ٺهي ويو آهي جنهن ۾ ڪعبي نالي عمارت جو شامل ٿيڻ ان ڳالهه جي نشاندهي ڪري ٿو ته ان مذهب جي تعمير ۽ ان جي مذهبي ڍانچي ۾ نقص آهن
اگر اها ئي صورتحال آهي ته پوءِ آخر اسلام سچي مذهب طور پنهنجي منفرد سڃاڻپ پيدا ڪرڻ ۾ ڪيئن ڪامياب ٿيو؟ اها ڳالهه واضع آهي ته ان مذهب ۾ ڪافي شيون يهودي ۽ عيسائي مذهب مان حاصل ڪيون ويون آهن ۽ پاڻ کي بت پرستي واري پراڻي نظام جي رسمن ذريعي سجايو آهي
چا اهو واقعي سچو مذهب آهي يا وري مختلف رسمن ۽ مذهبن کي ملائي عبادت لاءِ هڪ مقامي مذهب ٺاهيو ويو ان سان گڏ ان ۾ مختلف عالمي راءِ به شامل ڪئي وئي؟
ڇا توهان اهڙي مذهب سان وفاداري ۽ اطاعت جو قسم کڻڻ لاءِ تيار آهيو جنهن پنهنجي ماضي جي مسلڪانه رسمن مان آزاد ٿي پاڪيزگي حاصل ناهي ڪئي؟ چا اسلام پاڻ کي سجائي ۽ ان ۾ بت پرستي کي ٻيهر منظم ڪري، تبديليون آڻي هڪ نئين پردي تحت پنهنجي تشهير پيو ڪري؟ شايد اسلام جي نقاب پويان جيڪا شئي لڪل آهي اهو هڪ مٿي وارو بت بمقابلو توتم خدائن جا بت آهن
هي بلاگ لکڻ مهل مون ان عنوان بابت ڪيترن ئي ذريعن کان حوالا گڏ ڪيا آهن ۽ مان ڪوشش ڪئي آهي ته هيءَ معلومات لکڻ مهل ايمانداري سان ۽ شفافيت سان جائزو پيش ڪيان
مان توهان کي درخواست ڪندس ته توهان هن مواد کي صرف اهو چئي رد نه ڪجو ته اهو بدنام ڪرڻ جي هڪ مهم جو هڪ حصو آهي. مان توهان جي حوصلي افزائي ڪرڻ ٿو چاهيان ته توهان پاڻ کليل دماغ سان ان مواد تي تحقيق ڪيو
هي بلاگ لکڻ وقت مان هڪ طرف مسلمانن تي غير ضروري تنقيد يا الزام بازي کان پاسو ڪندي اسلامي عقيدي لاءِ ۽ انهن شين لاءِ هڪ چئلنج رکيو آهي جن کي هو مقدس سمجهندا آهن. مان سمجهان ٿو ته منهنجا ڪيترائي مسلمان دوست خدا سان پنهنجي عقيدت ۽ نيازمندي جي معاملي ۾ پڪا ۽ مخلص آهن ۽ مان ان ڳالهه جو احترام ڪيان ٿو. ان باوجود مان صرف اهو چاهيان ٿو ته هو حقيقت تي مبني معلومات جو جائزو وٺن جيڪا انهن کي پنهنجي اطاعت ۽ وفاداري جي معاملي ۾ بهتر فيصلو ڪرڻ ۾ مدد ڏيندي
آخر ۾ اهو چوندس ته جيڪڏهن توهان مسلمان آهيو ته مان توهان جي حوصلي افزائي ڪندس ته توهان خداوند ڪريم کي التجا ڪريو ته هو توهان کي اسلامي عقيدي ۽ رسمن بابت درست راه ڏيکاري

مسلم ۽ اسلامي وسيلا

سنڌي-Sindhi

Is the Ka’ba sacred?

ڇا محمد ڪوڙونبي آهي؟ اهڙا ڪيترائي مذهب ۽ مسلڪ آهن جن ۾ اها دعويٰ ڪئي وئي آهي ته هڪ شخص ذريعي وحي نازل ٿيندي هئي ۽ اهو ماڻهو ثالث يا معتدل گر هوندو هو. ان باوجود اسان کي اهو ڏسڻ گهرجي ته انهن مان ڪهڙيون حالتون ناقابل ترديد حد تائين درست آهن ۽ ڪهڙيون ڳالهيون ڪوڙيون ۽ ڏند ڪٿائون آهن. خدائي وحي جي نزول جي دعويٰ ڪير به ڪري سگهي ٿو پر ڪنهن موقعي تي انهن دعوائن کي چئلنج ڪرڻ گهرجي ته جيئن انهن جي صداقت جي تصديق ڪري سگهجي ۽ ڇا اهي دعوائون سچ جي ترازو ۾ وزن ۽ تنقيد برداشت ڪري سگهن ٿيون يا نه.شهادت اوتري ئي چڱي هوندي آهي جيتري گواه يا ماڻهو جي ساک. جيڪڏهن توهان ڪنهن ماڻهو کي عدالت ۾ جائز گواه طور پيش ڪندا آهيو ته سڀ کان پهريائين هن جي قابليت جو جائزو ورتو ويندو آهي
ڇا ان گواه جي ڪردار کي ڏسندي ان جي شاهدي کي قابل اعتماد قرار ڏيئي سگهجي ٿي يا ان گواه کي غير موزون گواه قرار ڏبو
منهنجي راءِ ۾ سڀ کان پهريائين جنهن ڳالهه جو جائزو آئون وٺندس اها مذهبي تحريڪ، جنهن کي اسلام جو نالي ڏنو ويو آهي، جي خالق ۽ ان جي باني جو ڪردار آهي
محمد هڪ اهڙو ماڻهو هو جنهن پاڻ کي مراقبي ۽ مذهبي معاملن جي سوچ ويچار لاءِ وقف ڪيو هو. ان سبب هن جو واسطو هڪ روحاني مخلوق سان پئجي ويو جنهن کي هن ممڪنه طور تي جن سمجهو. انهيءَ صورتحال هن تي ايترو ته دٻاءُ وڌو جو هن 2 ڀيرا خودڪشي جي ڪوشش ڪئي ۽ هن کي اها خبر ڪونه هئي ته ان وحيءَ سبب ماڻهو هن کي شاعر سمجهندا يا ڪو چريو ماڻهو. ان کانسواءِ اسلام جا اڳوڻن ذريعن مان خبر پوي ٿي ته جنهن وقت هن تي سورت نمبر 53 نازل ٿي ان وقت هو شيطان جي اثر ۾ هو ۽ ان سبب مان اهو سوال پڇڻ تي مجبور آهيان ته ڇا هن جو خدائي تحريڪ جون دعوائون سچ آهن يا نه. وڌيڪ اهو ته هڪ موقعي تي محمد پنهنجي زندگي ۾ چيو هو ته هو ڪنهن جادوئي اثر جو شڪار ٿيو هو جنهن جو اثر هڪ سال تائين برقرار رهيو ۽ ابن اسحٰق جو چوڻ آهي ته ان هڪ سال جي عرصي دوران محمد شيطان جي اثر ۾ هو جڏهن ته بخاري مطابق ان هڪ سال دوران محمد مغالطي ۾ مبتلا رهيو
مجموعي طور تي اسان کي محمد جي ذاتي زندگي، بيان ۽ ڪردار ۾ به ڪيترائي تضاد نظر اچن ٿا. جڏهن به هن کي پنهنجو فائدو نظر آيو ۽ هن پنهنجي عقيدي کي ڦهلائڻ جي ڪوشش ڪئي، هن فوجي حملن ۽ فتح کي طاقت ۽ داٻي طور استعمال ڪيو. هي هڪ اهڙو مذهب هو جنهن ان صورت ۾ جهاد يا مقدس جنگ جي ابتدائي صورت اختيار ڪئي ته جيئن پنهنجو اثر رسوخ ۽ ڪنٽرول برقرار رکي سگھجي ۽ اڄ جي دور ۾ به اسلام جي اهائي حڪمت عملي آهي. اسلام خون وهائڻ سان شروع ٿيو ۽ اڄ تائين اهو سلسلو جاري رهيو. تنهنڪري اسان کي جيڪو مذهب اڄ اسلام جي صورت ۾ نظر اچي رهيو آهي ان جو ڦهلاءَ پيار جي انساني جذبي تحت نه پر انسان جي چالاڪي جي خصوصيت سان ڦهليو جيڪو انسانيت جي تباهي ۽ ان جي استحصال تي ختم ٿئي ٿو
طاقت جي غلط استعمال سان گڏ، محمد جو جنسي رويو به قابل احتساب آهي جنهن ۾ هن عائشه نالي ننڍڙي ٻارڙي جو فائدو حاصل ڪيو ۽ هن سان شادي ڪيائين ۽ هن جي بلوغيت جي عمر تائين پهچڻ کان اڳ ئي جنهن وقت هوءَ 9 سالن جي هئي، هن سان ازدواجي رشتو قائم ڪيائين. محمد هڪ کان وڌيڪ شادين جي به حمايت ڪئي آهي، پر مشڪوڪ انداز سان نازل ٿيل هڪ وحي تحت پاڻ 9 شاديون ڪيائين حالانڪه قرآن جي سورت نمبر 4 آيت نمبر 3 ۾ پابندي مڙهي صرف 4 شادين جي اجازت ڏني وئي آهي. هڪ ٻيو معاملو زينب سان شرمناڪ انداز ۾ شادي جو آهي جنهن ۾ هن جي پُٽ زيد زينب کي طلاق ڏني ته جيئن محمد هن سان شادي ڪري سگھي. ان جو سبب هي هو ته محمد اوچتو زينب کي ان وقت اگهاڙو ڏسي ورتو هو هڏهن هو بي مهل پنهنجي پُٽ زيد سان ملاقات لاءِ هن جي گهر پهتو ۽ هن جا جنسي جذبا جاڳي پيا. ان کانسواءِ مسلمان باندي بڻيل عورتن سان بنا شادي جي جنسي لاڳاپا قائم ڪري سگهن ٿا پوءِ ڀلي انهن باندي عورتن جا مڙس جيئرا ڇو نه هجن. محمد پنهنجي پوئلڳن کي طوائفيت جي هڪ قسم يعني متعه جي به اجازت ڏني، جنهن تي اڄ به عمل جاري آهي، جنهن ۾ ڪو به مسلمان جنسي تعلق رکڻ لاءِ رقم ادا ڪري سگهي ٿو، ڪنهن عورت سان مختصر وقت لاءِ شادي ڪري پوءِ هن عورت کي طلاق ڏيئي سگهي ٿو. ان کانسواءِ محمد عورتن جي حقن جي ڀڃڪڙي طور مسلمانن کي اجازت ڏني ته هو پنهنجن زالن کي، ضرورت موجب، هلڪي مار ڪٽ ڪري سگهن ٿا
اها صورتحال بيان ڪري، آئون اسلام جي وڌيڪ جرح نه ڪندس ته جيئن اهو معلوم ڪري سگهجي ته هي هڪ اهڙو مذهب آهي جنهن جو بنياد هڪ اهڙي شخص وڌو جنهن جي پنهنجي ساک مجروح ۽ ڪردار قابل احتساب آهي
تاريخ ۾ اهڙا ڪيترائي ماڻهو آهن جن پنهنجن مقصدن ۽ منصوبن جي پورائي لاءِ سياسي يا مذهبي پليٽ فارم استعمال ڪيو آهي. انهن مان ڪيترن ئي منصوبن تي عمل جي نتيجي ۾ غيرجانبداريت ۽ تعصب سبب انساني نسل جو قتل عام ٿيو آهي ۽ ان جو سبب صرف انساني اثر ۽ صلاحيتون ناهن. اهو سڀ ڪجهه ايترو ته بد دماغي يا بي وقوفي تي مبني هوندو آهي جو چئي سگهجي ٿو ته اهو فعل شيطاني نوعيت جو آهي. اسٽالن ۽ هٽلر جهڙن ماڻهو، جيڪي ڪوڙا نبي هئا، مڪمل طور تي پنهنجي حڪمراني قائم ڪرڻ جي ڪوشش ڪئي جن سان انهن جي پنهنجي ذات خراب ٿي ۽ انهن جي شيطاني ذهانت سبب تباهي جي منصوبي تي عمل ڪيو ويو. اها حيرت جي ڳالهه آهي ته ماڻهو هٽلر جهڙي اهڙي ڪرشماتي شخصيت جي پوئواري ڪيئن ڪري سگهن ٿا جيڪو ماڻهو پاڻ دماغي طور ٺيڪ نه هجي. اسان سڀ گمراهه آهيون ۽ اڄ ان ظلم کي ڏسون ٿا ۽ حيران ٿيون ٿا ته انساني سطح تي اهو ڪيئن ممڪن آهي ته 20هين صدي ۾ ايڏو وڏو سانحو پيش اچي ۽ ماڻهو دوکي جي حد تائين انهن ڳالهين تي يقين به ڪن. بدقسمتي سان اهو سڄو نظارو اسلام جهڙن مثالن جي صورت ۾ اسان اڄ به ڏسي رهيا آهيون. اهو هڪ اهڙي چريائپ آهي جيڪا انسانيت جي هر پهلو ۽ ثقافت کي متاثر ڪري رهي آهي. ماڻهن کي ان جي دعوائن طرف اچڻ لاءِ مجبور ڪيو وڃي ٿو ۽ هو اهو اندازو به نه ٿا لڳائي سگهن ته هو تباهي جي منهن ۾ وڃي رهيا آهن جنهن ۾ هڪ نه هڪ ڏينهن اهڙي تباهي ايندي جيڪا هٽلر جي حڪومت جي دور ۾ آئي هئي
سڄي دنيا انهن ظالم ۽ دوکي باز ماڻهن جي نقاب پٺيان اونداهي جي گهرائي ۽ انهن جي بدڪارين ۽ ڏوهن جو نظارو ڏٺو ۽ ان کي سڃاڻيو جيڪي انهن انسانيت خلاف ڪيا ۽ بعد ۾ معاشري انهن کي انتهائي حد جو ڏوهاري قرار ڏنو. اسلام هڪ اهڙو مذهب آهي جنهن جي پوئواري ڪندڙن جو تعداد سڄي دنيا ۾ ڦهليل آهي ۽ ان جو اثر هڪ وبائي مرض جهڙو آهي جنهن وڏي تعداد ۾ ماڻهن کي متاثر ڪيو آهي. سالياني بنياد تي اهڙا ڪيترائي ماڻهو آهن جيڪي ان مرض وگھي متاثر ٿين ٿا ۽ مرن ٿا ڇاڪاڻ ته صرف هڪ ماڻهو قابل احتساب خواب ڏٺو
ڇا توهان موت ۽ تباهي جي ان رستي تي هلڻ پسند ڪندئو؟ جيڪڏهن توهان اسلام تي عمل ڪندڙ آهيو ته مان توهان کي صرف ايترو چوندس ته عام حالتن ۾ جنهن ڳالهه کي توهان مذهبي ۽ مقدس سمجهندا آهيو ان کي ٿوري وقت لاءِ پاسيرو ڪري سنجيدگي سان شاهدين کي ڏسو ۽ خدا جي روبرو دعا گهرو ته هو توهان کي سچ ڏيکاري ته ڪير آهي اُهو جنهن صرف ۽ صرف زندگي جو پرچار ڪيو. ان جو نالو يسوع آهي

متي باب نمبر 7 آيت نمبر 15 ۽ 16
ڪوڙن نبين کان خبردار رهو جيڪي رڍ جي ويس ۾ توهان وٽ ايندا آهن پر اصل ۾ اهي توهان کي اذيت پهچائيندڙ بگهڙ آهن
توهان انهن کي انهن جي ميون سان سڃاڻي وٺندئو

مسلم ۽ اسلامي وسيلا

سنڌي-Sindhi

Is Muhammad a false prophet?

Permission granted by David Woods for excerpts taken from the article on “ Muhammad and the Messiah” in the Christian Research Journal Vol.35/No.5/2012